ΜΟΥΣΙΚΑ ΛΥΚΕΙΑ

Καλησπέρα θα ήθελα την γνώμη σας για ένα 15 χρόνο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με την μουσική . Τα μουσικά λύκεια παράγουν έργο, μπορεί ένα παιδί να πάρει εφόδια για να προχωρήσει παραπέρα, ή θα τανε καλύτερο να πάει στο γενικό λύκειο και συγχρόνως να πηγαίνει σε ιδιωτικό ωδείο.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων

Ειδικά για ένα παιδί που έχει μεράκι με τη μουσική - και όχι μόνο - το μουσικό σχολειό είναι η καλύτερη λύση.
Παράγεται σημαντικότατο έργο στα σχολεία αυτά, τα παιδιά εκτός από τα γενικά μαθήματα, τα οποία παρακολουθούν κανονικά και είναι ακριβώς τα ίδια με των υπόλοιπων Γυμνασίων και του Ενιαίου Λυκείου, έρχονται σε επαφή με τη μουσική, μέσα και από θεωρητικά μαθήματα και μέσα από τη διδασκαλία οργάνων.
Και το σημαντικότερο ίσως είναι οι πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνουν τα σχολειά αυτά, η διοργάνωση συναυλιών, η συμμετοχή των μαθητών στους Αγώνες Μουσικής που γίνονται κάθε χρόνο σε πανελλήνια κλίμακα με επιβράβευση των καλύτερων ατομικών συμμετοχών ή σχημάτων, πολιτιστικά προγράμματα που περιλαμβάνουν και άλλα θέματα εκτός της μουσικής κ.λπ.
Εντύπωση θετική προκαλεί ότι οι μαθητές των σχολειών αυτών μαθαίνουν να λειτουργούν ομαδικά, έχουν μια συνοχή και αναπτύσσουν μια συλλογικότητα - λόγω και των εκδηλώσεων στις οποίες συμμετέχουν - την οποία σπάνια συναντά κανείς στα υπόλοιπα σχολειά, όπου ο ανταγωνισμός μεταξύ τους είναι εμφανέστατος.
Είναι απόλαυση δε να παρακολουθείς αυτά τα παιδιά στα διαλείμματα ή στα κενά που τυχόν έχουν, να παλεύουν μαζί σε ένα πιάνο ή σε μια κιθάρα για να βγάλουν μια μελωδία ή να εξασκούνται για την επόμενη συναυλία, αντί να περιφέρονται άσκοπα στο προαύλιο.
Με άλλα λόγια, τα μουσικά σχολειά είναι μια όαση πολιτισμού στη μαυρίλα του εκπαιδευτικού μας συστήματος, παρά τις ατέλειες, τις ελλείψεις και την ελλιπή χρηματοδότησή τους από την πολιτεία.

Πατριωτάκι Ελένη (μισός Καλαματιανός βλέπεις, και οι ρίζες του αίματος δεν λησμονιούνται) νομίζω ότι τα βλέπεις ρομαντικά τα πράγματα και απέχει κάπως η πραγματικότητα. Καλύτερα διατυπώνοντάς το, αυτή είναι η μισή αλήθεια.
Οι ελλείψεις στα μουσικά σχολεία είναι τεράστιες και πολλά από αυτά υπολειτουργούν. Να μη μιλήσουμε για την προοπτική, να συνεχίσεις δηλαδή σε μουσική σχολή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Εκεί τα πράγματα κι αν είναι χάλια (τα ξέρω και καλύτερα σε σχέση με τα σχολεία). Απλήρωτοι καθηγητές συμβασιούχοι. Έλλειψη υποδομών. Ακόμα και κτηριακές εγκαταστάσεις δεν υπάρχουν στη Θεσσαλονίκη. Και τα προγράμματα σπουδών, άστα να πάνε. Αδιαμόρφωτα, πλήρως εξατομικευμένα, με απάνθρωπα ωράρια κλπ. :106:
Και από επαγγελματικά δικαιώματα κλάφτα χαράλαμπε που λέμε. Και τι να κάνουμε κάποια στιγμή πρέπει να γεμίσει και το στομάχι. Με μια πολύ καλή μου φίλη να έχει τελειώσει προσφάτως μουσικών σπουδών, μου λέει ότι το πτυχίο πάει καρφί για κορνίζα. :106:Αν υπάρχουν από την άλλη τα λεφτά κάνεις ότι γουστάρεις.
Μπορεί να τα βλέπω και πεζά και απαισιόδοξα τα πράγματα, αλλά νομίζω ότι είναι κάπως έτσι.
Εγώ ποτέ δεν θα έκανα τέτοια επιλογή. Γενικό λύκειο και ωδείο το θεωρώ καλύτερη επιλογή. Καλό είναι να υπαρχει και δυνατότητα άλλης ενασχόλησης, πατινή που λέμε και στη δηλωτή.:089:

Φίλε alanis καλημέρα. Κατ αρχήν θα σου πώ ότι ο γυιός μου πάει στο μουσικό σχολείο του ΠΕΙΡΑΙΑ,και μπορώ να πω ότι είμαι αρκετά ευχαριστημένος.Και η ΕΛΕΝΗ και ο Gogos λένε αλήθεια ο καθένας από την δική του οπτική γωνιά.Ναι είναι αλήθεια ότι τα περισσότερα μουσικά σχολεία αντιμετωπίζουν προβλήματα ελλείψεων σε αίθουσες,όργανα,διδακτ.προσωπικό,- η αλήθεια είναι ότι αυτά τα σχολεία λόγω της φύσης τους έχουν αυξημένες ανάγκες,σε σχέση με τα γενικά γυμνάσια και λύκεια- αυτός όμως δεν είναι λόγος να μην πάει το παιδί σου σε ένα τέτοιο σχολείο,όπου όπως τα λέει παραπάνω η ΕΛΕΝΗ έχει όλα αυτά τα πλεονεκτήματα.Ακόμα λόγω της φύσης των ειδικοτήτων των καθηγητών,(μουσικοί γαρ) βλέπουν τα παιδιά με ένα “άλλο” μάτι και πολλές φορές γίνονται φίλοι των παιδιών,- στις μουσικές παραστάσεις του μουσ.σχολ.ΠΕΙΡΑΙΑ γεμίζουν την αίθουσα παλιοί απόφοιτοι που έχουν καλεστεί απο τους παλιούς καθηγητές τους- με ότι καλό αυτό συνεπάγεται για τα παιδιά.
Η μόρφωση που θα πάρουν είναι πολύπλευρη.Θεωρητικά μαθήματα δυτ. μουσικής, βυζαντ. μουσική,πιάνο και ταμπουράς υποχρεωτικά (για τον ταμπουρά πάνε να κάνουν κάτι @αλακίες ,θέλουν να τον καταργήσουν χωρίς να τον αντικαταστήσουν με ένα άλλο όργανο που να μπορεί να κάνει ΄κάποιος την πρακτικη εφαρμογή της βυζ. μουσικής),και ένα όργανο που θα διαλέξει εκείνος.
Αν ρωτάς ότι από κει μέσα το παιδί σου αν θα βγει ολοκληρωμένος μουσικός ΘΑ ΣΟΥ ΠΩ “ΟΧΙ”. Μουσικός θα γίνει με τον δάσκαλό του στο ωδείο,στο όργανο που θέλει.
Απο κεί θα πάρει μια πολύπλευρη μόρφωση στην μουσική,θα μπορεί να κατανοήσει καλύτερα θεωρητικές μουσικές έννοιες γιατί θα είναι σχετικός γνώστης και των δύο τύπων μουσικής (δυτική-ανατολική),και θα έχει περάσει καλά μαθητικά χρόνια-ίσως το σημαντικότερο-.
Το ζήτημα είναι αν μπορεί να πάει,και αυτό γιατί τα σχολεία αυτά είναι πρότυπα πειραματικά,και μπαίνεις με εξετάσεις στην Πρώτη Γυμνασίου. Οι εξετάσεις είναι ρυθμικό ντικτέ, μελωδικό ντικτέ,τραγούδι (κατα προτίμηση κάποιο παραδοσιακό) ,τρανσπορτ στο τραγούδι,και όποι παιδάκι παίζει κάποιο όργανο και ΘΕΛΕΙ να διαγωνισθεί τότε παίζει.Η συνολική βαθμολογία διαιρείται δια του 4 , ενω στα παιδιά που θα παίξουν και κάποιο όργανο, διά του 5,και βγαίνει ο μέσος όρος.
Όπως θα αντιλανβάνεσαι,δεν χρειάζονται μουσικές σπουδές,οι όλες εξετάσεις στοχεύουν στην ανίχνευση του ταλέντου του παιδιού.
Μετά την πρώτη γυμνασίου,κανένας μαθητής δεν γίνεται δεκτός,δεν υπάρχουν εξετάσεις για άλλες τάξεις.
Αν κατά την διάρκεια των σπουδών κάποιος μαθητής έχει χαμηλή απόδοση σε μουσικά μαθήματα,θεωρίες και ιστορία τέχνης προωθείται στα γενικά σχολεία.
Ελπίζω να σε κατατόπίστηκες γενικά.

