Η φετινή σχολική χρονιά επεφύλασσε πολλές εκπλήξεις στους μαθητές, γονείς αλλά και στους καθηγητές των μουσικών σχολείων. Η χρονιά άρχισε με προβλήματα στην μεταφορά και την σίτιση των μαθητών και συνεχίστηκε με την μη πρόσληψη καθηγητών μουσικής. Το αποτέλεσμα ήταν πολλοί μαθητές να προβληματίζονται και να σταματούν την φοίτηση τους στα συγκεκριμένα σχολεία αφού δεν έχουν μέσο μετάβασης (τα μουσικά σχολεία είναι σχολεία νομού και όχι γειτονιάς) και εν τέλει δεν διδάσκονται μουσική αλλά κενά αφού οι λιγοστοί μόνιμοι καθηγητές μουσικής δεν φτάνουν σε καμία περίπτωση και ειδικεύονται σε περιορισμένα όργανα ευρωπαϊκής μουσικής και μόνο (με εξαίρεση την ιδιαίτερη και παράξενη περίπτωση του ταμπουρά). Η απαξίωση των μουσικών σχολείων είναι μια παλιά ιστορία που αρχίζει από το υπουργείο παιδείας, την καλλιτεχνική επιτροπή που ορίζει τον τρόπο και την οργάνωση αυτών των σχολείων, αλλά και τέλος από τους ίδιους του καθηγητές. Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι αλλά στην συγκεκριμένη περίπτωση όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης ανεξαιρέτως θέσης και ευθύνης. Δεν μπορώ να καταλάβω τις παγωμένες αντιδράσεις γονιών, μαθητών και καθηγητών όταν ακούνε πλέον χωρίς ταμπού τον υπουργό να δηλώνει ότι τα μουσικά σχολεία είναι η τελευταία του προτεραιότητα και να προτρέπει τους γονείς να γράψουν τα παιδιά τους στα ωδεία. Κάπου αλλού ο υπουργός θα είχε πάει σπίτι του αλλά στην Μπανανία ακόμα έχει άποψη και διαχειρίζεται την δημόσια εκπαίδευση.
Ένα άλλο σημείο που θα έπρεπε να υπογραμμιστεί και να προσεχτεί ιδιαίτερα είναι αυτό της σχεδόν μηδενικής πρόσληψης καθηγητών παραδοσιακής και λαϊκής μουσικής. Στη μία και μοναδική κλήση καθηγητών μουσικών οργάνων που έγινε τον Οκτώβριο κλήθηκαν γύρω στους 200 καθηγητές όπου στο σύνολό τους (εκτός από 2-3 που δίδασκαν ταμπουρά) δίδασκαν πιάνο, κλασική κιθάρα και κλασικό βιολί. Μέχρι πριν λίγο τα μουσικά σχολεία δεν είχαν καθόλου καθηγητές παραδοσιακών και λαϊκών οργάνων, ενώ η πολυπόθητη κλήση παραδοσιακών και λαϊκών οργάνων που ήρθε μέρες πριν δεν συνοδεύτηκε με ανακούφιση αφού οι ώρες διδασκαλίας ανά βδομάδα δύσκολα ξεπερνούσε τις 4 ενώ υπάρχουν και κλήσεις καθηγητών ακόμα και για 1 ώρα! Μήπως η παραδοσιακή και λαϊκή μουσική επειδή δεν μπορεί εύκολα να μπει σε τεχνοκρατικό καλούπι παραξενεύει και φοβίζει τους ευρωπαίους εξουσιαστές που δεν καταλαβαίνουν το λόγο ύπαρξης της στα σχολεία; Γι αυτό το λόγο πιστεύω ότι δεν είναι τυχαίο το γεγονός της μη κλήσης καθηγητών παραδοσιακών και λαϊκών οργάνων. Ιστορικά ο ελλαδικός χώρος έχει αντιμετωπίσει ξανά το ερώτημα της ανατολής ή της δύσης στο χώρο της μουσικής που ήταν αποτέλεσμα ευρύτερων πολιτικών χειρισμών που μοιάζουν με τους σημερινούς και στόχευαν όπως και σήμερα στο ʽʼευρωπαϊκό νοικοκύρεμαʼʼ καθώς και στην χειραφέτηση.
