Καλημερα .
Θα ηθελα τη γνωμη/συμβουλη σας. Ο μικρος μου γιος θελει να μαθει μπουζουκι.
Ειναι 6.5 χρονων τωρα. Αναρωτιεμαι εαν η ηλικια αυτη ειναι καταλληλη για να αρχισει μαθηματα στο οργανο.
Θα μπορει να ανταποκριθει στις οποιες απαιτησεις ή ειναι νωρις ακομα και θα πρεπει να περιμενουμε κανα-δυο χρονια ακομα? Μηπως ειναι καλυτερο να τον αρχισω κιθαρα που ειναι σχετικα πιο απλα τα πραγματα (τον μεγαλο γιο μου τον αρχισα κιθαρα στην ηλικια αυτη…) ωστε να μαθει τα βασικα (νοτες κλπ.) και μετα να το γυρισει στο μπουζουκι ?
Τελος για να μην κουραζω την παρεα , ειναι καλυτερο να τον στειλω σε ωδειο ή “ιδιαιτερα” με δασκαλο ?
Φίλε μου μην υποτιμάς τις δυσκολίες της κιθάρας, ειδικά της κλασικής…
Μια χαρά είναι η ηλικία του παιδιού! Βέβαια το μπουζούκι ίσως του πέφτει λίγο μεγάλο… ίσως να είναι προτιμότερος ένας τζουράς. Στην κιθάρα πάντως υπάρχουν και μικρά μεγέθη 3/4 ή 1/2 για μικρά παιδιά.
Εκείνο που χρειάζεσαι είναι τον κατάλληλο δάσκαλο, (εδώ είναι το δύσκολο), που να εμπνέει το παιδί και να συνδυάσει την εκμάθηση με την ψυχαγωγία, ώστε το παιδί να πηγαίνει στο μάθημα με κέφι και να μην κουραστεί. Εκ πείρας σου λέω να προσέξεις όχι ζόρισμα στο παιδί, ο δικός μου μετά από 10 χρόνια σπουδές κλασικής μουσικής στο πιάνο, όταν ο δάσκαλός του έπαψε να τον εμπνέει, αλλά μόνο τον ζόριζε τα παράτησε… Χαλαρά στην αρχή και σαν παιχνίδι! Τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους.
καλημερα
Στο Βόλο που έκανα μαθήματα στο Στάθη Μιλάνο, εβλεπα παιδάκια που το μπουζούκι ήταν πιο μεγάλο απο τα ίδια. Νομιζω ότι μια χαρά είναι η ηλικία. Μακαρι να ξεκιναγαμε και εμεις τοσο μικροί…
Επισης εβλεπα και 15 χρονα που παιζαν παπαδες (προφανως τα 5χρονα της προηγουμενης 10ετίας) …
Καπως ετσι φανταζομαι θα ξεκίνησαν και Αρης Κουκος , Βαγγελης Μαχαίρας, Πεφάνης κλπ μαθητές του Σταθη… και καρα-μεγα γιγα- μπουζουκάρες
Όταν ένα παιδί ζητήσει να μάθει κάτι –ανεξαρτήτου ηλικίας- είναι και έτοιμο τουλάχιστον να ακούσει. Ένα παιδί για να ξεκινήσει τα πρώτα μαθήματα μουσικής –τα πιο απλά- πρέπει τουλάχιστον να ξέρει να μετράει από το 1-10. Νομίζω ότι το παιδί σου έχει αυτές τις δυνατότητες. Το θέμα είναι ποιος δάσκαλος θα του δείξει αυτά τα πράγματα χωρίς να τον «κουράσει», -συμφωνώ απολύτως με τον φίλο μου τον ΘΟΔΩΡΗ-, και τον κάνει να τα παρατήσει. Μην ξεχνάμε ότι τα αρμόνια και οι κλασσικές κιθάρες, είναι «η χαρά των ωδείων» , και έχουν καταστρέψει πολύ κόσμο. Εγώ θα σου έλεγα να ψάξεις κατ ΄ αρχήν για δάσκαλο που να έχει καλές και ιδιαίτερες σχέσεις με τους μαθητές του για να μπει το παιδί σε ένα δρόμο χαράς και ευχαρίστησης. Όλα τα άλλα θα έλθουν με τον καιρό.