Πάντως θα έχει τις βάσεις για να γίνει αστεράκι.
Ξέρω 5-6 τριαντάρηδες σήμερα μουσικούς από τα μουσικά λύκεια και είναι όλοι καταπληκτικοί .
Φυσικά η προσωπική προσπάθεια και η μελέτη είναι το ζητούμενο.
Προσωπικά εάν είχα παιδιά θα τους πρότεινα να πάνε, εφ’όσον τους ενδιαφέρει, σε μουσικό λύκειο…

Είχα ακούσει πριν λίγο καιρό, ηχογραφημένη και παρουσιασμένη σε μισάωρα, τη συνέντευξη / παρουσίαση του φόρουμ από τους Admin και Webmaster στον Άρη, στον 902 (δες Ραδιοφωνικοί σταθμοί). Πέρα από το ότι συνιστώ σε όσους δεν την έχουν ακόμα ακούσει, να την ακούσουν θεωρώ ότι είναι κρίμα που η εκπομπή έγινε πριν δημοσιευτεί η ερώτηση του Alanis.

Η εξέλιξη της συζήτησης αυτής δείχνει παραστατικότατα πόσο επαρκείς και δυναμικοί είμαστε ως φόρουμ. Ο Alanis ξεκίνησε ένα θέμα με μία ερώτηση κρισιμότατη για το μέλλον του παιδιού του. Σε λιγότερο από μισό 24ωρο έχει ήδη μπροστά του μία πολύπλευρη και τεκμηριωμένη παρουσίαση απόψεων, παρουσιασμένη από επαγγελματίες της εκπαίδευσης αλλά και απλούς γονείς, όλους γνώστες του θέματος. Και ακόμα δεν τελειώσαμε, νομίζω. Το μόνο που του απομένει είναι, πλέον, η «βάσανος της επιλογής» (οι Γερμανοί έχουν ομοιοκαταληκτούσα έκφραση), που βεβαίως είναι πάντοτε απαραίτητη πριν από σημαντικές αποφάσεις.

Την επόμενη φορά που θα κληθούν εκπρόσωποι του φόρουμ να μας παρουσιάσουν προς τα έξω, θα έχουν ακόμα ένα δυνατό και εντυπωσιακό θετικό στοιχείο στη φαρέτρα τους.

