Το Α και το Ω του καβαλάρη στον ήχο

Ναι σωστά τώρα το κατάλαβα όχι αντιθέτως με το κόκκαλο του καβαλάρη στο μπουζούκι ίσα-ίσα ίδια απόσταση χορδής που έχουν η μπάσες με της πριμεςτο κάνουν να μη φαλτσάρει καθόλου με την κλήση που δίνουμε στο κόκκαλο και με την μικρότερη επιφάνεια πατήματος
το ύψος στη μεριά των μουργκάνων παραμένει το ίδιο

Αλλά το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι το όργανο ανασαίνει δεν γίνεται μουντό πουθενά
Ούτε υπάρχει αυξομείωση έντασης σε καμία περιοχή της ταστιέρας
Το όργανο παίζει παντού το ίδιο

Θυμάμαι παλιά πριν πολλά χρόνια είχα φτιάξει ένα όργανο στον δεκαβάλλα
Είχαμε δοκιμάσει λοιπόν ένα καβαλάρη σαφώς πιο φαρδύ και είχαμε τοποθετήσει πάνω του ξεχωριστά κόκκαλα για την κάθε διπλή χορδή
Θυμάμαι ότι η D και η A ήτανε στην ίδια απόσταση ενό Η F και η C ήταν πιο πίσω
Αυτό όμως είχε σαν αποτέλεσμα το όργανο να μην είναι σωστό λόγω του φαρδύ Καβαλάρι
Φαλτσαρε

Πέτρο νομίζω μιλάμε για διαφορετικά πραγματα
Αν οι χορδες εχουν διαφορετικη διάμετρο και τάση, το πιθανότερο είναι να χάνουν μεταξύ τους, ειτε μιλάμε για μπαλαλάικα ειτε για μπουζούκι.
Στα βιολιά το φτιάχνουμε με το αυτί.
Στα όργανα με τάστα παρεμβαίνουμε με τον τρόπο που σου έδειξα.
Δεν διαφωνώ πως το μικρότερο σημείο επαφής θα έχει καλά αποτελέσματα ακουστικά
Διαφωνώ στο ότι όλες οι χορδές πρέπει να είναι αυστηρά στο μπροστα σημείο που λες.
Αν είναι έτσι, γιατί απλά δεν βάζουμε καβαλάρη σε πάχος βιολιού;

4 «Μου αρέσει»

Εκεί αποσκοπεί
Όλη η ιδέα για πιο λεπτό κόκκαλο στο πάτημα τον χορδών εμπνεύστηκε από τον καβαλάρη του βιολιού
Όχι βέβαια τόσο λεπτό αλλά στα πλαίσια που πρέπει

Πάντως η αλήθεια είναι ότι, ενώ ως φυσική αρχή θα πρέπει να ισχύει για όλα τα όργανα, δε φαίνεται να το έχουν παρατηρήσει οι παίχτες όλων των οργάνων. Τέτοιους καβαλάρηδες, όπως κι απ’ τους άλλους όπου ρυθμίζεις με βίδα το μήκος της κάθε χορδής, έχω δει μόνο ή κυρίως στην οικογένεια της κιθάρας. Δε νομίζω να άκουσα ποτέ μπουζουξή, λαουτιέρη, μαντολινιέρη, ουτίστα, να παραπονούνται για τέτοιου τύπου φάλτσο.

1 «Μου αρέσει»

Ο Ζοζέφ σε ένα βίντεο λέει πως όλα τα μπουζούκια χάνουν οπότε υποθέτω πως τέτοιες λεπτομέρειες ήταν είτε αποδεκτές ή αμελητέες αν μιλάμε για βούρτσες ή συνοδείες.
Δεν νομίζω όμως ότι ήταν κάτι εντελώς άγνωστο.Απλά τώρα έχουμε καλύτερους τρόπους να στήσουμε όργανα.

Σε πιο μακαμίστικο περιβάλλον πάντως, σε λαύτα και ταμπούρ, υπάρχει πλήρης κατανόηση για τους περιορισμούς του περντέ,όπου και αυτός να είναι κουρδισμένος

2 «Μου αρέσει»

Αναφέρομαι στο ότι όταν η κλίμακα Π.Χ ενός μπουζουκιού είναι 67-68 στο σημείο που τοποθετείς τον Καβαλάρη πρέπει να είναι 33 ή 34 από το 12ο ταστο
Όταν λοιπόν το κόκαλο του καβαλάρη στις μουργκάνας είναι πιο πίσω ακαριαία το 33 γίνεται 33 μισό με βάση την κλίμακα και το 34 γίνεται 34 μισό που σημαίνει ότι το όργανο δεν είναι σωστό

1 «Μου αρέσει»

κάνε 1 δοκιμή:
βρες ένα καλό ηλεκτρονικό κουρδιστήρι και κοίτα την μπάσσα σου χορδή σε σχέση με την ψηλή της που είναι ζευγαρωμένη. Συγκεκριμενα έλεγξε απο 8βα και μετά.
πιθανων η χοντρή χορδή να παίζει ψηλότερα και γενικά όλο το όργανο με ισιο καβαλάρη να μην είναι 100% σωστό.

