ΓΕΙΑ ΣΑΣ… ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΡΩ ΚΟΘΡΔΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙ,ΜΗΠΩΣ ΞΕΡΕΤΕ ΠΩΣ ΠΑΝΕ ΟΙ ΧΟΡΔΕΣ (ΑΠΟ ΕΠΑΝΩ ΠΡΩΣ ΤΑ ΚΑΤΩ 'Η ΑΝΤΙΘΕΤΑ) ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΣΤΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΙΡΙ
ΕΧΩ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΙΡΙ:http://www.amazon.com/Aroma-AT-320B-Clip-On-Chromatic-Tuner/dp/B003AV7JNW
Καλημέρα σου, αν έχεις τρίχορδο, ΡΕ ΛΑ ΡΕ και στο χορδηστήρι σου D A D, αν έχεις τετράχορδο ΝΤΟ ΦΑ ΛΑ ΡΕ και αντίστοιχα C F A D Απο επάνω προς τα κάτω στα έγραψα όπως ζήτησες.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΑΝ ΕΧΩ ΑΠΟΡΕΙΑ ΘΑ ΞΑΝΑΡΩΤΙΣΩ
Μήνυμα από συντονιστή: Καλώς ήρθες στο Φόρουμ. Γράφε με μικρά γράμματα. Ευχαριστούμε.
Όπως ζήτησε, και όπως θα έπρεπε όλοι μας να συνηθίσουμε να το γράφουμε, αντίθετα με την ως τώρα συνήθειά μας. Η διεθνής πρακτική προς αυτή την επιλογή τείνει: από μπάσα προς πρίμα και καλό θα ήταν να την υιοθετήσουμε.
δε διαφωνώ για το να τις ονομάζουμε από μπουργάνα προς καντίνι, έτσι το ήξερα από τις κιθάρες και παραξενεύτηκα που στο μπουζούκι έχει επικρατήσει το ανάποδο -αλλά με το καιρό το συνήθισα.
το βασικό πρόβλημα είναι με το πάνω κάτω: άλλο μπορεί να εννοεί ο χάρης και άλλο ο νίκος. κανονικά όταν λέμε ψηλά/χαμηλά ή πάνω/κάτω εννοούμε βάσει του τονικού ύψους (χαμηλά/κάτω η μπουργάνα, ψηλά/πάνω τα καντίνια). έλα όμως που στα νυκτά έγχορδα όπως κρατάει ο παίκτης το όργανο βγαίνουν ανάποδα, και πολλοί τα χρησιμοποιούν ανάποδα! δηλαδή ψηλά=μπάσα και χαμηλά=πρίμα…
για να μην μπερδεύεται και ο φίλος που ρώτησε στην αρχή (καλωσόρισες!) για το τετράχορδο έχουμε από μπουργάνα (κάτω/χαμηλά/μπάσο) ντο-φα-λα-ρε στο καντίνι (πάνω/ψηλά/πρίμα). όπου μπουργάνα η χοντρή τυλιγμένη χορδή και καντίνι η λεπτή σκέτη.
Αν πάντως πάρουμε ως αναφορά αυτό που χρησιμοποιεί η οργανολογία διεθνώς, δηλαδή η σειρά από μπάσες προς πρίμες συχνότητες, δεν θα μπερδευτούμε πουθενά και θα είμαστε και διεθνώς εναρμονισμένοι (Άλα!! γουστάρω!). Και επίσης, να χρησιμοποιούμε την διαφοροποίηση μικρά - κεφαλαία στη χρήση της αγγλικής κλπ. σήμανσης, όσον αφορά τις οκτάβες: Dd - aa – dd για το τρίχορδο μπουζούκι.
Κι εγώ ήξερα από παλιά ότι το κούρδισμα της κιθάρας εκφωνείται Μι-Λα-Ρε-Σολ-Σι-Μι, δηλαδή από ψηλά (υψομετρικά!) προς τα χαμηλά, ενώ στα περισσότερα άλλα όργανα πάει ανάποδα, και απορούσα αλλά το συνήθισα. Ωστόσο έχω την εντύπωση ότι και στη διεθνή βιβλιογραφία έχω δει να αναφέρουν ως «πρώτη» την ψιλή χορδή πολλών οργάνων. Και είναι λογικό, δεδομένου ότι αν αυτή είναι η μόνη ή η κυριότερη χορδή για τη μελωδία, όπως συμβαίνει συχνά, είναι και η «πρώτη» τη τάξει: μια φράση τύπου «η μελωδία παίζεται στην τελευταία χορδή και οι πρώτες ισοκρατούν» όχι απλώς δε μου πάει, αλλά δε νομίζω ότι χρησιμοποιείται κιόλας.
Τη λογική «από μπάσα στα πρίμα» ή «από πρίμα στα μπάσα» καλό θα ήταν να τη βγάλουμε από τις συνήθειές μας, γιατί σε πολλά όργανα δεν υπάρχει ολωσδιόλου: στο σάζι, στο λαούτο, στις λύρες κ.ά. η πιο μπάσα είναι κάπου στη μέση.
Πάντως, και για όσες γλώσσες προτιμούν το Ντο-Ρε-Μι, αν υπάρχει χρεία να επισημανθεί και η οκτάβα (που δεν υπάρχει πάντοτε) ο τρόπος είναι με νούμερα: Ρε1, Ρε2 κλπ. Λα4 είναι το Λα=440 Ηζ.
όντως, στην κιθάρα το καντίνι ονομάζεται πρώτη και η μπάσα έκτη. για το μπάσα-πρίμα, οι εξαιρέσεις δεν αναιρούν τον κανόνα. η πιο πρίμα χορδή είναι αυτή προς το πάτωμα και όσο πλησιάζουμε στο κεφάλι του παίχτη κατεβαίνει ο τόνος, ακόμα και αν υπάρχουν αντιστροφές (δεν θυμάμαι ακριβώς την ορολογία).
Αυτό, ομολογώ, μου είχε ξεφύγει.
Αυτό με το πάτωμα και το κεφάλι είναι ο σαφέστερος τρόπος.
Το θέμα δεν είναι αν είναι εξαιρέσεις ή όχι. Είναι ότι αν αριθμήσουμε τις χορδές π.χ. του λαούτου κατά σειρά οξύτητας, θα βγουν Σολ-Ντο-Ρε-Λα, (μπάσα > πρίμα) ή Λα-Ρε-Ντο-Σολ (πρίμα > μπάσα) ενώ όπως τις βλέπουμε είναι Ντο-Σολ-Ρε-Λα (κεφάλι > πάτωμα) ή Λα-Ρε-Σολ-Ντο (πάτωμα > κεφάλι). Άρα : να μην τις λέμε κατά σειρά οξύτητας γιατί δε βολεύει.
…Απ’ όπου και να το πιάσεις η μόνη λύση είναι τρίχορδο μπουζούκι! Ρε-Λα-Ρε και όλοι ευχαριστημένοι.
re-entrant. Ελληνικά «επανεισαγόμενο» (;;