Νομίζω ότι στα 6-6.5 χρόνια ένα παιδάκι μάλλον θέλει απλώς να ικανοποιήσει τον γονιό του. Στο λέω γιατί κι ο γιός μου -που είναι 6 ετών- όποτε με βλέπει να γρατσουνάω, παίρνει έναν τζουρά και κάνει ότι παίζει. Παρόλαυτα, αν επιμένει αγόρασε του ένα τζουραδάκι ή ένα μπαγλαμά κι άστον να προσπαθεί. Νομίζω πάντως ότι καλύτερα να ξεκινήσει με κανά μεταλλόφωνο, μελόντικα ή κάτι παρόμοιο να μάθει τα βασικά και μετά να περάσει σε κιθάρα, μπουζούκι ή ότι προτιμά.
ΥΓ: Πάντως υπάρχουν και τα φαινόμενα, όπως ένας δεκάχρονος λυράρης που άκουσα φέτος στην Κάσο ο οποίος μαθητεύει μόλις ένα χρόνο δίπλα σ’εναν από τους καλύτερους. Το εκπληκτικό στον εν λόγω πιτσιρικά δεν είναι μόνο η ποιότητα του παιξίματος του και το ομολογουμένως εξαιρετικά σπάνια ταλέντο του, αλλά και η απόλυτη σοβαρότητα και ωριμότητα που δείχνει την ώρα που παίζει!
Ναι υπάρχουν και άνθρωποι που ωριμάζουν μουσικά γρήγορα και υπάρχουν και άλλοι που χρειάζονται περισσότερο χρόνο αλλα ας μην πέφτουμε σε αυτή την παγίδα γιατι, στο κάτω κάτω το επίπεδο της μουσικότητας που είναι ικανός να πετύχει ο κάθε άνθρωπος δεν εξαρτάται απαραίτητα απο το αν θα το κάνει στα 7 του η στα 27 του.
Αυτά για τα μεταλλόφωνα που ανέφερε ο Ισαάκ. Υπάρχουν διάφορα συστήματα μουσικής προπαιδείας κυρίως οργανωμένα απο διάφορους παιδαγωγούς του παρελθόντως. Υπάρχουν συστήματα όπως τα kodaly αλλα και ποιο πρόσφατα τα πολύ αποτελεσματικά suzuki τα οποία όμως απευθύνονται σε παιδιά που μαθαίνουν βιολιά και πιάνα και τέτοια πράματα.
Δεν υπάρχει συνταγή για το ποιός είναι ο σωστός η ο ποιό αποτελεσματικός τρόπος για να μάθει κάποιος μουσική, όλοι ειμαστε διαφορετικοί, οπως και δεν υπάρχει ένας και μοναδικός δάσκαλος ο οποίος θα είναι κατάλληλος για όλους του τους μαθητές. Το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε ειναι οτι η όποια επαφή με τη μουσική επιλέξουμε ως γονείς η οτιδήποτε, θα “εξοπλίσει” τον μαθητευόμενο με την δική του κρίση έτσι ώστε να κάνει τις δικές του μουσικές επιλογές όταν αισθάνεται έτοιμος. Να βρείς λοιπόν ένα δάσκαλο ο οποίος θα ενθαρρύνει αυτό το στοιχείο στην διδασκαλεία του.
Προσωπική μου εμπειρία: έμαθα μουσική στην κέρκυρα με πολύ αργούς ρυθμούς μέχρι τα 16 μου. Στα 17 και μετά άρχισα να καταλαβαίνω αρκετά και οι ρυθμοί μελέτης μου βελτιώθηκαν. Απλά δεν ήμουν ποτέ παιδί θαύμα, (η όπως τα λένε). Αυτό δεν με εμπόδισε να μπώ σε μουσική ακαδημία στα 18 μου και γίνω μουσικός.Φαντάζομαι οτι σε άλλη χώρα, ο δάσκαλος μου θα μου είχε πεί…“εισαι 15 χρονών και άχρηστος, πήγαινε κάνε κάτι άλλο”. Στην κέρκυρα είχα τον χώρο και τον χρόνο να αφομοιώσω κάποια πράγματα με τους δικούς μου ρυθμούς…
(σε μπέρδεψα ε;)
Εγώ θεωρώ ότι είναι μικρός για σπουδές μουσικής, εάν πρόκειται για ένα συνηθισμένο παιδί και όχι κάνα Μότσαρτ.
Αλλά είναι σε πολύ καλή ηλικία για γνωριμία με την μουσική. Αναφέρθηκε ο alk ελαφρώς.
Ποιος διάλεξε το όργανο; Μήπως βλέπει εσένα με μπουζούκι;
Ξέρει άλλα όργανα και πώς ακούγονται, πώς είναι;
Το λέω αυτό γιατί στα δημοτικά που έκανα μάθημα έπαιζα κιθάρα και το 80% ζήτησαν από τον μπαμπά τους κιθάρα.