1 «Μου αρέσει»

Το σωστό όργανο δεν θα φαλτσάρει αδελφέ στο στάδιο που θα γίνει αντιληπτό από το αυτί
Εγώ αναφέρομαι στο ότι ο φαρδύς καβαλάρης με το πείραμα τον ξεχωριστών κοκκαλων με αποστάσεις χιλιοστού στο κάθε ζευγάρι χορδών δεν είναι σωστό στη δεύτερη οκτάβα και είναι πολύ αντιληπτό
Είμαι στα στούντιο πολλά χρόνια και έχουμε δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα για αυτό μιλάω εκ του ασφαλούς
Δεν είμαι απόλυτος ούτε το παίζω εξυπνάκιας
Φιλικά το λέω μην παρεξηγηθώ.
Η σημερινή κατασκευαστές έχουν καταφέρει σε πολύ μεγάλο ποσοστό το Ελάττωμα τις αντίληψης στο αυτί μας να το έχουνε μειώσει αισθητά
Γι’αυτό υπάρχουν τοπ κατασκευαστές και μετά κατασκευαστές
Τουλάχιστον αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος

1 «Μου αρέσει»

Θα μπορούσες τουλάχιστον να το ελέγξεις πριν απαντήσεις για να καταλάβεις πως ούτε εγώ το παίζω έξυπνος.
ψάξε στο ίντερνετ για guitar bridge compensation και δες φωτογραφίες να καταλάβεις τι προσπαθώ να πω.
το θέμα αφορά όλα τα έγχορδα.

4 «Μου αρέσει»

Αδελφέ μου όλα καλά
Της απόψεις μας λέμε
Δεν σου επιτίθομε απλά εγώ μιλάω με τα απτά στοιχεία που έχω ακούσει με τα αυτιά μου και παραθέτω την άποψη μου χωρίς σε καμία περίπτωση να θέλω να την επιβάλλω γιατί δεν γίνεται και δεν πρέπει

1 «Μου αρέσει»

Να κάνω κι εγώ μια προσπάθεια:

Όπως ξέρουμε όλοι από τη θεωρία, οι παράγοντες που συνδιαμορφώνουν το ύψος της νότας που δίνει μια χορδή είναι τέσσερις: το μήκος του ταλαντούμενου μέρους της χορδής, το πάχος της, η πυκνότητα του υλικού της και η τάση της (πόσο τεντωμένη είναι). Όταν τα τρία από τα τέσσερα μένουν σταθερά, αυξομειώνοντας το τέταρτο αλλάζουμε τον τόνο.

Επομένως, θεωρητικά, όταν σε μια χορδή δεδομένης πυκνότητας και πάχους, κουρδισμένη σε δεδομένη τάση, αλλάξουμε το μήκος πατώντας την σε ένα τάστο, ψηλώνουμε τη νότα. Έλα όμως που στην πράξη, πατώντας τη χορδή σ’ ένα τάστο, κάνουμε κάτι πολύ πιο σύνθετο, δε μειώνουμε απλώς το μήκος της. Την τεντώνουμε και λίγο παραπάνω. Σχηματίζεται ένα νοητό τρίγωνο που οι πλευρές του είναι: μία από τον πάνω καβαλάρη μέχρι το πατημένο σημείο, μία από εκεί μέχρι τον κάτω καβαλάρη, και μία ανάμεσα στους δύο καβαλάρηδες (ίσο με τη χορδή όταν ήταν ανοιχτή). Οι δύο γωνίες είναι πάρα πολύ οξείες, σχεδόν 0, και η τρίτη πάρα πολύ αμβλεία, σχεδόν 180, αλλά αυτό το «σχεδόν» κάνει τη διαφορά. Το άθροισμα των δύο πλευρών είναι λιγάκι μεγαλύτερο από την τρίτη μόνη της. Το ύψος του τριγώνου (η απόσταση από την αμβλεία γωνία μέχρι την απέναντι πλευρά, που είναι η ανοιχτή χορδή) είναι η απόσταση της χορδής από την ταστιέρα: μεγαλύτερη, σκληρό και δυσκολόπαιχτο - μικρότερη, ευκολόπαιχτο αλλά αν παραμικρύνει ταστάρει.

