Καλησπέρα στην παρέα! Γνωρίζει κανείς το ντουζένι που αρχίζει στο 9:15 ; Το μόνο στοιχείο που μπορώ να καταλάβω είναι το “Ώπα” του οργανοπαίχτη. Είναι κάποιο γνωστό ντουζένι ή έχει γραφτεί μόνο για την σειρά;
Εννοείς την μελωδία, τον σκοπό; Ντουζενι λέμε το κούρδισμα, και συνήθως κάθε κούρδισμα είχε κάποια μελωδία που παίζανε συνήθως πάνω σε αυτό -ο λεγομενος χαβας του ντουζενιου. Χωρίς να μπορώ να το τεσταρω σε όργανο τέτοια ώρα, μου ακούγεται σαν καραντουζενι με τον αντίστοιχο χαβα του. Ποιος παίζει, κανένας Γενίτσαρης μήπως;
1 «Μου αρέσει»
Νομίζω ότι την ώρα που γυρίζει σε έρρυθμο (για την ακρίβεια, από ελάχιστα πιο πριν) η μεσαία και η μπουργάνα ακούγονται στην ίδια νότα με διαφορά οκτάβας. Υπάρχει τέτοιο ντουζένι;
λοιπόν, σήμερα που το ακούω με όργανο στα χέρια, μου ακούγεται σαν ρε-λα-λα (χωρίς καντίνι στην μπουργάνα).
Πάντως, επειδή ο φίλος μάλλον τον σκοπό εννοεί:
Όλον μαζί δεν τον ξέρω, όμως το γύρισμα προς το τέλος (εκεί που έχει ήδη έχει αρχίσει το φέιντ άουτ), κάτι δε θυμίζει;
Μ’ αρέσει πολύ το αμέσως επόμενο κομμάτι. Το θεατράλε τραγούδημα, η υποτυπώδης συνοδεία, η όχι σχολαστική τήρηση (για να μην πω καθόλου τήρηση) του μέτρου, είναι πράγματα που δεν τα πολυέχουμε σε ηχογραφήσεις αλλά μου φαίνονται ρεαλιστικώς πιθανό να συνηθίζονταν όταν το αδέσποτο ρεμπέτικο με αυτοσχέδιες συρραφές ήταν ζωντανή παράδοση στις παρέες.
3 «Μου αρέσει»
μωρέ θυμίζει πολλά, τυπικό ουσάκ. πχ οι δύο χήρες και ένα σωρό άλλα. με λίγη προσπάθεια θα βρούμε κάτι πιο συγκεκριμένο.
1 «Μου αρέσει»
Με συγχωρείτε για την ασάφεια, εννοώ την μελωδία σε αυτό το σημείο, βέβαια!
Παρατήρησα οτι στο έρρυθμο γύρισμα χτυπάει (ανοιχτή λογικά) Σολ#. Άρα φαντάζομαι το ντουζένι είναι είτε ΣΟΛ#-ΝΤΟ#-ΣΟΛ# (π.χ. Νίκος Βραχνάς) είτε ΡΕ-ΣΟΛ-ΣΟΛ.
Είτε αυτό, είτε «ανοιχτό» (ρε-σολ-σολ)
από κάποια σημεία που παίζει την μεσαία και το καντίνι μαζί, μου φαίνεται πώς είναι σε απόσταση τέταρτης (ρε-λα-λα ή ντο#-σολ#-σολ# όπως ακούγεται).
Στο πρώτο, μήπως εννοείς αντίστροφα ΝΤΟ#-ΣΟΛ#-ΣΟΛ#;
Επιμένω ότι οι δύο πιο μπάσες χορδές είναι στην ίδια νότα με διαφορά οκτάβας. Αυτή η νότα αντικειμενικά είναι Σολ#, και είναι η ίδια νότα που είναι και τονική του κομματιού. Το θέμα είναι σε τι απόσταση από αυτή τη νότα είναι κουρδισμένη η ψιλή χορδή. Αν είναι μια τέταρτη απάνω, τότε έχουμε Ντο#-Σολ#-Σολ, δηλαδή Ρε-Λα-Λα μισό τόνο χαμηλωμένο, και παίζει με τονική στο 7ο τάστο, στη Λα (που λόγω χαμηλού κουρδίσματος βγαίνει Σολ#). Αν είναι μια πέμπτη απάνω, τότε έχουμε Ρε#-Σολ#-Σολ#, δηλαδή Ρε-Σολ-Σολ μισό τόνο ψηλότερα, και η τονική είναι στο 5ο τάστο, στο Σολ (που λόγω ψηλού κουρδίσματος βγαίνει Σολ#).
Υπάρχει κούρδισμα Ρε-Σολ-Σολ;
Υπάρχει κούρδισμα Ρε-Λα-Λα;
Αν υπάρχει μόνο το ένα από τα δύο, τότε αυτό έχουμε. Αν υπάρχουν και τα δύο, είναι πιο δύσκολο να βρούμε ποιο από τα δύο έχουμε. Οι συνηχήσεις δε βοηθάνε. Θα πρέπει να βρούμε κάποιο σημείο που η μελωδία να κατεβαίνει πολύ πιο κάτω από την τονική, και να παρατηρήσουμε σε ποια νόταεντοπίζεται αλλαγή ηχοχρώματος που να υποδεικνύει ότι πήγε από την ψιλή στη μεσαία.
Το κάνει πουθενά αυτό; Να κατεβαίνει πολύ χαμηλά;
Υπάρχει μία απόσταση 4ης και μία 5ης.
Ποιός όμως συνήθιζε να παίζει έτσι; Θα μπορούσε να είναι ο Στέλιος ο Βαμβακάρης, ο Μουφλουζέλης, ο Γενίτσαρης;
Βασικά εννοούσα το κλασικό ΡΕ - ΛΑ - ΡΕ, μισό τόνο χαμηλότερα, δηλαδή ΝΤΟ# - ΣΟΛ# - ΝΤΟ#.