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε δηστυχώς ότι “δημόσιοι παράγοντες” -της περιοχής μου ειδικότερα- έχουν καταφερθεί εναντίον αυτών των οάσεων όπως λέει και η ΕΛΕΝΗ με την λογική “ότι προσφέρουν ελιτίστικη εκπαίδευση”.Και βέβαια συμφωνώ ότι τα παιδιά μας πρέπει να παίρνουν περισσότερα πράγματα από το σχολείο τους,πέρα από γνώσεις,και βέβαια να μην υπάρχει ελιτίστικος χαρακτήρας,-που δεν υπάρχει-αλλά το θέμα εδώ είναι ιδιαίτερο,για τον λόγο ότι δεν μπορούν όλα τα παιδιά να μάθουν μουσική,όπως για παράδειγμα δεν μπορούν όλα τα παιδιά να γίνουν αθλητές ή χορευτές.

Να προσθέσω εδώ πως τα όσα ανέφερα και για τα Μουσικά Σχολεία και για τη σύγκριση με τα υπόλοιπα - τα Ενιαίου τύπου - σχολεία, προέρχονται από προσωπική εμπειρία, βιωματική.
Προβλήματα και στα σχολεία αυτά υπάρχουν, τα ανέφερα ήδη, και απλήρωτοι ή συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί δεν είναι μόνο δυστυχώς οι Μουσικοί.

Και κάτι ακόμα.
Όσοι παρακολουθήσαμε τη συμμετοχή των παιδιών του Μουσικού Σχολείου Σπάρτης στην εκδήλωση για τον Άκη Πάνου πρόσφατα στη Λακωνία, διαπιστώσαμε στην πράξη τι σημαίνει αισθητική αγωγή, ειδικότερα το επίπεδο μουσικών σπουδών που παρέχεται σ’ αυτά τα σχολεία, και πήραμε ένα δείγμα των δραστηριοτήτων στις οποίες συμμετέχουν οι μαθητές τους.
Τα παιδιά ήταν συγκινητικά, άψογα, σε σημείο που φτασμένος μουσικός ακούγοντάς τα να ερμηνεύουν τις επιτυχίες του Α. Π. να μουρμουράει:
“Για κοίτα, ρε, τι παίζουν τα παιδιά ! Τι να παίξουμε δηλαδή τώρα εμείς, μετά ;”
Ποιο ιδιωτικό ωδείο έχουμε δει να συμμετέχει με τέτοια επιτυχία σε εκδηλώσεις που να αφορούν στη μουσική μας παράδοση ;

Ανάλογες πολιτιστικές εκδηλώσεις και συμμετοχές σε πολιτισμικά γεγονότα είναι καθημερινή πράξη για τους μαθητές των Μουσικών Σχολείων όλης της χώρας και σε όλη τη διάρκεια του χρόνου.
Από την άλλη, για την πλειοψηφία των ιδιωτικών Ωδείων η μουσική μας παράδοση εκπροσωπείται μόνο στα αρχικά, προπαρασκευαστικά, τμήματα, για να συνεχίσει μετά με προσανατολισμό μόνο προς τη δυτική μουσική, την οποία μόνο παραδέχονται τα περισσότερα απ’ αυτά.

Καταρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω όλους σας για την ανταπόκριση που δείξατε.
Φίλε nikos κάποιο παιδί δεν μπορεί να πάει από 3ηΓυμνασιου σε μουσικο Λυκειο δινοντας εξετασεις ! Το δικο μου παιδι κανει 5 χρονια κλασσικη κιθαρα 1 χρονο περιπου σαξοφωνο
παιζει ικανοποιητικα πολλα κομματια στο μπουζουκι εχει μια λατρεια για την μουσικη και μαλιστα οτι ποιοτικο υπαρχει . Τωρα παρραληλα μετην κλασσικη τοχει ριξει στην gypsy jazz Django κλπ.
Δεν υπαρχουν εξετασεις για να αξιολογηθει αυτο το παιδι!
Αν ειναι ετσι τοτε αδικα σας εβαλα στον κοπο να μου απαντησετε . Για μενα τα ιδιωτικα Ωδεια ειναι μονοδρομος.

