Φιλοι μου γεια σας και παλι…σας γραφω σχετικα με ενα θεμα που αρχιζει να με προβληματιζει και αναμενω εκτιμησεις και αποψεις σας…το τελευταιο χρονο που αρχισα να ασχολουμαι εντατικα ξανα με το μπουζουκι και αγορασα και το σωστο (3 χορδο) και αφου αποταξα απο τη ζωη μου το προηγουμενο ‘‘σκυλαδικο’’ παρελθον μου,αφου πηγα σε δασκαλο που δε με επεισε τελικα,ουτε και αυτος ουτε και καποιοι αλλοι δασκαλοι για το γνωστο θεμα του δεξιου χεριου οπως ειχα αναφερει σε παλαιοτερα θεματα,αφου κανεις τους δε μου εδειξε τραγουδια ρεμπετικα γιατι ολοι θελανε να μαθω απο το ‘‘0’’ και εκτος απο το σκυλαδικο παρελθον να ξεχασω και οτι αλλο ηξερα,ως ‘‘νεοκατατασσομενος’’,αρχισα να παλευω τραγουδακια ρεμπετικα μονος μου…πλεον εχω βγαλει μονο 25 τα οποια παιζω απο πολυ ικανοποιητικα μεχρι πολυ καλα…βοηθησε βεβαια το youtube πολυ…χαρακτηριστικα,4 τραγουδια εχω βγαλει μεσα σε 2 ημερες…(παξιμαδοκλεφτρα,θεε μου μεγαλοδυναμε,κανεις εδω δε τραγουδα,μανα μου Ελλας)
Τελικα το ρεπερτοριο μου ειναι πολυ φτωχο για αυτο το χρονικο διαστημα?
Δυστυχως λογω δουλειας εχει τυχει να μεινω μακρια απο το μπουζουκι σχεδον 3 μηνες αθροιστικα με διακοπες στο χρονο αυτο.
Δε ξερω ομως αν θα μπορεσω να προχωρησω σε ακομη πιο δυσκολα τραγουδια.Βεβαια επειδη το τελευταιο καιρο αφιερωνω πολυ χρονο ολα ερχονται πιο ευκολα και το αυτι ‘‘ακουει’’ ευκολοτερα πλεον.
Γενικως ειμαι λιγο αμηχανος σχετικα με τα ποσοτικα μου αποτελεσματα και οχι με τα ποιοτικα…(εκει νομιζω οτι τα παω καλυτερα).
Υ.Γ.1: Εννοειται οτι οποιοδηποτε λα’ι’κο τραγουδι πιστας 4χορδου παρελθοντος δεν περιλαμβανεται στο ρεπερτοριο των 25 και θεωρειται ως ουδεποτε παιγμενο και γνωστο.
Υ.Γ.2: Με τους δασκαλους τι γινεται? τη παλευουν καθολου,ή ολοι γινανε καθηγητες μουσικης με σολφεζ πανω στο μπουζουκι? αμα περιμενα να μου σπρωξουν κανα τραγουδι οσο καιρο ειχα ψιλιαστει,θα ειχα πληρωσει κανα 2000ρο ευρωπουλα…ειδικα για 25 τραγουδια που εβγαλα μονος μου μπορει να περναγανε και 5 χρονια…
Καλημερα φιλε μου…ναι,ασκησεις και δρομους…τους οποιους χοντρα,χοντρα ηξερα αφου επαιζα χρονια…περισσοτερο μου τους ονοματισαν παρα μου τους εδειξαν…σχετικα με το δεξι χερι δες εδω: http://www.rembetiko.gr/forums/showthread.php?t=23590
Τι έγινε ρε φίλε, πού πήγε το ηθικόν; Μ’ αυτά που γράφεις μια χαρά σε βρίσκω. Δεν καταλαβαίνω πού δικαιολογείται η τόση ανησυχία. Βασικά μπουζούκι παίζεις. Τα διαφορετικά χούγια του τρίχορδου θα τα συνηθίσεις, ή τα συνήθισες ίσως ήδη.
