Ψάχνοντας τα ντουζένια και τα μυστικά τους,βγαίνεις σε δρόμους σκοτεινούς και πρωτόγνωρους Κάπου εκει ανακάλυψα καινούργιες πτυχές του εαυτού μου…
Καί βγάζω την ψυχούλα μου πάνω σε δυο νότες…
μας νταλγκάδιασες πάλι… τόσο διαφορετικά όμως αυτή τη φορά.
Ωραίος!
Βάλε όμως κι ένα ανάλαφρο οργανικό κλεισιματάκι στο τέλος, να τηρηθεί και η παράδοση!
Ευχαριστώ πολύ!
Για την αλήθεια δεν σκέφτηκα,ουτε ηξερα, οτι υπάρχουν μέτρα και σταθμά για να φτιαχτεί ενας αμανές…
Οπως ηδη εγραψα ,ειναι τελείως αγνωστο οικόπεδο για μένα αυτο που μπήκα.Ξέρω φυσικά οτι πολλοί αμανεδες τελειώνουν με ενα τσιφτετέλι ,η καποιο οργανικο ,αλλα την στιγμή που το εφτιαχνα δεν το αισθάνθηκα για να το κάνω…Θα το προσέξω ομως σίγουρα στον επόμενο που θα φτιάξω.
Το ιδιο μου ειπε κι ενας αλλος φίλος για την αλήθεια εχτές!!
Ομορφο μανεδακι. Να είσαι καλά.
Να σου πω κατ’ αρχήν πως μου άρεσε το τραγούδι που έφτιαξες. Κάποτε, ένας φίλος από τη Λέσβο ο Σόλωνας Λέκκας, δεινός αμανετζής, σε μια καταγραφή που του έκανε το Παν Αιγαίου είπε τούτο. /
«Ο αμανές ξεκινά με ένα παράπονο, σιγανά και ταπεινά. Μετά, όταν εξηγεί το παράπονο του, η ένταση μεγαλώνει και κορυφώνεται εκεί που εξηγεί το παράπονο του, τον πόνο του. Μετά αρχίζει και χαμηλώνει εκεί που δίνει την λύση ή την απάντηση στον πόνο του μέχρι να σβήσει σιγά-σιγά σε αυτήν την αποδοχή.»
Εγώ τον ακολουθώ σε αυτό τον κανόνα που δίνει άριστα αποτελέσματα. Καλή συνέχεια φίλε με το όμορφο αυτό κομμάτι. Να είσαι καλά.
Νάσαι καλά φίλε μου!!