Για τους πιανίστες μας ή όποιον άλλον ενδιαφέρεται. Κάνω αντιγραφή από το σχετικό site.
Το Λαϊκό Πιάνο
Το πιάνο ως μουσικό όργανο είναι παρόν στα λαϊκά πατάρια αλλά και στη δισκογραφία του ρεμπέτικου και της νέο-λαϊκής μουσικής εδώ και πολλά χρόνια. Οι σπουδές γύρω από το λαϊκό πιάνο λείπουν παντελώς από τη μουσική εκπαίδευση στην Ελλάδα. Το “The Eastern Piano Project” περιλαμβάνει πειραματισμούς σε διάφορες τεχνικές γύρω από το όργανο δοσμένα μέσα από σειρά βιντεοσκοπήσεων λαϊκών ταξιμιών.
Το σαμπαχαδάκι και το ουσάκ μου άρεσαν. Το πειραιώτικο πάει να θυμίσει κάπως τα πατήματα του Περιστέρη στο αντίστοιχο με κιθάρα, δε λέει και πολλά η ερμηνεία. Ωραίος πάντως ο μαγκίτης. Αυτός και ο εν λόγω, αποτελούν σπανιότητες.
Φίλε Pilidis, μάλλον αναφέρεσαι στο λαϊκό πάλκο, όπως συνηθίζουμε να ονομάζουμε στην Ελλάδα τους χώρους όπου παίζεται λαϊκή μουσική.
Βεβαίως, λείπουν παντελώς οι σπουδές γύρω από το λαϊκό πιάνο. Εδώ, δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να καθορίσουμε ύλη για βασικές σπουδές στο μπουζούκι, παρά την ύπαρξη χιλιάδων ενδιαφερομένων σπουδαστών. Χαιρόμαστε πάντως που ο κ. Ορδουλίδης ασχολείται με το λαϊκό πιάνο και δημοσιεύει σχετικό υλικό.
Ο ρόλος του λαικού πιάνου, είναι κυρίως στη συνύπαρξή του με την κιθάρα, νομίζω πως όχι στα ταξίμια. Βέβαια, οι δυνατότητες του οργάνου είναι απέραντες.
Άκουσα ένα ταξίμι (το σαμπάχ) κι ένα τραγούδι, το Παιχνίδι του Αμερικάνου.
Το ταξίμι δε μ’ ενθουσίασε. Ο πιανίστας κάνει πραγματικά ό,τι καλύτερο μπορώ να φανταστώ ότι γίνεται: είναι καλό ως ταξίμι από μόνο του, με πλήρη ανάπτυξη του δρόμου χωρίς ούτε να στερεύει από έμπνευση ούτε και να το παραφορτώνει, και οι δυνατότητες του οργάνου αξιοποιούνται χωρίς μίμηση ούτε άλλων οργάνων (θα μπορούσε λ.χ. εύκολα να εξοκείλει σε σαντουρισμούς) ούτε άλλων πιανιστικών παιξιμάτων. Αλλά παρά ταύτα δε μου έβγαζε την αίσθηση που μάλλον επεδίωκε. Δε μου θύμιζε τίποτε περισσότερο από τις διασκευές του Χατζιδάκι, οι οποίες είναι καλές και σεβαστές αλλά ρεμπέτικο δεν είναι.
Μετά από αυτά ο Αμερικάνος ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Εδώ πραγματικά αποδίδει το τραγούδι με τσαχπινιά, πρωτοτυπία στην «εμφάνιση», αλλά και πιστότητα στο πνεύμα.
πως δεν έχει… αρκεί να έχεις μπουζούκι με την ανάλογη ταστιέρα… Εγώ έχω παίξει με τέτοιο μπουζούκι…
βασικά ταξίμι σε λαϊκό κομμάτι μόνο από έγχορδο (κυρίως πρώτης γραμμής - μπουζούκι και ομοειδή, βιολί, κιθάρα, σάζι, ούτι κλπ) και από συνθεσάιζερ θα μπορούσα να φανταστώ… χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα όργανα δεν μπορούν να κάνουν ταξίμι, όπως π.χ. κρουστά, χάλκινα κλπ.
Oρισμένοι συνθέτες, όπως π.χ. οι Πλέσσας, Σπανός κλπ έκαναν κάποιους αυτοσχεδιασμούς στην αρχή των τραγουδιών (κυρίως σε live) αλλά πήγαιναν τα ταξίμια με το είδος του τραγουδιού…
εγώ από τα δύο που άκουσα (Σαμπάχ και Ουσάκ) πιο πολύ για ταξίμι σύγχρονου λαϊκού μου έμοιασε και μου φάνηκε πολύ άσχημο με πιάνο…
βέβαια προσωπική άποψη. Άλλος μπορεί να τρελάθηκε…
Θεωρητικά συμφωνώ. Στην πράξη, επίσης συμφωνώ ότι τα συγκεκριμένα ταξίμια δε μ’ έπεισαν. Τώρα, αν φταίει το πιάνο ή ο πιανίστας, δεν μπορώ να το πω. Πάντως δε φταίνε τα μόρια (υπάρχουν και κάποια μπουζούκια χωρίς μόρια).
