Αναζητώ υλικό μελέτης μαντολίνου/μαντόλας.
Συγκεκριμένα να το δεξί χέρι και ειδικά για αλλαγές χορδών και γενικότερη εξάσκηση πένας.
Γνωρίζει κανείς;
ευχαριστώ
Δεν μπορώ να σε βοηθήσω συγκεκριμένα, αλλά γενικά τα βιβλία ελάχιστα ασχολούνται με την πένα (παρά την κεφαλαιώδη σημασία της).
Ίσως να βρεις αυτό που θες σε κάποιο εκπαιδευτικό βίντεο, υπάρχουν και κάποια αξιόλογα.
μήπως ο @emc έχει καμια σκεψη??
Η κλασσική μέθοδος μαντολίνου ιταλικής σχολής του 20ου αιώνα πρέπει να είναι του Silvio Ranieri, δεν ξέρω λεπτομερώς τι κάλυπτει, αλλά κάπου έχω την μέθοδο του της κιθάρας. Από τους λίγο πιο παλιούς σίγουρα ότι υπάρχει από Calace και Munier αξίζει να το ψάξεις, αυτοί δημιούργησαν το όργανο ουσιαστικά.
Σας ευχαριστώ
Αναρωτιέμαι αν τα παιξίματα που ακούμε αποκλίνουν στυλιστικά και τεχνικά απο άλλες σχολές παιξίματος
Ο Περιστέρης πχ
Πέρα απο τρομακτικά καλό επίπεδο, μου κάνει εντύπωση πόσο κρυστάλλινη και πρίμα είναι η πενιά του. Αναρωτιέμαι αν επαιζε κοντά στον καβαλλάρη και όχι στην τρύπα όπως πχ
(αν και είναι και άλλος τύπος οργανου)
Επίσης από βιβλιογραφία στα αγγλικά “The classical mandolin” του Paul Sparks, καλύπτει την ιστορία του οργάνου στο 19ο και 20ο αιώνα αλλά το τελευταίο κεφάλαιο, Practical Information for Players and Composers, μιλά για όργανα, χορδές, τεχνικές κλπ.
Το κλασσικό ναπολιτάνικο όργανο είναι σίγουρα πιο πρίμο/κρυστάλλινο από αμερικάνικα, γερμανικά κλπ. Αλλά σε μια ηχογράφηση παίζει ρόλο και το είδος και η τοποθέτηση του μικροφώνου. Γενικά ο ήχος του μαντολίνου ακούγεται σε σύνολα εκεί που π.χ. η κιθάρα χάνεται, λόγω των πρίμων και του μικρού ηχείου, ο μπαγλαμάς πρέπει να είναι το μόνο όργανο που έχει πιο ψηλές ιδιοσυχνότητες.
Είχα κάποτε την σχετική συζήτηση με τον δάσκαλό μου στο μπουζούκι, Σπύρο Γκούμα.
Ως μπουζουξής, και χωρίς να έχω όργανο μαντολίνο στο σπίτι, προσπαθούσα να παίξω τον Μπέικο (στην ορίτζιναλ οκτάβα του, δλδ στα ψηλά του μπουζουκιού) κ με δυσκόλευε αρκετά η πενιά.
Ο δάσκαλος μου είχε τονίσει ότι κάθε όργανο έχει τη φυσιολογία του και μου είχε πει ότι είναι θέμα χαλαρότητας του καρπού και σωστής κίνησης κ πράγματι με αγώνα τελικά το έφερα να το παίζω, νομίζω, αρκετά κοντά…
Αργότερα, την ημέρα της ημερίδας του Ρεμπέτικου Φόρουμ, έκανα ερώτηση για το θέμα της τεχνικής του μαντολίνου σε σχέση με το παίξιμο του Περιστέρη στον Ευγένιο Βούλγαρη, ο οποίος έχει διατελέσει α’ μαντολίνο της Ορχήστρας των Χρωμάτων, ο οποίο τότε με είχε διαβεβαιώσει ότι όποια μέθοδο κλασσικού μαντολίνου και να πάρεις, δεν θα βρεις κάτι αντίστοιχο με το παίξιμο του Περιστέρη, δεν είναι η πενιά του και οι τρίλιες του κάποια τεχνική που διαδάσκεται εκεί…
ειδικά για αυτό θα σε συμβούλευα να κάνεις ασκήσεις πένας κιθάρας ή μπουζουκιού, νομίζω το ίδιο είναι. Να γίνουν και πάνω στις κλίμακες (μείζονες, ελλάσονες, δρόμους) αλλά και χρωματικές κινήσεις με τα 4 δάχτυλα και πένα πάνω κάτω.
Ευχαριστώ.