Τραγούδια ακούς;
Από κει ξεκινάει το ρεπερτόριο. Άμα έχεις μια καβάντζα τραγούδια που ξέρεις να τα σιγομουρμουρίσεις, τα περνάς σιγά σιγά. Έτσι θα φτάσεις σιγά σιγά στο σημείο όπου η σύνδεση αφτιού-οργάνου λειτουργεί καλά, οπότε κάθε τραγούδι που ξέρεις θα ανήκει και στο δυνητικό σου ρεπερτόριο (ντάξει, ίσως όχι τόσο καλά παιγμένο όσο ένα που το 'χεις μελετήσει, αλλά θέλω να πω θα μειωθούν τα εμπόδια).
Αν μέχρι τότε εξακολουθείς να μην είσαι ικανοποιημένος με το δεξί σου ή με άλλα τεχνικά ζητήματα, ξαναψάχνεις σε νέα βάση δάσκαλο και του λες: «παίζω μπουζούκι, είμαι μπουζουξής του τάδε ή τάδε επιπέδου, και θέλω να κοιτάξουμε πέντε συγκεκριμένα σημεία».
Καλημερα φιλε μου pepe…κανενα θεμα ουτε με το ηθικο,ουτε με το δεξι και γενικα τεχνικα θεματα…ολα καλα και μια χαρα πανε οπως πηγαινανε τοσα χρονια…οπως ισως εχεις δει και στο ποσταρισμα μου για το δεξι πριν καιρο…τα εχω προσπερασει ολα και συνεχιζω ακαθεκτος…οσο για το αν ακουω…πρεπει να σου πω οτι λιωνω στα ρεμπετικα…ακουω πανω απο 3 ωρες την ημερα και ανακαλυπτω νεα τραγουδια και πραγματα…(και περα απο αυτο γενικως διαβαζω για το ειδος αρκετα,ιστορικα στοιχεια,παρασκηνια κλπ).Απλα δεν ξερω αν ειναι ικανοποιητικος ο αριθμος τραγουδιων που εχω ‘‘παραξει’’ με ολα αυτα τα δεδομενα που εχω παραθεσει.
Δασκαλος πλεον θα με ενδιεφερε μονο αν διευρυνε το ρεπερτοριο μου και παραλληλα ισως καπου εκει μου εδειχνε καποια τεχνικα μυστικα για βελτιωση,αναμεσα στη μελωδια και στο μερακι.
Αλλιως μαθηματα Πανεπιστημιου (ή μηπως Δημοτικου?)…μακρια,ειμαι πολυ γερος για φοιτηση.
Δεν αρκεί! Μόνο περίπου 3 ώρες;
:019::019::019::019::019:
Φίλε μας, πολύ καλά κάνεις, έτσι θα κερδίσεις. Δεν γίνεται να παίξεις στο μπουζούκι πράγματα που δεν τα έχεις ακούσει. Δεν είναι ποσοτικό το θέμα, κατά τη γνώμη μου, αλλά ποιοτικό, μπορεί να παίζεις 20 ρεμπέτικα και να είσαι ευτυχισμένος και να τα παίζεις καλά. Το να κουτσοπαίζεις 200, μπορεί να μη σου δίνει τόσο χαρά.
Από την πλευρά μου, σου προτείνω να βγάλεις πρώτα πολλά και εύκολα κομμάτια, παλιά ας πούμε ρεμπέτικα, και στη συνέχεια να περάσεις σε πιο δύσκολα. άμα γουστάρεις π.χ. πειραιώτικη σχολή, βγάλε Μπάτη, Δελιά, Γενίτσαρη κι έχεις αμέσως καμιά 30 κομμάτια. Πλακώσου στο Μάρκο κι έχεις άλλα…πολλά!!!
