απιστευτο κομματι του μαρκου,ισως απο τα 2-3 καλυτερα που εχω ακουσει…
Πρακτικά ο ίδιος σκοπός με τον «Μαϊντανό» (Καλέ Ντουντού) που λέει ο Μουφλουζέλης, που τον συζητάγαμε πριν κάνα μήνα. Και ίδια οικογένεια με το Αντιλαλούν και τα διάφορα παρακλάδια του.
Αυτοί οι παλιοί, πώς παίζαν ρε παιδί μου τόσο απλές μελωδίες με τόσο ιντριγκαδόρικο ρυθμό! Ενώ φαίνεται από την αρχή ότι είναι απτάλικο, αν δεν έμπαινε το τραγούδι ακόμα θα 'ψαχνα πού είναι το 1! Το ίδιο και με του Μουφλουζέλη, για διαφορετικό λόγο (άλλο κόλπο ο καθένας).
Παρόμοιος είναι και ο σκοπός του Είχα δέκα τάληρα; Γενικά βρίσκω σε αρκετά κομμάτια παρόμοιες συμπεριφορές. Πχ και το Χήρα μαυροφορεμένη αν και δεν κατεβαίνει τόσο ψηλά στη ρε, η βασική μελωδία φέρνει κάπως νομίζω
Καλημέρα!
Τι απίστευτο είν’ τούτο; !!!
Από την αρχή μέχρι κάποιο σημείο όπου μοιάζει (αλλά δεν!) ότι κλείνει, είναι απλώς μια τρομερά εμπνευσμένη και καλοδουλεμένη απόδοση-διασκευή: τολμώ να πω ότι ενόσω χάζευα με τη δεξιοτεχνία τους, ταυτόχρονα ζούσα και την αγωνία της γκόμενας του τζογαδόρου, αν θα κερδίσει για να της κάνει ό,τι της έταξε.
Μετά γίνεται και ψυχεδελικό!
Καταλάβατε τι έκανε κάποια στιγμή με το σκεπασμένο πιάνο;
Edit: Α, το εξηγούν:
Regina VandorosΠριν από 1 χρόνοΤι εξυπνάδα κάνει με το πιάνο σε κάποια φάση
ΑΠΑΝΤΗΣΗ
Akis Pitsanis
Πριν από 1 χρόνοRegina δεν είναι εξυπνάδα. Εσύ είσαι έξυπνη που το παρατήρησες. Εγώ απλά έπαιξα τις αρμονικές στο σκεπασμένο πιάνο στην επανάληψη του reef! Είχα μια σκέψη ότι όποιος το ανακαλύψει θα του κάνω δώρο ένα μπουκάλι ουίσκι. Θα σου το στείλω ταχυδρομικώς! Να είσαι καλά!
…αλλά δεν κατάλαβα!
Παιδιά, μας πήρανε φαλάγγι! Πάρτε το χαμπάρι, δεν περνάει πια η μπογιά μας (εκτός κι αν προσπαθήσουμε να το παίξουμε Βραχνάς…)
Χρήστο, ΄ντάξ, κι εγώ έμεινα με το στόμα ανοιχτό, κι ο Περικλής απ’ ό,τι καταλαβαίνω. Περικλή, ούτε κι εγώ κατάλαβα (δεν άκουσα τίποτα, τη συγκεκριμένη στιγμή, απ’ το πιάνο). Στον Πινόκλη όμως, δεν είχε δεν!
Πάντως, πλάκα πλάκα, για να καταλάβεις την αξία των παιδιών, πρέπει να τά ΄χεις ακούσει αρκετές φορές και τα δύο κομμάτια. Αυτό περιορίζει δραστικά, νομίζω, το εύρος του δυνητικού ακροατηρίου τους…
Συνεχίζω στο mood των “πειραγμένων”. Ορδουλίδης και Άκης Πιτσάνης (ο ίδιος με το προηγούμενο που ανέβασα).
Πραγματικά είναι λες και πήραν την πριγκιπέσσα από διάφορα παράλληλα σύμπαντα…
Τι να πω… Εξωπραγματικό!
Βέβαια, εδώ που τα λέμε, αυτό δεν είναι πια διασκευή. Η Πριγκιπέσα είναι απλώς η αφόρμηση, για τη δημιουργία ενός εντελώς καινούργιου έργου.
Αλλά πάντως χαιρόμαστε δυο απίστευτες μουσικάρες, με πολλή γνώση, πολλή δεξιοτεχνία, πολύ χιούμορ, και πολλή σοβαρότητα (χωρίς καμία σοβαροφάνεια) στο χιούμορ τους.
(Ο Ορδουλίδης, γνωστός μελετητής αφενός του Τσιτσάνη και αφετέρου του λαϊκού πιάνου -που παίζει κι εδώ πιάνο-, παρατήρησα ότι είχε και στο προηγούμενο βίντεο κάποια συμμετοχή.)
Αφιερωμένο στο καινούριο μου τρίχορδο που περιμένω σαν τρελός!!!
Σήμερα είχα την ανάγκη να γυρίσω στα θεμελιώδη. Το έχω ακούσει καμιά δεκαριά φορές. Το λέει από Σι ματζόρε και είχα καιρό να “φτιαχτώ” τόσο πολύ.
Kαταπληκτικό, μου άρεσε πολύ. Μπράβο στη βυζαντινή φωνή και στο πιάνο που δένουν υπέροχα…
Καλησπέρα συμφορουμίτες… Ωραίο θέμα και παλιό…
Εδώ και πολύ καιρό έχει κολλήσει το Youtube στον Μάρκο…
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού εύχομαι.