Συχνά όταν αναφέρομαι στον Μιχάλη Γενίτσαρη μπροστά σε άλλους με ρωτάνε με απορία “Ποιός είναι αυτός?” Η τον έχουν απλώς ακουστα. Δεν γίνονται αφιερώματα προς τιμήν του, και συχνά παραλείπεται το όνομα του ανάμεσα στα ονόματα των άλλων μεγάλων ρεμπετων. Γιατί λοιπόν σε σχέση με σύνθετες-στιχουργους-ερμηνευτες όπως ο Τσιτσάνης η ο Βαμβακάρης, ο Γενίτσαρης υποτιμηθηκε τόσο, όταν μάλιστα το έργο του είναι τόσο μεγάλο (1936-2005) και όταν δύσκολα θα βρούμε άλλον λαϊκό δημιουργό με τέτοιο ποσοστό «βαριών» ονομάτων στους ερμηνευτές των τραγουδιών του (Διονυσίου, Καζαντζίδης, Νινου, κτλ)?
Μήπως πας να συζητήσεις με λάθος άτομα για τον Γενίτσαρη ? Για τον Χατζηχρήστο τι σου λένε οι ίδιοι άνθρωποι ?
4 «Μου αρέσει»
… και εν πάσει περιπτώσει, του Γενίτσαρη το συνθετικό έργο δεν μπορεί να θεωρηθεί “μεγάλο”, συγκρινόμενο με εκείνο του Μάρκου και, πολύ περισσότερο (ποσοτικά), του Τσιτσάνη.
Έχω την εντύπωση ότι ο Γενίτσαρης στα νιάτα του είχε βγάλει ελάχιστα τραγούδια σε δίσκο. Όταν, πολύ αργότερα, με την αναβίωση του ρεμπέτικου, άλλοι ξαναήρθαν στην επικαιρότητα, π.χ. Βαμβακάρης μέσω Μπιθικώτση, εκείνος ουσιαστικά πρωτοήρθε.
Edit: Περίπου έτσι, πράγματι. Δες εδώ:
rebetiko.sealabs.net - Αρχική Συζητήσεων.
- Τρία τραγούδια το 1937-38 (δε θα έπρεπε να είναι τέσσερα; Τι είχε πίσω από το Εγώ μάγκας φαινόμουνα;)
- Τέσσερα το '50-'56
- Ένα το '67
- Και μετά πάμε από 1974 και μετά, σε δίσκους LP με μπόλικη παραγωγή
(Τους Σαλταδόρους από Κατσαρό, ΗΠΑ 1947, δεν τους υπολογίζω - ειδική περίπτωση.)
2 «Μου αρέσει»
Προφανώς θα του λένε πως έπαιξε ωραία τον Ζηκο…
1 «Μου αρέσει»
Η συγκεκριμένη πηγη ξεχναει εντελως τα τραγουδια που εβγαλε στην κατοχη τα οποια ηταν και απο τα πιο σημαντικα
Δεν τα ξεχνάει, απλά η συγκεκριμένη πηγή αναφέρει χρονολογία ηχογράφησης και όχι σύνθεσης.
Πχ το παρακάτω, μπορεί να ηχογραφήθηκε το 1947 αλλά πιθανά το έγραψε την περίοδο της κατοχής…
2 «Μου αρέσει»
Δεν ειναι μονο το συνθετικο-στιχουργικο, ειναι και το ερμηνευτικο και επισης η ποιότητα των τραγουδιων παιζει μεγαλυτερο ρολο απο την ποσοτητα. Ο Βαμβακαρης πχ, (και μιλαω εντελως υποθετικα για να σου δειξω τι εννοω, στην πραγματικοτητα τον αγαπαω τον Βαμβακαρη οπως και τους υπολοιπους μεγαλους) μπορει να εβγαλε 100 τραγουδια αλλα μονο τα 15-20 να ηταν καλα αλλα ο Γενιτσαρης να εβγαλε μονο 30 αλλα να ηταν τα 25 καλα. Βεβαια ειναι και θεμα γουστου.
