Στείλτο και σε μένα ρε Άρη.
Από την ίδια εκπομπή
Αυτοί οι παίχτες δεν χρειάζεται κανέναν να πείσουν.
Κώστα, σύγκρινε το τελευταίο βίντεο με το πρώτο που ανέβηκε, και νομίζω πως θα ξεκαθαρίσει μέσα σου το τι είναι τέχνη.
Στο τελευταίο που ανέβασες, οι ανθρωποι παίζουν μουσική ενώ στο πρώτο…τις πιτσικουλιές.
Υ.Γ:Και το οτι είναι παιχταράδες,είναι αδιαπραγμάτευτο.
Κώστα τα δύο πρώτα βίντεο με το τελευταίο δεν έχουν καμία σχέση…κανείς δεν αμφισβήτησε τους παίχτες το αποτέλεσμα ενός πολυ συγκεκριμένου εγχειρήματος κρίναμε
Παιδιά χαλαρά δεν είπα ότι αμφησβήτησε κανείς τους παίχτες!! Το να συνέλθουμε πηγαίνει στο ότι αυτοί οι παίχτες δεν χρήζουν τέτοιας συμπεριφοράς όπως αμερικανιές και καρακιτσαριό κλπ.!! Το ότι δεν αρέσει σε κάποιον όλο αυτό είναι απόλυτα σεβαστό προς Θεού!!
Κωστα ο Λακης ειναι Δεξιοτεχνης με το Δ κεφαλαιο .:109:
1 «Μου αρέσει»
Κώστα, όταν κάποιοι μουσικοί συμμετέχουν σε ένα “πασάλειμμα” από μουσικές μίξε(ι)ς, όσο καλοί κι αν είναι, σε όποιον κι αν ανήκει η “ιδέα”, θα κριθούν ανάλογα.
Κοτζάμ Clapton έχει κατηγορηθεί για φλωριές, ολόκληρος Τζάγκερ για καραγκιοζιλίκια… Θυμάμαι την έκφραση παλιού λαϊκού μουσικού που έλεγε “…ο Χιώτης εκείνη την εποχή πουλούσε χορταροφιλία…”.
Κανείς δεν είναι υπεράνω κριτικής. Όταν μάλιστα έχεις δώσει δείγματα αξίας, τότε υπάρχει ένας παραπάνω λόγος να προσέχεις τι κάνεις και πού πας.
1 «Μου αρέσει»
Γενικά παιδιά, να προσέχουμε λίγο τους χαρακτηρισμούς μας παρακαλώ. Λέξεις όπως αμερικανιές και κιτσαριό δεν συνάδουν με το επίπεδό μας. Ας προσέχουμε όταν εκφραζόμαστε. Υπάρχουν λέξεις πολύ καλύτερες για να εκφράσουμε την προσωπική μας αντίθεση σε κάτι που δεν μας αρέσει. Παρατηρώ τώρα τελευταία σε διάφορες συζητήσεις να χρησιμοποιούνται για οτιδήποτε δεν μας αρέσει σκληροί απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί που πρέπει να λείπουν. Ας σκεφτόμαστε ότι η ανωνυμία πίσω από ένα ψευδώνυμο (όσοι χρησιμοποιούν) δεν τους νομιμοποιεί για αυτού του είδους τις φράσεις και ειδικά βέβαια όταν κρίνουμε επώνυμους που βγάζουν το ψωμάκι τους παίζοντας τη μουσική που αγαπάμε. Και να τονίσω βέβαια για να μην παρεξηγηθώ ότι την αντίθεσή μας πρέπει να την εκφράζουμε όσο μπορούμε πιο τεκμηριωμένα, ακόμα και αν έχει να κάνει με την αισθητική μας (που λίγο πολύ μπαίνει το προσωπικό κριτήριο)
Φίλε Αρη ίσως κάπως ανάλογα σχολιάζανε ( καυστικά ) και για τους μπουζουξήδες του
60 ΄στην αμερική οι τότε φίλοι του λαικού τραγουδιού . Να θυμίσω τον Γ. Τατασόπουλο με τους αραβοπερσικούς του πειραματισμούς , τον Ι. Τσομίδη με το πάντρεμα μπουζουκιου και σαξοφώνου ( Phil Woods ) , τον Γ. Σταματιου που έκανε μουσικές πλάκες με τον J. Hendrix και ακόμα ακόμα τον Μ. Χιώτη με τους λατινοαμερικανικους ρυθμούς του κ.λ.π. .Ισως η ιστορία επαναλαμβάνεται και επί των ημερών μας.
