Τα σημεία των καιρών δυστυχώς όσο πάνε και χειροτερεύουν! Τα νυχτοκάματα στα τάρταρα… και στα πάλκα… η στα ταβερνοτράπεζα… όλοι της γής οι πικραμένοι απ ’ τα αζήτητα, που ΝΟΜΙΖΟΥΝ επειδή κρατάνε στα χέρια ένα “ζητιανόξυλο” (έτσι λέγανε τα μπουζουκοκιθαρα οι παλιοί) είναι και μουσικοί-οργανοπαίχτες-τραγουδιστές! Έτσι συμβιβάζονται με τα 25άρια και τα 30άρια για 5,6 και 7 ώρες νυχτο-δουλειάς ! Τις περισσότερες φορές ΣΤΑ ΣΚΕΤΑ! Πάνε τα όργανα, πάνε τα δάχτυλα πάνε οι φωνές… λέμε τώρα!!! Αν υπάρχουν! Γι αυτό και η πλειοψηφία των επαγγελματιών μουσικών ή είναι στα σπίτια τους ή άλλαξαν δουλειά! Για να δουλεύουν ΤΖΑΜΠΑ τα καλαμπόρτζια! Δεν το γενικεύω αλλά είναι φθηνό και πλειοψηφικό το σκηνικό! Να μην πω και τους “πληκτράδες” όπου οι περισσότεροι είναι για τα ΜΠΑΖΑ! Ποιός ωφελείται; Μα… ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ! Οι ταβερνιάρηδες, καφετέριες, μπαράκια, ψησταριές, σουβλατζίδικα, ουζερί κλπ κλπ, Φθηνοί/Φθηνή, πάμφθηνη μουσική μέχρι το πρωι αμα λάχει…
Δεν πολυκατάλαβα Γιάννη με ποιους τα βάζεις. Όσο καλαμπόρτζης κι αν είμαι, αν βρεθεί μαγαζάτορας διατεθειμένος να μου κόψει νυχτοκάματο για να βαράω στον γάμο του Καραγκιόζη και να μη μ’ ακούει άνθρωπος, εννοείται πως θα πάω. Εσύ τι θα 'κανες, θα 'λεγες «ευχαριστώ αλλά προτιμώ να κάτσω σπίτι να μελετήσω άλλον ένα χρόνο»; Ή θα απαιτούσες νυχτοκάματο σαν του επαγγελματία για να μην του κάνεις αθέμιτο ανταγωνισμό;
Ότι ωφελούνται τα μαγαζιά και πλήττονται οι επαγγελματίες μουσικοί, έχεις δίκιο (καλά, δεν ξέρω αν όντως οι καλοί έχουν πέσει στην ανεργία και οι καλαμπόρτζηδες επιβιώνουν, αλλά δεν είμαι στην πιάτσα - αν εσύ είσαι και το λες, το δέχομαι). Αλλά στο ποιος φταίει και ποιος θα πρέπει να αλλάξει συμπεριφορά, μπερδεύτηκα.
Είναι υποχρέωση κάθε επαγγελματία (επαγγελματίας είναι αυτός που πληρώνεται για την δουλειά του) να φροντίσει να έχει την στοιχειώδη επάρκεια ώστε να μπορεί να ζητήσει το ελάχιστο μεροκάματο.
Αυτό ισχύει για όλες τις δουλειές, μουσικούς, ηχολήπτες, μπογιατζηδες, διανομείς κλπ κλπ. Όποιος δεν είναι έτοιμος να πληρωθεί, ας κάνει φιλικές εξυπηρετήσεις μέχρι να είναι έτοιμος.
Αρα φίλε μου ΔΕΝ είσαι μουσικός! Πολύ δε περισσότερο, καλλιτέχνης ή δεξιοτέχνης οργανοπαίχτης όταν δεχεσαι το οποιοδήποτε νυχτοκάματο του οποιουδήποτε ταβερνιάρη/μαγαζάτορα, για να παίζεις στο γάμο του καραγκιόζη! Ο καλλιτέχνης που ΞΕΡΕΙ την αξία του καθορίζει και το μεροκάματό του μαζί με τους συνεργάτες του. Έτσι σήμερα κρίνεται “βεντέτα” κάποιος που ζητά για 8ωρο νυχτοκάματο 100 ευρω ή για γάμο 300!Μόνο ο ανεπαρκής καλαμπόρτζος δουλεύει σήμερα (κατά πλειοψηφία) στα μαγαζιά 6 - 8 και 9 ώρες νύχτα για 30 και 40 ευρώ ΧΩΡΙΣ ένσημο και τις Κυριακές απο τις 2 το μεσημέρι μέχρι 8 ή 10 το βράδυ! Πάρα πολλοί έχουν το θράσσος και ανεβάζουν βίντεο στο Youtube με τα μουσικά αίσχη τους! Το ότι περιγράφω μια κατάσταση Πανελλήνια δεν σημαίνει απαραίτητα ότι ρίχνω το ανάθεμα κάπου, απλά στιγματίζω το ότι κυριαρχεί η μετριότητα και το σκουπιδαριό στη μουσική, ιδιαίτερα σα μαγαζιά.