Μέτα από όλα αυτά θα περίμενε κανείς τα μουσικά σχολεία να βρίσκονται σε αναβρασμό αλλά κάτι τέτοιο δεν γίνεται, αντικατοπτρίζοντας έτσι την παγωμάρα της κοινωνίας.
Τι να καταλάβεις βρε Βλαδίμηρε; Αφού απαντάς μόνος σου: παγωμάρα. Σε τι άλλο αντέδρασε θερμά η κοινωνία;
Υπάρχει τρόμος. Όποιος διαθέτει ένα ψίχουλο (μισθού, εργασιακών δικαιωμάτων, μαθητικών δικαιωμάτων, οτιδήποτε) έχει πεισθεί ότι δεν το δικαιούται, απλώς ξέχασαν να του το πάρουν. Και λουφάζει για να μην τον θυμηθούν.
Θα ήθελα να παρακαλέσω: Αν κανείς εδωμέσα είναι καθηγητής σε Μουσικό της Αθήνας, μπορεί να μου στείλει ένα πμ; Ευχαριστώ πολύ.
Από την άλλη όψη του νομίσματος θα δεις τους έλληνες κλασσικούς μουσικούς που επίσης υποφέρουν ανάλογα να κατηγορούν την πολιτεία ότι σπόνσαρε εμπορικούς λαϊκούς καλλιτέχνες, το Ηρώδειο και το Μέγαρο που επίσης έχουν αλωθεί από τους λαϊκούς και εμπορικούς καλλιτέχνες κλπ. Είναι πολύ βολικό για την εξουσία αν αρχίσετε να σφάζεστε μεταξύ σας οι κλασσικοί και οι παραδοσιακοί/λαϊκοί μουσικοί στην Ελλάδα. Όσο για τους Ευρωπαίους να είσαι σίγουρος ότι έχουν κατακόψει τον προϋπολογισμό για τις τέχνες στις χώρες τους, συμπεριλαμβανομένης της κλασσικής μουσικής.
Δεν νομίζω ότι αυτά που γράφω υποδηλώνουν φαγωμάρα όπως λες. Άσε που τα παράδειγματα με το Ηρωδειο και το Μέγαρο δεν έχουν να κάνουν με την εκπαίδευση. Το κείμενο αναφέρεται στην εκπαίδευση και σε καμία περίπτωση δεν είναι εναντίον της κλασσικής μουσικής…
Δυστυχώς ποτέ δεν λειτούργησαν σωστά τα μουσικά σχολεία και, 13 χρόνια μετά το τέλος των δικών μου μαθητικών χρόνων σε ένα από αυτά, με λύπη διαβάζω ότι η κατάσταση μένει ίδια.
Δεν νομίζω ότι δίνεται μεγαλύτερη βάση στα κλασικά όργανα ή κάτι τέτοιο. Εγώ θυμάμαι μια χρονιά κάναμε 6 ώρες τη βδομάδα Βυζαντινή γιατί ο μόνος μουσικός που είχε προσληφθεί τον Σεπτέμβρη ήταν ένας ψάλτης, που έτρεχε ο άνθρωπος από τάξη σε τάξη.
Είναι τόσα πολλά τα αγκάθια που αρχίζω και σκέφτομαι, ίσως τελικά να κάνουν μεγαλύτερη ζημιά παρά καλό, κρατώντας μαθητές ώρες ατελείωτες εκεί μέσα χωρίς ουσιαστικά να προσφέρουν συστηματική και οργανωμένη παιδεία.
