Καλησπερα μαγκες και μαγκισες ολου του ντουνια …ονομαζομαι κωστας και ασχολουμαι κοντα δυο χρονια με το μπουζουκακι …μετα απο πολυ σκεψειαποφασισα σε λιγους μηνες που θα παρωτριχορδο(γιατι τωρα επαιζα τριχορδο σε ενα τετραχορδο ) να αρχισω να παιξω σε κανα μαφαζακι . Μεχρι στιγμης εχω 41 τραγουδια …ηθελα να σας ρωτησω ποσα τραγουδια χριαζεται για να βγρι ρνα προγραμα πχ τεσσερις ωρες …και αμα εχετε να μου προτεινεται ευκολα ρεμπετικα και εντεχνα (θαναση μαλαμα παπαζογλου κλπ ) για να τα μαθω .τι με συμβιυλευετε ;;;; ευχαρηστω εκ τον προτερων
φίλε μου δεν γίνεται έτσι το πράγμα. θα βγάλεις τα τραγούδια που σου αρέσουνε, μαζί με φίλους που γουστάρετε και συνεννοείστε, θα παίζετε με παρέα και φίλους, αυτό είναι η μουσική.
αν πας για δουλειά πρέπει να παίξεις τα χιτάκια των πελατών, να έχεις εκατοντάδες κομμάτια ρεπερτόριο και να ξέρεις να τα βάλεις σε σειρά, και το πιο σημαντικό απ’όλα να μπορείς με την εργασία σου να υποστηρίξεις κανονικό μεροκάματο και παραπάνω αν μπορείς.
αν είναι να παίξεις ό,τι νά’ναι για ψίχουλα στον κάθε αρπακολλατζή μαγαζάτορα, καλύτερα μην το κάνεις καθόλου. θα σιχαθείς το μπουζούκι σου αλλά θα κάνεις και ζημιά σε αυτούς που πάνε για το μεροκάματο.
6 «Μου αρέσει»
@liga_rosa εσύ που έχεις πολλά χρόνια εμπειρία στον χώρο (και κάνεις και ωραίο προπολεμικό πρόγραμμα), πόσα τραγούδια χρειάζεται να γνωρίζει κάποιος που ξεκινάει να παίζει σε μαγαζιά ώστε να κάνει ένα ικανοποιητικό και επαγγελματικό πρόγραμμα;
και μεταπολεμικό κάνω, απλά το αποφεύγω!!!
κοίτα, όταν πρωτοβγήκα στο κλαρί κάναμε ένα σωρό πρόβες και βγάλαμε καμια εκατοστή κομμάτια στα μέτρα μας, πέρα από όσα έπαιζα χρόνια με την παρέα και όσα ήξερε ο μπουζουξής και μπορούσα να τα βγάλω επί τόπου με το αυτί. βασικός στόχος ήταν να είμαστε επαρκείς ώστε να διεκδικήσουμε με αξιώσεις το κανονικό μεροκάματο της εποχής (όπως και έγινε).
ακούγομαι σαν κωλόγερος, ε; απλά έχω βαρεθεί με την νοοτροπία ότι αφού τα μαγαζιά έχουν πολυ΄χαμηλό επίπεδο ας έχουν και οι μουσικοί ακόμα χαμηλότερο, και με ένα χαρτζιλίκι αντί για μεροκάματο είναι όλοι ευχαριστημένοι…
5 «Μου αρέσει»
Φίλε Λεβέντη, καλωσήρθες στο φόρουμ.
Προφανώς πάει με τη διάρκεια! Αν υποθέσουμε ότι κάθε κομμάτι είναι κατά μέσον όρο 4 λεπτά, θες 60 κομμάτια. Αλλά όπως λέει κι ο Νικόλας, δεν είναι αυτή η λογική του πράγματος.
Πρώτα απ’ όλα, δεν είναι δυνατόν να κάνεις πρόγραμμα με όλα ανεξαιρέτως τα κομμάτια που ξέρεις: τι θα γίνει αν σου γυρέψουν ένα που δεν το ξέρεις; 
Επίσης, το παρακάτω
είναι εξαιρετικά σημαντικό. Τα καλύτερα και πιο αγαπητά τραγούδια, αν δεν είναι σε μια κάπως αρμονική σειρά μεταξύ τους, χαραμίζονται. Βέβαια, αν φτιάξεις μια λίστα σε σειρά, το πιθανότερο είναι ότι την ώρα της πράξης θα την κάψεις, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε χρειάζεται!