Μα … τους βλέπεις να ηχορυπαίνουν στα μαγαζιά και αν τυχόν απορήσεις για τα 20άρικα 25άρικα έχουν έτοιμο το επιχείρημα ότι “η μουσική είναι αρρώστια φίλε μου και δεν έχει τιμή”…Αυτό δε, αν στο λέει π.χ. δικηγόρος ή γιατρός (δεν είναι λίγοι αυτοί) που κάνει τον μουσικό ή τον τραγουδιστή/τραγουδίστρια στο πάλκο, είναι για να χτυπάς το κεφάλι στον τοίχο! Οι επαγγελματίες έχουν ήδη βάλει πολύ νερό στο κρασί τους όμως υπάρχει και μια κόκκινη γραμμή που υπαγορεύεται απο την επάρκεια την αξιοπρέπεια και την πορεία τους.
Ξαναλέω ότι έχεις δίκιο. Ο δικηγόρος / γιατρός που ψευτογρατζουνάει κι ένα όργανο και πάει στα μαγαζιά να παίξει για δυο δεκάρες επειδή «η μουσική είναι αρρώστια» είναι σαν να 'χες έναν καλό και καλοπληρωμένο μουσικό που κάνει για χαρτζηλίκια και καμιά ψευτοεγχείριση «επειδή η χειρουργική είναι αρρώστια» (όχι, σκεφτείτε το!).
Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά:
Εγώ δηλώνω ότι είμαι. Αν εσένα, ως μαγαζάτορα, σε πείσω ότι είμαι αρκετά μουσικός γι’ αυτό που ζητάς;
Εντωμεταξύ, δεν ξέρω ειδικά για γιατρούς, αλλά τόσο για δικηγόρους όσο και για δεκάδες άλλα επαγγέλματα έχει πολλούς που «είναι» απλώς επειδή έτσι δηλώνουν (έστω με τα απαραίτητα πτυχία, αλλά χωρίς το αντίκρισμα των πτυχίων). Άμα δεχτεί ο ένας άκριτα ότι «οκέι, είσαι δικηγόρος, θα σε πάρω - οκέι, είσαι μπογιατζής, βάψε μου το σπίτι», μετά ο δεύτερος, μετά ο τρίτος, στο τέλος το πιστεύουν κι οι ίδιοι. Φτάνουμε λοιπόν να το πιστεύουν κι οι δύο πλευρές!
Θα μπορούσε βέβαια ο πελάτης να γυρίσει να πει στον μαγαζάτορα «αυτοί που έφερες να μας πάρουν τ’ αφτιά δεν είναι μουσικοί, στείλ’ τους σπίτι τους, φέρε αληθινούς και χρεώσέ μας αναλόγως», αλλά αν δεν τον ενδιαφέρει ν’ ακούσει αληθινή μουσική παρά να φάει το σουβλάκι του με λίγο φτηνό ντράγκα-ντρούγκα για χαλί, δε θα το πει.
Φυσικά, κάπου υπάρχουν και μαγαζιά με αληθινούς μουσικούς που απευθύνονται (σημαντικό!) σε αληθινούς ακροατές.
Μα τα πλήκτρα που χρησιμοποιούν, τα λεγόμενα arranger keyboards, είναι ήδη προγραμματισμένα με ρυθμούς, ενορχηστρώσεις κλπ, οπότε ο πληκτράς παίζει απλά μια συγχορδία και ακούγεται κιθάρα, μπάσο, ντραμς και λοιπά. Είναι όργανο που δημιουργήθηκε ακριβώς για να πάρει/αυτοματοποιήσει τη δουλειά μιας ολόκληρης ορχήστρας, και να αντικαταστήσει όλους τους μουσικούς εκτός από το σολίστα π.χ. μπουζουξή.
μα για να τα κανει ολα αυτα, σημαινει οτι ειναι μελετημενος μουσικος και οχι καλαμπορτσης.
