Αφήνω αυτό για όλους του νέου μπαμπάδες & μη, πρόσφατα το έμαθα αν και εμείς συνηθίζουμε σπίτι να ακούμε πρώτες εκτελέσεις, δεν το βρήκα καθόλου άσχημο.
Ενορχηστρωτική και καλλιτεχνική επιμέλεια: Τάσος Ιωαννίδης
Ενορχήστρωση - Κώστας Κατωμέρης
4 «Μου αρέσει»
Ομολογουμένως η ενορχήστρωση είναι μελετημένη. Αλλά αυτό τον ήχο από αρμονιάκι δεν τον μπορώ, και τον θεωρώ αντιπαιδαγωγικό.
Είναι αλήθεια ότι μερικά ρεμπέτικα είναι πολύ ωραία για μωρά και μικρά παιδιά, αλλά όχι στην πρωτότυπη εκτέλεση με τον σκληρό ήχο. Κατά τη γνώμη μου αυτά απλώς τους τα τραγουδάμε. Ή τα παίζουμε σε μια κιθάρα απαλά απαλά, κάτι τέτοιο.
Κατά τα άλλα, υπάρχει (μεταξύ άπειρου σκουπιδιού) και καλή μουσική για παιδιά με όργανα. Καθώς και μουσική που δεν προορίζεται για παιδιά, αλλά τους αρέσει κι εκεινών. Εκτός από την υπερκλασική Λιλιπούπολη και από άφθονο κλασικό και τζαζ ρεπερτόριο, υπάρχουν κι άλλα όπου τη μουσική την παίζουν μουσικοί και τα τραγούδια τα λένε τραγουδιστές. Άμα θέλετε, ν’ ανοίξουμε μια παρακάμαρα κάπου στα προάστεια του φόρουμ να ανταλλάξουμε προτάσεις!
ΥΓ Μπαϊγκόν στα Ζουζούνια!
3 «Μου αρέσει»
Συμφωνώ αρκετά με το αρμονιάκι… σχετικά με το “αντιπαιδαγωγικό” θα ήταν ενδιαφέρον να δώσεις τα φώτα σου.
Αυτό είναι πολύ περίεργο… συγκεκριμένα ο δικός μου από 11 μηνών έχει “κόλλημα” με το “Λέου λέου”, μάλιστα από 12 μηνών όταν άκουγε την πρώτη συγχορδία που ξεκινάει το μπουζούκι έτρεχε προς το όργανο. Βέβαια είναι ένα θέμα οι στίχοι που θα πρέπει σύντομα να βρω μια λύση αν ζητηθεί επεξήγηση.
Προτάσεις δεν έχω να ανταλλάξω αλλά θα ήθελα να μάθω 
Είναι απαραίτητο, να ακούσουν τα παιδιά ρεμπέτικα πολύ πριν απ’ την ηλικία που τα ακούσαμε εμείς; Τί πάθαμε εμείς, δηλαδή; Πρώτον. Και, δεύτερον: Ρεμπέτικα χωρίς στίχο, είναι ρεμπέτικα;
Τι εννοείς Νίκο ? Παράδειγμα εγώ έχω μνήμες από πριν το δημοτικό με τέτοιες μουσικές, όπως είχα και την εικόνα του μπουζουκιού.
Επίσης πως μπορεί το παιδί να αποφύγει τέτοια επαφή όταν στο σπίτι παίζουν τα όργανα και μάλιστα τέτοιο ρεπερτόριο ?
Εννοώ Πάνο ότι εγώ τουλάχιστο, άκουσα ρεμπέτικα όταν ο ίδιος το θέλησα (στα 12 μου, και υπέστην και την αποδοκιμασία των γονιών μου) και βεβαίως το ενδιαφέρον μου γι αυτά δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει από την νηπιακή μου ηλικία.
1 «Μου αρέσει»
Νόμιζα ότι εννοείς ότι ίσως δεν είναι σωστό.
Η αλήθεια είναι όμως ότι είναι εκπληκτικός ο ρυθμός, η ταχύτητα και ο τρόπος μου μαθαίνουμε να ακούμε καθώς και να λειτουργούμε στην βρεφική ηλικία.
Ναι βρε Πάνο, αλλά αυτή η προσέγγιση με τις ωραίες εικονίτσες, τα ωραία παιδάκια / καβουράκια και βεβαίως την πλήρη παραμόρφωση του ρεμπέτικου ύφους που προτείνει η συγκεκριμένη μουσική απόδοση, μόνο διαστρέβλωση μπορεί να προκαλέσει… Άσε λοιπόν, φίλε νέε μπαμπά, τα πράγματα να έρθουν μόνα τους. Θα έρθουν, σίγουρα.