Ειναι λάθος να το μετράμε με το πότε ηχογραφήθηκαν σε δίσκο. Ο Γενίτσαρης κάποια από τα πιο σημαντικά τραγούδια τα έγραψε στην κατοχή και έγιναν τότε ύμνοι. Ο Σαλταδορος θεωρήθηκε ο Ύμνος της κατοχής και άλλα τραγούδια (Στέλιος Καρδαρας κτλ κτλ) έγιναν πασίγνωστα.
Και επίσης να αναφέρω ότι η συγκεκριμένη εκδοχη είναι εντέλως άσχετη με το κανονικό τραγούδι που έγραψε ο Γενίτσαρης και το οποίο αργότερα τραγούδησε ο ίδιος.
1 «Μου αρέσει»
Ναι αλλά το έτος ηχογράφησης είναι η μόνη τεκμηριωμένη πληροφορία που έχουμε, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πότε ακριβώς έγραψε το κομμάτι. Γι’ αυτό και αυτή η πληροφορία αναφέρεται έτσι στη βάση του sealabs.
1 «Μου αρέσει»
Υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρον συνέντευξη του Γενίτσαρη στο YouTube που αναφέρει ότι το έγραψε στην κατοχή με αφορμή έναν φίλο του που έγινε Σαλταδορος. Σίγουρα πάντως δεν το έγραψε το 1947 και όπως ανέφερα η συγκεκριμένη έκδοση του τραγουδιού ουδεμία σχέση έχει με το original.
-
Η κανονική έκδοση του τραγουδιού σε μια ερμηνεία στην σειρα “Μινορε της αυγής” (Το είχε ερμηνεύσει ο ίδιος και πιο πριν) Μ.Γενίτσαρης - Ο σαλταδόρος - YouTube
Μπορούμε να “κατέβουμε” όμως τουλάχιστον στο 1945 όπου καταγράφεται μέρος των στίχων σε εφημερίδα που αναφέρεται στους σαλταδόρους της Κατοχής. Το έχουμε βάλει εδώ:
https://rembetiko.gr/uploads/default/original/2X/0/059f38df09cc83b48ee77b961c104a8c58195e02.jpeg
3 «Μου αρέσει»
Δεν συμφωνούν αυτά μεταξύ τους.
Χωρίς σχόλια…
Τι να πούνε και ο Τσιτσάνης, ο Παπαϊωάννου, ο Μητσάκης, ο Καλδάρας και οι άλλοι.
3 «Μου αρέσει»
Αν διάβαζες το μύνημα θα έβλεπες ότι λέω ότι μιλάω υποθετικά. Προφανώς και δεν τα λέω κυριολεκτικά αλλά μιλούσα υποθετικά για να γίνει κατανοητό το τι εννοω.
Αναλόγως τι κοιτάμε να βρούμε, η κυκλοφορία του δίσκου είναι κι αυτή μια πληροφορία που μπορεί να έχει σημασία.
Τι να το κάνω ότι κάποιος μπορεί να είναι σπουδαίος συνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής, αν τα τραγούδια του δεν τα έχει γράψει πουθενά να τα μάθουμε; Στον καιρό του μπορεί να ήταν γνωστά προφορικά, αλλά από τον καιρό εκείνο κοντεύει να περάσει αιώνας. Τα «γραπτά» (δισκογραφημένα) μένουν.
Εδώ δεν είπε κανείς ότι ο Γενίτσαρης είναι ασήμαντος γιατί η παλιά δισκογραφία του είναι μικρή. Προσωπικά όμως εγώ είπα ότι αυτό (η μικρή δισκογραφία) εξηγεί γιατί δεν είναι ευρύτερα γνωστός.
Θα μου πεις: μα ο μέσος ακροατής, ένας που δεν ειδικεύεται στα ρεμπέτικα αλλά έχει μια γενική εικόνα της ελληνικής μουσικής, και τον Βαμβακάρη και τον Τσιτσάνη δεν τους ξέρει για τις παλιές ηχογραφήσεις, για τις καινούργιες τούς ξέρει. (Πόσοι αναγνωρίζουν την «παλιά» Φραγκοσυριανή και πόσοι του Μπιθικότση…) Αυτό θα ήταν μια βάσιμη ένσταση, αλλά και πάλι, όταν έχουν κυκλοφορήσει από το 1970-τόσο μέχρι πρόσφατα τόσοι δίσκοι επανεκδόσεων που στο εξώφυλλο να γράφουν «Ρεμπέτικα: Τσιτσάνης, Παπαϊωάννου, Βαμβακάρης…» αλλά όχι Γενίτσαρης, αυτό επηρεάζει τη γενική εικόνα ακόμη και εκείνου που δεν πήρε να ακούσει κανέναν από αυτούς τους δίσκους.