πολυ καλα τα λες, αλλα το ευλογο ερωτημα, δεν ειναι μετα, ποιος ευθυνεται για ολη αυτην την κατασταση? καποτε δεν ηταν ετσι… ειμασταν καθε κατεργαρης στον παγκο του…
Τον προγραμματισμό μπορεί να τον έχει κάνει η κατασκευάστρια εταιρεία, Yamaha, Korg κλπ, ή να τον έχει κάνει ο ένας μελετημένος έλληνας πληκτράς που έδωσε/πούλησε ρυθμούς σε 100 άλλους.
Από το 80 - 90 που θυμάμαι εγώ πάντα έτσι ήταν. Απλά δούλευαν όλοι ή σχεδόν όλοι, οπότε δεν φαινόταν το πρόβλημα. Οι μουσικοί έπαιζαν το λιγότερο πενθήμερο και σε καλά μαγαζιά σταθερά. Έτσι έμενε χώρος και για τους καλαμπόρτζηδες να πάρουν φτηνό μεροκάματο στα δεύτερα ή τρίτα μαγαζιά - ταβέρνες. Τώρα με το λεγόμενο ροτέϊσιον, (rotation), που έχουν επιβάλλει τα μαγαζιά, όλοι γυρνάνε γύρω γύρω για τις ίδιες θέσεις, όπως οι μουσικές καρέκλες ένα πράγμα, και όποιος προλάβει.
Κατανοώ το σκεπτικό του φίλου. Αλλά η ποιότητα στη μουσική δεν είναι μετρήσιμη. Ειδικά στη λαϊκή μουσική. Ούτε κάποιο πτυχίο συνεπάγεται σωστό επαγγελματία, ούτε όλοι όσοι έχουν τεχνική και γνώσεις παίζουν καλά, ούτε το να παίζεις “τέλεια” συνεπάγεται ότι κάνεις για γλέντι σε ταβέρνα π.χ. στη Χασιά.
Ας αφήσουμε όλους τους “συναδέλφους” να ανθίσουνε.
ποια μαγαζια? αυτα που εκλεισε η υποτιθεμενη κριση πριν 10 ετη?
αυτο ειπα κι εγω, καθε κατεργαρης στον παγκο του, και με ευκαιριες για εις ανωτερα, τοτε…
δλδ τα κομματια τα ενορχηστρωνει η εταιρια απο το εξωτερικο, και βαζει και τα ακκορντα? εγω ειδα, με οσους εχω εργαστει τουλαχιστον, οτι οι ιδιοι το χειριζονται και φτιαχνουν τα τραγουδια στο σπιτι. δεν ειναι μονο οι ρυθμοι, αλλαζουν ακκορντα, παιζουν εισαγωγες, φρασεις, δεν παταν ενα κουμπι και καθονται…
Μιλώ για αρμόνια arranger, και ειδικά για την περίπτωση όπου δεν υπάρχει άλλη ορχήστρα, μόνο ο σολίστας και το αρμόνιο. Ναι πρέπει να παίξουν τις αλλαγές των ακκόρντων και μελωδικές φράσεις αλλά ο ρυθμός είναι προγραμματισμένος, τα fills προγραμματισμένα κλπ.
Προφανώς οι πιο επαγγελματίες τα προγραμματίζουν μόνοι τους αλλά σε κάθε ελληνικό μουσικό φόρουμ υπάρχει κάποιος που γυρεύει ρυθμούς για αρμόνιο
Αυτό που θα πρέπει να επιβάλλεται αδιαπραγμάτευτα για να παίξεις ΟΠΟΥΔΗΠΟΤΕ και να πληρωθείς, είναι να έχεις έναρξη με κάποιο ΚΑΔ μουσικού. Kαι να μπει το αντίστοιχο ένσημο και οι σωστές ασφαλιστικές εισφορές. (Ή με πρόσληψη/σύμβαση ή οτιδήποτε τέλος πάντων).
Γιατί τα μεροκάματα κατάρρευσαν από τους αλεξιπτωτιστές, που είχαν την πρωινή δουλειά ή ήταν φοιτητές κλπ, και το βραδάκι πήγαιναν και κάνανε την πλάκα τους με λίγα μαύρα. Από εκεί ξεκινάει όλο το πρόβλημα. Αδιάφορο άμα όλοι αυτοί παίζανε καλά ή όχι.
Άμα το ένσημο και το ελάχιστο μεροκάματο δε τα γλιτώνει το μαγαζί, τα υπόλοιπα πέρι καλαμπορτζιάς κλπ, ρυθμίζονται από μόνα τους μετά…
αν είναι γιατρος/δικηγόρος κάποιος και τυχαίνει να ναι καλός μουσικός αλλά πέρα απο το βίτσιο του να βγαίνει να παίζει, δεν έχει σοβαρη ανάγκη διεκδικήσει νυχτοκάμματο…
αυτός μας πειράζει?