Κάτι ακόμα (που δεν το ρώτησες αλλά ανήκει στο ίδιο θέμα): εννοείται ότι όποιος τραγουδάει, είτε είσαι εσύ είτε άλλος οργανοπαίχτης είτε αυτοτελής τραγουδιστής/τραγουδίστρια, θα πρέπει να ξέρει τα λόγια. Τα περίφημα τετράδια, που τα βλέπουμε τόσες δεκαετίες (ενίοτε μεταλλαγμένα σε κινητά), δεν είναι πια ούτε καν γραφικά.
2 «Μου αρέσει»
Φίλε [pepe] νομίζω το επιχείρημα “…τι θα γίνει αν σου γυρέψουν…” είναι τραγικό λάθος! Οι μουσικοί ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ τα τζουκ μπόξ του καθενός στα μαγαζιά! Τουλάχιστον ΟΧΙ με 30 και 50 μεροκάματο μέχρι το πρωί! Ο μουσικός έχει την ευθύνη του ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ (ή προγραμματων) που θα φτιάξει με τους συνεργάτες του για το κάθε μαγαζί ανάλογα με το ύφος τις ανάγκες και το στύλ του μαγαζιού και ΤΕΛΟΣ! Παραγγελιές, επιθυμίες και λοιπές γελοιότητες καταργούν τα προγράμματα και γίνεται ΑΧΤΑΡΜΑΣ! Ασε που η πρασινάδες πάνε σύννεφο και τα ρεζιλέματα!
Γιάννη καλως ήλθες και καλές συζητήσεις να έχουμε.
Φυσικά και κανένας μουσικός δεν ειναι τζουκ μποξ κανενός, απο την άλλη όψη όμως πληρώνεται για να ψυχαγωγεί και συνήθως με ενα συγκεκριμένο ρεπερτόριο.
Οπότε εγώ όταν πάω σε ενα ρεμπεταδικο και με ευχαριστεί πλήρως το σχήμα, δεν θεωρώ παράλογο να ζητήσω ένα αγαπημένο τραγούδι που δεν ακούστηκε, προς το τέλος.
Πάντα με ευγένεια και χωρίς ίχνος απαίτησης.
Επίσης θεωρείς οτι ενας που παίζει 70 τραγούδια (κοντά 4.5 ώρες μουσικής) μπορεί να στηρίξει ενα live σε ενα μαγαζί?
1 «Μου αρέσει»
Φαντάζομαι όμως ούτε οι μουσικοί είναι μουσικά προγράμματα που εκτελούν λίστες. Αλλιώς σε μια τέτοια περίπτωση υπάρχει και το ραδιόφωνο. Ο μουσικός που ενδιαφέρεται και του αρέσει η δουλειά που κάνει θα βγάλει ένα πρόγραμμα το οποίο όμως θα έχει μια ελαστικότητα ανάλογα με το κοινό και το πώς κυλάει αυτό. Εάν ο κόσμος θέλει πιο χορευτικά (για παράδειγμα) θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να παίξει 2-3 παραπάνω κόβοντας ας πούμε αντίστοιχα 2 από τα κανταδόρικα. Μάλιστα εάν είναι και μερακλής ο μουσικός, εάν θέλει, μπορεί να παίξει και 2-3 τραγουδάκια προς το τέλος του προγράμματος για χάρη του κοινού εάν αρέσουν και σε εκείνον.
Επομένως για μην ξεφύγουμε από το θέμα χρειάζεται να υπάρχει ένα ρεπερτόριο τουλάχιστον 150 τραγουδιών ώστε να μπορεί ο μουσικός να αλλάζει δυναμικά (και ολιστικά μιας και είναι λέξη της επικαιρότητας) το πρόγραμμά του!
1 «Μου αρέσει»
Φίλε μου περιγράφεις νταχτιρντάδικο! Μετά 37 χρόνια στα μαγαζιά και υποθέτοντας ότι είσαι νέος, σου λέω (σας λέω) ΕΙΣΤΕ ΛΑΘΟΣ! Τα χρόνια τα δικά μας, ο κιμπάρης πελάτης, ο νοικοκύρης, που ήθελε “επιθυμία” έβαζε το χέρι στην τσέπη και παράγγελνε τα γούστα του, και ήταν στην απόλυτη ευχέρεια και την εμπειρία του μουσικού αν θα παίξει! Αλλιώς πήγαινε στα σκυλάδικα. Ένας επαγγελματίας μουσικός με ποιότητα και άποψη, έχει στα χέρια του τουλάχιστον 500 κομμάτια και πάνω, ΑΝΑΛΟΓΑ πάντα με το ύφος του και το γούστο του και το ύφος του μαγαζιού που παίζει!!! Δεν πάιζουν όλοι οι μουσικοί τα πάντα και σε όλους τους τόνους! Μόνο οι καλαμπόρτζηδες τα κάνουν αυτα, οι “παρεϊστικοι”, χωρίς μηχανήματα (που γέμισαν πιά τα μαγαζιά με δαύτους) και συνήθως οι φτηνιάρηδες των 20-30 ευρω!!! Σοβαρά Σχήματα π.χ. ενός ρεμπετάδικου ΔΕΝ παίζουν Παολα η Τσαμπά και Βερτη η Αγγελόπουλο και Αντύπα ή Κιάμο επειδή θα το ζητήσεις εσύ! Επίσης, ο κόσμος μπορέι να θέλει χορευτικά στο σουβλατζίδικο ή την ψησταριά ή την καφετέρια και ο ίδιος ο μαγαζάτορας! Δεν γίνεται έτσι! Αυτά που μου λές γιατί δεν τα κάνετε στα “μπουζουξίδικα” που σας παστώνουν 600-1000 άτομα όρθιους με 150 το μπουκάλι και 12 ευρω το ποτό; Εκεί δεν παίζουν μουσικοί; Δεν είναι “μερακλήδες”; Επιμένω! Ο μουσικός ΔΕΝ είναι το προσωπικό τζουκ-μποξ κανενός και μάλιστα ΔΩΡΕΑΝ! Όταν δηλαδή εγω παίζω π.χ. Τσιτσάνη εσύ μπορεί να θές Βοσκόπουλο, η κυρία δίπλα Τζένη Βάνου, ο άλλος παραδίπλα Μαργαρίτη και ο φίλος του Καζαντζίδη με τη γκόμενα να γουστάρει Αντζελα Δημητρίου! Ολιστικός Αχταρμάς δηλαδή… Οι δε λίστες που λές, στη γλώσσα μας λέγονται ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ φίλε μου! Και απαιτούν ευθύνη, γνώση, μεράκι και εμπειρία από αυτούς που τα φτιάχνουν! ΑΝ σου αρέσει ξαναπάς, αν όχι σε άλλο μαγαζί που κάνουν και “επιθυμίες” δωρεάν…
Γεια χαρά. Αν κρίνω απο τη φωτο σου είσαι νεαρός στην ηλικία του γιού μου και πολλών μαθητών μου! Ακου λοιπόν: Ο (σωστός) μουσικός ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ για να ψυχαγωγεί τους άλλους! ΑΥτό το κάνει ο Σεφερλής, ο Ζαχαράτος και οι υπόλοιποι! Ο ΣΩΣΤΟΣ μουσικός είναι ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ! Εϊναι δεξιοτέχνης, είναι βιρτουόζος, ερμηνευτής, είναι διάκονος της λαικής μας παράδοσης! Παρουσιάζει στον κόσμο - τους ακροατές του το/τα ρεπερτόριά του και ανάλογα με την αξία, την καλλιέργειά του, τη γνώση & εμπειρία, τη μελέτη του και βέβαια, πληρώνεται γι αυτό! Δεν πάιζουν όλοι οι μουσικοί τα πάντα και σε όλους τους τόνους φίλε μου! Ποιός σου δίνει λοιπόν το “δικαίωμα” στο ρεμπετάδικο (όπως λές) να παρέμβεις στο πρόγραμμα της ορχήστρας και να ζητήσεις να σου παίξουν το προσωπικό σου (αγαπημένο που δεν ακούστηκε) γούστο δηλαδή, επειδή έτσι σου κάπνισε εσένα και μάλιστα ΔΩΡΕΑΝ;;;;;; Αυτό είναι προσβολή στον μουσικό διότι μπορεί το γούστο σου να μην το έχει σαν κομμάτι και τον φέρνεις σε δύσκολη θέση, να στο πα΄ξει και να το τραγουδήσει ψαχνόμενος και ρεζιλευόμενος απο εσένα τον ίδιο που δεν θα σου αρέσει η “εκτέλεση”… Ψυχραιμία λοιπόν και ΣΕΒΑΣΜΟΣ σε αυτόν ή αυτούς που καταθέτουν συχνά “ψυχούλα” για να παρουσιάσουν ΣΩΣΤΑ αθάνατους λαϊκούς (και όχι μόνο) συνθέτες! Με αυτα τα μυαλά φίλε ΠΑΝΤΑ θα σας εκμεταλεύονται οι ταβερνιάρηδες και όλοι οι μαγαζάτορες!!! Αντιδράστε σε αυτές τις λογικές, μελετήστε και ανεβείτε στα πάλκα με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!!! Την καλημέρα μου!
Μάλλον τα ίδια λέμε σε άλλη γλώσσα.
Αλλά να βάλουμε λίγο τα πράγματα σε μια σειρά για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις.
Συμφωνώ απόλυτα! Πρέπει το ύφος και το γούστο του μουσικού (με τα κομμάτια που επιλέγει) να ταιριάζουν στο ύφος του μαγαζιού και στον κόσμο που μαζεύει. Εάν ο μουσικός είναι “του μεγάρου” και επιλέξει να παίξει σε λαϊκό μαγαζί μη του κάνει εντύπωση ότι ο κόσμος θα έχει απαιτήσεις (τόσο σε ρεπερτόριο όσο και σε συμπεριφορά) ανάλογο του μαγαζιού.
Ανάλογα με το ποιος θα τραγουδήσει υπάρχει και ο τόνος. Ένας μουσικός με γνώση του τί κάνει, θεωρητικά μπορεί να παίξει τα πάντα από παντού. Όμως ανάλογα με το ποιος τραγουδάει επιλέγεται και ο τόνος του τραγουδιού.
Επομένως καλαμπορτζής ΙΣΩΣ είναι ο μουσικός που δε μπορεί να παίξει τα πάντα από παντού. 
1000% μαζί σου σε αυτό! Άλλωστε το είπαμε και πιο πάνω. Ανάλογα με το μαγαζί πάει και το ρεπερτόριο.
Το πρόγραμμα το βγάζει ο μουσικός. ΕΑΝ θέλει να παίξει κάτι που του ζητούν επειδή του αρέσει κι εκείνου ή επειδή θέλει να κάνει το χατήρι (είτε πληρωθεί είτε το κάνει για “τη ψυχή της μάνας του”) το παίζει. Επομένως στο τί θα παιχτεί πρώτο και τελευταίο λόγο έχει ο μουσικός.
2 «Μου αρέσει»
Ψυχραιμία παιδιά!
Νομίζω λέμε το ίδιο αλλά σκεφτόμαστε διαφορετικές καταστάσεις. Είναι άλλο να παίζεις κάπου ρεμπέτικα και να σου ζητήσουν ένα του Τσιτσάνη ή του Σκαρβέλη που δεν είναι πολυακουσμένο, και άλλο να παίζεις λαϊκά και να σου ζητήσουν σκυλάδικο.
Όταν το μαγαζί είναι στημένο σωστά και ο πελάτης ξέρει γιατί έρχεται, τότε είναι ευχάριστο να εκφράζονται επιθυμίες από το κοινό εφόσον είναι μέσα στα πλαίσια του προγράμματος και του ύφους. Και στα καλά μαγαζιά ο θαμώνας ξέρει να αφήσει χαρτούρα.
Αν μιλάμε για μαγαζιά της αρπαχτής και της περατζάδας που αλλάζουνε κάθε βδομάδα σχήματα, τότε άστα να πάνε γιατί και ο κόσμος θα είναι τυχαίος και άσχετος που δεν ξέρει για ποιο λόγο έχει πάει μέχρι εκεί. Ευτυχώς με τα χρόνια έχουμε αναπτύξει ένα σωρό ευγενικούς τρόπους να διαφυλάσσουμε την μουσική μας, χωρίς να προσβάλλουμε κανέναν.
6 «Μου αρέσει»
@liga_rosa έχεις δίκιο στη παράμετρο που βάζεις. Λάθος μου ότι θεώρησα δεδομένο τη παράμετρο αυτή και ότι ισχύει αυτό με τα μαγαζιά και τους πελάτες. Τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό ήταν μαγαζιά και μαγαζάτορες που ξέρουν τι θέλουν μουσικά και τι κόσμο θέλουν στο μαγαζί τους. Άρα έμεινα στη πλευρά του μουσικού όσον αφορά το ρεπερτόριο.