Αν και δουλεύω σε ωδεία, προτείνω το ιδιαίτερο. Τα ωδεία είναι για την πιστοποίηση των σπουδών, για το πτυχίο δηλαδή, ανάλογα και με το όργανο φυσικά.
Συνοψίζοντας, κατασταλάξτε σε όργανο που θέλει το παιδί και βρες Δάσκαλο για ιδιαίτερο μάθημα.
Για μένα ξεκίνα του χρόνου καλύτερα, να μάθει να γράφει και λίγο.
Σας ευχαριστω ολους για το χρονο που διαθεσατε για να μου απαντησατε.
Το να μαθει μπουζουκι μονος του το διαλεξε.
Η αληθεια ειναι οτι με βλεπει και εμενα που το γρατζουναω και ισως εχει επιρεαστει η επιλογη του απο αυτο , αλλα απο την αλλη στο σπιτι εχουμε αρκετα οργανα με τα οποια κατα καιρους εχει ασχοληθει και δεν τον κερδισαν (εξαλλου και ο μεγαλος γιος μου ειναι 9.5 και παιζει 3 χρονια κιθαρα,οποτε πιο λογικο θα ηταν να μου ζητησει και αυτος να μαθει κιθαρα) . Γι’αυτο σκεφτομαι να κανω την αποπειρα και να τον στειλω εκει που μου ζητησε ωστε να μην του χαλασω και το χατηρι… και βλεπουμε πως θα παει.
Σε καθε περιπτωση σας ευχαριστω ολους για τις συμβουλες.
Μια που ανοιξε ενα θεμα που με απασχολουσε καπως, θα ηθελα να επιμεινουμε λιγο στο πως μπορουμε να “διασφαλισουμε” οτι το παιδι θελει να μαθει κατι. Εγω π.χ ξεκινησα τη μουσικη μου παιδεια (περιπου 7 χρονων) λεγοντας στους γονεις μου “θελω να μαθω να παιζω οπως ο ξαδερφος Χ”.
Ο 7χρονος ανηψιος μου με “συνοδευει” καμια φορα στα παιξιματα μου αλλα δεν το θεωρησα ποτε ενδειξη ενδιαφεροντος μαθησης…
Εγώ είμαι της άποψης πως η μουσική και η εκμάθηση ενός οργάνου θα ΄πρεπε να είναι υποχρεωτική στη συνείδηση του γονιού όπως η γραφή και η ανάγνωση. Καθώς η εκμάθηση ενός οργάνου είναι δύσκολη υπόθεση που απαιτεί μελέτη, αυτοκυριαρχία, επιμονή, είναι σχεδόν σίγουρο ότι ένα παιδί σε μικρή ηλικία θα παρατήσει την προσπάθεια αν έχει αυτή την επιλογή.
Η σωστή ερώτηση προς το παιδί κατ΄εμέ είναι “τι όργανο θέλεις να μάθεις;” κι όχι “θέλεις να μάθεις κάποιο όργανο;”
Δεν πρόκειται για τιμωρία φίλε Αλέξανδρε αφού υπάρχει η ανταμοιβή της μάθησης και της αποδοχής ή του θαυμασμού απ΄τον περίγυρο. Γιατί είναι διαφορετικό από την ανάγνωση ή τον πολλαπλασιασμό;
Εν μέρει συμφωνώ οτι η εκμάθηση μουσικών οργάνων πρέπει να είναι όσο διαθέσιμη γίνεται.
Απο την άλλη έχω δει αρκετούς γονείς να τυραννάνε τα παιδιά τους με κάτι το οποίο αφήνει τα παιδιά εντελώς αδιάφορα.
Στο κάτω κάτω οι καλές τέχνες είναι παραπάνω απο 1, και υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ιδέα απο ζωγραφική η γλυπτική η χορό …η μουσική…η όλα τα παραπάνω…συμαίνει οτι πλέων πρέπει να τους κάνουμε ολους γλύπτες, χορευτές, ηθοποιούς και μουσικούς σαν παιδιά;
Και μιλώντας σαν δάσκαλος: τα περισσότερα παιδιά που διδάσκουμε σε σχολεία δεν μελετάνε…
μα φυσικά δεν μελετάνε!!..αφου η πλεοψηφία των ανθρώπων δεν είναι μουσικοί.Γιατί περιμένουμε απο την πλεοψηφία των παιδιών να αποδώσουν καλά σε αυτό;
Οπως προανέφερα, η γνώση πρέπει να είναι διαθέσιμη και προσβάσιμη…γιατι όλοι έχουμε δικαίωμα στη γνώση…οχι όμως και υποχρέωση σε κάθε είδος γνώσης…
Ενα παιδι αυτης της ηλικιας το βλεπει πολυ διαφορετικα.