Αυτό είναι ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα προς συζήτηση. Έξω από το συγκεκριμένο θέμα.
Θα αναφέρω πάντως πως δεν είναι έτσι.
Ο σημερινός όγκος πληροφοριών γύρω από το λαϊκό τραγούδι είναι τεράστιος σε σχέση με τις δεκαετίες του '60-'70. Μη νομίζετε ότι οι φίλοι του λαϊκού τραγουδιού γνώριζαν τότε πολλά πράγματα. Μετρημένοι στα δάκτυλα ήταν αυτοί που είχαν μια κάπως σφαιρική εικόνα για τα τραγούδια. Όσο για τους δημιουργούς και τους μουσικούς τα πράγματα ήταν ακόμη χειρότερα. Ενδεικτικά αναφέρω συζήτηση με φίλο δημοσιογράφο-μουσικό, από τους καλύτερους γνώστες του λαϊκού τραγουδιού, με το οποίο ασχολείται από τη δεκαετία του '60 (τον “φωτογράφισα” ήδη!).
Λίγο μετά τη μεταπολίτευση τον παίρνει τηλέφωνο ο Νικολόπουλος και του λέει:
Νικολόπουλος: Ρε συ, ήρθε από την Αμερική ο Σταματίου, ο Σπόρος! Να πάμε να τον βρούμε.
Δημοσιογράφος: Ποιος;
Νικολόπουλος: Ο Σπόρος ρε μαλάkα, ο μπουζούκαρος.
Δημοσιογράφος: Α, τον έχω ακουστά…
Το τι έκανε ο Τατασόπουλος στην Αμερική ελάχιστοι το ήξεραν. Το ίδιο ισχύει και για τον Ιορδάνη, το Σπόρο (παρεμπιπτόντως, με τον Πρίσλεϊ έκανε πλάκες, όχι με το Χέντριξ) και τους άλλους. Οι πληροφορίες και τα δισκάκια με αμερικάνικες ηχογραφήσεις κυκλοφόρησαν τη δεκαετία του '90. Μέχρι τότε υπήρχε γενική άγνοια.
Ιδιαίτερα για το Μανώλη Χιώτη νομίζω ότι παραμένει ακόμη μυστήριο η δράση του στην Αμερική.
Νομιζω γνωριζουμε αρκετα για το 60’ στην Αμερικη.(για τον Σπορο ετσι ειναι -δικο μου λαθος).
Κώστα, το δικό μου μήνυμα δεν σχολίαζε το βίντεο που («σε απάντηση») ανέβασες μετά. Τα παιδιά δεν βίασαν εδώ τίποτα και κανέναν (το ότι θα προτιμούσα το κομμάτι παιγμένο από τρίο με βιολί, αντί μπουζούκι, είναι προσωπικό μου γούστο). Στο πρώτο βίντεο του θέματος, ο Γιοβάν Τσαούς βιάστηκε. Επαναλαμβάνω, βιάστηκε.
Δεν νομίζω ότι υπάρχουν όρια στις μείξεις και αναμείξεις των διαφόρων ειδών μουσικής. Είτε αυτό γίνεται από πραγματικές και αντικειμενικές κοινωνικές συνθήκες, είτε ως πείραμα. Πολλές φορές το αποτέλεσμα είναι συγκλονιστικό, αλλά πολλές φορές επίσης είναι για κλάματα ή έστω τελείως αδιάφορο.
Αν αφαιρέσουμε τον παράγοντα ταλέντο του συνθέτη ή του μουσικού που το επιχειρεί, μια από τις αιτίες του κακού αποτελέσματος είναι αυτό το …. πώς να το πω ρε παιδί μου ….αυτό το ….με το ζόρι να παίξει κάτι και το μπουζούκι σε μια ροκ μπαλάντα. Πραγματικά νομίζω ότι δεν έχει κανένα νόημα. Όπως επίσης το να πάρουμε το μέρος του λαούτου, του βιολιού ή οποιουδήποτε άλλου οργάνου από ένα αναγεννησιακό κομμάτι ή ένα πρελούδιου του Μπαχ κτλ , και να το παίξει το μπουζούκι. Τι έχει να προσθέτει κάτι τέτοιο στη μουσική? Το πολύ-πολύ ίσως μόνο το απωθημένο του «μπουζουκιστή» (κατά το βιολιστής) ότι μπορεί να παίξει το ίδιο γρήγορα όπως το βιολί και μάλιστα «σοβαρή» μουσική.
