Το παράπονο της θάλασσας
Δημήτρης Αρκώφ μπουζούκι, Νίκος Σαρηγιάννης κιθάρα
Ένα τραγούδι της μνήμης, σε στίχους και μουσική του Δημήτρη, καλού μου φίλου και ωραίου μπουζουκτσή.
11 «Μου αρέσει»
Ομορφιές! Καλοκαιρινό όπως και η εικόνα που το συνοδεύει!
Θυμίζει κάτι από Τούντα (στα δικά μου αυτιά).
4 «Μου αρέσει»
Πανέμορφο τραγούδι.Τραγούδια με τον Κάβουρα μου θυμίζει.Παραπονιάρικο.
2 «Μου αρέσει»
Ωραίο τραγούδι. Μ’ αρέσουν οι πενιές του Δημήτρη, και η φωνή του.
Όσο για τις αναφορές, …
Εμένα μου θυμίζει και πιο σύγχρονα πράγματα (που βέβαια έχουν κι αυτά έντονες αναφορές στο παρελθόν): Χειμερινούς Κολυμβητές, Ομάδα Κόραξ, κι εκείνο τον φίλο από εδώ στο Φόρουμ (Πέτρος;; ) που ένα φεγγάρι ανέβαζε τραγούδια του.
2 «Μου αρέσει»
Ρε συ Νικόλα, η υποστηρικτική σου παρουσία σε τραγούδια φίλων είναι σπουδαία υπόθεση. Δικά σου θα βγάλεις; Μήπως έχεις ήδη βγάλει; Αν δεν τα 'χω πάρει χαμπάρι, ρίξε καμιά ενημέρωση.
1 «Μου αρέσει»
Τον petran εννοείς;
Περικλή μου, πολύ καλή ερώτηση που την κάνω κι εγώ στον εαυτό μου. Προς στιγμήν μένω στους στίχους και τις διασκευές, δεν μπορώ να φτιάξω κάτι από το μηδέν. Που δεν είναι μηδέν δηλαδή, τα ακούσματά μας μετασχηματίζουμε. Μάλλον μου λείπει η αυτοπεποίηθηση να πω: “αυτό είναι και σ’όποιον αρέσει”.
Ναι, μάλλον τον Πετράν.
Το καταλαβαίνω αυτό που λες. Κοίταξε, εγώ έχω παίξει μερικές φορές σε τραγούδια φίλων που μπορεί να μη μου άρεσαν στο 100%, όμως θεώρησα πολύ σημαντικό ότι ο άλλος έχει το κέφι και την τόλμη να στηρίξει αυτό που γέννησε. Άμα ο ίδιος ο δημιουργός, που λογικά θα είχε χίλιες αναστολές και ντροπές, τις ξεπερνάει, -προφανώς δε μιλάμε για τίποτε ψώνια αλλά για εραστιτέχνες μερακλήδες- τότε ο φίλος δεν έχει να ρισκάρει τίποτα. Μόνο να βάλει πλάτη μπορεί. Και το κάνει! Πιθανόν κι εσύ κάποιες φορές να το έχεις κάνει έτσι («στηρίζω παρά τις επιφυλάξεις μου»).
Ε, έλα τώρα κι απ’ την άλλη πλευρά: «φίλε έφτιαξα αυτό, θα το στηρίξεις;».
1 «Μου αρέσει»
Έτσι ακριβώς, η υποστήριξη είναι το πιο σημαντικό. Όχι μόνο στην ηχογράφηση, αλλά και στο να παίζονται δημόσια τα κομμάτια. Είναι κάτι που το θέλω αν και το κάνω σπάνια δυστυχώς, καμιά φορά με κομμάτια του Κώτσου (Ραυτογιάννη). Θυμάμαι που κάποιος έψαχνε το Καλλιοπάκι του Γαβρήλου από τα Κύθηρα, και το βρήκαμε μέσω φίλου μπουζουξή -από τον οποίο έμαθα και τα τραγούδια του Εμμανουηλίδη.
Υποθέτω ότι θα υπάρχει κάποια δυσκολία στο να ενταχθούν σε πρόγραμμα. Στο ΥΤ παίζεις ένα κομμάτι κάθε φορά, αυτό είναι, και όποιος το δει θα το δει μεμονωμένα ή στο απρόβλεπτο πλαίσιο ποιος ξέρει ποιου σερφαρίσματος. Ένα πρόγραμμα όλο με ρεμπέτικα προ του ‘40 φερειπείν, αλλά και με ένα κομμάτι που κατ’ εξαίρεση είναι φετινό, ίσως δημιουργεί κάποια αμηχανία… Αλλά γίνεται πάντως.
Πολύ γαμάτο είναι να σερβίρεις, σ’ αυτό το πλαίσιο, και το τραγούδι όχι του φίλου που παίζετε μαζί αλλά ενός τρίτου, άσχετου από το συγκεκριμένο λάιβ.
Έτσι αυτονομείται και το τραγούδι από την ανάγκη της παρουσίας των συγκεκριμένων μουσικών που έπαιξαν στην «αρχική ηχογράφηση» και ιδιαίτερα του δημιουργού. Που μπορεί στην τελική να μην παίζουν ποτέ σε λάιβ, ή να μην παίζουν με τη συγκεκριμένη σύνθεση, οπότε τι θα γίνει με το τραγούδι, ποιος θα το παίζει;
Η βασική δυσκολία είναι στο να μάθει το οποιδήποτε σχήμα να λέει κάποια καινούρια κομμάτια, από κει και πέρα μια χαρά μπαίνουν στο πρόγραμμα. Θέληση χρειάζεται και συνήθεια…
2 «Μου αρέσει»