Αναρωτιέμαι αν θα είχα μάθει τελικά περισσότερα, παραμένοντας σε γενικό Γυμνάσιο/Λύκειο και συνεχίζοντας με ιδιαίτερα και ωδεία ( που δεν τα γλύτωσα έτσι και αλλιώς). Να κλείσουν; δεν ξέρω αλλά μπορούν να βελτιωθούν; έτσι όπως είναι…πολύ δύσκολο
Σάμπως να δουλέψανε ποτέ σωστά τα «κανονικά» σχολεία/γυμνάσια/λύκεια; Πέρα από το φιλότιμο κάποιων μεμονομένων δασκάλων/καθηγητών (AN διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας!), πλήρης ξηρασία!
Ας το πάρουμε απόφαση: η παιδεία είναι ατομική υπόθεση! Στρώσου μόνος σου, αλλιώς μή περιμένεις…
Ένα από τα μύρια προβλήματα της «κανονικής» δημόσιας εκπαίδευσης είναι ότι έρχονται μαθητές που κανείς δεν κατάφερε να τους πείσει ότι έχει κάποιο νόημα να έρχονται: ούτε το σύστημα, ούτε το συγκεκριμένο σχολείο, ούτε τα προηγούμενά τους σχολεία. Μόνο ίσως αυτοί οι λίγοι μεμονωμένοι δάσκαλοι που λέει ο Πίκινος (AN διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας! -προσυπογράφω κι εγώ τα κεφαλαία του ΑΝ), και, για ορισμένα παιδιά, τα σπίτια τους.
Η πλειοψηφία έρχεται εκειπέρα για αγγαρεία. Έτσι το βλέπουν, και φυσικά οι ίδιοι είναι οι τελευταίοι που φταίνε για το ότι έχουν αυτή την εικόνα. Και μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες η γνώση δεν καλλιεργείται, κακά τα ψέματα. Με κουτσουρεμένο μισθό, χωρίς βιβλία, χωρίς θέρμανση, μάθημα γίνεται. Χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του μαθητή δε γίνεται.
Έχω λοιπόν την εντύπωση ότι στα Μουσικά σχολεία δεν είναι έτσι. Δεν έχω προσωπική εμπειρία. Έχω όμως διασταυρωθεί και με μαθητές και με δασκάλους και με γονείς, και σε γενικές γραμμές όλοι μού μεταφέρουν ότι εκεί το σχολείο λειτουργεί. Ότι ο δάσκαλος που έχει κάτι να πει δε χρειάζεται να κάνει χίλια δυο τερτίπια για να αποσπάσει το ενδιαφέρον των μαθητών του: το έχει κερδισμένο εκ των προτέρων. Πράγμα που βρίσκω πολύ λογικό, αν ο μισός σχολικός χρόνος πάνω κάτω είναι αφιερωμένος σ’ αυτό που τα συγκεκριμένα παιδιά έχουν πάθος, τη μουσική.
[Όταν κάποτε στο σχολειό μου στην Κάρπαθο διαπιστώθηκε ότι οι μαθητές έχουν ξεχαρβαλώσει τις πρίζες, ένας πιο συντηρητικά σκεπτόμενος καθηγητής είπε «να βρούμε τους ενόχους και να τιμωρηθούν, και να αυξήσουμε τις επιτηρήσεις για να μην το γκρεμίσουν». Ένας πιο ανοιχτόμυαλος είπε «να τους φέρνουμε το Σαββατοκύριακο να βλέπουν σινεμά στο σχολείο, ώστε να το αγαπήσουν και να μη θέλουν να το γκρεμίσουν.»]
Επομένως Αλέξανδρε, όταν φτάνεις στο σημείο σχεδόν να μετανιώνεις για το Μουσικό Σχολείο, μήπως παραβλέπεις κάποια θετικά του; Ή όντως έχεις εμπειρίες τόσο αντίθετες από αυτές των συνομιλητών μου;
Ρωτώ χωρίς κι εγώ να θέλω να παραβλέψω τα προβλήματά του. Αλλά μην ξεχνάμε ότι το Μουσικό Σχολείο είναι πρώτα απ’ όλα σχολείο. Αν λοιπόν ως σχολείο είναι καλύτερο από άλλα, τότε δεν πρέπει να μετανιώνεις καθόλου. Κι ας μην ήταν η μουσική παιδεία τόσο άρτια όσο θα έπρεπε.