1 «Μου αρέσει»
Και επειδή αυτό είναι σίγουρα σωστό, αν το παιδί ενδιαφερθεί για τα ρεμπέτικα στα έξη του ή και στα τρία του ακόμα, έχει τον τρόπο σήμερα να ακούσει τα τραγούδια αυτά στη μορφή στην οποία ηχογραφήθηκαν και δεν θα του φανούν καθόλου παράξενα. Δεν θα μας ζητήσει καβουράκια, καραβάκια και εύπεπτη ενορχήστρωση χωρίς στίχο, για να τα καταλάβει.
1 «Μου αρέσει»
Αυτό που ακούσαμε είναι χωρίς στίχο (ενώ κανονικά έχει!). Δε θα έλεγα ότι είναι ρεμπέτικο, είναι μια ωραία και απροσδόκητα «παιδική» μουσική που προκύπτει από ένα ρεμπέτικο του Τσιτσάνη. Δε γράφτηκε για να ακούγεται έτσι, όμως η μουσική είχε εγγενώς τη δυνατότητα να ακουστεί και έτσι (και ποιος ξέρει πόσες άλλες δυνατότητες), και κάποιος την αποκάλυψε.
Δεν το θεωρώ διαστρέβλωση. Είναι μια έντιμη διασκευή. Απλώς δε μ’ αρέσουν τ’ αρμόνια. Αν ο Τάσος Ιωαννίδης είχε το μπάτζετ να προσλάβει μουσικούς για να παίξουν την ενορχήστρωσή του, θα μου άρεσε πάρα πολύ.
1 «Μου αρέσει»
Θα συμφωνήσω απόλυτα στο αναφαίρετο δικαίωμα όλων, να γράφουν παιδική μουσική ή να διασκευάζουν κατάλληλα κομμάτια ώστε να φαίνονται σαν παιδική μουσική. Αν θέλουν, μπορούν να εκμεταλλεύονται και ανάλογου ύφους εικαστικές παραστάσεις για τη σχετική παρουσίαση. Το αν τα ίδια τα παιδιά βρίσκουν ελκυστική αυτή την προσέγγιση, θα το κρίνουν τα ίδια, όπως επίσης και το πότε, πώς και με ποιόν τρόπο θα γνωρίσουν το ρεμπέτικο τραγούδι.
Ακριβώς αυτό!! Είναι μια έντιμη διασκευή. Ρεμπέτικο σε παιδικό ύφος, ε δεν χαλασε και ο κόσμος.
Ουτε η πρώτη ουτε η τελευταία φορα που γίνονται παιδικές διασκευές λαικών ή παραδοσιακών τραγουδιών. Κάποιοι νιώθουν να το κάνουν και από κει και περα βλέπουμε.
Τα βρέφη αγαπάνε τη μουσική και σίγουρα οχι μόνο τα τραγούδια σε παιδικό ύφος.
Δεν έχει βάλει αρμόνιο ο κ Τάσσος εδώ. Είναι σχεδόν όλο σε υπολογιστή. Πέρασε την παρτιτούρα σε MIDI και μετά οι ήχοι είναι δείγματα από υπολογιστή (virtual instruments aka VST). Είναι η ιδια διαδικασία με την οποία γράφονται οι μουσικές για ταινίες, trailers κτλ.
Δεν ειναι το ιδιο πράγμα ακόμα και αν μιλάμε για δείγματα φυσικών οργάνων στην τελική ανάλυση.
Κώστα και εγώ το ίδιο είπα, ότι είναι όλα σε cubase, και παραλίγο να χάσω στοίχημα.
Τα τραγούδια έχουν παιχτεί κανονικά από όργανα .
Μου φαίνεται λίγο δύσκολο αυτό.
Δε το συνηθίζει σε αυτές τις ενορχηστρώσεις. Συνήθως μπλέκει VST με φυσικά όργανα (πολύ διαδεδομένη πρακτική). Αλλά ΟΚ δεν είμαι και 100% σίγουρος.
Οκέι, αφού το ‘χετε ψάξει περισσότερο παραμένω επιφυλακτικός γι’ αυτό που είπα (αρμονιάκι, υπολογιστής, το ίδιο κάνει: ή είναι όργανα ή δεν είναι!). Πάντως δεν ακούγονται σαν αληθινά όργανα, ακόμη κι αν είναι.
