Λοιπόν ανοίγω εδώ ένα νέο τόπικ, για τον σωστό τρόπο αλλαγής χορδών. Θα περιγράψω τον τρόπο που μου έδειξε ο μάστορας του οργάνου μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι ο σωστός. Παρακαλώ οποιαδήποτε συμπληρωματική πληροφορία καλοδεχούμενη.
Λοιπόν, καθοριστικό σημείο είναι η επιλογή των σωστών χορδών. Ο δικός μου οργανοποιός επιλέγει ΜΟΝΟ της εταιρείας Σονάτα. Είναι -κατ’αυτόν-οι μόνες που δεν κάνουν προβλήματα στα μανίκια των οργάνων του και τις χρησιμοποιεί αποκλειστικά. Οτιδήποτε άλλο, οποιαδήποτε άλλη φίρμα ανεξαρτήτου καλύτερης ποιότητας-τιμής, κλπ τον βρίσκει κάθετα αντίθετο και με τον Βάρλα …δεν παίζεις
Αλλάζουμε μία-μία τις χορδές και ποτέ δεν τις αφαιρούμε όλες μαζί από το όργανο.
Δεν έχω τρόπο να δείξω αυτή τη στιγμή τον τρόπο με τον οποίο διπλώνει την χορδή στο κλειδί, αλλά γίνεται με τέτοιον τρόπο ώστε όταν αρχίζεις να την κουρδίζεις να πιάνει διπλά στο κλειδί ώστε να μειώνει το ρίσκο σπασίματος.
Τοποθετείς τη χορδή παράδειγμα της ΡΕ καντίνι την πρώτη προς το έξω της ταστιέρας στην πρώτη θέση του χορδοστάτη. Τη δεύτερη στη δεύτερη. Ο δικός μου χορδοστάτης έχει (μάλλον για να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για 4χορδο) από μία θέση κενή ανάμεσα στην ΡΕ καντίνι και τη ΛΑ, και άλλη μία αφήνεις κενή ανάμεσα στη ΛΑ και τη ΡΕ μπουργάνα.
Αφού βάλεις τη χορδή και κουρδίσεις τ’ όργανο, βάζεις το δάχτυλο από κάτω της και σχολαστικά τεντώνεις-τανύζεις-τραβάς-ανασηκώνεις, τη χορδή κρατώντας κόντρα τον πάνω καβαλλάρη και το σκάφος. Τεντώνεις από χαμηλά (από το ύψος της τρύπας) μέχρι όσο πιο ψηλά (κοντά στο καράουλο) γίνεται. Αρκετές φορές. Ξανακουρδίζεις. Ακολουθείς όλες τις χορδές (ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΜΠΟΥΡΓΝΑΝΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΤΕΝΤΩΝΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΧΑΛΑΣΕΙ) και ξανακουρδίζεις μιά τελευταία φορά.
Πολύ ωραία, Ισαάκ! Ειδικά αυτό το τέντωμα είναι πολύ καλύτερο από το ξανακούρδισμα δύο, τρείς και περισσότερες φορές για καινούργιες χορδές. Τι γίνεται όμως για όργανα όπως το λαούτο ή το ούτι, που πρώτον έχουν σχεδόν μόνο τυλιγμένες χορδές και δεύτερον, αν δεν καθαρίσει ο χώρος στο καράουλο είναι πολύ δύσκολο να περάσεις χορδές κάτω από άλλες, τεντωμένες.
Για το αγκίστρωμα στον κύλινδρο του κλειδιού (ή στο στριφτάρι) μήπως εννοείς τον τρόπο όπου περνάς χαλαρά τη χορδή από την τρύπα και πριν αρχίσεις το τέντωμα φέρνεις την άκρη του τελιού δύο – τρεις βόλτες γύρω από το κομμάτι της χορδής που πηγαίνει προς τον καβαλάρη, αγκαλιάζοντάς το για μήκος αρκετών εκατοστών; Πράγματι έτσι η χορδή πιάνει και στις δύο άκρες της τρύπας του κυλίνδρου. Αλλά το αισθητικό αποτέλεσμα με τα έξη λοξά συρματάκια να προεξέχουν παντού, δεν είναι και το ωραιότερο. Εγώ εφαρμόζω άλλο κόλπο: περνάω τη χορδή από την τρύπα αφήνοντας μόνο ένα κομματάκι λίγων χιλιοστών να προεξέχει. Με το δάχτυλο κρατάω τη χορδή εκεί που θα τσακίσει και αρχίζω το τέντωμα, κρατώντας με τα άλλα δάχτυλα τη χορδή τεταμένη, όπως στο τόξο, όσο μακρυά δηλαδή γίνεται από το μανίκι. Και το μυστικό είναι να μπορέσουν να τυλιχτούν αρκετές βόλτες της χορδής πάνω στον κύλινδρο, ώστε η τριβή αυτών των περιελίξεων να μειώνει δραστικά την τάση που θα εφαρμοστεί στο τσάκισμα. Μάλιστα, λένε πώς όσο λεπτότερη η χορδή, τόσο περισσότερες βόλτες χρειάζονται. Αυτά, καλή τύχη και χωρίς μουτράκι.