Παρ’ ότι το αρχικό ερώτημα έχει απαντηθεί δράττομαι της ευκαιρίας να τονίσω το εξής:

Οι περιγραφές των Μουσικών σχολείων (μαύρες ή διθυραμβικές) αποδεικνύουν την μεγάλη αλήθεια γύρω από την εκπαίδευση. Σαν σχολεία έξω από την λογική των εισαγωγικών εξετάσεων (μια λογική που αρχίζει από τα προνήπια…, έχω ιστορίες που το αποδεικνύουν) θα είναι πάντα εγκαταλελειμμένα από το κράτος και πάντα υπέροχα για την παιδεία. Είναι το παράδειγμα που πρέπει κανείς να έχει στο τσεπάκι του για να αντιληφθεί το γελοίον των “επιτροπών των σοφών” και των “εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων”.

Ο λόγος που δεν ασχολείται το κράτος μαζί τους είναι ότι κοστίζουν πολύ. Κοστίζουν πολύ ενώ τα οφέλη είναι λίγα. Γιατί και το Μετσόβιο κοστίζει πολλά αλλά σου βγάζει το επιστημονικό δυναμικό και τα στελέχη που θα αποσβέσουν στο εκατοσταπλάσιο το κόστος.
Ενώ οι κακομοίρηδες οι μουσικοί τι κέρδος να δώσουν στις επιχειρήσεις. Έτσι κι αλλιώς η μουσική βιομηχανία με σκουπίδια δουλεύει ως επί το πλήστον. Δεν έχει καν ανάγκη να βγούν μουσικοί από συγκροτημένα μουσικά εκπαιδευτικά ιδρύματα, οπότε το κράτος γιατί να δώσει χρήμα; αφού τα συμφέροντα των τραπεζών και των επιχειρήσεων (του κεφαλαίου με νια λέξη) εκφράζει.:079:

Αχ, ρε Gogos… πολύ ιδεολόγος είσαι (και εσύ). Μακάρι να ήταν αυτός ο λόγος. Ποιος πολιτικός σκέφτεται, πώς θα διαχειριστούμε κατά τον επωφελέστερο για το κοινωνικό σύνολο τρόπο τα χρήματα που προκύπτουν από τη φορολογία των πολιτών; Ποιος βλέπει το Κράτος σαν το δικό του σπίτι;

Συμφωνώντας απόλυτα μαζί σου, επιμένω ότι η συλλογιστική (κράτους και κοινωνίας για να είμαστε δίκαιοι…) αφορά το άμεσο, φανερό (ή και απλά φαντασιακό), αναπτυξιακό-καταναλωτικό κέρδος και όχι την παιδεία. Τα κέρδη απ’ αυτήν είμαστε απ’ ότι φαίνεται πολύ μικροί όλοι -ακόμα και οι “ειδικοί” - για να τα εκτιμήσουμε.

Δεν χρειάζεται να φτάσω μέχρι αρχαία Ελλάδα για να φανεί πώς άνθρωποι “αρχαίοι” συνειδητοποιούσαν την παιδαγωγική σημασία της Μουσικής (βλέπε Αριστοτέλης - Μ. Αλέξανδρος το πλέον φημισμένο δίδυμο). Στο σχετικά πρόσφατο Βυζάντιο εδιδάσκετο η τετρακτύς, 4 μαθήματα, Μαθηματικά, Γλώσσα, Αστρονομία και Μουσική, με την τελευταία να θεωρείται το πλέον δύσκολο και σημαντικό από πολλούς δασκάλους.

Τι να κάνουμε Νίκο, η ιδεολογία είναι κάτι το σημαντικό και για μένα. Αλλά όπως και να το κάνουμε, κανείς δεν νοιάζεται για την πλειοψηφεία των πολιτών. Και ακριβώς αν δείτε που δίνονται τα χρήματα στην εκπαίδευση (γιατί δίνονται χρήματα). Προφανώς, και όχι για να βελτιωθεί η εκπαιδευτική διαδικασία και να μορφωθεί ο κόσμος. Δίνονται όμως σε κάτι ερευνητικά για τη siemens, τον Γερμάνο και πάει λέγοντας.
Για να κάνω πιο συμπυκνωμένο αλλά και ουσιαστικό, παραθέτω ένα απόσπασμα του Δημήτρη Γληνού:

Σε μια κοινωνία που στηρίζεται στην εκμετάλλευση, τα παιδιά ξεχωρίζονται όπως και οι μεγάλοι σε δύο κατηγορίες, σ’ εκείνα που πρόκειται να αποτελέσουν τη συνέχεια της κυρίαρχης τάξης και σ’ εκείνα που πρόκειται να αποτελέσουν το μεγάλο στρατό της δουλειάς που δεν πληρώνεται όλη

Ναι Gogos, συμφωνώ με τα λεγόμενά σου αλλά όχι με το ότι η Ζήμενς και ο Γερμανός αποσπούν κονδύλια από τον προϋπολογισμό του κράτους για έρευνες. Έχουν αυτοί τον τρόπο τους να βρίσκουν τη χρηματοδότηση που χρειάζονται από άλλες, μη εστιασμένες στην έρευνα κρατικές πηγές (π.χ. προμήθειες κλπ.). Όσο για το Γληνό, θα παρατηρήσω ότι ο άνθρωπος ήταν ιδεολόγος (άρα και αφελής) όπως εσύ και εγώ. Τα παιδιά βρίσκουν μόνα τους, με κριτήριο το πού θα επιλέξουν να ανήκουν, σε ποια κατηγορία θα ενταχθούν. Πληρώνοντας γήν και ύδωρ, όταν είναι αναγκαίο.

Μόλις ανακάλυψα το καλό αυτό θέμα. Είμαι απόφοιτος Μ.Σ.Κ. (μουσικό σχολείο κέρκυρας) και μπορώ να πω οτι έζησα απο κοντά την δημιουργία αυτού του συστήματος απο τα πολύ αρχικά του στάδια. Στατιστικά μιλώντας μονο 2-3 άτομα καθε χρονιά καταλήγουν να ασχολούνται με την μουσική επαγγελματικά και οι περισσότεροι απο αυτούς αποροφούνται στη διδασκαλία, παιδαγωγικά και μουσικολογία. Το πρόβλημα είναι τι κάνουν οι υπόλοιποι. Είμαι απο τους τυχερούς γιατι συνέχισα με την μουσική.Το σχολείο όμως σε απασχολεί πολλές ώρες με αρκετά θέματα και μαθήματα. Εκτώς μουσικής τα παιδιά είχαν κακούς βαθμους στα γενικά μαθήματα και οι επιτυχίες του σχολείο σε εισαγωγικές άλλων κλάδων ήταν κάτω του μετρίου. Το δικό μου σχολείο είχε και έχει (απο οτι ακούω) τρομερά προβλήματα προσωπικού αλλα κυρίως προγράμματος.Μέχρι και τον τελευταίο μου χρόνο, οι περισσότεροι καθηγητές εμφανιζόντουσαν κατα τον Νοέμβρη. Είχαμε πάρα πολλα κενά (τα οποία ονομαζόντουσαν “μελέτη” αλλα ηταν περισσότερο κάτι σαν πετροπόλεμος) και τα μουσικά ατομικά μαθήματα ηταν 20λεπτα (Κύριε των δυνάμεων…τι να προλάβεις να παίξεις σε 20 λεπτα!!!) τα οποία έπεφταν μέσα στα πρωινά μας η απογευματινά μας μαθήματα.
Αισθάνομαι οτι, αν και το να είμαι σε ενα μουσικό περιβάλλον βοήθησε την επιλογή μου να ακολουθήσω αυτον τον κλάδο, τα μουσικά σχολεία δεν είναι αρκετά δυνατά και οργανωμένα για να προετοιμάσουν τους μαθητές για οτιδήποτε τύπο μουσικών εισαγωγικών εξετάσεων. Εγώ έπρεπε να προετοιμαστώ για την ακρόαση μου στο Λονδίνο αφού τελείωσα το Λύκειο γιατι απλά αφού ήμουν εκεί μέχρι τις 4 κάνοντας …ωρες “μελέτης” και άλλα άχρηστα πράγματα, η μοναδική ώρα που είχα να μελετήσω ήταν 6-7.30 το πρωί.Μπορεί λοιπόν ένα τέτοιο σχολείο στην ουσία να βλάψει την προετοιμασία κάποιου μαθητή, όχι μόνο στην μουσική αλλα σε οτιδήποτε.
Οι μουσικές σπουδές στην Ελλάδα είναι καθαρά σε εμβρυακό στάδιο και τα μουσικά σχολεία σίγουρα είναι ένα βήμα προς το καλύτερο. Απο την άλλη όμως αυτό το βήμα πρέπει να στηριχτεί με κατάλληλη προετοιμασία σε μικρότερες ηλικίες ( πρώτη γυμνασίου είναι αργά για να μάθεις οτιδήποτε κλασσίκό όργανο σε επαγγελματικό επίπεδο) και επιτέλους μια μουσικη ακαδημία που θα επιτρέπει στους νέους να κάνουν ενα μουσικό πτυχείο που τους βοηθάει να εστιάσουν στην ερμηνεία μουσικών οργάνων.

