Καλησπέρα και καλές γιορτές.
Έχω 2 συσχετιζόμενες ερωτήσεις σχετικά με τη λάφτα.
Η μία είναι αν κανείς χρησιμοποιεί εντέρινους μπερντέδες αντί για τους κλασικούς από νάυλον και ποια η γνώμη του ηχητικά, από άποψη αντοχής, αίσθησης κλπ.
Η άλλη είναι για λάφτα χωρίς καθόλου μπερντέδες. Το τελευταίο διάστημα έχω ερωτευτεί τον ήχο των τελείως άταστων οργάνων. Δηλαδή να χτυπάει η χορδή κατευθείαν πάνω στο ξύλο. Και θα ήθελα να ρωτήσω αν είναι πρακτικό ή αν έχει δοκιμάσει κανείς λάφτα χωρίς καθόλου μπερντέδες. Θα πει ίσως κάποιος να παίξω απλά ούτι. Όμως πέραν της διαφορετικής φιλοσοφίας, της αλλαγής κουρδίσματος, παιξίματος κλπ, είναι κι άλλα ηχητικά ζητήματα που μ’αρέσουν πιο πολύ στη λάφτα. Οπότε λοιπόν: λάφτα χωρίς μπερντέδες;