Γειά και χαρά

Καλώς σας βρήκα…
Διαβάζω αρκετό καιρό το φόρουμ και αποφάσισα να γραφτώ.

Λίγα λόγια για μένα.
Είμαι 37 χρονών,ξεκίνησα να παίζω κιθάρα από το δημοτικό.
Είμαι αυτοδίδακτος.Τα 4 τελευταία χρόνια ασχολούμαι με το ρεμπέτικο εντατικά και παίζω με διάφορες παρέες.
Συχνά απογοητεύομαι καθώς διαπιστώνω ότι πολύς κόσμος δεν δίνει σημασία ούτε στο χρώμα αλλά ούτε καν στο να παίξει τις νότες όπως είναι γραμμένες ή πόσο μάλλον να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα και εφόσον έχει κατακτήσει κάτι να το κάνει και δικό του.Και τέλος πάντων, και αρκετά άλλα προβλήματα που παρουσιάζονται στην φόρμα η στο τέμπο…

Υπάρχουν φυσικά και εξαιρέσεις όπου εκεί από την ευχαρίστηση μου μπορεί να μην κοιμηθώ και δυο μέρες λόγο υπερέντασης:110:

Οπότε κιθαρίστας αυτή την φορά.Με λατρεία στον Κώστα Σκαρβέλη

Ξεκίνησα με rock metal…στην πορεία πέρασα στην jazz και έπειτα στο ρεμπέτικο.
Αυτή την στιγμή μελετάω gipsy jazz και παίζω με μια κιθάρα gitane η οποία με ικανοποιεί πλήρως και στις δυο περιπτώσεις.
Ασχολούμαι και με το ούτι 3 χρόνια τώρα κυρίως με ρεπερτόριο μικρασιατικό και από την πόλη.

Ξεκίνησα πέρυσι να φτιάχνω θιαμπόλια, όχι για να μάθω να παίζω αλλά επειδή δεν υπήρχε αξιόλογο όργανο να συνοδεύει το ούτι στα παραδοσιακά.

Αυτά για την ώρα, προσπάθησα να βάλω τις πιο βασικές πληροφορίες για μένα.
Ευχαριστώ όσους έδωσαν τον χρόνο τους να διαβάσουν ως εδώ.

Καλώς σας βρήκα και πάλι και καλές πενιές να έχουμε…

Καλωσόρισες λοιπόν στο Φόρουμ.
Θα είμαι αρκετά λακωνικός και θα σου ευχηθώ “Καλώς βρεθήκαμε και Καλές συζητήσεις να έχουμε”.

Όσο για όλα τα παραπάνω και την ιστορία σου το μόνο που με παραξενεύει είναι πως μπλέχτηκες ταυτόχρονα με δημοτικό, metal, jazz, μικρασιάτικα (παραδοσιακά) και ρεμπέτικο την ώρα που οι περισσότεροι από εμάς δεν καταφέρνουμε καλά καλά ένα είδος από μόνο του.

Όχι με το δημοτικό τραγούδι δεν έχω ασχοληθεί.
Γράφω ότι ασχολούμαι από το δημοτικό εννοώντας σχολείο.
Δεν ήταν ταυτόχρονα όλα αυτά…Γράφω με την σειρά τα είδη μουσικής που έχω ασχοληθεί από την αρχή μέχρι και σήμερα.
Τώρα μόνο ρεμπέτικα-σμυρνείκα-πολίτικα και Gipsy ασχολούμαι.Δεν έχουν όλα τα είδη το ίδιο βάθος ούτε πολυπλοκότητα.Μιλάω πάντα όσο αφορά την κιθάρα.Τα πολίτικα και τα σμυρνέικα τα παλεύω κυρίως στο ούτι.
Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να τα κάνεις όλα ταυτόχρονα και καλά.
Υπάρχουν μεγάλες περίοδοι όπου παίζω μόνο ούτι ή μόνο κιθάρα αντίστοιχα.
Πιστεύω ότι είναι σημαντικός ο τρόπος που μελετάει κάποιος για το πόσο γρήγορα θα εξελιχθεί.
Προσωπικά τα τελευταία 15 χρόνια μελετάω μόνο με το transcribe γιατί έμαθα να εμπιστεύομαι πιο πολύ το αυτί μου παρά το αυτί κάποιου άλλου ο οποίος έγραψε μια παρτιτούρα.

Όσο για τα gipsy…Δεν ξέρω αν ποτέ θα φτάσω στο σημείο να θεωρήσω τον εαυτό μου παίχτη μιας και πλησιάζω και τα 40 και μετά από 3-4 κρίσεις τενοντίτιδας φοβάμαι ότι έχω χάσει κάποιο μέρος του τρένου.

