Σαν να λέμε πιάνο με μπερντέδες!
Ιδού πεδίον δόξης λαμπρό για ανατολίτες πιανίστες!
Στα Αγγλικά δυστυχώς, αλλά για την ουσία δεν έχει μεγάλη σημασία. Όλοι καταλαβαίνουν τί γίνεται και χωρίς γνώση της γλώσσας.
1 «Μου αρέσει»
Φανταστείτε μόνο, ο πιανίστας να πει : “Μισό λεπτάκι, λίγο να κουρδίσω” και μετά σε κάθε τραγούδι να αλλάζει το κούρδισμα. :019:
Προφανώς είναι κάτι όμορφο σαν “ανακάλυψη” αλλά από το 2009 μέχρι σήμερα για να μην έχει γίνει ευρέως γνωστό στο “παραγωγικό” κόσμο, ίσως και κάπου να υστερεί …
1 «Μου αρέσει»
Και το έχουμε ξανασυζητήσει. Δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον.
Αυτό είναι αναγκασμένος να το κάνει και ο κανονιέρης, αλλά έχει πολύ εξυπνότερο τρόπο, και πολύ φτηνότερο. Όμως είναι άξεστος και απαίδευτος ανατολίτης.
2 «Μου αρέσει»
Δε χρειάζεται να φανταστούμε: το είδαμε στο βίντεο. Δεν έχει χασομέρι.
Πιθανώς, αλλά εγώ βλέπω και μιαν άλλη πιθανότητα:
Υβριδικά όργανα βλέπω να εμφανίζονται όλη την ώρα. Μπουζούκι με μπερντέδες, σαζολάφτα, ταρχού κλπ. Συνήθως κάποιος μουσικός αισθάνεται μια ανάγκη που κανείς προηγουμένως δεν είχε αισθανθεί, και που κανένα από τα υπάρχοντα όργανα δεν την καλύπτει. Παραγγέλνει λοιπόν μια καινούργια πατέντα. Αν πρόκειται για γνωστό μουσικό που να έχει κάποια απήχηση, και κάνει ωραία πράγματα με το καινούργιο αυτό όργανο, σύντομα θα αρχίσουν να παραγγέλνονται κι άλλα κομμάτια. Πόσα; ένα, δύο, ίσως κάποια στιγμή καμιά δεκαριά. Το μόνο παράδειγμα στα ελληνικά πράγματα που έχω δει να είναι πραγματικά κάπως διαδεδομένο είναι η υβριδική λύρα του Ρος Ντέιλι με τις συμπαθητικές. Για να γίνει ένα τέτοιο όργανο στάνταρ χρειάζονται αν όχι γενιές -γιατί στην εποχή μας ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα- πάντως μερικές δεκαετιούλες σίγουρα. Αυτό δεν αποκλείει να έχει από νωρίς το όργανο προοπτικές κάποιας σχετικής καθιέρωσης. Αλλά προχωράει αργά, λογικό δεν είναι;
Αν το συνδυάσουμε αυτό με το κόστος κατασκευής ενός πιάνου, που είναι πολύ μεγαλύτερο από ενός φορητού εγχόρδου, είναι λογικό ότι δεν έχει γεμίσει ακόμα ο τόπος από fluid πιάνα.
Σε κάθε περίπτωση πιστεύω ότι η καθιέρωση ενός οργάνου δεν εξαρτάται από το αν είναι καλό, καινοτόμο κλπ., αλλά από το αν προωθείται από καλούς μουσικούς. Οι άνθρωποι έχουν μια τάση να πιστεόυν ότι αν ο Χ σούπερ μουσικός παίζει ένα περίεργο όργανο και βγάζει γούστα, με το ίδιο όργανο θα βγάλω κι εγώ γούστα (ανεξάρτητα από το αν ο Χ βγάζει γούστα και μ’ ένα συνηθισμένο όργανο κι εγώ όχι!).
Δε θα το ‘λεγα. Η λογική του επιπλέον μικροτονικού κουρδίσματος (επιπλέον εννοώ: αφού η κάθε χορδή από μόνη της είναι σωστά κουρδισμένη) είναι άκρες μέσες η ίδια σ’ αυτό το πιάνο όπως και στο κανονάκι.