(Κρουστά υποθέτω πως εννοείς ξυλόφωνα και τέτοια, έτσι; Γιατί ταξίμι με ντραμς π.χ. θέλει πολύ ταλέντο!)
Περικλή, όχι δεν φταίνε τα μόρια… απλώς επειδή μου μοιάζει προς σκυλέ ταξίμι θέλει μέσα και λίγη κλάψα που μόνο με pitch μπορείς να το πετύχεις…
όσο για τα κρουστά… εννοώ όλα… έχω ακούσει ντραμίστα να παίζει περίπου 2 λεπτά ταξίμι που μου έφυγε το τσερβέλο… έβαλα το μπουζούκι στα πόδια και γύρισα και τον χάζευα…
πάντως οφείλω να ομολογήσω ότι είναι η πρώτη φορά που βλέπω λαϊκό ταξίμι με πιάνο και ίσως αυτό να μη μπορώ να το αφομοιώσω άμεσα…
Παιδιά το ταξίμι το χουμε (νομίζω) ξαναπεί δεν εξαρτάται απο το όργανο αλλά απ τον παίχτη… Το θέμα με το πιάνο είναι ότι οι πιανίστες έχουν αλλες φόρμες ανάπτυξης στο μυαλό τους και ίσως γι αυτό να μην μπορούν να αποδώσουν κάπως πιο παραδοσιακά ένα ταξίμι…
αντιθέτως παίχτης όπως ο μέγιστος ουτίστας Μπατζανός (που δήλωνε πιανίστας) κάνει παπάδες στο πιάνο…Για όσους δεν το έχουν ακούσει http://www.youtube.com/watch?v=tlEJ8GXBWKA
Συγνώμη αλλά δεν κατάφερα να το ακούσω πάνω από 3 δεύτερα… πολύ βαβούρα…
κατά τα άλλα, φυσικά και δεν κάνει το όργανο το ταξίμι αλλά ο παίχτης… αλλά κάθε όργανο έχει μια χροιά για συγκεκριμένες μουσικές… π.χ. άντε παίξε ένα ταξίμι με το εκκλησιαστικό όργανο ή με το όμποε… μπορεί οι νότες να είναι ίδιες, αλλά δεν θα έιναι λαϊκό ταξίμι…
Ωστόσο επιμένω ότι το ταξίμι του Ορδουλίδη δεν είναι κακό ταξίμι (και είναι στον λαϊκό δρόμο σαμπάχ, όχι στο μακάμι: δεν είναι θέμα μορίων, είναι θέμα ότι δεν απαιτείται τόοοση πια ανάπτυξη, δεν είναι κλασική μουσική σαν του Μπατζανού. Γι’ αυτό που είναι είναι καλό.) Με το πιάνο κάπου κλωτσάω. Στον Μπατζανό δεν κλώτσησα μεν, αλλά δεν ξέρω μήπως αυθυποβάλλομαι και λόγω του ονόματός του… Δεν παίρνω όρκο ότι ο Μπατζανός αποδεικνύει την καταλληλότητα του πιάνου για τέτοια πράγματα. Που και πάλι, δεν έχω θέμα με τα μόρια αλλά με το ηχόχρωμα και με την κληρονομιά των πιανιστών.
Τότε που είχαμε δει έναν Πέρση να παίζει περσικά σε ειδικά κουρδισμένο πιάνο, αν θυμάστε, αυτός πραγματικά ξέφευγε από την κληρονομιά των πιανιστών. Και πάλι όμως, η ανάμνησή μου είναι ότι κυρίως είχα εντυπωσιαστεί από το πόσο πολύ έκανε το πιάνο να μοιάζει με σαντούρι.
Το ζητούμενο κατά τη γνώμη μου είναι να παίξει κανείς αυθεντικά μεν τη μουσική που θέλει (ταξίμια μακαμίστικα ή ρεμπέτικα ή νταστγκιάχ ή ό,τι), αλλά συνάμα σαν αυθεντικός πιανίστας. Στον Αμερικάνο πιστεώ ότι ο Ορδουλίδης το πέτυχε.