Τουλάχιστον έτσι νομίζω εγώ, που ανήκω στη γενιά που συνήθιζε την τσάρκα στα δισκάδικα όχι μόνο για ψώνια αλλά και για ενημέρωση… Όσο κι αν εσύ Κωνσταντίνε μιλάς για νεότερες και πολύ διαφορετικές γενιές, κάποια «κληρονομιά» μένει…
Υπάρχει στίχος «και το βράδυ βράδυ ήρθαν με τα μας / Μάρκος Βαμβακάρης με Τσιτσάνη». Υπάρχει στίχος «πόσο ν’ αντέξουν ο Μάρκος κι ο Τσιτσάνης / δεν έχουν κάνει ούτε ένα βιντεοκλίπ». Για τον Γενίτσαρη δεν υπάρχει! Δεν τον ξέραν οι άνθρωποι, δεν το κάνουν επίτηδες!
3 «Μου αρέσει»
Εξάλλου μην ξεχνάμε και την απόφαση του ίδιου του Γενίτσαρη να σταματήσει να παίζει για μεγάλο χρονικό διάστημα από το 1952. Και αυτό έπαιξε τον ρόλο του στο να μην είναι περισσότερο αναγνωρίσιμος.
Και εδώ μια βιογραφία του Γενίτσαρη στην Κλίκα.
5 «Μου αρέσει»
ωραίες αναμνήσεις!
εδω μπορείτε επίσης να διαβάσετε μερικά απο τα ενδιαφέροντα άρθρα της “κλίκας”.
πατάς γραμμούλες αριστερά (δηλ menu),
και εμφανίζονται…
1 «Μου αρέσει»
Πήγαινε στο καφενείο του Μπάτη και εκεί με το φίλο του Θανάση, το γιο του Μπάτη, ακούγανε μπουζούκι και μπαγλαμά, ενώ το απόγευμα παίζανε τη ρομβία.
Πρώτη φορά ακούω για γιο του Μπάτη!
Άκου παιδί μου, θα τραγουδήσει ο Στράτος τη «Φαληργιώτισσα» και εσύ από την άλλη μεριά το «Εγώ μάγκας φαινόμουνα».
Μάλιστα, αυτό μού λύνει την απορία:
Παρακάτω:
Πέσαν στη μέση μουσικοί καινούργιοι, Χατζιδάκις, Θεοδωράκης και άλλοι. Αυτοί κυνήγησαν το ρεμπέτικο και αρχινήσανε με διάφορα μέσα να το ρίξουν.
Εδώ πρέπει να τα 'χει μπερδέψει λίγο. Το ότι βγήκαν ο Χατζιδάκις κι ο Θεοδωράκης και ότι νέες μουσικές εκτόπισαν το ρεμπέτικο δε σημαίνει ότι έφταιγαν αυτοί οι δύο, το αντίθετο!
Ο επίλογος έρχεται πλήρως στα λόγια του Κωνσταντίνου:
Στράτος, Στελλάκης, Καζαντζίδης, Γαβαλάς, Νίνου, Γκρέυ, Διονυσίου κ.ά. Η συντριπτική πλειοψηφία των τραγουδιών του Γενίτσαρη τραγουδήθηκε από την «αφρόκρεμα» των λαϊκών τραγουδιστών! Δύσκολα θα βρούμε άλλον λαϊκό δημιουργό με τέτοιο ποσοστό «βαριών» ονομάτων στους ερμηνευτές των τραγουδιών του. […] Μια λοιπόν επιπλέον ματιά στη δισκογραφία του Μιχάλη Γενίτσαρη πιστεύουμε ότι θα βάλει σε σκέψεις κάποιους -ιδιαίτερα από το χώρο της μουσικής- που τον έχουν υποτιμήσει ως δημιουργό.
1 «Μου αρέσει»