μεταξυ σοβαρού και αστειου…
Δυστυχως υπαρχει και αλλο… Το τετραχορδο του Χιώτη… :019: γιατί καπως ετσι ξεκινησε… (μπουζουκι με κιθαρα μαζί) Ενταξει υπηρχαν και παλιοτερα τετραχορδα αλλα…
και το εριβαν ισως, που δε προχωρησε, αλλα όλοι το ξερουμε απο φωτογραφίες
1 «Μου αρέσει»
καλησπερα το λινκ δεν ανοιγει πια,μηπως θυμαστε συντελεστες,ή κατι?
Εδώ είναι η σελίδα του project. Το συγκεκριμένο βίντεο δε θυμάμαι τί ακριβώς έδειχνε!
Ελπίζω να βοηθάει.
1 «Μου αρέσει»
στα αρμονια το εχουν λυσει απο χρονια αυτο το θεμα…
Μπορούν τα αρμόνια να ρυθμίζουν μόρια;
Για δώσε παραπάνω πληροφορίες. Γιατί με πιάνεις “αδιάβαστο”.
1 «Μου αρέσει»
Έχουν την ροδέλα που ανεβοκατεβαζει το pitch. Ένας πανηγυρτζης μουσικός είχε γράψει δίπλα με μαρκαδόρο “κλάμα” και “πολύ κλάμα” για να θυμάται τις ρυθμίσεις.
6 «Μου αρέσει»
Τη μοναδική πληροφορία που έχω για ασυγκέραστο αρμόνιο, την άκουσα πριν 10+ χρόνια και την μετέφερα εδώ:
με επιπλέον πληροφορίες στην εξέλιξη της σχετικής συζήτησης, αν και έχουν αφαιρεθεί δημοσιεύσεις.
Έχεις, Μιχάλη, περισσότερες πληροφορίες; Είμαστε βεβαίως όλοι, όλο αφτιά!
Αυτό είναι όλο; Αυτό είναι σαν να κάνεις σηκώματα με την κιθάρα (μόνο που η ροδέλα κάνει και χαμηλώματα). Ένα συγκερασμένο όργανο, που παραμένει συγκερασμένο, παίζει μια συγκερασμένη μουσική στην οποία για συγκεκριμένα εφέ χρησιμοποιούνται και αποκλίνουσες, «φάλτσες» νότες. Είναι τελείως διαφορετικό από το να έχω π.χ. το σι και το μι μόνιμα χαμηλωμένα κατα Χ σεντς και να μπορώ να τα παίξω όσο καρφωτά θέλω.
Επομένως:
Προσυπογράφω.
Μα και στα “τυφλά” όργανα έτσι δεν πάει; Ούτι, βιολί, φωνή…
Δεν είμαι πληκτράς, πιθανόν να υπάρχουν και πιο συγκεκριμένες εφαρμογές. Οπότε @gibson355 προσυπογράφω κι εγώ.
1 «Μου αρέσει»
τιποτα το ιδιαιτερο… ηλεκτρονικα συστηματα ειναι. πατας το κουμπι και εχεις οτι κλιμακα θες με τις αλλοιωσεις που προβλεπονται. ο μοχλος και η ροδα παλια, ειναι για να ανεβοκατεβαζει ο μουσικος την νοτα οπως θελει. αυτο ειναι για ολα τα ειδη μουσικης. απ’ τη δεκαετια του 90’ θυμαμαι κατι μοντελα που ειχαν επανω και αραβικα γραμματα. τωρα δεν ξερω αν ηταν δικης τους κατασκευης η απο τις εταιριες για την αραβικη αγορα. μαλλον το δευτερο… μεχρι και ακκορντεον εχουν φτιαξει να παιζει με αλλοιωσεις. δλδ με μια λεξη… τεχνολογια.