Λίγο διαισθητικά μιλώντας κιόλας, πρόκειται για μια τηλεοπτική σειρά με γνωστούς παίκτες των ρεμπέτικων. Πιστεύω θα χρησιμοποιούσαν κάποια «standard» κουρδίσματα, όπως:
ΡΕ - ΡΕ - ΡΕ
ΡΕ - ΛΑ - ΡΕ
ΡΕ - ΣΟΛ - ΛΑ
κ.τ.λ…
Θέλω να πω οτι δεν πιστεύω να υπάρχουν αλλοιώσεις όπως “Ντο#-Σολ#-Σολ”.
Είσαι σίγουρος οτι η ίδια νότα με διαφορά οκτάβας είναι η Σολ# ; Μήπως η Σολ# είναι στο 1ο τάστο, οπότε η ανοιχτή να είναι Σολ;
Υπάρχει κούρδισμα Ρε-Σολ-Σολ και ονομάζεται, κατά Μάρκον, «ανοιχτό ντουζένι».
Πηγή: «https://www.klika.gr/index.php/arthrografia/arthra/102-ntouzenia-trixordou.html»
Όχι δυστυχώς δεν κατεβαίνει πουθενά χαμηλά.
Νομίζω πάντως δεν έχουμε καταλήξει στον δρόμο. Πώς σας φαίνεται; Ουσάκ, Πειραιώτικος ή Ράστ;
Εμένα μου κάνει πιο πολύ για πειραιώτικος, κρίνοντας και από το χαρακτηρηστικό παίξιμο που βαράει όλες τις χορδές στο μέτρο.
ο δρόμος είναι ουσάκ, ξεκάθαρα.
από ντουζένια υπάρχουν και τα δύο, ρε-σολ-σολ (ανοιχτό) και ρε-λα-λα.
https://www.klika.gr/index.php/arthrografia/arthra/206-oi-sxoles-tou-bouzoukioy-kata-tin-propolemiki-periodo.html
1 «Μου αρέσει»
Ε ναι. Απλώς δεν πήγαιναν με το κουρδιστήρι, οπότε όλο μαζί το ντουζένι μπορεί να έπεφτε λίγο πάνω ή λίγο κάτω από εκεί που θα το βάζαμε εμείς. Ρε-Λα-Ρε μισό τόνο κάτω είναι πάντα Ρε-Λα-Ρε. Ανεξαρτήτως αυτού όμως, υπάρχουν και κάποια κουρδίσματα όπου, αν την ψιλή την ονομάσεις Ρε, οι άλλες μπορεί να βγουν σε κάποια ύφεση ή δίεση.
Έτσι νομίζω.
Μάλλον εδώ είμαστε. Θα μου φαινόταν πιο λογικό να παίζω με τονική στο 5ο τάστο (Σολ) παρά στο 7ο (Λα αν ήταν Ρε-Λα-Λα).
Χμ… Και βλέπω ότι και τα δύο παίζονται στην αντίστοιχη «κλειστή», σολ ή λα στη χορδή ρε. Άρα το παίρνω πίσω.
Ναι, το βλέπουμε πολύ συχνά να παίζεται τονική στο 5ο τάστο (και από τις δύο χήρες που ανέφερες πριν). Καταλήγοντας όμως, απ’ οτι φαίνεται το συγκεκριμένο ταξίμι είναι παιγμένο αποκλειστικά για την σειρά(?) Δεν μου φαίνεται να υπάρχει κυκλοφορημένο κάπου.
Ξανακούγοντας το μου κάνει και για παίξιμο του Γιάννη Μωραϊτη…
λα λα ρε ειναι απο τα μπασα προς τα πριμα και παιζει μαλλον ο ξηνταρης…
Δεν νομίζω η μπουργάνα να είναι Λα. Τονική είναι Σολ#.
το σολ# προέκυψε από χαμηλότερο κούρδισμα. αν θες να το παίξεις από εκεί, θα κουρδίσεις ντο#-σολ#-σολ# που είναι ακριβώς το ίδιο με το ρε-λα-λα.
Μια φίλη μου μάθαινε τζουρά. Ρε-Λα-Ρε φυσικά. Παρήγγελνε στον δάσκαλο τραγούδια από συγκεκριμένες ηχογραφήσεις, κι εκείνος αφού τα μελέταγε της τα έδειχνε. Μια μέρα μου δείχνει με ενθουσιασμό το καινούργιο που είχε μόλις βγάλει. Το πήγαινε καλά, αλλά κοιτούσα τα δάχτυλά της και ήταν αδύνατο να καταλάβω τι τόνο έπαιζε. Πατήματα δεν αναγνώριζα, και πήγαινε τόσο γρήγορα ώστε δεν μπορούσα να κάνω νοερές προσθαφαιρέσεις τάστων. Η ίδια δεν ήξερε να μου πει (τέτοιο μάθημα…).
Με τα πολλά, κατάλαβα ότι έπαιζε Ρε#. Μα γιατί κάνατε όλο αυτό τον κόπο, της λέω, αντί να το βγάλετε από Ρε; Α, μου λέει, έτσι μου το 'δειξε και ταιριάζει ακριβώς πάνω στην ηχογράφηση.
Ο δάσκαλος δεν είχε καν διανοηθεί ότι ο ορίτζιναλ μπουζουξής έπαιζε από Ρε αλλά χωρίς να έχει χρησιμοποιήσει διαπασών στο κούρδισμα! Και το αποτέλεσμα, μετέφεραν τον πιο εύκολο τόνο στον πιο δύσκολο!