Κανείς, ποτέ, δεν απεκάλεσε τα φρέσκα ψάρια χλώρια*, με μοναδική εξαίρεση τον συντάκτη του σχετικού στίχου στο τραγουδάκι, και αυτή «ποιητικήι αδείαι», αφού ήθελε να έχουν και κάποια «χώρια».
( * ) χλώργια, έτσι; Όχι χλώρϊα
Θα πρέπει να είναι «φρέσκα», θα μπορούσε ίσως όμως να αναφέρεται σε κανένα «πρασινόψαρο» που θα ήταν προφανές ότι δεν είναι παστό;
Ο Δ. Βαγιακάκος ( “Χλωρὸς - μέλι χλωρόν - μελίχλωρος καί τινα σύνθετα” , περ. Αθηνά 58, 1954* ) αναφέρει ότι π.χ. στην Κάρπαθο και Σάμο λέγαν “ψάρια χλωρά” τα φρέσκα ψάρια, “εξ άλλων δε μερών είναι γνωστοί εξ άσματος οι στίχοι […] — Ἔχετε ψαράδες ψάρια ; Ἔχομε παστὰ καὶ χλώρια, Θράκη ( Αίνος ) -Εχετε για μένα ψάρια ; Ἔχομε παστὰ καὶ χλῶρα(Κυνουρία) […]”.
2 «Μου αρέσει»
Κανείς ποτέ δεν είχε πει μπροστά μου «δροσερά» για τα φασολάκια που βγαίνουν αχνιστά από το τσουκάλι, κι όμως να που το λέγανε πίσω μου!
1 «Μου αρέσει»