Μετά από αρκετό καιρό από το τελευταίο μου post*, ήρθε η ώρα να ‘σηκώσω’ 2-3 νέες φωτογραφίες από την ρεμπετοκιθαρίτσα που βρήκα στο υπόγειο (ταλαιπωριμένη και ατιμέλητη) μετά τον καλοπισμό της -από τον γιό του αρχικού κατασκευαστή της το 1958 Αγκόπ Τσακιριάν- τον Αράμ.
Το αρχικό εύρημα με οδήγησε εύκολα στις ρίζες της μιας και υπήρχε η ετικέτα του κατασκευαστή, εμφανέστατη στην κοιλίτσα της.
Εκεί στον Πειραιά, Φωκίονος (απέναντι από το αρχικό κατάστημα Τσακιριάν τώρα είναι parking) κατασκευάστηκε από τα χέρια του Αγκόπ και ρετουσαρίστικε από τον γιό του Αράμ το 2017.
Χωρίς πολλά πολλά σας παραθέτω τις σχετικές φωτογραφίες, με τη σημείωση της πως ο ήχος της είναι καταπληκτικός, γεμάτος και πολύ ζωντανός.
Να την χαίρεσαι φίλε μου, μαζί με τον Μουρτζινο! Πραγματικά ο ήχος τέτοιων παλιών οργάνων είναι όπως τον περιγράφεις, ώριμος και ζωντανος! Οι χορδές μου φαίνονται για μπρούτζος, πώς και δεν μπήκε ασήμι; Θα βγάζουν τον κατάλληλο ήχο και δεν θα ζοριζουν το όργανο.
Με τέτοια συλλογή, μήπως ήρθε η ώρα να μάθεις κιθάρα;
καλοριζικη!εχω μια ιδια ακριβως κιθαρα…η μονη διαφορα που διακρινω ειναι οτι η δικη μου εχει ισια ταστιερα στο τελειωμα!θελει πολυ δουλεια για να παιξει αλλα την λυπηθηκα οταν την ειδα και επειδη νομιζω ειναι σχετικα σπανιες κιθαρες του Αγκοπ την πηρα!Ελπιζω καποια στιγμη να την επισκευασω!Το ταμπελακι της ειναι ενα κιτρινο?
Συγγνώμη για την σχετικά αργοπορημένη απάντηση.
Η ετικέτα είναι σε χρώμα ώχρας (ανοιχτό πολύ ανοιχτό μπέζ) και τα σχέδια, γράμματα, λογότυπο σε κόκκινο.
Να ψάξεις στην ετικέτα εάν αναγράφεται το τηλέφωνο του καταστήματος, αν όχι τότε είναι πέριξ της δεκαετίας του 50 (με επιφύλαξη). Όσες έχουν τηλέφωνο είναι μεταγενέστερες.
Σίγουρα μπορείς να την αναστήσεις!
και όταν το κάνεις να ζητήσεις τα σχετικά ριπόρτα.
πολυ ταλαιπωρημενη η κακομοιρα…ελπιζω να αναστηθει