ΥΓ> Καλά το “μάνα μου Ελλάς” αλλά κείνο το “κανεις εδω δε τραγουδα” δεν το λες ρεμπέτικο με τίποτα:089:
Φίλε bourbou να ξερες πόσο σε νιώθω!! Άνοιξες ένα θέμα που με αγγίζει πάρα πολύ…Εδώ και 1,5 χρόνο λοιπόν, αφού ψιλοπαράτησα την αγαπημένη μου κιθάρα, ασχολούμαι αποκλειστικά με το σωστό (τρίχορδο) μπουζούκι. Χωρίς δάσκαλο έχω καταφέρει να παίζω ικανοποιητικά εως πολύ καλά καμιά 30αρια τραγούδια. Διαβάζω μόνος μου δρόμους και ακούω πολύ, μα πάρα πολύ ρεμπέτικο και παλιό λαικό (έτσι κι αλλιώς τα ακούσματα τα είχα, δεν άκουγα ποτέ κάτι διαφορετικό). Το πρόβλημα ξεκινάει απο τη στιγμή που πλέον έχω αρχίσει να νιώθω οτι κάτι λείπει απο την όλη προσπάθεια, κυρίως απο άποψη τεχνικής. Σκέφτομαι να βρω δάσκαλο αλλά τρομάζω στην ιδέα οτι θα αρχίσω και πάλι τα τσουκου-τσούκου με τις ασκήσεις και τα δρομολόγια πάνω κατω στην ταστιέρα. Αλλά να είμαι ειλικρινής περισσότερο με τρομάζει το ενδεχόμενο να διαπιστώσω οτι έχω υιοθετήσει λάθος τεχνική, λάθος τρόπο επάνω στο τρίχορδο οπότε τα πράγματα θα είναι ακόμη χειρότερα…Μήπως λοιπόν αυτή η αναζήτηση των τεχνικών μυστικών με οδηγήσει στην απογοήτευση και αργότερα στην απαξίωση; Έφαγα αρκετό χρόνο σε ωδεία και δασκάλους με την κιθάρα και “τρομάζω” στην ιδέα οτι θα ξαναμπλέξω με τα ίδια τώρα πάνω στην ώριμη νεότητα:) (και μιλάμε για ερασιτέχνη που κάνει αμαν να βρεί λίγο χρόνο για να ρίξει δυο πενιές!!). Συνεπώς το ερώτημα είναι δάσκαλος ή συνεχίζουμε όπως είμαστε και ότι κάτσει;
Η σημασια του δασκαλου ειναι αναντικαταστατη…Το καλυτερο θα ειναι να ειχαμε οοολοι εναν φιλο που να παιζει χρονια,να ειναι επαγγελματιας,να το εχει το οργανο κ θεωρητικα και πρακτικα και να μας κανει αυτος…Αλλα δεν χρειαζεται να ειμαστε γκρινιαρηδες…Εγω οσο και να κατσω στο πουζουκι να σκασω αμα δεν μου δειξει ο φιλος μου ο Guvs βγαζω μισο τραγουδι,μιση εισαγωγη,στο περιπου ενα τραγουδι,στο περιπου μια εισαγωγη…Κ με λεει κ τεμπελη…Αλλα αφου ο,τι κανω εγω μιση ωρα να το βγαλω οταν μου το δειχνει,βγαινει στο τεταρτο…χαχαχαχαχα…Ε ειμαι λιγο τεμπελης…Θελει δασκαλο κ δυστυχως χρηματα σε μαθηματα…
Νομιζω πως το θεμα ειναι λιγο πολυ ενας συνδυασμος πολλων πραγματων. Αν δεν εχεις αυτι, θες παραπανω ωρα πανω στο οργανο. Σε αυτο βοηθαει πολυ να βλεπεις και βιντεακια στο youtube. Αν εχεις αυτι, θα περασεις λιογτερο χρονο, αλλα και παλι ειναι και θεμα εμπειριας. Οποτε λιγο πολυ θελει ενα συνδυασμο, εμπειριας και παιξιματος κατα την αποψη μου.
Εγω π.χ. δεν μπορω να διαβασω παρτιτουρες στο μπουζουκι και στην κιθαρα, αλλα μπορω στο πιανο, οργανο που εμαθα σε ωδειο. Σε δασκαλο δεν πηγα, αλλα με το αυτι εβγαλα κομματια (αρκετα ευκολα μπορω να πω, ευτυχως), δρομους και το πως θα κραταω πενα και θα κανω μπασογραμμες (οχι πως τερματισα, η γνωση δεν σταματαει ποτε!! ).