Γράφω πολλά το ξέρω και συγνώμη. Αισθάνομαι όμως οτι είμαστε ένα κράτος με πολύ ταλέντο και φυσικότητα στην μουσική μας έκφραση.Αν οι νέοι αισθανονται οτι οι επιλογές τους στην τριτοβάθμεια εκπαίδευση και η επαγγελματική τους αποκατάσταση θα ήχαν κάποιο νόημα ακολουθόντας την μουσική, τότε η μουσική θα μπορούσε να ανθίσει στην χώρα μας, και το να ξενιτευτούμε για να πάμε σε μουσική ακαδημία δεν θα ήταν η μόνη μας επιλογή. Επίσης μέ τέτοιες βάσεις θα μπορούσαμε μελλοντικά να έχουμε στο όμορφο Μέγαρό μας ένα κοινό που να αποτελείται απο νέους που γνωρίζουν πέντε πράγματα γιατι το τί κάνουμε πάνω σε αυτή τη ρημάδα τη σκηνή.

εντάξει σταματάω…σορρυ

Alk σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όλη αυτή την πληροφόρηση που μας έδωσες είναι πολύ ουσιαστική και είναι από πρώτο χέρι οπότε δεν χρειαζετε να μας λες σορρυ

Δυσοίωνο προβλέπεται το μέλλον των 56 μουσικών σχολείων, τα οποία λειτουργούν στη χώρα μας.
Μετά τα αθλητικά σχολεία, τα οποία το Υπουργείο Παιδείας έχει χαρακτηρίσει «αντιπαραγωγικά για τον αθλητισμό και αντιπαιδαγωγικά για την εκπαίδευση», άρα, τα καταργεί, σειρά παίρνουν άραγε και τα μουσικά;

Ήδη, η γκρίνια για υπέρογκα ποσά για τη σίτιση και μεταφορά των μαθητών στα μουσικά σχολεία έχει ξεκινήσει.

Και όλα αυτά, παρά τις προηγούμενες δεσμεύσεις του υπουργείου ότι θα δοθεί έμφαση στην ανάπτυξη των ειδικών δεξιοτήτων των παιδιών, είτε αυτές αφορούν στον αθλητισμό είτε στη μουσική.

Εδώ κόψανε τα μεταφορικά των μαθητών από τα χωριά προς τα πιο …αστικά σχολεία - με ότι καταστροφικό συνεπάγεται αυτό - στα μουσικά θα κολώσουνε;

Δεν πειράζει, θα έχουν έτσι χρόνο (που ξόδευαν “αντιπαραγωγικά”…) οι μαθητές, να σκέφτονται αν είναι καλό ή κακό να δέρνεις Χατζηδακαίους και Παγκάλους και Κακλαμάνηδες στο δρόμο…