Έτσι θα συμφωνίσω πλήρως με τον Νίκο για το αποτέλεσμα που είδαμε στα βίντεο.
Για το θέμα που συζητάμε, ας μου επιτραπεί να διαχωρίσω το τρίχορδο από το τετράχορδο.
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το τετράχορδο μπουζούκι δεν είναι ένα «ώριμο» όργανο. Δεν έχουμε δει τον πλήρη κύκλο της μουσικής ζωής του. Δεν έχει πλούσια μουσική φιλολογία. Μάλιστα νομίζω ότι πέρα από την άνθησή του λόγω της δεξιοτεχνίας του Χιώτη, του Ζαμπέτα και μερικών άλλων επιφανών μουσικών, το τετράχορδο έχει πάρει την κάτω βόλτα, στην ίδια ακριβώς κατηφόρα που έχει μπει το κύριο ρεύμα της Ελληνικής λαϊκής μουσικής. Ακολούθησε (πως θα μπορούσε να κάνει αλλιώς) την πορεία της κοινωνικής, πολιτιστικής, οικονομικής και σε τελική ανάλυση πολιτικής ζωής του τόπου μας. Έτσι λοιπόν αναρωτιέμαι πως θα ήταν δυνατόν, μέσα σε αυτή την λασπουριά, το τετράχορδο να ξεφύγει από το πλαίσιό του (την σημερινή σκυλοπόπ, ντιριντάχτα κτλ υποτιθέμενη λαϊκή μουσική) και να παίξει σε ένα άλλο επίπεδο ως ανεξάρτητο όργανο που μπορεί να συμβιώσει με οποιοδήποτε άλλο όργανο, χωρίς κανένα περιορισμό. Το όποιο μουσικό ταλέντο (και ιδιαίτερα η δεξιοτεχνία από μόνη της) δεν έχει νομίζω σήμερα καμιά τέτοια δυνατότητα, να αντιπαρατεθεί δηλαδή δημιουργικά στην υπάρχουσα μουσική κατάσταση, ανεβάζοντας σε άλλο επίπεδο τη χρήση του τετράχορδου μπουζουκιού.
Αντίθετα το τρίχορδο μπουζούκι, δεν έχει ανάγκη το πλούσιο ρεπερτόριο. Έχει κάνει έναν πλήρη και ολοκληρωμένο κύκλο μέσα από το ρεμπέτικο και πατάει στην στιβαρή βάση της αυθεντικότητας και της αμεσότητας της μουσικής που αντιπροσωπεύει. Έτσι λοιπόν δεν έχουν ίσως άδικο όσοι κατά καιρούς προσπαθούν να το παραλληλίσουν με τα μπλούζ (που γεννήθηκαν σε ανάλογες κοινωνικές συνθήκες και με παρόμοιο τρόπο) και από εκεί και πέρα κάποιοι να προσπαθήσουν να βάλουν τα δύο είδη να συνομιλήσουν.
Μάλιστα μετά από μια 30νταετία μαραζώματος (με πρόχειρη και ίσως λίγο αυθαίρετη εκτίμηση), και αντίθετα με την πορεία του τετράχορδου, το τρίχορδο φαίνεται να έχει μια νέα δυναμική, με ανθρώπους που το αγαπούν και που το στηρίζουν συνειδητά, κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα της απαξίωσης της λαϊκής μουσικής. Αυτό, μόνο θετικό αποτέλεσμα μπορεί να φέρει.
Γενικά θα συμφωνούσα μαζί σου admin. Όμως ειδικά και με βάση τους χαρακτηρισμούς που σχολίασες θεωρώ ότι μάλλον υπάρχει σφάλμα. Δηλαδή τι είναι καλύτερο να μιλήσεις για “κιτσαριό” (που δεν το θεωρώ άκυρο σχόλιο για την περίσταση) ή να πεις ότι “το συγκεκριμένο εγχείρημα κρίνεται επιεικώς πανάθλιο”. Αν υπάρχει διαφορά να το δεχτώ!
