ΑΔΕΙΑΣΕ ΜΟΥ ΤΗ ΓΩΝΙΑ (ΜΑΡΚΟΣ)
Παιζοτραγουδώ στοιχειωδώς ο ίδιος
“Ιστορικοσυλλεκτική” αγρίως ερασιτεχνική ηχογράφηση του 1990. Την επιείκειά σας!
ΑΔΕΙΑΣΕ ΜΟΥ ΤΗ ΓΩΝΙΑ (ΜΑΡΚΟΣ)
Παιζοτραγουδώ στοιχειωδώς ο ίδιος
“Ιστορικοσυλλεκτική” αγρίως ερασιτεχνική ηχογράφηση του 1990. Την επιείκειά σας!
Ωραία πράματα!
Αυτές οι ερασιτεχνικές παρουσίες ομορφαίνουν τη ζωή και έχουν μέσα τους τον έρωτα της τέχνης!
Ιστορικό ντοκουμέντο που μνημειώθηκε!
Ευχαριστούμε Άνθιμε!
Μερσί τα μάλα!
Βρέθηκαν κάτι αρχαίες κασέτες (1989-1990) και είπα να μη χάσει η Βενετιά βελόνι
Εδώ ζωντανή ηχογράφηση με δημοσιογραφικό κασετοφωνάκι το 1989 στην εξαρχειώτικη ταβέρνα ΕΦΗΜΕΡΟΝ, στη γιορτή μου, με καμμιά δεκαριά “οργανωμένους” φίλους:
ΕΙΣΑΙ ΑΦΡΑΤΗ ΣΑ ΦΡΑΤΖΟΛΑ (ΜΑΡΚΟΣ)
Δηλ. Έπεται συνέχεια;;;!!!
Αναμένομεν στις οθόνες μας!
Εδώ δοκιμάζω τον ΠΙΝΟΚΛΗ (Δ. Ζάττα) με κάπως “διαφορετική” φωνή:
Η αλήθεια είναι πως είναι ταιριαστή αυτή η “διαφορετική” φωνή
Πετυχημένο!
Είμαι στο πρώτο προς το παρόν:
Πολύ καλή φωνή! Είναι δύσκολη αυτή η μελωδία, και τη λες ολόσωστα.
Χωρίς ανάγκη καμιάς επιείκειας, μπράβο Άνθιμε! Κι ευχαριστούμε για την ανάρτησή του.
(Επίσης, ευχαριστούμε για την πολύ σημαντική έμμεση συμβουλή:
Παιδιά, οι κασέτες της δεκαετίας '90 δεν έχουν πια πολλή ζωή μπροστά τους. Ψηφιοποίηση τώρα!)
Κι έχω και καμμιά πενηνταριά κασέτες μουσικής γενικότερα και είναι οι έρμες από το 1976 παρακαλώ που ξεκίνησα να ακούω… Ευτυχώς παίζουν -για την ώρα!
ΥΓ. Ευχαριστώ για την καλή γνώμη για το ακρόαμα!
Ωραίες πενιές, μπράβο!
Ευχαριστώ για τα υπερβάλλοντα λόγια!
Ίσως ανεβάσω 2-3 ακόμα από την μακρινή αυτή εποχή (δώσε θάρρος στον χωριάτη
Εδώ ΗΡΩΙΝΗ ΚΑΙ ΜΑΥΡΑΚΙ (Σ. ΓΑΒΑΛΑ)
Εδώ ένα οργανικό που μου είχε προκύψει.
Αν σε κάποιον θυμίζει κάτι, θα με βοηθούσε να διασαφήσω την…πατρότητα
Το ΜΠΑΡΜΠΕΡΑΚΙ (ΜΠΑΤΗ) τραγουδισμένο με την “άλλη” φωνή.
Εδώ το στοιχειώδες παίξιμο και το όλο ακρόαμα μού φέρνει σε μια “πρωτογονοπαλλαιϊκότητα” που έχει νομίζω το ενδιαφέρον της
Και τέλος η περίφημη ΘΕΩΝΗ, τραγούδι του Γιώργου Μανιάτη (ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ), εντεψίζικο/γαμοτράγουδο, και γκράν σουξέ σε όλες τις ταβέρνες που παίζαμε. Από την ερασιτεχνικότατη ηχογράφηση στην ταβέρνα ΕΦΗΜΕΡΟ το 1989
Η ψηφιοποιηση πως γινεται, ρε παιδια; Εχω και γω πολλες απο κεινα τα χρονια…
ρίξε ενα καλό διαβασμα εδω παρακάτω.
απο το κασετόφωνο, στο line in του υπολογιστή…
Εντεψίζικο! Αααααα!
Κάτι μούρθε κι εμέ από την Γηραιά Αλβιώνα!
ΜΑΘΙΟΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ * – ΤΑ ΕΝΤΕΨΙΖΙΚΑ
Rimata batarda con rime inglese
nel modo Ciprio
EΙΣ ΛΑΙΔΗΝ ΑΓΓΛΙΔΑ
Ναι, θα ʼθελα να πιω λιγάκι gin
τώρα που με κοιτάζεις όπως πριν
με μαυλίσεις στης μοιχείας το κρεβάτι.
Κερά διμέτωπη, κερά promiscuous,
ήσουν το σκιστό ρόδι κʼ εγώ ο μίσχος —
Ι mean to say, καυλός απʼ την αγαύη.
Ευχαριστώ∙ τώρα Ι feel quite tipsy:
δεν έχω πια συνείδηση ουδέ τύψη
απʼ τη στιγμή που γδύθηκες κʼ είδα πως σʼ αγαπώ.
Και μʼ έκανες βοσκό σου απʼ την Αrcadia,
ώσπου μου στράγγιξες ολότελα τʼ αρχίδια,
και τότες έκραξες: «Υοu bloody bastard, go!»
Ανθιμε, καλό το υλικό, έχει αυτή την ομορφιά του φανατικού του ρεμπέτικου!!
Το δε έτερον ενδιαφέρον είναι ότι παίζεις, πράγμα που δεν το ήξερα ή δεν το είχα καταλάβει τόσο χρόνια που γράφεις στο Φόρουμ!!
Ευχαριστώ θερμά αγαπητέ!
Είναι αλήθεια το ρεμπετοφανατιλίκι που επαναγέννησε την καρδιά μου («το μπουζουκάκι λάλησε/ φωνήεντα ουσίας/ρεμπέτης είν’ ο επιζών/ δευτέρας παρουσίας», γράφω σ’ ένα τεφτέρι).
Το δε έτερον που λες («παίζω» ή μάλλον «έπαιζα», καθώς χρόνια τώρα βλέπω το τριχορδάκι να με κοιτάει στον τοίχο –οικογενειακές υποχρεώσεις γαρ κλπ) το θεωρώ στην περίπτωσή μου περισσότερο σχήμα λόγου: απλώς έκρουα στοιχειωδώς το τρίχορδο… ωστόσο είχα το καλό ότι μπορούσα να αυτοσυνοδεύομαι στο τραγούδισμα παίζοντας ταυτόχρονα τη μελωδία (έχοντας και καλή αίσθηση του ρυθμού).