Πάντως, ποτέ δεν μου έσπασε χορδή στο σημείο του τσακίσματος. Συνήθως σπάει πάνω στον καβαλάρη.
Αυτό που λές Ισαάκ είναι σωστό, αλλά . . . κοιταγμένο απο άλλη άποψη.
Την στιγμή που τα μπουζούκια (η πλειονότητα τουλάχιστον) δεν έχουν βέργες στο μπράτσο γιά να κάνεις μικρορυθμίσεις -ανάλογα με το πόσο μαλακές ή σκληρές χορδές βάζεις το όργανο, είναι απολύτως λογικό ο κάθε κατασκευαστής να “ρυθμίζει” τις ελαστικότητες (αποκλίσεις κλπ.) στα μπράτσα των οργάνων που φτειάχνει έχοντας σαν βάση τις τάσεις απο συγκεκριμένες χορδές που για οποιοδήποτε λόγο του αρέσουν.
Και είναι εξίσου λογικό, άν σε ένα όργανο που έχει μιά ισοροπία με “κανονικές” πχ. χορδές του βάλεις “σκληρώτερες” ή “μαλακώτερες” το μπράτσο να φύγει μπρός ή πίσω.
Ο μάστορας λοιπόν, σωστά ρυθμίζει τα όργανά του αποκλειστικά με συγκεκριμένες χορδές, και σωστά δεν θέλει να βάζεις ΣΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ, διαφορετικές απο αυτές που έχει προορίσει αυτός να έχουν.
Θα μπορούσε όμως κάλλιστα, να έχει διαλέξει οποιαδήποτε άλλη μάρκα (άν του άρεσε ο ήχος τους πχ.).
Δεν είναι ζήτημα μάρκας, είναι ζήτημα στατικής ισοροπίας. Άν βάλεις δηλ. σε ένα όργανο άλλου κατασκευαστή (που έχει ρυθμίσει τις ελαστικότητες των μπράτσων του μέ άλλες χορδές διαφορετικής σκληρότητας - τάσης) την συγκεκριμένη μάρκα, είναι πολύ πιθανό να έχεις εξίσου καταστροφικά αποτελέσματα.
Σύμφωνα με την παραπάνω λογική, καλό είναι, να ενημερωνώμαστε απο τον κατασκευαστή γιά το ποιές χορδές (τι μεγέθους τάσεις δηλ.) έχει φτειάξει - ρυθμίσει το συγκεκριμένο όργανο.
πολλες φορες ο καβαλαρης μαζευει βρωμιες και χρειαζεται λιγο καθαρισμα…λογικα τοτε θα πρεπει να τον βγαλεις…παρολα αυτα οταν καποιος γνωστος μου μπουζουξης με ειχε δει να αλλαζω χορδες μου ειπε κατηγορηματικα οτι ο καβαλαρης δεν πρεπει να αφαιρειται για κανενα λογο…δλδ αν βγει ο καβαλαρης γινεται ζημια στο οργανο?
και κατι ακομα…ισως μπορουμε να φτιαξουμε κανουριο θεμα με αυτο(η δε ξερω αν υπαρχει ηδη)…
με ποιους τροπους ειναι καλυτερο να περιποιησαι το μανικι και τα αλλα μερη? (οταν για παραδειγμα λερωνονται)…πως μπορω να περιποιηθω τα ταστα και τα μετταλικα τους μερη…?
…μιλαω για καθαρισμα, τριψιμο, γυαλισμα, τετοια πραγματα…
εσεις πως το κανετε…?
Νομίζω οτι το μεγαλύτερο μέρος της βρωμιάς έρχεται απο τον ίδιο τον μπουζουξή. Ενα καθαρό στεγνό πανί στο τέλος της ημέρας είναι αρκετό για να καθαρίσει συνήθως το όργανο. Μετά υπάρχουν καθαριστικά χορδών και ταστιέρας, η πολλοί χρησιμοποιούν οινόπνευμα αλλα θέλει προσοχή να μην έρθει σε επαφή με το βερνίκι. Γενικά μια σταγόνα οινόπνευμα δεν θα βλάψει άβαφο ξύλο (πχ ταστιέρα) αλλα μπορεί να καταστρέψει το βερνίκι, θέλει πολύ προσοχή. Περα απο αυτά, το όργανο δεν χρειάζεται πολλά γυαλίσματα, καθαριστικά και τριψίματα, περισσότερο ζημιά θα κάνουμε παρά καλό.
Ο καβαλάρης φαντάζομαι μπορεί να βγει αρκεί να ξαναμπεί εκεί που ήταν( η στο σωστό τελος πάντων σημείο) αλλα αν δεν χρειάζεται άστον εκεί που είναι και άλλαξε μια-μια τις χορδές σου. Γενικά μην τρελαινόμαστε με τις καθαριότητες…
έχουν γραφτεί πολλά μεσ’το fοrum για την “σχέση” καβαλάρη - καπάκι και ίσως θα μπορούσαν να γραφτούν άλλα τόσα, αλλά το γενικό συμπέρασμα είναι ότι η σωστή κατασκευή και τοποθέτηση του καβαλάρη στο καπάκι, παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα του ήχου…δεν νομίζω όμως να γίνεται ζημιά…αρκεί να βρεις έναν τρόπο να τον τοποθετήσεις στο σημείο ακριβώς που ήταν!
Εγω προσωπικα οταν αλλαζω χορδες δεν βγαζω τον καβαλαρη!Τις αλλαζω μια μια!Τωρα,εφοσον το οργανο δεν περιεχει ανθρακα (οι περισσοτεροι οργανοποιοι δεν χρησιμοποιουν εκτος απο ελαχιστες περιπτωσεις) και θελησεις να αλλαξεις χορδες!Εαν βρησκομαστε σε εποχη μεγαλης υγρασιας εαν βγαλεις τον καβαλαρη και δεν τις αλλαξεις μια μια τοτε υπαρχει σοβαρο ενδεχομενο το οργανο να τριζει για καποιο μικρο χρονικο διαστημα!Μετα σιγα σιγα θα ξαναρθει και παλι στα ισα του!
Παλιοτερα οταν αλλαζα χορδες εβγαζα πρωτα τις 4 πρωτες χορδες δηλαδη ΡΕ και ΛΑ
(μιλαω για τετραχορδο) και περιποιομουν την ταστιερα. Επαιρνα ενα ψιλο συρματακι και ετριβα την ταστιερα καθετα. Δηλαδη καθε ταστο ξεχωριστα αλλα οχι κατα μηκος της ταστιερας.
Μετα επαιρνα ενα αντιστατικο πανακι που τραβαει την σκονη και το καθαριζα και περναγα και ενα ειδικο υγρο για ταστιερα . Κατοπιν τοποθετουσα τις 4 χορδες και εβγαζα τις αλλες 4 και εκανα παλι την ιδια διαδικασια!
Απο την στιγμη που αντιμετωπισα προβλημα με τριξιμο και ειχα βαλει καπλαμα απο εκει και περα τις εβγαζα μια, μια για να μην μετακινειται καθολου το μανικι!!
Αν θελουμε να βγαλουμε τον καβαλαρη τοποθετουμε προχειρα ενα ξυλο περιπου στο ιδιο υψος με τον καβαλαρη και τον αφαιρουμε χωρις προβλημα!
…Επαιρνα ενα ψιλο συρματακι και ετριβα την ταστιερα καθετα…
συρματακι?δηλαδη?..αυτο φιλε μου δεν “τραυματιζει” τα ταστα…?πες μου αν θελεις καποιες λεπτομεριες γιατι προσωπικα “λερωνω” πολυ το μπουζουκι (ιδρωτας σε συνδιασμο με σκουρια απο χορδες κλπ) και θα ηθελα να ξερω ενα ασφαλη τροπο να καθαριζω χωρις να κανω ζημια…παλια χρησιμοποιουσα οινοπνευμα και ενα πανακι, αλλα μετα ακουσα οτι πειραζει το βερνικι και το αφησα…με αυτο το συρμα τριβεις τα ταστα?η τα μεταλλακια που τα χωριζουν…?
Ετριβα το ξυλο της ταστιερας με το συρμα!
Το συρμα το πουλανε στα super market και ειναι για οικιακη χρηση!
Αλλα πρεπει να διαλεξεις το πιο ψιλο!
Ειναι σε στρογγυλη μορφη περιπου.
Εψαξα και βρηκα μια φωτο για να καταλαβεις.
Ειναι το κατω συρματακι το στρογγυλο!
Παιδιά μετά δυσκολίας κατάφερα και βρήκα χορδές στη Γλασκόβη όπου κατοικώ για τον μπαγλαμαδάκι που έχω αλλά δεν είμαι σίγουρος πια μπαίνει που. Λογικά από την μεγαλύτερης διαμέτρου προς την μικρότερη. Το θέμα είναι ότι έχω: 1-.56mm/ 2-.33mm/ 2-.25mm και 1-.33mm! Συγνώμη για την χαζή ερώτηση αλλά έχω κολλήσει!!!