Αν και γενικώς θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις εκφράσεις μας, και να μην προσβάλλουμε κανέναν (και εγώ έχω κάνει υπερπροσπάθεια, χωρίς να τα καταφέρνω πάντα, να είμαι μέα σε αυτά τα όρια). Θεωρώ ότι προσβολή προς τους συγκεκριμένους μουσικούς δεν είναι ένας τέτοιος σχολιασμός, ή καλύτερα κριτική, αλλά το ίδιο το συγκεκριμένο εγχείρημα. Παρόλα αυτά, θεωρώ, πολύ απλά, ότι η συγκεκριμένη παράκληση, χρησιμοποιείται σε λάθος σημείο. Έχουν γραφτεί πιο υποτιμητικά πράγματα σε σχέση με αυτό και δεν έχει γίνει κατ’ αναλογία θέμα.
Τι να κάνουμε οι επιλογές είναι επιλογές και όταν γίνονται δημόσια, πρέπει να έχουν όλοι κατα νου ότι κρίνονται με την ίδια ευκολία με την οποία κρίνουν και επιλέγουν.
Εάν επίσης υπάρχει τέτοιο πρόβλημα δεν έχω κανένα λόγο να κρυφτώ (και μιλάω για τον εαυτό μου προφανώς) και να δημοσιοποιήσω κάθε στοιχείο που κρίνεται απαραίτητο (μέχρι και αριθμό ταυτότητος).
Kαλησπέρα και πάλι από εμένα.
Admin η έκφραση που είπα ήταν “όταν κάνει αμερικανιές”.
Αυτό τα λέει όλα. Δηλαδή στο συγκεκριμένο κομμάτι δεν μου άρεσε.Πως να το κάνουμε.
Και το αμερικανιές δεν χαρακτηρίζει τόσο την ποιότητα όσο το στυλ παιξίματος που χρησιμοποιεί κατά καιρούς…
Πρώτον δεν το ανέβασα (<<σε απάντηση>>). Το ανέβασα επειδή ήταν από την ίδια εκπομπή και ανέφερα στο πρώτο μήνυμά μου ότι παίζει και ο Λαφτσής στην εκπομπή!!
Δεύτερον δεν είπα ότι βίασαν εδώ τίποτα και κανέναν!! Έχω τοποθετηθεί ήδη στο μήνυμα #25 για πιο λόγο ήθελα να επέμβω στο συγκεκριμένο ποστ!!
Τρίτον βιάστηκε για σένα!! Το πως προτιμάς το κομμάτι παιγμένο είναι γούστο σου και καπέλο σου!
Gogos, η παράκλησή μου στέκεται στις εκφράσεις που χρησιμοποιούμε που πολλές φορές είναι απαξιωτικές (και δεν είναι μόνο στα post που αναφέρονται στον Τατασσόπουλο). Αυτό μόνο. Και μένα δεν μου άρεσε και δεν μου αρέσει το πάντρεμα που έγινε στο εν λόγω βίντεο. Φυσικά και έχεις δικαίωμα να εκφράζεις τις απόψεις σου και γι’ αυτό το λόγο είμαστε εδώ. Να κρίνεις λοιπόν με βάση τις αρχές που έχεις χρησιμοποιώντας όμως ήπιες εκφράσεις και προπάντων προσπαθώντας να κατανοήσεις καταστάσεις και πρακτικές. Η κριτική μου εστιάζεται σε αυτό το σημείο ΚΑΙ ΜΟΝΟ. Και δε μιλώ φυσικά για σένα, αλλά για το κάθε μέλος του φόρουμ.
Το ξέρω ότι δεν είναι προσωπική αναφορά. Προπαντώς όταν στο συγκεκριμένο θέμα δεν ανέφερα καμία από τις εκφράσεις που χρησιμοποίησες σαν παράδειγμα.
Το μόνο το οποίο παρατήρησα, είναι ότι απλά δεν άρμοζε τόση σημασία στα συγκεκριμένα σχόλια. Κατά τα άλλα ήμουνα και λιγάκι υπερβολικός (ως συνήθως) σε αυτά τα οποία έγραψα και με τον τρόπο με τον οποίο το έκανα!