Πιστευετε οτι καποιος πρεπει να ξεκιναει με εναν μετριο δασκαλο και μετα να πηγαινει στον καλο ή κατευθειαν στον καλο?
Εγω θα ελεγα κατευθειαν στον καλο…Γιατι να πας πρωτα στον μετριο;
Στον καλύτερο να πας από την αρχή.
μέτριος και καλός, ποια είναι τα μέτρα σύγκρισης?το τι παίζει ο καθένας ή το πόσα χρήματα παίρνει?ένας δάσκαλος που χρεώνει 20 ευρώ το μάθημα δε πάει να πει ότι είναι καλύτερος απο εκκείνον που χρεώνει 12,όπως επίσης δεν είναι σίγουρο ότι ένας πολύ καλός μπουζουξής είναι απαραίτητα και καλός δάσκαλος…βρες κάποιον να πάρεις τα βασικά και αν αργότερα δεις ότι εξελίσεσαι μόνος θα μπορείς να αποφασίσεις ποιός και τι μπορεί να σου προσφέρει…
Είναι καθαρά υποκειμενικά τα κριτήρια για τον αν έναν καθηγητής είναι καλός ή απλά μέτριος. Πέραν από τις μουσικές σπουδές που στο μπουζούκι έχω συναντήσει πολύ λίγα άτομα, το κριτήριο είναι αν παίζει σε κάποιο πρωτοκλασάτο κατάστημα και αν είναι αυτός το πρώτο μπουζούκι. Εν πάσει περιπτώση σου προτείνω αυτό που έπραξα και εγώ πήγα σε ένα πολύ καλό καθηγητή και πλέον εξελίσομαι μόνος με προσωπική δουλειά, όπως είπε ο φίλος Βραδυνός
Προς θεού, κατευθείαν στον καλό, έμπειρο, μεθοδικό καθηγητή. Γλιτώνεις πολλά, πάρα πολλά λάθη, απογοήτευση, χαμένες ώρες… όσο για το "προσπαθώ μόνος μου"το οποίο υποστηρίζεται γενικά, δεν έχω αντίρρηση, αλλά θα σε πάει μέχρι ένα επίπεδο. Αν θες παραπάνω…
Φίλε Μπάμπη στο εξελίσομαι με προσωπική προσπάθεια ενοόυσα ότι σύμφωνα με τις καθοδηγήσεις του καθηγητή θα ασχοληθεί κάποιος θα καταπιαστεί με ασκήσεις που θα του υποδείξει και ανάλογα με την ώρα που θα αφιερώνει ανάλογα θα είναι και τα αποτελέσματα
Σημαντικό ρόλο παίζει και η χημεία. Καμμιά φορά δε κολλάει ο δάσκαλος με τον μαθητή, χωρίς αναγκαστικά να ευθύνεται κάποιος γι’ αυτό. Οπότε, καλό είναι να κοιτάζουμε επίσης κατά πόσο συννενούμαστε.
προσωπικη μου αποψη να μην πας σε δασκαλο .
το ιδανικο θα ηταν να εχεις καποιον συγγενη η φιλο που να γνωριζει καλα και να σου δειξει (οτι σου δειξει ).
προς το παρον αυτο που μπορεις να κανεις ειναι να παρακολουθεις απο διαφορα βιντεο πως παιζουν οι καλοι παικτες,εχει αρκετα βιντεο με τον Κωστα Παπαδοπουλο οπου μπορεις να δεις ,πως κραταει το οργανο και πως δουλευει τα δαχτυλα του.
μια αλλη μαγκια που μπορεις να κανεις ειναι να πας σε τιποτα ρεμπεταδικα οπου θα παιζουν γνωστοι
μπουζουξιδες και απο εκει να <<κλεψεις>> οτι μπορεις .
η τεχνη κλεβεται ,δεν μαθαινεται.
αυτο ισχυει παντου .:092:
Γιατί βρε αρχάριε; Τι πειράζει να μάθει από την αρχή κάποιες τεχνικές σωστά; Καλό είναι το κλέψιμο δε λέω, αλλά και ο δάσκαλος έχει άλλη χάρη.
πειραζει γιατι θα δινει λεφτα πεταμενα.
απτην στιγμη που υπαρχουν τοσοι πολλοι παικτες και σε βιντεο αλλα και σε μαγαζια να παρακολουθησει, νομιζω οτι ειναι περιττο εξοδο.
καλος ειναι ο δασκαλος δεν λεω :079:,αλλα και το κλεψιμο εχει αλλη χαρη.
Το χέρι του όμως τα βίντεο δεν του το πιάνουν για να του το διορθώσουν όταν κάνει λάθη. Γιατί καλό το κλέψιμο, αλλά πρέπει να καταλαβαίνεις τι να κλέβεις. Και αυτό δεν είναι δεδομένο, εξαρτάται από το ταλέντο του καθενός.
αμα δεν μπορεις να κλεψεις τα καλα στοιχεια και να αγνοησεις τα κακα σημαινει οτι δεν εχεις ταλεντο.
εαν εισαι νεος στο μπουζουκι δλδ αρχαριοςκαι δεν εχεις ταλεντο ,ακομα και ενας πολυ μετριος οργανοπαιχτης θα σου φανει καλος η και πολυ καλος
εαν εισαι νεος στο μπουζουκι και εχεις ταλεντο, ενας πολυ μετριος οργανοπαιχτης θα σου φανει απλα πολυ μετριος και αν εχεις πολυ μεγαλο ταλεντο θα παρεις το μπουζουκι απτα χερια του και θα τον κανεις ρομπα.
Να γραψω και εγω την γνωμη μου στο θεμα , αν και δεν καταλαβα γιατι τιθεται καν θεμα συζητησης αν πρεπει καποιος να παει πρωτα σε εναν "μετριο " δασκαλο και μετα σε εναν “καλο” .
Περα απο αυτο , γνωμη μου ειναι πως ενας δασκαλος ειναι απαραιτητος . Με το να καθεται καποιος μονος του να ψαχνει για βιντεο , ασκησεις , δακτυλοθεσιες κλπ ειναι εξαιρετικα πιθανο να απογοητευτει και ακομη και να τα παρατησει . Φιλε αρχαριε , εσενα μπορει να σε βολευει αυτη η μεθοδος , εμενα και αλλους ,φανταζομαι, δεν μας βολευει .
Ας μην ξεχναμε οτι αρκετοι που ασχολουνται με το μπουζουκι δεν ειναι απαραιτητα ουτε ταλαντουχοι , ουτε το εχουν και μεγαλο μερακι να ασχολουνται τοσο απο μονοι τους … Οποτε για καποιους η μαθηση μεσω διδασκαλου (και εννοω παραδοσιακα , οχι Online) ειναι απαραιτητη .
1 «Μου αρέσει»
Ωραίο το κλέψιμο παιδιά και θεμιτό στη περίπτωση αυτή, αλλά κατά τη δική μου ταπεινή γνώμη, καλό θα ήταν κάποιος να πάρει τις βάσεις σωστά από κάποιο που μπορεί να τις προσφέρει (είτε δάσκαλος, είτε έμπειρος μπουζουκτσής κ.λ.π) και πάνω σε αυτές τις βάσεις, προσθέτοντας λίγο ταλέντο, μπόλικο μεράκι και αρκετές ώρες μελέτης και εξάσκησης (και κλεψίματος), μπορεί να εξελιχθεί και να προοδεύσει.
1 «Μου αρέσει»
και γω πιστευω οτι χρειαζεται ο δασκαλος αλλα πως κρινεται ο καλος δασκαλος απο το ρεπερτοριο την πειρα την τεχνικη???
Ο καλός δάσκαλος σύμφωνα με τα δικά μου κριτήρια είναι αυτός που μπορεί να σου μεταδώσει καλύτερα και με τη σωστή (σχετικό) σειρά τα βασικά στο όργανο. Για παράδειγμα τις κλίμακες, τις συγχορδίες, τις πτώσεις τα κλεισίματα, τους λαικούς δρόμους κ.λ.π. Το ρεπερτόριο ακολουθεί μετά. Αν μάθεις σωστά το όργανο θα μπορείς μόνος σου να εμπλουτίζεις το ρεπερτόριο σου με κομάτια που αρέσουν σ΄εσένα και μετά στο δάσκαλο. Βέβαια για όλα αυτά χρειάζεται πάρα πολύ μελέτη και μεράκι. Τώρα, για να μην βαρεθείς, γιατί η αλήθεια είναι ότι όταν ασχολείσαι μόνο με όσα προανέφερα καταντά βαρετό και ανιαρό, μπορείς να μάθεις και 5-6 τραγουδάκια για να έχεις και κάτι να σε τραβάει. Όλα αυτά τα αναφέρω όχι ως ειδήμων (κάθε άλλο παρά αυτό είμαι) αλλά από ιδίαν εμπειρία και αφού άρχισα λάθος, έμαθα “παπαγαλία” αρκετά τραγούδια και δεν μπορούσα να προχωρήσω. Όταν άρχισα να μελετώ σωστά (πρόσφατα ξεκίνησα) κατάλαβα ότι τόσα χρόνια δεν ήξερα τίποτα (“εν οίδα ότι ουδέν οίδα” σύμφωνα με τον μεγάλο Σωκράτη). Αλλά επειδή κάλλιο αργά παρά ποτέ, αποφάσισα να προχωρήσω θεωρώντας ότι αρχίζω από το μηδέν και προχωρώντας με τα ορθά βήματα (όσο πιο σκληρή η μελέτη τόσο πιο γρήγορα) θα φτάσω στο στόχο.
Για μένα ο καλός δάσκαλος φαίνεται από… τους μαθητές του ! Αυτό ήταν το κριτήριο με βάση το οποίο διάλεξα τον δάσκαλό μου στο μπουζούκι: έβλεπα έναν καλό μπουζουξή, μου λέγανε “μαθητής του”. Πήγαινα σε ένα γλέντι, έβλεπα έναν άλλο πλήρη, δεξιοτέχνη μπουζουξή, τον ρώταγα έχεις κάνει μαθήματα, “ναι, με τον ίδιο”. Δεκαπέντε περιπτώσεις δεν μπορεί να είναι τυχαίο… Μετά, άκουσα και τον καθηγητή και κατάλαβα…
Αν δεν είναι αδιάκριτο, ποιος είναι αυτός ο δάσκαλος;
Σωστός…