Αυτο που θελω να πω εν τελει, ειναι πως αν υπαρχει προϋπηρεσία στο παιξιμο, δε νομιζω πως ειναι απαραιτητος ο δασκαλος. Αν δεν υπαρχει εμπειρια, ή αν δυσκολευεται καποιος δεν ειναι ουτε κακο ουτε υποτιμητικο να πας σε δασκαλο η να σπας το κεφαλι σου για να βγει κατι…Χρονο θελει και μερακι. Ολα τα αλλα στην πορεια λυνονται. Αργα η γρηγορα…
Πολυ αναλυση οι δασκαλοι ρε παιδια…για εμενα το ιδανικο μοντελο ειναι αυτο που προανεφερα…καθαρος ειμαι,γρηγορος ειμαι (οπου απαιτειται - χωρις να το παιζω και τρεχαντηρι) καλο οργανακι εχω και συντομα πολυ καλυτερο…οκ,μαθε μου ρε ‘‘μαστορα’’ καμια 50αρια μερακια,θα σκαλισω κι εγω αλλα 20-30 και μια χαρα θα ειμαστε ολοι…’‘πιασε ετσι,πιασε αλλιως,μη σκυβεις,μη τρως,μη κανεις,μη μιλας,ημιαναπαυση-προσοχη’’…για να μην γινομαι ‘‘ωχαδερφιστης’’ και να το στηριξω πιο σοβαρα,τελικα οι δασκαλοι ψαχνονται με το μαθητη τους οπως ο μαθητης πρεπει με το δασκαλο? εννοω καταννοουν τις αναγκες του,ασχολουνται με το τι παιζει ηδη,ποιες οι δυνατοτητες του…ή τους αντιμετωπιζουν ολους σα στραβαδια? εγω αυτο εχω αισθανθει,αυτο με ξενερωσε,γι’αυτο τη παλευω μονος μου,γι’αυτο ανοιξα το θεμα και ζηταω γνωμες για το τι πιθανον εχω καταφερει μεχρι τωρα ισως συγκριτικα με αλλους φιλους εδω,με αναλογη τακτικη.Παντως πιστευω οτι αυτο που εχω κανει μονος μου με αυτο που θα εκανα με το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ τροπο διδασκαλιας,’‘τσουκου τσουκου και 1,2,3 -Α,Β,Γ,να η Αννουλα ενα μηλο’’ δε θα τα εκανα σε μηνες ολοκληρους(ασε το οικονομικο κοστος που πλεον ειναι σημαντικο θεμα)…τωρα αν καποιος ανθρωπος ειχε εναν τροπο σε αυτο που εγω χρειαζομαι και ψαχνω…δεκτο με 1000.
Δεν μπορω να πω οτι καταλαβα 100% τι ακριβως ζητας φιλε μου, αλλα το μονο που εχεις να κανεις κατ’εμε ειναι να το λιωσεις το οργανο… Κανε μια λιστα με “ευκολα” -στο αυτι τουλαχιστον- τραγουδια και βγαζε αβερτα. Σιγα σιγα θα αποφερει καρπους πιστευω. Και ελπιζω. καλες πενιες!
νομιζω οτι σου χρειαζεται ενας δασκαλος που να κανει μαθημα σε επαγγελματιες και όχι σε αρχαριους και τετοιος δεν ειναι αλλος απο τον Βαγγελη Τριγκα.Μπες στο σιτε www.trigas.gr και επικοινωνησε μαζι του και σε λιγα μαθηματα θα φυσας…βεβαια κοστιζει λιγο ακριβα…
Ότι ο δάσκαλος είναι αναντικατάστατος, καμία αντίρρηση. Βέβαια, για ορισμένες δουλειές, όχι για οτιδήποτε.
Ότι δεν έχεις τύχει στον δάσκαλο εκείνο που σου χρειάζεται, Μπουρμπού, επίσης είναι νομίζω προφανές.
Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι δουλειά έχει ο δάσκαλος με τα κομμάτια που θα βγάλεις. Να πούμε ότι ορισμένα κομμάτια είναι πονηρά και δε βγαίνουν εύκολα με το αφτί, το δέχομαι. Ότι σε συγκεκριμένες ηχογραφήσεις χρησιμοποιείται κάποια τεχνική που πρέπει να σ’ τη δείξουν, το δέχομαι. Αλλά σ’ αυτή καθαυτή τη διαδικασία του να βγάζεις κομμάτια ο δάσκαλος δεν έχει καμία δουλειά με έναν παίχτη που είναι ήδη προχωρημένος. Δε θες δεκανίκι. Άντε και σου 'δειξε 50 κομμάτια. Με τα υπόλοιπα; Αυτός θα σου φτιάξει ρεπερτόριο;
Αντ’ αυτού Μπουρμπού θα σου πρότεινα να σκεφτείς, και να συζητήσεις με το δάσκαλο όταν βρεθεί, το εξής ζήτημα: να του ζητήσεις να σου δείξει πώς βγάζουμε κομμάτια. Εκεί ίσως υπάρχει όντως ένα θέμα που δεν έχεις πιάσει και μπορεί να σου το δείξει κάποιος: τη γενική τεχνική του πώς μεταφράζω σε κινήσεις ταστιέρας και πενιάς αυτό που έχω μέσα στ’ αφτιά μου.
Σχεδόν κάθε κομμάτι αποτελείται από στοιχεία που υπάρχουν και σ’ άλλα κομμάτια: οι δρόμοι είναι καμιά εικοσαριά, ενώ τα κομμάτια είναι χιλιάδες. οι ρυθμοί αντίστοιχα. οι αλληλουχίες συγχορδιών είναι κι αυτές πεπερασμένες. ο τρόπος που μια μελωδία σιγοντάρεται από 2η φωνή, επίσης. οι φρασούλες που μας πάνε από συγχορδία σε συγχορδία, τα γεμίσματα, ακόμη και οι βασικές μελωδικές φράσεις κάθε κομματιού, όλα ξαναϋπάρχουν και σ’ άλλα κομμάτια. Αν αυτά τα έχεις κωδικοποιημένα στο μυαλό σου, το να βγάλεις ένα καινούργιο κομμάτι είναι πολύ πιο απλή υπόθεση. Αλλιώς ξεκινάμε πάντα από λευκή σελίδα.
Φιλε μου pepe νομιζω οτι εχεις πλησιασει πολυ κοντα σε αυτο που θα με καλυπτε.Ισως ακομη κι εγω δεν το ειχα σκεφτει ετσι…βεβαια για να σου δωσω μια εικονα,πρεπει να σου πω οτι γενικα αντιλαμβανομαι τη συμπεριφορα των τραγουδιων…ξερω π.χ. αν ‘‘τσιμπησω’’ 2-3 νοτες σε ποιο δρομο θα κινηθω -εστω και με λιγο παραπανω ψαξιμο θα περασω και απο καποιον αλλο αν απαιτει το τραγουδι…
ξερω εννοειται τους ρυθμους,ξερω ακουστικα και μονο να ταιριαξω καποιες συγχορδιες,(εστω και με 2 νοτες μονο),ξερω οτι πολλα τραγουδια εχουν κοινο ανεβοκατεβασμα σε καποιες φρασεις τους στη κλιμακα του δρομου…δε ξερω ομως να κανω καλα ‘‘γεμισματα-γεφυρες’’ ή τουλαχιστον κανω πολυ απλουστευμενα…αλλα νομιζω οτι ισως υπαρχουν και αλλα μυστικα που θα επρεπε να μαθω ή ανακαλυψω…
Όταν μάθαινα τα μακάμια, έχοντας ήδη μια εξοικείωση με τους λαϊκούς δρόμους, ο δάσκαλος προσπάθησε να μας εξηγήσει γιατί υπάρχουν διαφορετικά μακάμια με την ίδια κλίμακα. Στην αρχή δυσκολεύτηκα πολύ να το καταλάβω. Υπάρχουν, λέει, μακάμια που διαφοροποιούνται μεταξύ τους όχι από τα διαστήματα αλλά από τη μελωδική κίνηση. Για παράδειγμα ένα κομμάτι που ξεκινάει με φράσεις από την 5η μέχρι την οκτάβα της κλίμακας, επιμένει πολύ στην 5η, και μόνο προς το τέλος πιάνει τις χαμηλότερες νότες και καταλήγει στην τονική, είναι άλλο μακάμι από ένα κομμάτι που ξεκινάει με τις χαμηλές της ίδιας κλίμακας και επιμένει πολύ στην 4η.