Όσο φοίτησα στο μουσικό σχολείο και όσο δούλεψα εκεί αργότερα κατάλαβα πως τα συγκεκριμένα σχολεία μπορούν να απογειωθούν αλλά έχουν έναν μόνιμο εχθρό που είναι οι εκάστοτε ηγεσίες του υπουργείου παιδείας. Μεθοδευμένα από τότε που ήμουν μαθητής έβλεπα κάποια πράγματα που δεν τα καταλάβαινα, από τις χρόνιες καθυστερημένες κλήσεις καθηγητών μέχρι και το πρόγραμμα σπουδών με μουσικά μαθήματα που ένιωθα ότι δεν μου προσφέρουν κάτι ουσιαστικό και πάρα πολλά άλλα. Παρόλα αυτά το σχολείο προσπαθούσε να κάνει δουλειά και ο μαθητής που ήθελε να ασχοληθεί μάθαινε πράγματα και αποκτούσε μουσική εμπειρία. Ως καθηγητής αργότερα αυτό που βίωνα ως μαθητής διασαφηνίστηκε μπροστά μου. Το υπουργείο και η καλλιτεχνική επιτροπή δεν ήταν παρά ένα εμπόδιο για την λειτουργία του σχολείου και εάν ήθελες να κάνεις δουλειά έπρεπε να είχες ένα φιλότιμο διευθυντή που να δίνει το οκ σε ότι πρόταση από τους καθηγητές την θεωρούσε δημιουργική που πολλές φορές μπορεί και να έρχονταν αντιμέτωπη με τις επιταγές του υπουργείου και της καλλιτεχνικής επιτροπής. Φέτος νομίζω πως είμαστε στο ιστορικό ζενιθ της απαξίωσης και της υποβάθμισης των μουσικών σχολείων από το υπουργείο και σίγουρα έρχονται και χειρότερα.
Δεν είμαι και εγώ βέβαιος πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μου χωρίς το μουσικό.
Λίγα πράγματα στα οποία διαφωνώ όσων αφορά με τον τρόπο λειτουργίας όπως εγώ τον γνώρισα:
Φυσικά ευρύτερος σκοπός του μουσικού σχολείου είναι να βγάλει όχι μόνο επαγγελματίες μουσικούς αλλά και λάτρεις της τέχνης, το κοινό μας, ανθρώπους που καταλαβαίνουν γιατί παλεύουμε με αυτά τα όργανα, τι προσπαθούμε να κάνουμε και να πούμε. Εκεί , το δικό μου τουλάχιστον, απέτυχε παταγωδώς! Δεν υπήρχε κανένα θέμα γενικότερης μουσικής παιδείας, δυτικής ή ντόπιας, κανένας επισκέπτης μουσικός να μας δείξει τι κάνει, σχεδόν καμία εξωτερική συναυλία στην οποία υπήρξαμε καλεσμένοι. Βράζαμε απλά στο ζουμί μας.
Επομένως πάμε στην επαγγελματική προετοιμασία: εκεί, έγινε μεγάλη προσπάθεια από τον τότε διευθυντή να διαφημίσει το σχολείο ως την πηγή μάθησης/ γνώσης που θα δώσει στον απόφοιτο τα εφόδια πτυχίου θεωρητικών ισάξιων με ωδεία, προετοιμασία για το μουσικό τμήμα …και άλλα τέτοια ψέμματα. Φυσικά δεν με ενοχλεί το ότι δεν πήρα βεβαίωση σπουδών από εκεί, με ενοχλεί ότι η ύλη που καλύψαμε ήταν αστεία…και ο τρόπος που την καλύψαμε…θλιβερός. Δεν υπήρχε τίποτα που να συνδέει αυτό το σχολείο με τριτοβάθμια μουσική εκπαίδευση. Στατιστικά; ελάχιστοι μαθητές πέρασαν σε πανεπιστήμια (οτιδήποτε κλάδου) και 2 μόνο της χρονιάς μου σε μουσικών σπουδών. Οι υπόλοιποι απλά δεν κάναν τίποτα. Και δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι, όλοι οι υπόλοιποι δεν θα ήταν καλύτερα να είναι σε ένα γενικό λύκειο, να τελειώνουν μεσημέρι και όχι απόγευμα και να κάνουν ότι άλλο θέλουν , μαθήματα ή μπάλα την υπόλοιπη μέρα;
Δηλαδή ο μέσος απόφοιτος Μουσικού δε νογάει από μουσική; Δεν ξέρει να ακούσει; Φτάνουν τα όριά του μέχρι ξερωγώ τον Χατζηγιάννη; Ε όχι ρε φίλε, άμα είναι έτσι είναι πολύ χοντρό το πρόβλημα.
Έστω κι έτσι όμως:
Βασικά νομίζω ότι ο κύριος στόχος του Μουσικού σχολείου είναι να βγάλει ανθρώπους που έχουν τελειώσει σχολείο. Στα γενικά σχολεία αυτό γίνεται με τα ζόρια, με τα ψέματα, με άφθονο χρόνο και ενέργεια που χάνονται στο να στηθούν οι προϋποθέσεις που κανονικά θα έπρεπε να είναι δεδομένες, και όποιος κερδίσει κάτι από κει μέσα στα 6 χρόνια της φοίτησης λογίζεται τυχερός.
Η εντύπωσή μου λοιπόν από τις αφηγήσεις που προανέφερα είναι ότι στο Μουσικό η μουσική εξομαλύνει αυτά τα προβλήματα. Ότι ο μαθητής δεν πάει με κύριο σκοπό να εξουδετερώσει τις εναντίον του επιθέσεις ενός εχθρικού συστήματος, αλλά να μάθει γράμματα επειδή έχει κέφι. Είδες να συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Θλιβερά και απαράδεκτα όλα αυτά. Δεν έχω καμία αντίρρηση.
Κι αυτό είναι θλιβερό και απαράδεκτο, ωστόσο νομίζω ότι σε πιο πρόσφατα χρόνια έχει βελτιωθεί η κατάσταση. Εμένα μου έλεγαν για μεγάλο αριθμό επιτυχόντων σε πάσης φύσεως ΑΕΙ (όχι κατ’ ανάγκην μουσικά).
Το ζήτημα όπου εστιάζω είναι ότι, ενώ εσύ λες «οι υπόλοιποι δεν έκαναν τίποτε» (εννοώντας βέβαια ότι δεν έκαναν τίποτε μετά το Λύκειο), η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων μαθητών δεν κάνει τίποτε ούτε κατά τη διάρκεια του Γυμνασίου και του Λυκείου. Κυριολεκτικότατα χάνουν το χρόνο τους, χάνουν έξι χρόνια από την όμορφή τους νιότη στο να κοντράρονται με ένα βλακώδες σύστημα που βρίσκεται απέναντί τους και στο να περιμένουν το διάλειμμα, τις διακοπές και το «χαρτί». Και το μεν χαρτί όλοι κάποια στιγμή το παίρνουν, τα εφόδια όμως που υποτίθεται ότι πιστοποιεί αυτό το χαρτί όχι.
Τώρα βέβαια το θέμα άνοιξε για τη μουσική εκπαίδευση και όχι τη γενική. Στο παράπονό σου για τη μουσική εκπαίδευση είμαι φυσικά μαζί σου. Αν όμως ισχύει η εντύπωσή μου ότι στα Μουσικά η γενική παιδεία λειτουργεί αποτελεσματικότερα και -πώς να το πω…- θετικά, όχι σαν δουλεία, ότι δηλαδή δεν περνάς έξι ανούσια και βασανιστικά χρόνια, τότε είναι κι αυτό κάτι που δεν πρέπει να παραβλεφθεί.
Φοβάμαι ότι τα Μουσικά σχολεία έχουν την τύχη και των υπόλοιπων ειδικών σχολείων:
ακολουθούν μια φθίνουσα πορεία όσον αφορά στο μαθητικό δυναμικό.
Οι λόγοι πολλοί.
Κενά που δεν καλύπτονται ποτέ σχεδόν έγκαιρα, ανύπαρκτη ύλη σε σημείο να …αυτοσχεδιάζουν οι καθηγητές ειδικά της Μουσικής,
χαμηλό γενικά επίπεδο μαθητών, δυστυχώς, ειδικά τα τελευταία χρόνια, πράγμα που φαίνεται και στατιστικά από τα ποσοστά εισαγωγής των αποφοίτων τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ακόμα και στις αντίστοιχες σχολές Μουσικής πανεπιστημιακού επιπέδου,
πολλές χαμένες διδακτικές ώρες κατά τη διάρκεια τηες σχολικής χρονιάς, διότι τα παιδιά κάνουν πρόβες για να παρουσιάσουν μια εκδήλωση και να φανεί το έργο τους στην κοινωνία,
μεγάλη πίεση για υψηλή βαθμολογία, όχι ως κίνητρο για περαιτέρω προσπάθεια, αλλά μόνο και μόνο για να μην κλείσει το σχολείο κ.λπ. κ.λπ.
Εκτός από τις ευθύνες της Πολιτείας για την κατάντια αυτή, σημαντικό ρόλο παίζει και η διεύθυνση κάθε σχολικής μονάδας (ένας διευθυντής που σέβεται τον εαυτό του και θέλει να παράγει έργο, θα είναι αποτελεσματικός, δεν θα δημιουργεί αυταπάτες ούτε στους μαθητές ούτε στους γονείς τους), αλλά και η οικογένεια.
Υπάρχει μια παθογένεια γενικά στην παιδεία, αλλα - φοβάμαι - ότι στα Μουσικά σχολεία η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη.
Αν δεν αλλάξει η νοοτροπία μαθητών και γονιών, αρχικά, και αν το Υπουργείο Παιδείας δεν σκύψει στο πρόβλημα των Μουσικών σχολειών
[ίσως με δημιουργία κατευθύνσεων σε αυτά: ευρωπαϊκής, παραδοσιακής, μουσικής τεχνολογίας, γενικής κατεύθυνσης - - με διορισμούς μόνιμου προσωπικού, με χρηματοδότηση γερή και υποδομή κ.λπ.]
φοβάμαι ότι στο μέλλον δεν θα έχουν λόγο ύπαρξης, ειδικά στις μικρές πόλεις, όπου ένα ωδείο και η θέληση για μάθηση καλύπτουν την ανάγκη φοίτησης στα Μουσικά σχολειά.
Τι λέτε ρε παιδιά!..
Δεν τα 'ξερα όλα αυτά.
Παρακολουθώ τις σχετικές συζητήσεις που έχουν γίνει εδώ μέσα, και γενικά δεν έχουν τον τόσο αισιόδοξο τόνο που είχαν όσοι μου μίλησαν προφορικά, κάθε άλλο. Συνήιως όμως γίνεται λόγος για συγκεκριμένα προβλήματα. Αυτή τη συνολική παρουσίαση δεν την είχα ξαναδεί/ακούσει.
Κρίμα…
:019::019:
Όλα τα προβλήματα που ειπώθηκαν ισχύουν στα μουσικά σχολεία. Ο γυιος μου τελειώνει φέτος το μουσικό σχολείο.Αν όμως είχα κι άλλο παιδί,και ήθελε να πάει κι αυτό σε μουσικό σχολείο,ευχαρίστως θα το ξαναέστελνα.Ξέρετε καλή είναι η γνώση,αλλά δεν είναι και το παν.Με όλα τους τα προβλήματα που έχουν τα μουσικά σχολεία,εξακολουθούν να δείχνουν τον δρόμο στα άλλα σχολεία.