δηλαδή μας πειράζουν όλοι οι ερασιτέχνες ή μόνο οι κακοί;
Από τη στιγμή που πληρώνεται για αυτό, η σχέση είναι επαγγελματική και πρέπει να τηρούνται τα δέοντα. Αλλιώς, επηρρεάζεται αρνητικά ο κλάδος και οι υπόλοιποι επαγγελματίες.
Το αν είναι καλός ή κακός στο παίξιμο, είναι δευτερεύον ζήτημα.
Επειδή μου αρέσει πολύ να μαστορεύω και πιάνουν λίγο και τα χέρια μου, δε σημαίνει ότι είναι σωστό να αρχίσω να παίρνω δουλειές βαψίματος ή μερεμέτια κλπ τα απογεύματα για πλάκα με συμβολικό αντίτιμο, απλά για να κάνω το κέφι μου. Βλάπτω αυτούς που ζουν από αυτό (ενώ εγώ όχι).
Όποια και όσα μαγαζιά υπάρχουν σήμερα. ¨Έχω εμπειρία από Αθήνα και όχι από επαρχία. Μαγαζιά με μουσική υπάρχουν πολλά, άσχετα αν παίζουν ρεμπέτικα.
Οι μουσικοί σήμερα έχουν φτάσει σε σημείο να παίζουν κάθε μέρα και αλλού.
Αυτό που ειπώθηκε πιο πάνω είναι σωστό για το ένσημο και τις εισφορές.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα σήμερα για τους μουσικούς είναι οι “καλαμπόρτζηδες” γιατί απλά πάντα υπήρχαν. Σήμερα θεωρώ ότι το επίπεδο των παιδιών που παίζουν έχει ανέβει πολύ για να μιλάμε για “καλαμπόρτζηδες”.
Να αρχίσω να ανεβάζω βίντεο ρεζίλια με πληκτράδες απο μαγαζά;; Τι λέτε ρε παιδιά; ΚΑΠΟΤΕ για να παίξεις αρμόνιο σε σχήμα, έπρεπε να έχεις πολλά κάκαλα γιατί υπήρχε ένας Βασιλειαδης και διάφοροι άλλοι βιρτουόζοι με τις (τότε) Φαρφίσες που είχαν ΑΠΑΡΑΒΙΑΣΤΗ παρακαταθήκη με τις γνώσεις και την τεχνική τους! Δηλαδή όποιος μπορεί να αγοράσει αεροπλάνο μπορεί και να το οδηγήσει; Βλέπω κάτι όργια με PA5X ή και KRONOS που είναι για πολλές μάπες!
ΚΑΠΟΤΕ λοιπόν αν δεν “τάλεγες” ή αν δεν έπαιζες αφού πέρναγες “ακρόαση” απο το μαέστρο ΔΕΝ ανεβαινες πάλκο, αφού μελεοτύσες πρώτα τα 2-3 προγράμματα που παίζανε!!! Μόνο βοηθός κουζίνα λοιπόν ή στα ξεκωλάδικα στην εθνικη και το ποταμι!
Ο ερασιτέχνης φίλε που κάνει τι κέφι του για 25-30 ευρω για 8 ώρες νύχτα, ΝΑ ΚΑΤΣΕΙ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ με τη γκόμενά του ή τη μαμά του! ΔΙότι η μηδενική μουσική αξιοπρέπειά του δεν του επιτρέπει να ζητήσει την αμοιβή ενός επαγγελματία που βιοπορίζεται απο αυτη τη δουλειά! Οι ερασιτέχνες λοιπον στα σπίτια τους και να μην ξεφτιλίζουν τις αμοιβές των επαγγελματιών!
Μα δεν νομίζω κάποιος να μπορεί να είναι επαγγελματίας δικηγόρος ή γιατρός όλη τη βδομάδα και να είναι και επαγγελματίας μουσικός κάθε βράδυ ή Σαββατοκυρίακο, ακόμα και χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις, προσωπική ζωή κλπ. Θα επηρεαστεί η ποιότητα της δουλειάς του, θα νυστάζει, υπερκόπωση κλπ. Εκτός αν νομίζετε ότι επηρεάστηκε η αγορά εργασίας από όσους παίζουν μια φορά το μήνα. Και ο ερασιτέχνης θα παίξει τη μουσική που γουστάρει ο ίδιος, όχι ότι γουστάρει ο κόσμος.
Ο φοιτητής ίσως να μπορεί, αλλά πάλι θα επηρεαστούν οι σπουδές του, θα τις παρατήσει και θα γίνει επαγγελματίας μουσικός 
.