Δε νομιζω οτι ειναι πολυ δελεαστικα αυτα για ενα 5-6-7χρονο. Και απ’όσο θυμαμαι το εαυτο μου σε αυτη την ηλικια δεν εβλεπα ως ανταμοιβη την αποδοχη και τον θαυμασμό (?) απο τον περίγυρο.
Συμφωνώ μαζί alk ότι δεν είναι μόνο η μουσική τέχνη.
Σκέψου όμως ότι για όλες τις υπόλοιπες τέχνες, όπως ζωγραφική ή χορό το εκάστοτε παιδί πέρνει τα ερεθίσματα του από πολύ μικρότερες ηλικίες των 7…
Όλα τα παιδιά πχ, μαθαίνουν να ζωγραφίζουν από τα 2…
Αν το παιδί έχει κλίση προς τα εκεί νομίζω ότι κάνει μπαμ συνήθως γιατί αυτά που ζωγραφίζει είναι όμορφα είτε γιατί δεν αφήνει τις ξυλομπογιές ούτε για φαγητό…
Το ίδιο νομίζω συμβαίνει και στο χορό. Εντάξει, δεν μπορούμε να πούμε ότι ένα παιδί που χοροπηδάει ή κάνει πως χορεύει όταν ακούει ένα τραγούδι είναι κάτι τρομερό, αλλά δες άλλα παιδιά στην ίδια ηλικία (4 -5 ) που δεν το κάνουν, ή το κάνουν σε πολύ μικρότερο βαθμό…
Γενικά θεωρώ ότι όλες οι τέχνες αλλά κυριότερα από όλες, η μουσική, καλλιεργεί το ήθος του παιδιού και το μαθαίνει να είναι υπομονετικός, εγκρατής, και άλλα πολλά…
Τέλος φυσικά όλα αυτά για να ισχύουν θα πρέπει να έχει αναλάβει το παιδί ένας πραγματικός Δασκαλος, ο οποίος θα κάνει το παιδί να βλέπει τη μουσική σαν διασκέδαση και όχι σαν αγγαρεία.
Οταν ενα παιδι εχει κατι εμφυτο “το ζητα” απο μονο του και απο πολυ μικρη ηλικια …
Το παραδειγμα το εχω στο σπιτικο μου και στον γυιο μου και στην κορη μου …
Ο πατερας του μαραζι το ειχε που δεν κλωτσουσε μπαλα (γιατι αλλωστε?) , επειδη
ο ιδιος ασχοληθηκε στα νιατα του με το σπορ …
Μεχρι σημερα ομως ασχολειται με τις πολεμικες τεχνες …
Για την κορη , εκανε το παν για να “μη δωσει” στην Καλων Τεχνων και τι μ` αυτο ?
Εκανε κατι παρεμφερες με υποτροφιες και επιτυχια αναγνωρισιμη απο “ειδικους”
του κλαδου της …
Θα σας μεταφερω ομως , συμβουλη καποιου αγνωστου σε μενα κυριου , που μου
ειπε - καλη του ωρα - “εαν δεν θελεις να χασεις τα παιδια σου , προετρεψε τα να
ασχοληθουν με τη μουσικη και τον αθλητισμο” !!!:088:
πολύ ‘‘σωστα’’ μιλησε ο αγνωστος πελαγια μου.
η ενασχοληση με πραγματα που εχουνε αξια…που χρειαζονται χρονο και κοπο,δινουνε στο παιδί αξια!
το παιδί που εχει '‘διαθεση’'να σχοληθει με μουσική, χορό,αθλητισμο,αν βρει σωστο δασκαλο αυτη του η διαθεση θα μετατραπει σε ‘‘αγαπη’’.οσο θα περνα ο καιρος και θα γινεται καλυτερο σε αυτο που κανει τοσο περισσοτερο θα το αγαπα και θα κοπιαζει απο μονο του!η ανταμοιβή ειναι μεγάλη!λεγεται ‘‘αυτοπεποιθηση’’!και ‘‘αυτοσεβασμος’’.
δεν προκειτε να ξοδεψει το χρονο του ασκοπα!ουτε να δελεαστει απο πραγματα φτηνα.τουλ/στον το μεγαλύτερο ποσοστο.
πολυ σωστα όλα αυτά που ακούω αλλα προσοχή … μιας και αναφέρθηκε ο χορός…
Τα αγοράκια όχι και πολύ χορό γατί μπορει να καταληξουν μπαλαρίνες… :019:
και στις μέρες μας υπάρχουν πολλοι (ε πολλές μαλλον)
:088: