Υπαρχει η σκεψη με τα παιδια που παιζουμε να κανουμε μια βραδυα που θα εχει μουσικοαφηγηματικο χαρακτηρα.Να ξεκιναει η αφηγηση μιας ιστοριας και κατοπιν να παιζεται το αντιστοιχο τραγουδι.Να κινηθουμε για καποια ωρα σε αυτο το στυλ και κατοπιν να συνεχισουμε με διαφορα αλλα ρεμπετικα και παραδοσιακα τραγουδια.
Αν θελετε προτεινετε μου τραγουδια (με ιστορια) που θα μπορουσαν να παιχτουν.
Υγ-Σιγουρα ο Μαρκος εχει πολλα,δε θα παραληφθει…αλλα θελουμε να δουμε τι γινεται και περα απο το Μαρκο:)
Με τους σαλταδόρους, προσέξτε μην πέσετε στη λούμπα που έπεσε ( και ο Νταλάρας με τα “ρεμπέτικα της κατοχής”: ο Γενίτσαρης, μάγκας κανονικός, ήξερε πολύ καλά τι ακριβώς συνέβαινε στην κατοχή με τους σαλταδόρους. Γι αυτό και έβαλε το στίχο “βενζίνες και πετρέλαια … γιατί έχουνε πολλά λεφτά και μόρτικα γλεντάμε”. Τους ήξερε πολύ καλά τους μαυραγορίτες και το κύκλωμά τους, από τα μαγαζιά που έπαιζε και εκείνοι γλεντούσαν. Ωραία θα ήταν να βρίσκονταν κάποιοι ρομαντικοί ιδεολόγοι να κλέβουν αλεύρι απ’ τα γερμανικά καμιόνια και να το δίνουν στις φτωχές οικογένειες, αλλά δεν ήταν έτσι…
Σωστος…αλλα να τραγουδαμε για τους μαυραγοριτες;…Τελος παντων αλλο το ενα και αλλο το αλλο θα μου πεις;)…Σωστος!
Τον “πονο” τον ειχαμε,Αθανασοπουλος=κακουργα πεθερα η μπομπα εισερχεται…και συνεχιζουμε!
Και παραδοσιακα μας κανουν,δεν ειναι αναγκη να ειναι αποκλειστικα ρεμπετικα.
Ο μεμετης που τραγουδαει ο Μ.Μελκον…ξερετε απο που μας ερχεται;
Υπαρχει μια υποψια οτι εχει σχεση με ενα παραμυθι απο την Καππαδοκια αναφορικα για το παραμυθι(απο οσο θυμαμαι)…λεει για τον Μεμετη που ηταν λαγος και πηγαινε σε ενα γαμο με τη γυναικα του τη χελωνα,και φυσικα η χελωνα πηγαινε πολυ αργα…στη διαδρομη τους συναντουν ενα ρεμα και η χελωνα κατεβαινει το ρεμα και στεκεται μεσα για να περασει ο λαγος που ετρεχε για το γαμο.Περνωντας ο λαγος το ποταμι αρχισε να φωναζει στη χελωνα να κανει γρηγορα γιατι το γλεντι ειχε αρχισει…ακουγοταν μουσικη απο μακρυα,τελος παντων αρχισε να της μιλαει ασχημα να της λεει οτι θα την αφησει και θα παει μονος του κλπ και η χελωνα πεισμωσε,κανει να τη βοηθησει να ανεβει το ρεμα…η χελωνα δεν κουνιοταν.[i]Καπου εκει πιανει ψιχαλα και αρχιζει ο λαγος “ελα βρε χελωνα να σε βοηθησω θα πνιγεις”…τιποτα η χελωνα.Αρχιζει να κυλαει νερο…η χελωνα ακινητη,αρχιζει το νερο να τη σκεπαζει και πεφτει ο λαγος να βοηθησει οπου τον παρασερνει και τον πνιγει το νερο και τη χελωνα επισης.
