Καλησπέρα μάγκες ,
Αγόρασα ένα τζουρά ,όντας ένας μέτριος αυτοδίδακτος στην κιθάρα για αρκετά χρόνια ,καθώς αγαπώ τον ήχο του και γενικά το ρεμπέτικο .
Θα εκτιμούσα αν μπορούσατε να με κατευθύνετε σχετικά με το τι πρέπει να μάθω και με ποια σειρά !
πχ. 1=>ακόρντα ,2=> κλίμακες κλπ κλπ
και αν έχετε και καμία καλή πηγή online .
Οι προσδοκίες μου :
Δε θέλω να γίνω επαγγελματίας ,απλά θέλω να παίζω και να τραγουδάω τα τραγούδια που μου αρέσουν με την παρέα και να τα βγάζω όμορφα κι ωραία!Αν φτάσω σε αυτό το σημείο μπορεί να προχωρήσω και παρακάτω.
Βέβαια δε γνωρίζω ,και θα ήθελα να με διαφωτίσετε ,αν μπορώ να φτάσω στο σημείο που επιθυμώ απλά βγάζοντας κομμάτια ένα ένα.
Η κόκκινη γραμμή μου είναι ότι δεν θα κάτσω να μάθω να διαβάζω παρτιτούρες και τα τοιάυτα ,μόνο καλή χρυσή ταμπλατούρα!
Γειά χαρά καλώς όρισες! Δεν είναι δύσκολο να μάθεις τζούρα, καθότι υπάρχουν πλείστα μαθήματα μπουζουκιού στο διαδίκτυο που φυσικά κάνουν και για τζούρα. Καθόλου δύσκολο δεν είναι και αφού το θες για παρειτσα μια χαρά μαθαίνεις κομμάτια. Εξάλλου όπως είχε πει και ο @pepe ο τζουρας είναι παρειστικο όργανο. Σου εύχομαι ότι καλύτερο και καλές πενιες!
Ευχαριστώ αδερφέ ,αρά απότι κατάλαβα προτείνεις να εξοικειωθώ με τον τρόπο παιξίματος ,να κάνω καμια ασκησούλα για να συνηθίσουν τα δάχτυλα και να πιάσω κατευθείαν τα κομμάτια ;
Επιβάλλεται να κάνεις καλές ασκησουλες πρώτα (θα βρεις για μπουζούκι πιο πολύ το ίδιο είναι όμως) διότι τα διαστήματα του τζουρα είναι αρκετά μεγαλύτερα από αυτά της κιθάρας. Μόλις εξοικοιωθεις λίγο με το όργανο άρχισε να μαθαίνεις κομματάκια, καμία κλίμακα αν γουστάρεις αλλά και ντουζενια(κούρδισματα) γιατί εκεί λάμπουν όλα τα τριχορδα, δινωντας του την ικανότητα να συνοδευεις τον εαυτό σου με τις άλλες χορδές ανοιχτές.
Καλως ηρθες dexterous και καλές συζητήσεις να έχουμε.
Τα βασικά για να ξεκινήσεις είναι η διαθεση, η όρεξη, ο χρόνος και η ηλικία.
Σημασία έχει ότι ξέρεις τι θέλεις και μέχρι που θες να φτάσεις.
Δυστυχώς δεν υπάρχουν εγγυημένες μέθοδοι στην μουσική πέρα από την πολύ μελετη και την αναζήτηση.
Όπως πολυ σωστά σου είπε ο johnkosguit το youtube εχει άπλετο υλικό για να ξεκινήσεις.
Φυσικα οτι χρειαστείς στην πορεία εδώ θα βρεις πολύ κόσμο να σε βοηθήσει,
Καλη αρχή να έχεις.
Σχετικά με τα ντουζένια ,δεν έχω καταλάβει πως συνοδεύεις ταυτόχρονα τη φωνή ενώ παίζεις το κομμάτι στο τζουρά/μπουζούκι.Απ’ότι κατάλαβα παίζεις όλες τις χορδές ,και τα ντουζένια σε βοηθάνε με το να τις παίζεις απλά ανοιχτές ,στο κάνουν πιο εύκολο σα να λέμε;
Δεν το κάνουν ποιο εύκολο απλά σου δίνουν την δυνατότητα να παίζεις μονος σου και όταν δεν έχεις συνοδεία να γεμιζεις από πίσω την μελωδια
Να εδώ ένα παράδειγμα με τον @liga_rosa
Είναι πιο εύκολο να βγάλεις μια μελωδία στην πρώτη χορδή και να βγάλεις κάποιο τραγούδι.Αφού το μάθεις καλά μπορείς να προσπαθήσεις να παίξεις και με ανοιχτές.Από την αρχή με ανοιχτές είναι πιο δύσκολο.Τουλάχιστον έτσι έχω συμπεράνει εγώ που είμαι αρχάριος.
Καλώς όρισες στο forum κιόλας.Αν θες δείξε μας και καμιά φωτογραφία από το όργανο να γουστάρουμε.Καλορίζικο και καλόπαιχτο να είναι να το χαρείς.
Ευχαριστώ ,να σαι καλά !
Δεν είναι τίποτα φοβερό το όργανο μιας και λόγω ηλικίας(24) δε διαθέτω κάνα τρομερό μπάτζετ ,απλά για να βγάζω τα γούστα μου το πήρα.