1 «Μου αρέσει»
Επομένως καλαμπορτζής ΙΣΩΣ είναι ο μουσικός που δε μπορεί να παίξει τα πάντα από παντού.
Επρεπε να βάλω για την ακρίβεια… τα πάντα απο παντού σε real time πάνω στο παλκο, διότι οι σωστοί μουσικοί ΠΡΙΝ ανεβουν να παίξουν έχουν κάνει ΠΡΟΒΕΣ τα προγράματα τους, πολλές φορές εξαντλητικές και ΑΠΛΗΡΩΥΕΣ πρόβες!!! Η μεγάλη αρρώστια δηλαδή των “τρανσπόρτων” που πολλοί -ΔΥΣΤΥΧΩΣ- κοκορέυονται ότι παίζουν τα πάντα, ότι τους ζητηθεί ΑΛΛΑ ΜΕ τα 3 ΒΑΣΙΚΑ ΑΚΟΡΝΤΑ! Σαν να λέμε δηλαδή πανηγύρι κοκορέτσι…
Στις Τρί 14 Ιουν 2022 στις 11:43 π.μ., ο/η alko101 via Ρεμπέτικο Φόρουμ <noreply@rembetiko.gr> έγραψε:
Γιάννη, νομίζω ότι το είδος ακροατή που σου τη δίνει στα νεύρα είναι εκείνος που επειδή του αρέσει το τάδε τραγούδι εννοεί να του το παίζουνε όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, χωρίς να δίνει δυάρα αν εδώ το σχήμα λειτουργεί «έτσι» ή «έτσι», αν παίζει ρεμπέτικα ή σκυλοπόπ ή ελάσσονες μπαρόκ συνθέτες ή σικάγο μπλουζ. Μαζί σου. Αφού ο τύπος (ή η τύπισσα) είναι κλεισμένος (-η) σε μια αδιαφανή γυάλα εγωκεντρισμού, δε βλέπω κανένα λόγο να επιθυμεί ο μουσικός να τον ικανοποιήσει.
Αλλά αυτή δεν είναι η μοναδική περίπτωση που κάποιος ζητάει τραγούδια. Υπάρχει και η πολύ πιο ομαλή, υγιής, καλή περίπτωση: «αφού ρε παιδιά παίξατε αυτό κι εκείνο κι εκείνο, και μου θυμίσατε το άλλο, μήπως το παίζετε κι αυτό; Που μ’ αρεσει κιόλας;»
Καλείς τον άλλο σπίτι σου. «Θα πιεις κάτι; Έχω κρασί, μπίρα, ουΐσκι.» Και σου απαντάει «Μωρέ μήπως έχεις ένα ούζο;» Δεν είναι ντροπή, δεν είναι απρέπεια. Απλώς υποθέτει ότι αν μεν έχεις, τότε απλώς ξέχασες να το αναφέρεις αλλά είσαι εξίσου πρόθυμος να του προσφέρεις, αν πάλι δεν έχεις, όλα καλά, απλώς ρωτήσαμε για πιο σίγουρα.
3 «Μου αρέσει»
Αν κάνεις την πρώτη “παραχώρηση” την έβαψες! Πάει το πρόγραμμά σου! Θα πεταχτούν άλλοι 2-3-5 τζαπματζήδες και θα αρχίσουν παραγγελιές! Στο τζάμπα! “Γιατί παίξατε εκείνου και όχι εμάς” … και αρχίζουν τα παρατραάγουδα!!! Μετά τόσα χρόνια στα μαγαζιά ΕΠΕΛΕΞΑ ή επιλέγω πλέον τις συνεργασίες μου, γνωρίζω καλά το είδος μουσικής που γουστάρω να παίζουμε (ελαφρολαικό-λαικο-ρεμπέτικο) φτιάχνω τα προγράμματά μου και τα παρουσιάζω! π.χ… σε μια ταβέρνα ΔΕΝ υπάρχει λόγος να πάρει η ορχήστρα τα αυτιά του κόσμου στα ντεσιμπέλ με σκυλοτράγουδα ή νταχτιρντί! Ανέκαθεν (τουλάχιστον για εμάς τους παλιούς) η ταβέρνα -εστιατόριο ήταν χώρος κοινωική συνεύρεσης με φ΄λους γνωστούς ή τον/την σύντροφό σου! Εκεί πας να φας (υποτίθεται καλά) να ακούσεις ωραία ποιοτική μουσική, να συζητήσεις, καλαμπουρίσεις με την παρέα σου, να ερωτευτείς με τη κοπελιά σου και να σιγοτραγουδήσεις με τους ανθρώπους που παίζουν μουσικη και τραγουδάνε! ΑΝ θες χορούς και νταχτιρντί ΣΤΑ ορθάδικα και τα μπουζουκάδικα-ορθάδικα με 12 ευρώ το ποτό-μπόμπα ντεσιμπέλ να ξεκουφαίνεσαι!
Στις Τρί 14 Ιουν 2022 στις 12:29 μ.μ., ο/η pepe via Ρεμπέτικο Φόρουμ <noreply@rembetiko.gr> έγραψε:
Νομίζω πως όλοι λέμε το ίδιο με διαφορετικές λέξεις.
Τώρα σχετικά με αυτό, θα αναφέρω μονο οτι ο συνονόματος σου ο Παλαιολόγου, το καλύτερο σύγχρονο μπουζούκι (κατα πολλούς όλων των εποχών) με ατελείωτη δισκογραφία και άπειρη Πασοκικη νύχτα, πέθανε στον Αγιο Γεώργιο του Κορυδαλλού.
Μουσικοί και οργανοποιοι σε αυτη την χώρα δεν κάνουν λεφτά (δυστυχώς).
Οπότε ο μουσικός ειδικα του 2022 στην Ελλάδα δεν ξερω κατά πόσο θα έχει απαίτηση χρηματικό ποσό για μια παραγγελία. Δηλαδή αν γυρίσει ποτέ μουσικός να μου πει "Δώσε για να στο παίξω " απο την στιγμή που ζήτησα κατι ευγενικά, θα γελάσουν και οι καρέκλες.
Απο την άλλη όψη πολλές φορές χωρίς να ζητήσω παραγγελία θα αφήσω κατι στον μουσικό γιατι απλα πέρασα όμορφα και μου άρεσε είτε το παίξιμο του είτε το ρεπερτόριο του.
Είναι ατυποι κανόνες ήθους, που αυτά τα μαθαίνουμε στα σπίτια που μεγαλώσαμε, και ως μεγαλύτερος γνωρίζεις πολυ καλύτερα απο εμένα πόσο σπανίζει το ήθος ειδικά την νύχτα.
Έχει γενικά δίκιο ο @γιάννης_σπηλιόπουλος ότι το “τζάμπα” στις παραγγελιές και την κάθε επιθυμία είναι προβληματικό και είναι η αρχή στην κατηφόρα που λέει και το τραγούδι.
Όπως έγινε σταδιακά και με τον ελεύθερο χορό στα πανηγύρια.
Από την άλλη όμως, οι εποχές αλλάζουν και σήμερα καλώς ή κακώς πλέον ισχύει αυτό:
1 «Μου αρέσει»
Τα πανηγύρια είναι (στην εποχή μας - δεν ήταν πάντα) διαφορετική περίπτωση. Εκεί πολλοί μουσικοί έχουν να λένε ότι η σταδιακή κατάργηση της παραγγελιάς με χαρτούρα εξευτέλισε και ισοπεδωσε τα πάντα. Και θα μου πεις, μπορεί μεν να το λένε επειδή απλώς χάνουν λεφτά. Αλλά σαφώς δεν είναι μόνο αυτό.
Τέλος πάντων, στα ρεμπέτικα γενικά και στην περίπτωση του Γιάννη ειδικότερα είναι σαφές ότι αυτό που επιθυμεί να προσφέρει ο μουσικός είναι ακρόαμα και όχι χορός. Σεβαστό. Αλλά βέβαια για χορό πρωτογράφτηκαν τα περισσότερα από αυτά τα τραγούδια στον καιρό τους (και είναι χαρακτηριστικό ότι στα ρεμπέτικα, και στα λαϊκά ακόμα, ο στίχος βαρύνει πολύ περισσότερο στο αν κάποιος συγκεκριμένος ακροατής θελήσει να χορέψει συγκεκριμένο τραγούδι, απ’ ό,τι στα δημοτικά ή άλλα είδη.)
3 «Μου αρέσει»