Επίσης σημαντικό στην ερώτηση σου…Δεν δουλεύω πρωινές ώρες…Ζω μέχρι στιγμής από την μουσική(μαθήματα) οπότε έχω πολλές ελεύθερες ώρες.

Ακούγοντας τις προάλλες αυτα μου θύμισαν λίγο Χιώτη.

https://www.youtube.com/watch?v=UoaJprTBYRchttps://www.youtube.com/watch?v=SzNOfTtrkWU

Καλωσήρθες Αερον.

Καλοδεχούμενη (ούτως ή άλλως) αλλά και ενδιαφέρουσα (ειδικότερα) η αυτοπαρουσίασή σου.

Σε ό,τι αφορά τα είδη που έχουν βάθος και πολυπλοκότητα, προσωπικά θεωρώ ότι είναι πλούτος να έχει ασχοληθεί κανείς με περισσότερα από ένα από αυτά. Μπορεί να μη γίνει καλός μουσικός σε όλα, ή ακόμη και σε κανένα - τι να κάνουμε, ο καθένας μας προσπαθεί και όπου φτάσει. Το να μάθεις όμως να εντοπίζεις και να διαλευκαίνεις προβλήματα σίγουρα σε κάνει καλύτερο μουσικό.

Προβλήματα εννοώ, π.χ., «τι διάολο γίνεται με τον ρυθμό εδώ / με τον δρόμο εκεί / με το ντουζένι του τάδε κομματιού / με την αρμονία παραπέρα / με ποια τεχνική βγαίνει αυτό το ηχόχρωμα ή εκείνο το δύσκολο πέρασμα / κλπ… Αν μπεις σ’ αυτή τη διαδικασία σε σχέση με ένα είδος μουσικής, γίνεσαι βαθύτερος γνώστης του είδους. Με πολλά, γίνεσαι πλατύτερος γνώστης της μουσικής γενικά.

Ε, φυσικά, υπάρχει το ρίσκο να τα μπουρδουκλώσεις, και να μεταφέρεις ασυνείδητα (ή συνειδητά μεν αλλά άστοχα) στοιχεία από το ένα είδος στο άλλο. Αυτός ο κίνδυνος δεν είναι κατά τη γνώμη μου επαρκής λόγος να μην ψάχνεται κανείς με πολλά.

Για να το πω πιο απλά, στο ρεμπέτικο φόρουμ όλοι λίγο πολύ με τα ρεμπέτικα ασχολούμαστε. Όταν όμως σε μια συζήτηση διαβάζω και τη γνώμη κάποιου που επιπλέον ασχολείται και με κάποιαν άλλη μουσική, και ξέρει να φωτίσει τη συζήτηση από μια γωνία που δε θα είχαμε σκεφτεί, κατά κανόνα έχω κέρδος. Αν τύχει και πει κοτσάνα επειδή δεν καταλαβαίνει τη διαφορά (που δε θυμάμαι και να συνέβη ποτέ, εδώ που τα λέμε*), θα το προσπεράσω.


*Μόνο μερικές φορές που ο άλλος μιλάει για κάποιο είδος ξέροντας μόνο το άλλο είδος!

Πάρα πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις σου Pepe και θα συμφωνήσω απόλυτα με την οπτική σου.
Προσπαθώ και με τους φίλους που παίζουμε τα ρεμπέτικα να τους την περάσω αυτή την οπτική.

Κάποιοι μπορούν να δούν-βιώσουν τα θετικά κάποιοι άλλοι όχι.
Είναι καθαρά θέμα χαρακτήρα πιστεύω όπως και η οπτική ότι η μουσική είναι μια ουσιαστικά.

καλος ορησες φιλαρακι και σου ευχομε τα καλητερα, και εγο μολης που
μαθενο στα 37 μου να πεζω αν και το κολημα το ηχα απο πητσηρικας να μαθο κατη,
να πεζο και εγο ενα τριχορδακι.
εντελη το σοστο να λεγετε.
ποτε δεν ειναι αργα να μαθη κανης κατη, μα ποτε.

Καλως ήρθες κι από μένα! Ενδιαφέρον μπαγκραουντ, εξαλλου πολλοί περάσαμε από το ροκ.
Καθυστερημένα λίγο λόγω απουσίας, αλλά στο μεταξύ σε διαβάζω και εκτιμώ πολύ την παρουσια σου εδώ!
Σύμφωνα ιδιαίτερα με το transcribe (με το αυτί) και την σημασία στο ύφος.
Καλη συνέχεια!
Νικος