Περικλή φυσικά και είναι καλό το ταξίμι… αλλά αν δεν έχει την κατάλληλη χροιά, τότε φαίνεται σαν ξένο προς το είδος… φυσικά άμα το άκουσεις 100 φορές μπορεί μετά να σου φανεί οκ…
Το βρίσκω ενδιαφέρον θέμα. Δεν νομίζω ότι συμφωνώ σε αυτό. Αν έχει κάτι να πει ο ερμηνευτής θα το πει και με το φαγκότο και το κλαρινέτο μπάσο. Άλλωστε έτσι επιτυγχάνεται η πρόοδος: με προσθήκη νέων στοιχείων στη μουσική, πειραματισμούς και καλλιτεχνικές ανησυχίες.Αλλιώς θα παίζαμε όλοι μονόχορδα σε καύκαλο χελώνας. Μην ξεχνάμε ηχογραφήσεις Ελληνικής μουσικής με όργανα όπως μπάντζο, τι δουλειά έχει το μπάντζο με μεσογειακή μουσική; και όμως μια χαρά ακούγεται άμα χρησιμοποιηθεί με όμορφο τρόπο που αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά και του ίδιου του οργάνου. Ασε που δεν μιλάμε καν για πειραματισμούς όσων αφορά την χρήση του οργάνου. Το όργανο αυτό έχει πολλά χρόνια ιστορίας στην λαϊκή μουσική.
Φυσικά αν αξιοποιηθούν στο έπακρο οι πολυφωνικές ιδιότητες του πιάνου σε κάτι τέτοιο, θα ακούμε φούγκες και πεντάφωνους κανόνες σε ρεμπέτικα θέματα, δεν νομίζω ότι αυτό είναι το ζητούμενο. Είναι όμως όργανο με τον δικό του ιδιαίτερο ήχο και τεχνική,δεν είναι κανονάκι, δεν είναι σαντούρι δεν είναι λατέρνα, γιατί να μην χρησιμοποιηθεί;
Ο προβληματισμός είναι βέβαια: αν αρχίσουμε και το κουρδίζουμε ασυγκέραστα αυτό είναι πρόοδος ή το αντίθετο; Για πολλά χρόνια τα πληκτροφόρα κουρδίζονταν γύρω από συγκεκριμένες τονικότητες μέχρι που επινοήθηκε το συγκερασμένο που μας δίνει τη γνωστή ελευθερία, την οποία η ύπαρξη του πιάνου θεωρεί δεδομένη. Αν τη χάσουμε ουσιαστικά επιλέγουμε να χρησιμοποιήσουμε ένα πολύ μικρό μέρος των δυνατοτήτων του οργάνου. Μήπως να το αφήναμε όπως είναι;
Alk δεν καταλαβαίνω που διαφωνούμε;;;; εγώ μίλησα αποκλειστικά για λαϊκό ταξίμι (δεν μιλάω για ένα απλό και γρήγορο πρελούδιο)… πιστεύω στο ταξίμι χρειάζεται όργανο που θα έχει την χαρακτηριστική χροιά με το εκάστοτε κομμάτι.
Και φυσικά έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν αλλά κυρίως στα σύγχρονα κομμάτια, όργανα ξένα προς την Ελληνική μουσική παράδοση… το θέμα είναι πως τα ενσωματώνεις μέσα στην ενορχήστρωση…
Γι’ αύτό ανέφερα και τα όμποε κλπ… φυσικά και μπορείς να παίξεις ταξίμι και να τα ενσωματώσεις σε μια ενορχήστρωση… εξαρτάται όμως τι θα τους βάλεις να παίξουν…
Αλέξανδρε μη φοβάσαι, το πιάνο δεν πρόκειται να προσχωρήσει στα ασυγκέραστα όργανα για τους λόγους που και εσύ αναφέρεις. Εκτός και αν αρχίσουν να πωλούνται πιάνα για Ράστ από ντο και ρε, σεγκιάχ / χουζάμ από μι, “- Α, σαμπά από σι είπατε; μόνο με παραγγελία” κλπ.κλπ. Κακά είν’ τα ψέμματα: δεν είναι μόνο οι (αναμφισβήτητες) ικανότητες του Μπατζανού ή του κ. Ορδουλίδη ή άλλων, είμαστε και εμείς οι ίδιοι που βάζουμε μία ταμπέλα στο κάθε όργανο, να λέει “κατάλληλο για Μπάχ”, για Μάρκο, για συνεργασία με συμφωνική ορχήστρα κλπ και τρέχουμε μετά και φτάνουμε στη Βουδαπέστη (λέω, τώρα, εγώ), να αποδείξουμε ότι ένα όργανο “κατάλληλο για ελληνική λαϊκή μουσική” είναι κατάλληλο και για σολιστικό όργανο σε κοντσέρτο δυτικής πρωτευουσιάνικης ορχήστρας.
Είδα μερικά από τα βίντεο με το πιάνο να παίζει τραγούδια που με ενδιαφέρουν αρκετά!Μου άρεσε πολύ το ύφος που έδινε το πιάνο στα τραγούδια!Πολύ διαφορετικό από τις πρώτες εκτελέσεις,πολύ διαφορετικό από ότι συνήθως αλλά από όσο θυμάμαι,είναι λίγες οι εκτελέσεις ρεμπέτικων ή παραδοσιακών τραγουδιών με το πιάνο να κρατάει ρυθμό ή ακόμα και να είναι το κυρίως όργανο!Ένα από αυτά τα τραγούδια που μάλιστα με συναρπάζει είναι το παρακάτω!