3 «Μου αρέσει»
2 «Μου αρέσει»
Ο Παγιουμτζής τραγουδάει στον θεό.
2 «Μου αρέσει»
4 «Μου αρέσει»
Αριστουργημα ! Δεν έχω λόγια
2 «Μου αρέσει»
"τραγούδια έχω να φαν κ οι κότες κότες δεν έχω " 
2 «Μου αρέσει»
Μνημειώδης!
Πιο παλιός κι απ’ τα 78ρια.
Μπαγλαμάς με μονές χορδές, και απ’ ό,τι καταλαβαίνω (από την αγωνία του Γκολέ) μάλλον κουρδισμένος σε τυχαίο τόνο.
Προφανώς χωρίς πρόβα, απλώς με την πεποίθηση ότι οι δρόμοι και οι ρυθμοί είναι δεδομένοι (δουλεύει!).
Και φυσικά, απόλυτη αδιαφορία στο να κατανοήσει μια κάπως μουσικολογική ερώτηση.
Η απόλυτη προφορική παράδοση!
4 «Μου αρέσει»
ο τελευταίος των παραδοσιακών του ρεμπέτικου, αλλά δεν πρόλαβε την καλή εποχή παρ’ό,τι είχε παρόμοια ηλικία με τους πειραιώτες ρεμπέτες.
τί λέει στο τέλος που συνεχίζει τον στίχο με την κάππαρη, “στα περιβόλια ο μαϊντανός/τα λόγια σου είναι ο ???” γιατρός;
τα λόγια σου 'ναι λωλαμός.
1 «Μου αρέσει»
σ’ευχαριστώ πολύ! έτσι συμπληρωνεται ωραία το δίστιχο, τα χείλη ζάχαρη και τα λόγια τρέλλα.
Πράγματι, ντοκουμέντο! (και αυτό)
Δεν νομίζω πως είναι απόλυτη αδιαφορία, μάλλον «άλλα λόγια,ν’ αγαπιώμαστε» γιατί είχε καταλάβει ότι κάποιοι γραμματιζούμενοι έχουν αρχίσει να φτιάχνουν καλούπια και πίνακες, που αυτός δεν τα ξέρει, δεν τον νοιάζουν και δεν τα χρειάζεται. Ο ερωτήσας κύριος, πάντως, κι ας μην πήρε απάντηση, κατάφερε να περάσει στο κοινόν το ότι ο ίδιος ήδη γνωρίζει καλά τους ζεϊμπέκικους ρυθμούς (!) Πειραιώτικος, Απτάλικος και Καμηλιέρικος.
Αν τα πάρουμε όλα τοις μετρητοίς, μόνο αυτός ήξερε. Ο Μουφλουζέλης όχι.
Ε, αυτό ακριβώς λέω κι εγώ!
Με τα όρη υπάρχει ένας ωραίος κύκλος διστίχων:
Στα όρη βγαίνει η κάππαρη
τα λόγια σου είναι ζάχαρη. (ή και τα χείλη σου)
Στα όρη βγαίνουν μάραθα
τα λόγια που 'πες τα 'μαθα.
Στα όρη βγαίνει ζαφορά
τα λόγια σου είναι μια χαρά.
(Το λένε ειδικώς στην Ανάφη, που όντως βγάζει ζαφορά -κρόκο-, και το στιχάκι έμμεσα παινεύει τον τόπο τους.)
Στα όρη το 'πια το νερό
και βράχνιασα και δεν μπορώ.
Στα όρη βγαίνω και θωρώ
τον κόσμο τον προσωρινό.
Στα όρη βγαίνω και θωρώ
μην απροβάλεις και σε δω.
Και τώρα, πράγματι, πλουτίσαμε την καβάντζα μας μ’ άλλο ένα.
2 «Μου αρέσει»
Όπου, βεβαίως, η λέξη όρος χρησιμοποιείται κάπως συμβατικά αφού:
Η κάππαρη βγαίνει κοντά στη θάλασσα
Τα μάραθα βγαίνουν στον κάμπο
Αν ανέβουμε στα όρη, τον διαιωνικό κόσμο θα δούμε ενώ τον προσωρινό, τον βλέπουμε δίπλα μας
Κανείς δεν ανεβαίνει στα όρη να δεί μπας κι απροβάλλει κάποια, στη χώρα παραμένει…
(η ζαφορά ναι, στις πλαγιές των λόφων βγαίνει, όχι κοντά στις αμμουδιές, σε όλα τα νησιά του Αιγαίου)
Ε καλά τώρα, μην υπερβάλλουμε! 
Αυτό είναι γεγονός. Απ’ όλα τα στιχάκια αυτό είναι το πιο ξεκάθαρα ανακριβές, και συνάμα το πιο γνωστό.
Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές βγαίνουν παντού.
Εξαρτάται πού την περιμένεις ν’ απροβάλει!
Σοβαρά μιλάς τώρα;!! Μου γκρεμίζεις άσπλαχνα ένα μύθο! Οι Αναφιώτες μ’ είχαν πείσει ότι είναι αποκλειστικότητά τους! (Επίσης, ένας Καρπάθιος μου είχε πει βγαίνει και στα δικά τους βουνά αλλά δεν τον ξέρουν, και κάποτε ήρθε ένας ξένος και του είπε ότι αυτό είναι κρόκος.)
Τουλάχιστον εδώ όλα καλά, έτσι; 
Και βέβαια, το κλασικό μπέρδεμα (δεν μπορεί να συμβαίνει μόνο σ’ εμένα):
Στα όρη βγαίνει η ζάχαρη,
τα λόγια σου είναι … εχμ… 
Και στην τελική, τώρα που το ξανασκέφτομαι, …
Στα όρη βγαίνει ο μαϊντανός,
τα λόγια σου 'ναι λωλαμός.
Γιατί όχι δηλαδή; Αφού τίποτα άλλο δε βγαίνει κι όμως όλα λέμε ότι βγαίνουν!
Ε δεν απροβάλλουν στα βουνά και στα όρη τα όμορφα κορίτσια, στο παραθύρι τους μπροβάλλουν, που είναι εξάρτημα συνήθως σπιτιού, όχι μόνο ορειβατικού καταφυγίου.
Όταν είχαμε επισκεφτεί το οικόπεδο που μόλις είχαμε αγοράσει στη Τζιά (δεκαετίες, λέμε…), είχα μαζέψει αρκετόν ώστε να φτιάξω μια παέγια «καλά ζαφοριασμένη» (τους στήμονες, τους ξεκαθάριζα στο καράβι). Αλλά και σε άλλα Κυκλαδονήσια έχω μαζέψει. Και συνταγές με ψάρια ζαφοριασμένα υπάρχουν και πράγματι, σε ψαρόσουπα είναι… άλλο πράμα!!!
Μακάρι να ΄ταν κάππαρη! Ξέρεις πόσο πουλιέται, το κιλό;
αν ο τόπος προέλευσης του μαϊντανού προσδιορίζεται απ’ τα λόγια της λεγάμενης, τότε ναι!..
Απίστευτος Στράτος
1 «Μου αρέσει»