Το παραπάνω τέντωμα σημαίνει ότι, επιπλέον, έχουμε αλλάξει και όλα τα υπόλοιπα μεγέθη. Η χορδή έχει κάποια ελαστικότητα. Αν φανταστούμε την εικόνα ενός λάστιχου που το τεντώνουμε, και γίνεται όλο και πιο λεπτό, πιο τσιτωμένο, και με αραιότερα τα μόρια του υλικού του, ε, το ίδιο γίνεται και στη χορδή σε πολύ μικρότερο βαθμό.

Σκέτη μείωση μόνον του μήκους, με τα υπόλοιπα μεγέθη ανεπηρέαστα, γίνεται μόνο με σλάιντ ή στις λύρες που παίζονται από το πλάι με το νύχι. Δεν πατάμε τη χορδή, απλώς την αγγίζουμε, κι έτσι το αρχικό ευθύγραμμο σχήμα της παραμένει αναλλοίωτο.

Όταν λοιπόν όλες αυτές οι αλλοιώσεις των μεγεθών γίνονται ταυτόχρονα, και γίνονται σε δύο διαφορετικές χορδές (ψιλή και μπουργάνα του ίδιου ζεύγους), που τα αρχικά τους μεγέθη ήταν άλλα στην καθεμία (εκτός από το μήκος), δεν υπάρχει σημείο του μήκους όπου το αποτέλεσμα, δηλαδή το πόσο ψηλώνει η νότα που θα ακουστεί, να ταυτίζεται απόλυτα μεταξύ των δύο χορδών. Υπάρχει μια απόκλιση, ελάχιστη στα πρώτα τάστα, σταδιακά κάπως μεγαλύτερη. Μιλάμε για το ίδιο ακριβώς φαινόμενο που εξηγεί γιατί ίδιες χορδές, η μια παλιά με ακανόνιστες φθορές και η άλλη καινούργια, με γεωμετρικά κανονικό σχήμα, φαλτσάρουν μεταξύ τους.

Η λύση που έχει βρεθεί είναι η μικροτροποποίηση του αρχικού μήκους της χορδής, τόσο ώστε οι υπόλοιπες αποκλίσεις να εξισορροπούνται. (Ισχύει φυσικά για καινούργιες διαφορετικές χορδές, όχι για παλιές ίδιες.)

4 «Μου αρέσει»

Από την άλλη, ίσως το γεγονός πως αυτό έχει παρατήρηθεί κυρίως σε κιθάρες να έχει να κάνει με το γεγονός ότι η κιθάρα είναι ίσως το δημοφιλέστερο μουσικό όργανο και αναλόγως η τεχνολογία πάνω σε αυτήν είναι πιο προηγμένη.

2 «Μου αρέσει»

Αυτό που δε βλέπω να γίνεται κουβέντα, είναι το πόσο ψηλά θα πρέπει να είναι τοποθετημένες οι χορδές στο κόκαλο.

Παρατηρώ τελευταία ότι ενώ στη θεωρία θα έπρεπε να ακουμπάνε
όπως στο σχήμα 1…(η μισή χορδή απ’ έξω)…
στην πράξη όσα μπουζούκια έχω δει, οι χορδές είναι όπως στο σχήμα 2.
(Σχεδόν βυθισμένες μέσα στο αυλάκι του κοκάλου).

Έχει σημασία τελικά?
Αν ναι…γιατί δεν το εφαρμόζουν όλοι?

Με τις όποιες γνώσεις Φυσικής έχω, όσο πιο ελεύθερη είναι η χορδή, τόσο καλύτερα δονείται. Άρα σχήμα 1 και ίσως ακόμα πιο πάνω. Άλλες γνώμες;

(Στα περισσότερα μπουζούκια που έχω παρατηρήσει εγώ (των δικών μου συμπεριλαμβανομένων) οι χορδές δεν είναι βυθισμένες.

1 «Μου αρέσει»

Το τι εφαρμόζει ο καθένας στα όργανα που πουλάει είναι καθαρά δικό του θέμα. Το πως θα το στήσει και θα το σετάρει έχει να κάνει με την άποψή του σχετικά με το τι δουλεύει. Ο καβαλάρης δεν είναι μόνο τα αυλάκια. Εϊναι ένας συνδιασμός παραγόντων όπως το βάρος, το σχήμα, το υλικό και άλλα. Στην θεωρία μπορεί να φαίνεται μια λύση ως η καλύτερη αλλά δεν είναι πάντα έτσι.

Υπάρχει σίγουρα ένα όριο για τον απλό λόγο ότι η χορδή με την πενιά μπορεί να μετακινηθεί αν δεν υπάρχει αυλάκι για να την συγκρατήσει. Ακόμα και καβαλάρηδες με μεταλλικά τάστα χαράζονται ελάχιστα γι αυτό το λόγο.

5 «Μου αρέσει»