(Να σημειώσω για το χρώμα ,ότι και οι 2 μου κιθάρες είναι σε παρόμοια απόχρωση ,βίτσια είναι αυτά! )
Καλώς ήρθες!
Το βασικό που πρέπει να προσέξεις είναι ο ρυθμός, και αυτό σημαίνει σταθερή πένα και τονίσματα. Επίσης να εξασκήσεις το αυτί σου, από το κούρδισμα μέχρι να βγάζεις απλές μελωδίες σιγά-σιγά.
Στο φόρουμ υπάρχουν αρκετά θέματα από αρχάριους που χρειάζονται βοήθεια, γιατί καλό το υλικό στο ίντερνετ (με προσεκτική επιλογή) αλλά πρέπει και κάποιος να τσεκάρει ότι μαθαίνεις σωστά.
Καλή αρχή και ό,τι θες εδώ είμαστε!
Σε στάνταρ κούρδισμα ρε-λα-ρε, τα κομμάτια ενός ορισμένου ύφους μπορούν να παιχτούν από τονική Ρε στην πρώτη χορδή (εκτός φυσικά από τις πιο χαμηλές νότες!), και τις άλλες δύο να τις βαράς ανοιχτές για συνοδεία. Δε σημαίνει ότι απλώς σε κάθε πενιά βαράμε όλες τις χορδές, έχει τον τρόπο του και την πειθαρχία του, ούτε σημαίνει ότι ταιριάζει σε οτιδήποτε κομμάτι, αλλά πάντως καταλαβαίνεις το νόημα: ότι μαζί με τη μελωδία ακούγεται, ρυθμικά, και η βασική συγχορδία.
Τα ντουζένια λοιπόν είναι κουρδίσματα που σου επιτρέπουν να κάνεις το ίδιο σε άλλους τόνους ετός από το Ρε. Κάθε ντουζένι εξυπηρετεί ορισμένους δρόμους αν παιχτούν από ορισμένες τονικότητες. Μερικές φορές ο τρόπος που λειτουργεί ένα ντουζένι είναι εξαιρετικά ευρηματικός και ανοίγει ορίζοντες που δε φαντάζεται κανείς.
Αλλά οπωσδήποτε, σήμερα ακόμα, το ρε-λα-ρε θεωρείται το βασικό κούρδισμα. Σ’ αυτό μαθαίνεις το όργανο. Μέρι να καλύψεις τα βασικά, δεν είναι τα ντουζένια που θα σου ανεβάσουν επίπεδο. Είναι η σωστή πενιά, ο ρυθμός, η καθαρότητα, η γνώση της γεωγραφίας της ταστιέρας σου, και φυσικά η γνώση του ρεπερτορίου και του ύφους. Τα ντουζένια δεν κάνουν τον παίχτη καλύτερο, κάνουν το όργανο πιο πολύπλευρο.
Να συμπληρώσω ότι τα ντουζενια είναι φτιαγμένα έτσι ώστε οι σημαντικές νότες να πέφτουν στις ανοιχτές, και οι υπόλοιπες να πέφτουν σε εύκολα (συχνά συμμετρικά) πατήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπάτης έπαιζε κυρίως ντουζενια.
Καλά παιξίματα, λοιπόν.
Να σου πω και τη δική μου εντύπωση. Κι εγώ κάτι ξέρω από μουσική, από άλλα όργανα, αλλά είαι κάνας χρόνος που παλεύω μόνος μου ένα τρίχορδο. Ο στόχος, ίδιος: η αξιοπρεπής απόδοση των κομματιών στην παρέα. Κάποιες βασικές ασκησούλες, για να πάρουν μπροστά τα δάχτυλα, τις θεωρώ απαραίτητες, κυρίως στην αρχή (+κλίμακες, δρόμους). Μετά πάω τραγούδι τραγούδι (βρίσκεις αρκετή βοήθεια στο διαδίκτυο) και επιμένω στα μέτρα εκείνα που δυσκολεύομαι περισσότερο, ώστε να ξεκολλάνε σιγά σιγά τα δάχτυλα.
Καλά πάει το πράγμα, αλλά ταυτόχρονα καταλαβαίνω ότι αν είχα ένα δάσκαλο και μου έδειχνε διάφορα πράγματα, μου έβαζε ένα σύστημα, μου υποδείκνυε θέσεις, λάθη, τρόπους, θα προχωρούσα γρηγορότερα και με καλύτερα αποτελέσματα.
Ωστόσο, η όλη ενασχόληση (πόσο μάλλον όταν υπάρχει και η παρέα) είναι ένα ταξίδι, το οποίο με χαρά το συνεχίζω, παρά το … προχωρημένο της ηλικίας για τέτοιες “σπουδές”. Πάμε κι όπου φτάσουμε. Άμα θέλουμε, φτάνουμε. Καλά παιξίματα και πάλι.
ΥΓ. Σ’ αυτό το σάιτ συναντώ τόσους γνώστες - σε θεωρητικό ή και “παικτικό” επίπεδο - που συχνά αναρωτιέμαι για μένα “πού πας, ρε Καραμήτρο;”. Συμβουλή: Μπορούμε να τους χαιρόμαστε για το επίπεδό τους, αλλά χωρίς να πτοούμαστε εμεις για το δικό μας
)
