Λίγα λόγια για την νέα μουσική σου σύνθεση:
Τους στίχους τους εγραψα πάνω σε ενα πλοίο αρχές του χρόνου, ταξιδεύοντας απο το Πόρτο, για Καντίζ, που ειναι κοντά στο στενό του Γιβραλτάρ… Μας ειχε πιάσει λίγο η θάλασσα και σκεφτόμενος τον θερμαστή του Μπάτη εγραψα αυτα τα στιχάκια…
Μπράβο Κώστα, ένα από τα ελάχιστα σημερινά τραγούδια ρεμπέτικου ύφους, όπου αναγνωρίζονται και στοιχεία που τη δημιουργική εποχή του ρεμπέτικου δεν είχαν χρησιμοποιηθεί. Μπράβο σε όλους!
Αλλά και μια παρατήρηση για τους στίχους: Όταν ο λοστρόμος στριμώξει ένα τζόβενο να ματσακονίσει* κάτι, αυτό θα γίνει κανονικά στο λιμάνι, όχι εν πλώ. Και αν γίνει εν πλώ, τότε μόνο με μπουνάτσα λάδι, ποτέ με μποφόρια. Επίσης, η κουπαστή δεν ματσακονίζεται, γιατί συνήθως ήταν ξύλινη.
*ματσακόνι: η χειρονακτική εργασία, σε καράβι, όπου από σιδερένια αντικείμενα (καδένα, άγκυρα, έρμα κ. ά.) αφαιρείται μηχανικά η πολλή σκουριά, συνήθως με κατάλληλα σφυριά και βούρτσες. Με την ίδια λέξη υπονοείται και το σχετικό εργαλείο. Και ρήμα: ματσακονίζω.
Ευχαριστώ πραγματικά,εκ μερους της παρέας για τα καλά σου λόγια Νίκο.Είχαμε προσπαθήσει ουκ ολίγες φορές να το περάσουμε εκείνο το απόγευμα γιατί, μιά ο αέρας που δυνάμωνε μας χάλαγε το ηχητικό,μια τα δικά μου λάθη.Τελικά με την ωρα νταλγκαδιαστήκαμε τόσο,ετσι ωστε πήρε την δυναμική για να βγεί οπως το ακούμε, και οπως το ηθελα απο την αρχή…
Πρεπει να πώ με την ευκαιρία οτι τους στίχους τους εγραψα πάνω σε ενα πλοίο αρχές του χρόνου,ταξιδεύοντας απο το Πόρτο,για Καντίζ,που ειναι κοντά στο στενό του Γιβραλτάρ…
Μας ειχε πιάσει λίγο η θάλασσα και σκεφτόμουνος τον θερμαστή του Μπάτη εγραψα αυτα τα στιχάκια…
Το τζόβενο τώρα ,αν προσέξεις τους στίχους, αρχίζει το ματσακόνι,εφόσον εχουν μπεί στο στενό και εχει περάσει η φουρτούνα…
``Από την μια το Γιμπραλτάρ
Την άλλη το Ταγγέρη
Καυτός ο Λιβας μας φυσά
Μυρίζει καλοκαίρι
…
Μηχανικός στην μηχανή
Και ναύτης στο τιμόνι
Το τζόβενο στην κουπαστή
Χτυπά το ματσακόνι`´
Για το ματσακόνι Νίκο,εχω κάνει ο ιδιος τζόβενο το 1978 σε ενα σκυλοπνίχτη,και για χρόνια εχω δουλέψει στην επισκευαστική ζώνη του Περάματος…
Χαίρομαι πολύ που αρέσει το τραγούδι,γιατι πραγματικά το αγαπώ πολύ!!
Και κάτι ακόμα: ακούγοντας το κομμάτι για πρώτη φορά, καμμιά στιγμή δεν μου ήρθε στο μυαλό η (χαρακτηριστική συνήθως!) φράση «εδώ, μου θυμίζει το χψω!». Μπράβο και πάλι!
Ακούγοντας τη μελωδία, την εκτέλεση των οργάνων και -κυρίως- τη φωνή, πέρασα τέσσερα λεπτά μουσικής απόλαυσης χωρίς «ναι μεν αλλά».
Φυσικά δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάει. Όχι λόγω άγνωστων λέξεων, λόγω μη εμπειρίας. Ωστόσο, ακούγοντάς το όλο μαζί, είχα την αίσθηση ότι καταλαβαίνω, όπως καμιά φορά με μερικά τραγούδια του Καββαδία ή άλλα που είναι τόσο βιωματικά ώστε τα καταλαβαίνεις κι ας μην τα καταλαβαίνεις (με τη βοήθεια και της μουσικής)
Θέλει πολύ τόλμη για να πατήσεις πάνω σε ένα τραγούδι με την ιστορία του Θερμαστή και πολύ ταλέντο για να μην γίνεις γραφικός αντιγράφοντάς το. Εσύ τα έχεις και τα δύο. Συνέχισε δυνατά, σε θαυμάζω και σε ζηλεύω. Μπράβο Κώτσο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Κώστας ο neapoliotis μας δίνει ένα δείγμα από την δουλειά του. Θυμάμαι αντίστοιχα στην Κέρκυρα με τον bleko και τον liga-rosa, αλλά επίσης και με τον liga-rosa και με μια κοπελιά μάλλον εδώ στην Αθήνα. Αν και ήθελα, δεν είχα γράψει τότε έναν καλό λόγο. Ευκαιρία τώρα.
Όσα έχω ακούσει, είναι μέσα στο πνεύμα και στην ουσία αυτού που αντιλαμβάνεται ο neapoliotis ως ρεμπέτικο, ως πειραιώτικο ήχο.
Συνέχισε να δημιουργείς όμορφα ταξίδια φίλε Κώστα, αποδεικνύοντας ότι και στις μέρες μας γράφονται καλά τραγούδια.
Υ.γ. Παρακαλείστε όσοι ανεβάζετε δικές σας δημιουργίες, να μας γράφετε και τους στίχους των τραγουδιών σας.
Πολλά συγχαρητήρια , ωραία προσπάθεια χωρίς επιτήδευση , νομίζω είναι πολύ σημαντικό αυτό που είπατε , μια ο αέρας μια το λάθος , όταν βγήκαν τα μεράκια έφυγε νερό, ευχαριστούμε απο καρδιάς . Με εκτίμηση .
