Vryopoliti, στις μη-συγκερασμενες κλίμακες δεν είναι απαραίτητο να τοποθετηθούν δεσμοί σε ολόκληρη την κλίμακα. Δεν μοιράζεις δηλαδή την ταστιέρα σε 53 ή 71 διαστήματα, γιατί τότε πραγματικά προκύπτει το ερώτημα πόσο λιλιπούτεια ειναι τα δάχτυλα του παίκτη; Επιπλέον, δεν θα μπορείς να βρεις άκρη: ποιό τάστο πατάμε τώρα; Που ήμασταν πριν; Τελικά, θα έπρεπε να βάλεις σημάδια με διάφορα χρώματα και σχήματα σε όλο το μήκος του μανικιού για να μη χαθείς!
Οι δεσμοί είναι βέβαια περισσότεροι από αυτούς της κιθάρας, αλλά όχι και δεκάδες. Απλά είναι κινούμενοι για να τους πηγαίνει ο παίκτης, ανάλογα με την περίπτωση.
Αυτές οι κλίμακες με τα πολλά μόρια προήλθαν από ανάλυση της μεγάλης, της μικρής, της μικρότερης ύφεσης ή δίεσης που εφαρμόζεται στην πράξη.
Υπάρχουν όμως και σταθερές, δηλ, ακέραιες ηχητικές οντότητες, βασικοί φθόγγοι, όχι σαν συχνότητες, δηλαδή όχι ανεξάρτητες από το “μέσο”. Είναι γεωμετρικές σταθερές. Οταν το “μέσο” είναι η συνήθης χορδή, τότε οι θέσεις 2/3, 1/2 κλπ που ηχούν οι αρμονικές είναι σημαντικά διαστήματα βάσης. Οι πυθαγόριοι είχαν κάνει μια δουλειά με τη βοήθεια του μονόχορδου και της θεωρίας ακεραίων αριθμών που είχαν αναπτύξει διατυπώνοντας ακόμη και ρητές εκφράσεις για άρρητα διαστήματα, πχ την ρίζα του 2 την πλησίασαν με 5/7 κλπ. Φτάσανε βέβαια στο 524288/531441 (το πυθαγόρειο κόμμα) που είπαν πως ισούται περίπου με το 1.00 κλπ κλπ.
Ετσι, τη φυσική κλίμακα την εμπλούτισαν με “διέσεις” και “υφέσεις”.
Βέβαια, έτσι τα λέμε εμείς τώρα. Στην πραγματικότητα, τότε, δεν έγινε ακριβώς έτσι. Δεν είχαν κατά νου 7 φθόγγους και αναζητούσαν που είναι οι διέσεις των 5 εξ αυτών. Αυτοί βρήκαν με τη βοήθεια της καθαρής πέμπτης πως η κλίμακα που πρέπει να θεωρείται βασική είναι η εξής:
<FONT FACE=“Courier New”>
<TABLE><TR><TD>ορισμός: 1/1</TD><TD> Fa </TD></TR><TR><TD>3/2</TD><TD> Do </TD></TR><TR><TD>9/8</TD><TD> Sol </TD></TR><TR><TD>27/16</TD><TD> Re </TD></TR><TR><TD>81/64</TD><TD> La </TD></TR><TR><TD>243/128</TD><TD> Mi </TD></TR><TR><TD>729/512</TD><TD> Ti </TD></TR><TR><TD>2187/2048</TD><TD> Fa# </TD></TR><TR><TD>6561/4096</TD><TD> Do# </TD></TR><TR><TD>19683/16384</TD><TD> Sol# </TD></TR><TR><TD>59049/32768</TD><TD> Re# </TD></TR><TR><TD>177147/131072</TD><TD> La# </TD></TR><TR><TD>531441/524288*</TD><TD> Fa’ </TD></TR><TR><TD></TD></TR></TABLE></FONT>
Από εκεί και πέρα, η Τούρκικη μουσική, το λένε σαφέστατα, ακολουθεί την Πυθαγόρεια κλίμακα. Το ίδιο και η Βυζαντινή μουσική. Δεν τίθεται θέμα πατρότητας εδώ! Ολου του κόσμου οι μουσικές το ίδιο θα κάνουν γιατί απλούστατα στηρίζονται σε φυσικά μεγέθη του ίδιου αντικειμενικού υλικού κόσμου. Οι νόμοι του Newton είναι οι ίδιοι, είτε είσαι στο βόρειο είτε στο νότιο πόλο.
Ετσι, είτε με τον πυθαγόρειο είτε με άλλο τρόπο, όλοι πρέπει να κατέληξαν στα βασικά βήματα αυτής της κλίμακας που αρχίζει απ’ την αρχή μιας χορδής και τελειώνει στο μισό της. Δεν είναι δυνατόν να έχει ο κάθε λαός την δική του άποψη για την επιτάχυνση της βαρύτητας.
Από εκεί και πέρα, το πως υλοποιείται από τόπο σε τόπο, αν δηλαδή χωρίζουν τον τόνο στα έξη ή στα τρία ή στα δύο, είναι θέμα άλλης έρευνας.
