Είχα την τύχη να έχω πατέρα ρεμπέτη και να γνωρίσω και κάποιους φίλους του κι από κοντά… περίεργα μέρη για έναν μπόμπηρα, αλλά με πολλή αγάπη και αλήθειες…
Από κλασική κιθάρα για περίπου 1 χρόνο κι αφού τα παράτησα για να παίζω ρεμπέτικα και να τραγουδάμε οικογενειακώς, μετά από πολλά πολλά χρόνια (σε λίγες μέρες συμπληρώνεται 1 χρόνος σχέσης στο τρίχορδο μπουζούκι) νοιώθω να πλέω στα νερά μου…

Καλό ταξίδι σε όλους!!!