100% σίγουροι δεν μπορούμε να είμαστε, αλλά η αλήθεια είναι ότι πάνε όλα προς το τεχνητό φυσικό του εκάστοτε ηλεκτρονικού προγράμματος.
Συμφωνώ απολύτως ότι δεν υπάρχει καμία βία να προλάβουν τα παιδιά να μάθουν το ρεμπέτικο εγκαίρως, λες και θα χάσουν το τρένο. Αλλά δεν είναι αυτός ο σκοπός μιας παιδικής διασκευής, υποθέτω. Το βλέπω απλώς σαν ωραία μουσική (που στην αρχική, διαφορετική μορφή της την έγραψε ο Τσιτσάνης για ένα ρεμπέτικο, και εκμεταλλευόμαστε την ευκαιρία).
Υποθέτω ότι κατ’ αρχήν στα παιδιά αρέσει η κάθε καλή και καλοπαιγμένη μουσική, αλλά βέβαια με αρκετούς περιορισμούς. Όπως από ζωγραφική δεν τους αρκεί να είναι κάτι «καλό», αλλά θέλουν, στις πολύ μικρές ηλικίες τουλάχιστον, δυνατά χρώματα και ευκρινή σχήματα, και όχι κυβισμό ή πουαντιγισμό, ε, ανάλογα και με τη μουσική!
Επίσης τους αρέσουν και πολλές ελκυστικές σαβούρες. Εκεί τίθεται το θέμα της διαπαιδαγώγησης.
2 «Μου αρέσει»
Εδώ ακριβώς ήταν η ένσταση μου. Δεν είναι το ίδιο. Όπως είναι ανάλογο λάθος να λέμε ότι όλα τα μπουζούκοειδή οργανα είναι ίδια. Ναι είναι τεχνική λεπτομέρεια αλλά κάποιος πρέπει να το πει
Το αρμόνιο είναι ένα ψηφιακό οργανο με πολύ συγκεκριμένο σκοπο (ενορχηστρωτής σε αληθινό χρόνο) και ακόμα και αν χρησιμοποιεί και αυτό ψηφιακά δείγματα φυσικών οργάνων, το κανει με πολυ διαφορετικό τροπο.
Σε τελική ανάλυση ο χειριστής του αρμονιου θα είναι πάντα ενας άνθρωπος παίκτης και θα χειρίζεται το οργανο σε πραγματικο χρόνο, ενώ με τα MIDI + VSTs (και λοιπά software) δεν είναι έτσι.
Αλλά βγαίνουμε εκτός θέματος και δε θα επεκταθώ.
Αυτό και αν σηκώνει κουβέντα.
Περικλή δεν υπάρχει και η επιρροή - αλληλεπίδραση από τα άλλα παιδιά του σχολείου ?
Τα ακούσματα τα πήρε ο καθένας μας από το σπίτι του, αλλά στην πρώτη επαφή με τις πρώτες μας ομάδες γνωρίσαμε καινούργια, και όσο μεγαλώναμε γίνονταν πιο έντονο.
Δηλαδή νηπιαγωγείο ένα παιδί άκουει τα παπάκια, άλλο την κουκουβάγια κ.τ.λ. στα πρώτα νηπιακά παρτακια που γίνονται το παιδί θα ακούσει και πράγματα που δεν έχει ακούσει σπίτι του.
Αυτό όμως όσο μεγαλώνει αλλάζει, γίνεται πιο έντονο.
Προσωπικά είχα ακούσει σαν παιδί πολύ ρεμπέτικο, το τότε της εποχής 80 λαϊκό και πολύ ροκ από 70-80. Στα 13-14 ανακάλυψα την trance, progressive, uplifting κ.τ.λ., ότι ακούσματα είχα πήγαν περίπατο για κάποια χρόνια.
Στο σήμερα δεν μπορεί όλες αυτές οι χιλιάδες παιδιών που ακούν Τραπ να είχανε χαλιά ακούσματα σπίτι τους όλα , είναι η μόδα της εποχής.
Θεωρώ τα σπιτικά “εφόδια” άλλοτε μένουν μόνιμα ζώντα μέσα μας, άλλοτε κοιμούνται και άλλοτε ξυπνάνε.
Δεν ξέρω ποια μπορεί να θεωρηθεί η “σωστή” μουσική διαπαιδαγώγηση .
Υ.Γ. βέβαια έχουν γραφτεί βιβλία για την αισθητική της μουσικής, αλλά ο προβληματισμός μου είναι στην διαπαιδαγώγηση.
1 «Μου αρέσει»