[/i]Το τραγουδι ωστοσο λεει…που πας μεμετη μου που πας και μενανε μ’απαρατας
που πας μεμετη και Μαριω( βιολια βαρουν και παω να ιδωΣας λεει κατι;
κάποια πρώτα που μου έρχονται πέραν όσων αναφέρθηκαν: στέλιος καρδάρας, χωρίσαμε ένα δειλινό, πολυτεχνίτης, η ξελογιασμένη, μη με στέλνεις μάνα, νύχτωσε μες το γεντί, κάηκε ένα σχολείο, βάρκα-γιαλό (από κατσαρό)…
αρκετά στοιχεία για κάθε κομμάτι εκτός από κουβέντες στα φόρουμ, επίσης στον κατάλογο τραγουδιών του σήλαμπς.
να δούμε που θα τα χωρέσεις όλα αυτά μαζί με τις ιστορίες τους!
Χθες μου ζητήθηκε από τον Νίκο-liga rosa να δω στην ετικέτα του δίσκου του παραπάνω ιστορικού τραγουδιού του Βασίλη Τσιτσάνη με την Στέλλα Χασκίλ και τον Μάρκο, πόσες φορές ηχογραφήθηκε με τους συγκεκριμένους συντελεστές και ποια από τις ηχογραφήσεις προτιμήθηκε να κυκλοφορήσει. Αφορμή για το ερώτημα του Νίκου ήταν το ανορθόδοξο τελείωμα του τραγουδιού από την πλευρά του Τσιτσάνη και γιατί προτιμήθηκε να κυκλοφορήσει αυτή η εκτέλεση.
Δυστυχώς η ετικέτα του δίσκου δεν απαντάει στο παραπάνω ερώτημα του liga. Ο δίσκος έχει τον αριθμό μήτρας GO-3796 χωρίς να έχει δίπλα του την παύλα (-) και το νούμερο της ηχογράφησης (1,2,3). Η Parlophone και η Odeon, σε αντίθεση με τις Columbia-HMV, δεν γράφανε στις ετικέτες των δίσκων την εκτέλεση που επιλέγανε να κυκλοφορήσει. Φαίνεται δηλαδή τα τραγούδια να ηχογραφούνται μία μόνο φορά. Όμως δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι οι εταιρείες, στο περιθώριο ανάμεσα στην ετικέτα και στα αυλάκια του δίσκου, γράφανε τον αριθμό μήτρας και την εκτέλεση που προτιμήθηκε να κυκλοφορήσει. Έτσι μόνο όποιος έχει τον αυθεντικό δίσκο του τραγουδιού θα μπορούσε να μας απαντήσει στο ερώτημα μας.
Απάντηση δεν μας δίνει ούτε ο Ορδουλίδης που έψαξε τραγούδι-τραγούδι όλη την δισκογραφία του Τσιτσάνη. Και αυτός σημειώνει μόνο τον αριθμό μήτρας.
Για να δώσω ένα παράδειγμα για την πολιτική των εταιρειών να γράφουν εκτός από τον αριθμό μήτρας (ηχογράφησης) και τον αριθμό της εκτέλεσης, ας δούμε την ετικέτα από το πολύ γνωστό τραγούδι του Τσιτσάνη “Κι αν πάθης και καμμιά ζημιά (Τσιτσάνη μου)”. Στην ετικέτα αυτού του κομματιού παρατηρούμε ότι το τραγούδι ηχογραφήθηκε τουλάχιστον τρεις (3) φορές και προτιμήθηκε να κυκλοφορήσει η τρίτη (3η) εκτέλεση! Το κομμάτι κυκλοφόρησε από την Columbia.
Αυτά σαν απάντηση στο ερώτημα του Νίκου που δεν απαντήθηκε.
Το τραγούδι που είχε την τιμή να …απαγορευτεί με αστυνομικές διατάξεις, ηχογραφήθηκε και από τους Ντούο Χάρμα με διευθυντή ορχήστρας τον Δ.Σέμση (Σαλονικιός).
Καλησπέρα @BLEKOS. Ηθελα να σε ρωτησω αν και χρονια μετα πως πηγε η παρασταση και τι ιστοριες ειπες τελικα. Σκεφτομαι να κανω κατι παρομοιο. Εχεις οτιδηποτε να μου προτεινεις σε σχεση με την παρασταση η αλλες ιστοριες; Σε ευχαριστω εκ των προτερων
Καλησπέρα Μαρίνα.
Τελικά η θεματική βραδυά δεν είχε γίνει. Το ψάχναμε, το αναλύαμε και στο τέλος έμεινε απλά στα λόγια. Λίγο πολύ πάντως τα τραγούδια είναι περίπου αυτά που αναφέρονται εδώ.
Οι ιστορίες των τραγουδιών περιγράφονται στους στίχους τους.
Αν μπορώ να σε βοηθήσω κάπως είμαι στη διάθεσή σου!
Παιδιά, «επισήμως και με τη βούλα» ίσως και να μη μάθουμε ποτέ, αν έγιναν περισσότερες από μία ηχογραφήσεις και γιατί προτιμήθηκε η «κολοβή». Μπορεί όμως ο λόγος να είναι τόσο απλός που αθέλητα μου ήρθε στο μυαλό το γνωστό ανέκδοτο με το κομμένο κότσι του αρνίσιου μπουτιού στο φούρνο. Στην ερώτηση του συζύγου, γιατί πάντα η σύζυγος ζήταγε απ’ το χασάπη να κόψει και να πετάξει ένα κομμάτι του κόκκαλου στο οποίο καταλήγει το μπούτι, η σύζυγος απαντούσε αποστομωτικά «-Γιατί έτσι το έμαθα απ’ τη μάνα μου». Όταν κάποτε στο κυριακάτικο τραπέζι με μπουτάκι κοτόπουλου στο φούρνο, παρεκάθησε και η πεθερά, απάντησε στην απάντηση που της έθεσε ο γαμπρός: «-Α , μα ο δικός μου φούρνος είναι μικρότερος απ’ τον δικό σας και δεν θα χώραγε ταψί με άκοπο το κόκαλο, εδώ σ’ εσάς δεν τίθεται τέτοιο θέμα!».
Μήπως, απλούστατα, κάποιος τεχνικός δεν πρόλαβε να ειδοποιήσει έγκαιρα την ορχήστρα να τελειώνει, και αναγκάστηκαν εκ των ενόντων να «κόψουν το κόκαλο»;
κι εγώ αυτήν την εκδοχή φαντάζομαι, λόγω τέλους χρόνου δόθηκε σήμα το οποίο δεν αντιλήφθηκε ο τσιτσάνης. υποθέτω πως επειδή είχαν ήδη χαλάσει τρία κεριά, και είχαν μια κολοβή μεν αλλά εκπληκτική εκτέλεση, δεν ρικάρανε για τέταρτο take.
Νίκο τρία κεριά χαλάσανε για το τραγούδι “Κι αν πάθης και καμμιά ζημιά (Τσιτσάνη μου)” όχι για το “Κάποια μάνα αναστενάζει”.
Συμφωνώ και εγώ ότι ο Τσιτσάνης απορροφημένος από την εκτέλεση δεν πήρε χαμπάρι το σήμα του τεχνικού με αποτέλεσμα να χαθεί στο τέλος. Δεν ήταν ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που την “πάτησε” με τον χρόνο. Πολλές ηχογραφήσεις έχουν παρόμοιο πρόβλημα με το κλείσιμο τους.
και ο Νταλάρας με τα “ρεμπέτικα της κατοχής”: ο Γενίτσαρης, μάγκας κανονικός, ήξερε πολύ καλά τι ακριβώς συνέβαινε στην κατοχή με τους σαλταδόρους. Γι αυτό και έβαλε το στίχο “βενζίνες και πετρέλαια … γιατί έχουνε πολλά λεφτά και μόρτικα γλεντάμε”. Τους ήξερε πολύ καλά τους μαυραγορίτες και το κύκλωμά τους, από τα μαγαζιά που έπαιζε και εκείνοι γλεντούσαν. Ωραία θα ήταν να βρίσκονταν κάποιοι ρομαντικοί ιδεολόγοι να κλέβουν αλεύρι απ’ τα γερμανικά καμιόνια και να το δίνουν στις φτωχές οικογένειες, αλλά δεν ήταν έτσι…
