Καλησπέρα παιδιά.
Μια βοήθεια πως μπορώ να παίζω τις συγχορδίες από ένα τραγούδι με τον μπαγλαμά, ενώ τις βρίσκω δεν μπορώ να τις παίξω με τον Ρυθμό του τραγουδιού. Ξέρετε κανένα απλό τραγούδι να ξεκινήσω πρώτα να μάθω να το παίζω με συγχορδίες στο μπαγλαμαδάκι;
Αρχικά ξεκίνα μάθεις τους ρυθμούς ώστε να λυθεί το χέρι της πένας. Μετά προσπάθησε να αλλάξεις ένα ακόρντο χωρίς όμως να χάσεις το ρυθμό. Μόλις καταφέρεις να κάνεις άνετα την αλλαγή μεταξύ δύο ακόρντων, τα υπόλοιπα είναι φυσική ροή!
3 «Μου αρέσει»
Κάθε συγχορδία έχει πολλούς εναλλακτικούς τρόπους να την πιάσεις. Σε μια αλληλουχία συγχορδιών, μπορεί κάποιο από τα πιασίματα της καθεμιάς να είναι πιο βολικό από άλλο, αναλόγως της προηγούμενης και της επόμενης.
Επίσης, κάτι που δεν ξέρω αν είναι ορθόδοξο αλλά μπορεί να είναι ωραίο (και κατά περίπτωση βολικό): δε χρειάζεται κάθε συγχορδία να είναι πλήρης. Κανονικά είναι όλες τρίφωνες, και στις τετράφωνες (κυρίως δηλ. ματζόρε με εβδόμη) κάποια από τις τέσσερις νότες αναγκαστικά την παραλείπεις. Αλλά και στις τρίφωνες μπορείς να παραλείψεις τη μία νότα, οπότε δύο από τις τρεις χορδές σου να παίζουν την ίδια νότα. Π.χ. η Ρε ματζόρε, που κανονικά έχει ρε-φα#-λα και τη βρίσκεις σε διάφορα πατήματα, μπορεί να παιχτεί και ως Ρε (οκτάβα της 1ης χορδής) - Φα# (9ο τάστο της μεσαίας) - Ρε (μπουργάνα ανοιχτή), κατά παράλειψη της νότας Λα. Όλο και κάποιος από την υπόλοιπη ορχήστρα θα παίξει ένα Λα! 
2 «Μου αρέσει»
Καλημέρα, επειδή εχω μπαγλαμά θα σου πω την γνώμη μου,συγχορδίες 100 τοις 100 δεν μπορεί να παιχτεί γιατί ειναι ενα μικρο όργανο,μόνο κάποιο ρε+ η μινόρε η με ανοιχτές χορδές, βέβαια αν ειναι μεγάλο το μπράτσο παιζει πιο,άνετα, κυρίως ομως ειναι για ταξιμακια,και μπυρμουρικα ρεμπέτικα αργά ,απλα στο παίξιμο…οπως Μαυρα μάτια μαυρια φρύδια η φραγκοσυριανη η της Ευδοκίας, η το Μπαγλαμαδακι…
Ευχαριστώ παιδιά για όλες τις απόψεις θα καθίσω να ασχοληθώ να δούμε τι θα βγάλουμε.
Ωραιότατα μπορείς να παίζεις συγχορδίες στον μπαγλαμά. Μέχρι τρίφωνες βέβαια, αφού τρεις είναι οι χορδές. Μέχρι το 7ο τάστο (το Λα στη χορδή Ρε), που έχεις αρκετό χώρο, βγαίνουν όλες οι πιθανές συγχορδίες, νομίζω. Και πιο πάνω βγαίνουν βέβαια, αλλά ας πούμε ότι το πού αρχίζει να παραστενεύει ο χώρος είναι διαφορετικό για τον καθένα. Αλλά βάζω όριο το 7ο επειδή εκεί έχει χώρο για… όλους!
1 «Μου αρέσει»
Γενικά ξεκίνα με τα πειραιώτικα προ λογοκρισίας (στυλ Μάρκος Μπάτης κλπ) που έχουν απλές αλλαγές και ακούγεται καθαρά ο μπαγλαμάς και το παίξιμό του. Και όπως λαλήσανε οι προηγούμενοι, το σημαντικό είναι η πένα που θα δίνει τον ρυθμό και θα παίζει κάθε φορά το σχήμα του χασάπικου, του ζεϊμπέκικου κλπ.
Εκεί πάνω θα αλλάζεις τα ακκόρντα, στα ισχυρά μέρη. Να ξέρεις ότι ο μπαγλαμάς και το μπουζούκι είναι κατά βάση σολιστικά όργανα ή έστω αυτοσυνοδείας, οπότε δεν αγχωνόμαστε να παίξουμε πλήρες ακκόρντο παρά μόνο ό,τι παίξουμε να είναι μέσα στο εκάστοτε ακκόρντο. Η συνοδεία είναι ρόλος της κιθάρας που θα παίξει ολόκληρα τα ακκόρντα (κι αυτό όχι πάντα), ο μπαγλαμάς συνοδεύει ωραιότατα με ένα ρε-ρε-ρε (πατάς μόνο την μεσαία στο 5ο τάστο) εφόσον η πένα κάνει σωστά τη δουλειά της κρατώντας τον ρυθμό.
Εν συντομία, στο χασάπικο η πένα παίζει δυο τετράδες σε κάθε μέτρο (συνεχόμενα 16α). Τετράδα εννοώ θέση (ισχυρή) - άρση - θέση (ημιασθενής) - άρση, όλες ισόχρονες. Στο ζεϊμπέκικο συνήθως παίζει τρία αργά και τρία γρήγορα χτυπήματα, δηλαδή 3 τετράδες και μετά τρείς χτύπους (θέση-άρση). Στο απτάλικο είναι το ανάποδο, τρία γρήγορα-τρία αργά. Στο πρώιμο λαϊκό όμως, που έχουμε πιο αργά χασάπικα και ζεϊμπέκικα, αλλάζει και η λογική της πένας. Εκεί έχουμε τρίηχα στα χασάπικα (δύο χρόνοι η θέση και ένας η άρση) και διπλάσια πένα στα ζεϊμπέκικα (δύο τετράδες τα αργά και μία τετράδα τα γρήγορα χτυπήματα).
Στην πρώτη θέση κάθε ομάδας παίζουμε γεμάτες, και τις υπόλοιπες κινήσεις στο καντίνι. Εναλλακτικά παίζουμε την μπουργάνα και μετά τις υπόλοιπες. Το σημαντικό είναι να έχεις σταθερή ροή και η κίνηση της πένας να οδηγεί τα πατήματα στην ταστιέρα -ποτέ το ανάποδο.
1 «Μου αρέσει»