Το μεγάλο μου θέμα είναι η αλλαγή χορδής, ειδικά όταν η πένα είναι σε άρση. Συμβαίνει στα πρώτα δευτερόλεπτα του Μπέικου🙂
Προσπαθωντας να μιμηθώ τη ηχογράφηση, κολλάω τεχνικά και η αργή μελέτη μου δεν είναι αρκετά αποδοτική. Υπάρχει μάλλον ένα μέρος τεχνικής που μου λείπει σε τέτοιο βαθμο.. που ούτε ξέρω οτι μου λείπει
Μελετώντας τον Περιστέρη στο Μη με πεισματωνεις και στην Βοτανικό, παρατήρησα ότι παίζει οριζόντια (χωρίς να διπλώνει στη μεσαία). Μήπως σε βοηθήσει και στον Μπέικο αυτό;
Γενικά για τις αλλαγές χορδών, πρέπει ο καρπός να κάνει μια απλή παλινδρομική κίνηση η οποία να επιτρέπει στη πένα να πιάνει όλες τις χορδές σε κάθε θέση ή άρση.
Ο Ευγένιος Βούλγαρης ήταν και στην ορχήστρα νυκτών εγχόρδων της Πάτρας, έχει παίξει μαντόλα στο δίσκο με συνθέσεις Λάγιου, μαντολίνο στο δίσκο με τραγούδια Μαυρουδή κλπ.
Όπως λέγαμε για τους πολυοργανίστες: θέλει δουλειά να μάθεις καινούριο όργανο, αλλά φέρνεις μαζί σου γνώσεις, εμπειρίες, ευαισθησία κλπ από το παλιό.
Δουλειά σίγουρα θέλει, αλλά εκτός από εμπειρία κλπ. φέρνεις και κάμποση έτοιμη δουλειά από το παλιό. Προβλήματα σαν αυτό…
…στο πρώτο όργανο θα προκύψουν μετά από αρκετά χρόνια, μέχρι να καλύψεις όλα τα μικρότερα.
Αλήθεια, @alk , στα όργανα που είσαι επαγγελματίας, διδάσκεις κιόλας; Γιατί εγώ νομίζω ότι σίγουρα μπορείς να διδάξεις τον εαυτό σου μαντολίνο. Κάποια ζητήματα όπως διαφορές στον ήχο ανάλογα το σημείο που χτυπάμε τη χορδή θα λύνονται με πειραματισμό και παρατήρηση άλλων μαντολινιέρηδων. Άλλα πάλι, όπως αυτό με την αλλαγή χορδής, είναι ήδη κατά το ήμισυ λυμένα με το που ξέρεις να τα προσδιορίσεις τόσο συγκεκριμένα. Για να τα απαντήσεις κιόλας, δεν πιστεύω να υπάρχει κανένας μυστικός τρόπος να ακολουθήσεις τον προφανή δύσκολο δρόμο αλλά να είναι εύκολος: ή θα παραμείνει δύσκολος, κάτι που ξεπερνιέται με ασκήσεις (αυτές εύκολα τις επινοείς), ή θα πρέπει να βρεις εναλλακτικό δακτυλισμό (#12).
Νομίζω ότι σε οποιοδήποτε λαϊκό όργανο -με την ευρεία έννοια, π.χ. και ροκ κιθάρα- όλα αυτοδιδάσκονται, εκτός ίσως από ζητήματα στάσης και μυϊκής προσπάθειας. Αλλά και σ’ αυτά, εσύ έχεις εμπειρία και μέθοδο από τα άλλα σου όργανα.
Από ελληνική βιβλιογραφία υπάρχει η μέθοδος του Μιλτιάδη Κουτούγκου
Μια φράση 3 απορίες παρακαλώ:
- Στο “Μη με πεισματώνεις” παίζει ο Περιστέρης; δεν λέω ότι δεν θα μπορούσε, αλλά προκύπτει από κάπου;
- Βοτανικός; του Ρούκουνα; ή ταξίμι ζεϊμπέκικο;
- Τι εννοείς δεν διπλώνει στη μεσαία;
Απο Σεπτέμβρη θα διδασκω βιόλα και σε τριτοβάθμια οπότε ναι, υποθετικά θα έπρεπε να έχω αναπτύξει τα εργαλεία κατανόησης τεχνικής.
Με την λύρα που είναι τοξωτό κάπως βρίσκω δρόμους να προχωράω αλλά συχνά είναι πιό εύκολο να μάθεις κατι απ την αρχή παρά να ξεδιαλέξεις τι κρατάς απο αυτά που ήδη ξέρεις και τι πετάς.
Με τα νυκτά, το έδαφος που έχω να καλύψω είναι τεράστιο. Εκανα διαδυκτιακά λαύτα για λίγο καιρό αλλά δεν κατάφερα να βρω τον ήχο μου.
Αναρωτιέμαι αν είναι και θέμα κίνητρου: Αν έχω παρέα να παίξω μελετάω για συγκεκριμένο σκοπό και συχνά μαθαίνω γρήγορα.
Με τα νυκτά όμως μελετάω μόνος μου μέχρι να αισθανθώ οτι μπορώ να σταθώ σε παρέα…
Έχεις δίκιο, λόγω τρεξίματος δεν ήμουν αρκετά σαφής.
- Η πενιά “περιστερίζει” έντονα, αν κάποιος ξέρει κάτι πιο συγκεκριμένο μακάρι να βοηθήσει.
- Αναφέρομαι στο Ταξίμ Ζεϊμπέκικο.
- Εννοώ ότι δεν χρησιμοποιεί κάθετη θέση, ειδικά στα Χιτζάζ 5χ.