1 «Μου αρέσει»
Μάλιστα, έτσι βγάζει νόημα. Για το αρμόνιο εννοώ. Για το ακορντεόν δεν είμαι σίγουρος αν το καταλαβαίνω: πατάς πάλι ένα κουμπί (όπως για ν’ αλλάξεις ρεζίστρα) και σου μικροαλλοιώνει ορισμένες νότες, και πατάς άλλο και σου αλλοιώνει άλλες, ή απλώς έχει κάποιες μόνιμα αλλοιωμένες; Διότι αν μεν ισχύει το πρώτο, 
. Αλλά αν ισχύει το δεύτερο τότε είναι απλά πισωγύρισμα στην εποχή που ήταν ακόμη άλυτα τα προβλήματα που έλυσε τελικά ο συγκερασμός, δηλαδή κυρίως το πρόβλημα της απεριόριστης επιλογής τονικότητας.
Ναι, αλλά από ποιόν προβλέπονται; Αν από το δυτικό μουσικό σύστημα, τότε οι ιδιαιτερότητες του τροπικού συστήματος δεν καλύπτονται. Το «δικό μου» όργανο, αυτό των Εύας Σικελιανού / Κ. Ψάχου τις καλύπτει πλήρως, τουλάχιστον στην κλίμακα (νομίζω, διατονική ήταν) όπου έγινε η παρουσίαση. Αυτό που δεν ξέρω είναι αν αυτό ισχύει για όλα τα 4/5άχορδα που μπορούν να παραχθούν με βάση κάθε μία νότα του ρεγκίστρου του οργάνου.
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Αυτό δε μας εξηγεί τι και πώς κάνει το αρμόνιο. Ντάξει, το αποτέλεσμα το ακούμε, αλλά τι έχει προηγηθεί; Έχει κουρδίσει ο μουσικός μία μία τις νότες που ήθελε; Μπορεί να κάνει τρανσπόρτο; Αλλαγή σε άλλο δρόμο με άλλες μικροδιαστηματικές προδιαγραφές;
Δεν αμφιβάλλω ότι θα μπορεί, αλλά έχω την περιέργεια πώς το κάνει.
Αυτό που αμφιβάλλω αν μπορεί είναι να πετύχει τη ρευστότητα των κινητών βαθμίδων, ότι π.χ. το Σι σ’ ένα Λα ουσάκ, πέρα από το να είναι χαμηλότερο από το συγκερασμένο, ψηλώνει ελαφρώς στο Λα-Σι-Ντο και χαμηλώνει ελαφρώς στο Ντο-Σι-Λα.
Γενικά το σύστημα των πληκτροφόρων οργάνων δεν ενδείκνυται για τέτοιες μουσικές, όσο κι αν είναι εφικτό να βρεθούν λύσεις. Σ’ ένα έγχορδο άταστο ή με πυκνούς μπερντέδες (π.χ. λάφτα) είναι οφθαλμοφανές τι κάνεις για να πετύχεις το ακριβές ύψος που εκάστοτε θες - στα άταστα μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε σίγουρα πολλοί πρακτικοί λαϊκοί ουτίστες, βιολιτζήδες κλπ. τα πετυχαίνουν χωρίς καν να συνειδητοποιούν ποτέ ότι προσπάθησαν. Στο ιδιοφυές σύστημα του κανονακιού (8 χορδές ανά οκτάβα, που η καθεμία έχει δυνατότητα να μικροκουρδίζεται αστραπιαία και προσωρινά σε κάθε ύψος που μπορεί να χρειαστεί), επίσης. Στα πνευστά, διαφορετικός τρόπος αλλά εξίσου εύγλωττος και εύληπτος.
Με δώδεκα όμως χορδές ανά οκτάβα (ή τέλος πάντων στο πιάνο χορδές, στο ακορντεόν γλωσσίδια, στο αρμόνιο απλώς πλήκτρα) το πράγμα περιπλέκεται. Ο Ψάχος βρήκε αυτή τη λύση με το παναρμόνιο (καμιά ντουζίνα πλήκτρα όχι στην οκτάβα αλλά στον τόνο!), και δεν είναι τυχαίο ότι δεν έπιασε.
Μα γιατί εμένα μου δείχνει μόνο κάποιες κυρίες και κυρίους από αραβόφωνη μεριά, να χορεύουν απλώς τσισφτετέλι, χωρίς να φαίνονται όργανα; (γι αυτό και τα ερωτηματικά)