Το παράδειγμα είναι άσχετο, αφού δεν είναι τα μακάμια που σε απασχολούν, αλλά φωτίζει ένα τρόπο σκέψης. Κάποια στιγμή είχα μία έκλαμψη και κατάλαβα τι σήμαινε αυτό που λέει ο δάσκαλος: ότι οι Τούρκοι έχουν κωδικοποιήσει αυτό που ο ανειδίκευτος ακροατής θα έλεγε «αυτό το κομμάτι μοιάζει μ’ εκείνο». Η γενική αίσθηση ομοιότητας εξηγείται βάσει συγκεκριμένων μουσικών χαρακτηριστικών που είναι όμοια. Πώς μερικοί άνθρωποι λένε «ο Γιάννης μοιάζει στη μάνα του» και άλλοι, με πιο ασκημένη ματιά, λένε «ο Γιάννης έχει τη μύτη / τα μήλα / το πηγούνι της μάνας του». Ε λοιπόν, ο θεός έχει φτιάξει μερικές δεκάδες μοντέλα μύτης και άλλα τόσα πηγουνιών, και με βάση αυτά βγάζει άπειρες φάτσες. Έτσι και οι μουσικοί, καθ’ ομοίωσιν, έχουν φτιάξει μερικές δεκάδες μελωδικά και ρυθμικά κόλπα, και με βάση αυτά βγάζουν άπειρα τραγούδια. Όσο πιο ξεκαθαρισμένα τα έχουμε αυτά, τόσο πιο εύκολα πιάνουμε το κάθε τραγούδι. Αλλιώς το καινούργιο τραγούδι είναι ένας όγκος από πληροφορίες που πρέπει να τις απομνημονεύουμε, και που θα μας πιάσουν πολύ περισσότερο χώρο στο μυαλό μας απ’ όσο χρειάζονται.
Άλλωστε όλες οι τέχνες έτσι είναι. Όταν ξέρεις τι θα πει τσιγάρισμα και ξέρεις σε ποια φωτιά γίνεται το κρέας ζουμερό και σε ποια το λαχανικό ξεροψημένο, κάθε συνταγή είναι απλώς ένας νέος συνδυασμός αυτών των λίγων βασικών κόλπων.
Δεν απαιτούμε από το δάσκαλο βέβαια να μας τα κάνει τόοοοσο λιανά, να μας δείξει τα 5 πράγματα με τα οποία θα βγάλουμε άπειρο ρεπερτόριο, μπορεί όμως (ο κατάλληλος δάσκαλος) να μας οδηγήσει να τα συνειδητοποιήσουμε ή τουλάχιστον να τα κατακτήσουμε, έστω και ασυνείδητα.
Παιδια παρ ολο που ειμαι καινουργιος στο site θα πω και εγω τη γνωμη μου! επαιζα χρονια τετραχορδο, τον τελευταιο καιρο ομως εχω κουρδισει το μπουζουκακι μου σε ρε λα ρε και ολη μερα παιζω, με την εξασκηση ερχεται και η αντιληψη. Ολοι οι μεγαλοι ηταν αυτοδιδακτοι, σιγουρα καποιες καλες βασεις απο ενα δασκαλο ειναι σημαντικες αλλα το google και το youtube ειναι οπλα! Επιμονη θελει το θεμα γιατι το να το παρατησεις ειναι το πιο ευκολο πραγμα!Επιμονη και υπομονη! Και πολυ εξασκηση, προτεινω να αρχισεις με βαμβακαρη που ειναι ευκολοτερος! Αν χρειαστεις βοηθεια με κλιμακες και δρομους μη διστασεις να ρωτησεις!