Με αιτήματα την κάλυψη των κενών θέσεων και την επίλυση του θέματος μεταφοράς και σίτισης, οι μαθητές των μουσικών σχολείων κατεβαίνουν σε δρόμους και πλατείες.
Μουσικό ραντεβού διαμαρτυρίας στην Αθήνα και άλλες πόλεις της Ελλάδας δίνουν, την Τετάρτη (30/1), οι μαθητές των μουσικών σχολείων, διεκδικώντας την κάλυψη των κενών θέσεων, την επίλυση του θέματος της μεταφοράς τους, καθώς και της σίτισης.
Το μουσικό τους «παρών» στη διαμαρτυρία των μαθητών στην Αθήνα, που θα ξεκινήσει από τις 11 το πρωί στην πλατεία Κλαυθμώνος, θα συνεχιστεί με πορεία στη Βουλή και θα ολοκληρωθεί με συναυλία που θα δώσουν πολλοί καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων ο Γεράσιμος Ανδρεάτος, ο Γιάννης Γιοκαρίνης, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Χρήστος Θηβαίος, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Διονύσης Τσακνής, ο Λάκης Παπαδόπουλος, ο Μίλτος Πασχαλίδης και τα Κίτρινα Ποδήλατα.
«Σε όλη τη χώρα, οι κοινότητες των μουσικών και καλλιτεχνικών σχολείων είναι σε εγρήγορση. Η πρόταση και απόφασή μας να μετατρέψουμε την 30η Γενάρη σε μέρα που θα απαιτήσουμε και θα διατρανώσουμε τη στήριξη στη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία, στη Μουσική και Καλλιτεχνική Εκπαίδευση, είναι πλέον μήνυμα που αγκαλιάζεται ευρύτερα και έχει πολλούς αποδέκτες» αναφέρεται σε ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ένωσης Γονέων Μουσικών και Καλλιτεχνικών Σχολείων.
Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας στη Θεσσαλονίκη έχει προγραμματιστεί στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Αριστοτέλους και θα συνοδευθεί επίσης από καλλιτεχνικά δρώμενα, ενώ θα ακολουθήσει πορεία προς το υπουργείο Μακεδονίας και Θράκης.
[RIGHT][SUB]
πηγή : newsit.gr[/SUB]
[/RIGHT]
Κοινή πρωτοβουλία των “Αποφοίτων Πανεπιστημιακών & Τεχνολογικών Σχολών Μουσικής” για τα Μουσικά Σχολεία.
(κατά την άποψή μου καθυστερημένη και με αμφίβολα αποτελέσματα…) Παρόλα αυτά όσοι θέλουν ας ρίξουν μια ματιά στο παρακάτω κείμενο και εαν συμφωνούν υπογράφουν.
http://www.gopetition.com/petitions/δάσκαλοι-μουσικής-στα-μουσικά.html
Από τη διαμαρτυρία που λινκάρει ο Βλαδίμηρος:
Και στα γενικά σχολεία, ακριβώς το ίδιο. Αφενός, μέχρι σχεδόν Χ’γεννα έλειπαν καθηγητές ακόμη και από μαθήματα πανελληνίων. Αφετέρου, όταν τελικά έστειλαν κάποιους, το Υπουργείο έβαλε τους δ/ντές* να αναδιανείμουν τις ώρες κατά τρόπον ώστε να δημιουργούνται νέα προβλήματα για τα οποία εμφανίζονται υπεύθυνοι οι δ/ντές. Διαίρει και βασίλευε.
*Είδα το σχετικό έγγραφο. Περιλαμβάνει τη φράση «είστε υποχρεωμένοι». Πρόκειται δηλαδή περί διαταγής. Είστε υποχρεωμένοι να βγάλετε τα κάστανα από τη φωτιά…
Να τονίσω το εκπληκτικό παράδειγμα που δίνουν οι μαθητές οργανώνοντας την πορεία τους ανήμερα των Τριών Ιεραρχών, δηλ. σε αργία.