Ευχαριστώ εκ των προτέρων,
Κώστας
Υ.Γ.: Συγχαρητήρια σε όλους πραγματικά έχει γίνει πολύ ωραία δουλειά στο forum!!!
καλως ήρθες φίλε μου
Βλέπω ότι έχεις το πάχος των χορδών σε χιλιοστά καιγια μενα αυτο είναι το σωστό
αυτό που με προβληματιζει είναι η 3η χορδη με πάχος 0.33mm
μηπως είναι 0.25mm?
οι 2 χορδες 0.25 mm ειναι οι Ρε και είναι οι κάτω
οι 2 0.33 είναι οι Λα και είναι στην μέση
και οι 1 0.56 και 1 0.33 ( κανονικα πρεπει να είναι και αυτή 0.25 ) είναι πάλι Ρε αλλα΄οι πάνω
με αυτή την σειρα μπαίνουν
καλώς ήρθες!
περίεργα πάχη βρήκες, συνήθως έχεις την μπουργάνα (παχιά, τυλιγμένη), τρία καντίνια (σκέτες, ψιλές) και δύο μεσαίες (σκέτες, αλλά πιο παχιές). ο μπαγλαμάς έχει τρία ζεύγη χορδών.
το πρώτο (πιο κοντά στο κεφάλι σου όπως τον κρατάς παίζοντας) έχει την μπουργάνα και μία από τις λεπτές, κουρδισμένες σε ρε (η μπουργάνα μια οκτάβα χαμηλότερα). η μπουργάνα άκρη-άκρη.
στο μεσαίο ζεύγος βάζεις τις πιο παχιές κουρδισμένες σε λα, και στο ακριανό ζεύγος τις πιο λεπτές (όμοιες με το ταίρι της μπουργάνας) κουρδισμένες σε ρε.
δηλαδή έχεις μπουργάνα (ρε χαμηλό)-καντίνι (ρε ψηλό), δύο ίδιες παχιές λα με ίδιο τονικό ύψος (ανάμεσα μπουργάνα και καντίνι), και δύο λεπτές ρε (και οι δυο ψηλό ρε).
βγάζεις και βάζεις μία-μία, για να μην αλλάζει απότομα τάση το όργανο και για να μην σου κουνηθεί ο καβαλάρης. στα κουρδιστήρια: ρε=D και λα=Α.
αν έχεις απορία για το πώς μπαίνουν στη θέση τους, διάβασε το πρώτο μήνυμα του ισαάκ, αντέγραψε και το πώς είναι ήδη βαλμένες, ρώτα και στο μαγαζί που τις πήρες ή κανέναν φίλο σου, και αν ακόμα δεν έχεις βγάλει άκρη (πολύ πιθανόν) ξαναρώτα. γενικά πρέπει να σου δείξει κάποιος από κοντά.
καλή τύχη!
Παιδιά σας ευχαριστώ παραπολύ!!! Έκανα την εξής χαζομάρα… Έβγαλα ήδη όλες τις χορδές! :087: Δύσκολο να πάω σε μαγαζί φίλε liga γιατί μου 'ρθαν από Αμερική μέσω ebay! Έψαξα πολύ στη Γλασκόβη αλλά δεν βρήκα κάτι! Έχω αλλάξει πολλές φορές χορδές στην κιθάρα. Ελπίζω να έχω πιθανότητες και στον μπαγλαμά… Let’s see… Αν κάνω καμιά μεγάλη πατάτα θα ανεβάσω photo να γελάσετε με την πάρτη μου!! χαχα Τώρα για την τριτη .33mm δεν ξέρω οι χορδές πάντων ήταν D’Addario… Μόνο αυτές μπόρεσα να βρω! Λες να μην έχω αποτελέσματα αν τις βάλω;
εντάξει, αφού τις βάζεις στην κιθάρα είσαι οκ. υπάρχει ένας πιο απλός τρόπος για τα μπουζουκοειδή (τον εφαρμόζω και στην κιθάρα πλέον). περνάς την χορδή στην τρύπα όσο τεντωμένη γίνεται και ευθεία. κρατώντας την τεντωμένη γυρίζεις το κλειδί ώστε να σχηματίσει ορθή γωνία με την ταστιέρα. τότε τσακίζεις (ελαφρά να μην σπάσει) την χορδή εκεί που μπαίνει στην τρύπα και εκεί που βγαίνει, ώστε να σχηματίζεται ένα “Ζ”. μετά περνάς και μια φορά την χορδή γύρω από το τεντωμένο τμήμα που έρχεται από την ταστιέρα για σιγουριά. κουρδίζεις κρατώντας την τεντωμένη, τραβάς απαλά να έρθει, ξανακουρδίζεις, επαναλαμβάνεις και είσαι έτοιμος!
απλά πρόσεξε να βάλεις τον καβαλάρη σωστά, δες κι εδώ για λεπτομέρειες.
