Ισως φανεί χαζή η απορεία μου αλλα ήθελα να το ξεκαθαρίσω αυτο.
Θέλω να μου πείτε μηπώς γνώρίζετε ποιος ειναι ο ακριβές τιτλος του “πεντε μαγκες” του Τσαους: “Πεντε μαγκες στον Περαια” “Πεντα μαγκες του Περαια” ή “Πέντε παγκες” σκετο?
Ρωτάω γιατί θα βγάλω το συμπέρασμα και για τον πρώτο στίχο. Ο Καλυβόπουλος φαινεται καθαρά να λέει “…μαγκες του Περαία” Αν όμως η ετικέτα του δίσκου λεει “στον” τότε ο Αντωνάκης λεει “Πεντε μάγκες - στου - Περαία” χρησιμοποιόντας ιδιοματισμό ας πούμε της εποχής. Δεν ξέρω κατα πόσο έχει μεγάλη σημασία ολο αυτο, πάντως εγώ θα σκάσω αμα δεν μάθω:)
Όποτε αγαπητοί συνφορουμίτες περιμένω τα φώτα σας…
Μη μασάς με το τι λέει ο τίτλος γιατί δεν αποτελεί εγγύηση για το περιεχόμενο των στίχων. Π.χ. στα “Μπλε παράθυρα”, ακούς πουθενά να λέει ο Μάρκος “μπλε”;
Ακούγοντάς προσεκτικά λέει:
“Πέντε μάγκες του Περαία…”.
Αν θέλουμε μάλιστα να είμαστε ακριβείς λέει:
“Πέντε μάγκεςτου Περαία…”.
Το τελικό σίγμα από το “μάγκες” κολλάει στο άρθρο που ακολουθεί. Το “σ” ακούγεται μονό. Βέβαια θα μπορούσε να το πει μονό, ενώ είναι διπλό (έτσι έρχεται πιο εύκολο στη γλώσσα). Αυτό όμως μόνο ο Καλυβόπουλος το ξέρει και εκεί που είναι δεν μπορούμε να τον ρωτήσουμε.
Το πρόβλημα σου υπάρχει μόνο αν θες να γράψεις τους στίχους. Γιατί αν θες να το τραγουδήσεις είναι τα πράγματα απλά. Λες “Πέντε μάγκεςτου Περαία…” και δε σ’ ενδιαφέρει περαιτέρω.
Σαφεστατα, ακουγεται το ίδιο. Απο κει και περα ο καθενας το σκέφτεται οπως θέλει.
Πάντως γενικά ο Κάλυβόπουλος έχεi πονοκεφαλιάσει αρκετό κόσμο με τις ερμηνίες του, οσον αφορα το τί ακριβώς λεεί. Ειδικά στις λέξεις που έχουν -Ρο- το οποιο και δεν λεει καθαρά, αλλα σαν να το ψευδίζει.
γράφοντας Περέα γλυτώνεις από τις έξυπνες ετικέτες και είναι και πιο σωστό γιατί οι λαϊκές εκφράσεις δε σηκώνουν “αι”
νομίζω ότι δεν έχει σημασία ποιος είναι ο τίτλος : ο Καλυβόπουλος κι ο Μπακιρτζής τραγούδησαν του Περέα, ενώ ο Τσιτσάνης κι ο Αγάθωνας στον Περέα
με την ευκαιρία μήπως ξέρει κανένας ποιος σύνθεσε τα τραγούδια που αρχίζουν με τους στίχους : 1απ’ τον καημόμου τα κοπανάω, 2μαύρ’ η ώρα που σ’ αντάμωσα, 3τι θέλεις μάνα δυστυχισμένη, και το μεροδούλι μεροφάι με στίχους
δεν είναι πλουσϊόπαιδο
ο φίλος ο δικόςμου
μα είναι άντρας μερακλής
Έχουμε ξανασυζητήσει λίγες μέρες πριν, ότι οι λαϊκοί άνθρωποι κατʼ αρχήν δεν ενδιαφέρονται για την ορθογραφία. Είτε Περαίας είτε Περέας, το ίδιο τους κάνει. Όταν όμως συζητάμε για το πώς ορθογραφείται η λέξη είναι άλλο, που και αυτό το έχουμε συζητήσει.
Πριν πάρα πολλές δεκαετίες (….) περιδιαβάζοντας στις εξοχές της Λέρου είχα δει μια «ανακοίνωση» γραμμένη με κιμωλία στο χαμηλό και κλεισμένο λαμαρινένιο πορτί μιάς ξερολιθιάς και την αντέγραψα:
ΑΠΑΓΟΡΕΒΓΕΤΕ ΝΑ ΜΠΕΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΓΙΑΤΗ ΔΕΝ ΙΝΕ Ο ΜΠΑΡΜΠΑΛΙΑΣ ΔΕΝ ΙΝΕ ΕΔΟ ΕΙΝΕ ΣΤΟ ΜΠΕΡΕΑ.
Ο συντάκτης της δεν ήξερε σύνταξη και ορθογραφία. Ήξερε φυσικά νοτιοαιγαιϊκή γραμματική (απαγορέβγω).
Υ. Γ. Ο Άρης βέβαια έχει απόλυτο δίκιο να εκνευρίζεται, όπως και εγώ όταν είδα πως απέδωσε το σύστημα το Περαίας. Κάτι πρέπει να γίνει, αφού τελικά περισσότερο μπερδευόμαστε παρά διαφωτιζόμαστε.
Πολύ λογική πρόταση (εγώ θα έλεγα Περαία -> δες Πειραιά, χωρίς σίγμα) αλλά πρέπει και να τροποποιηθεί κάπως και το σύστημα, ώστε να διακρίνει μεταξύ πτώσεων της ίδιας λέξης. Δεν ξέρω αν αυτό είναι τεχνικά εφικτό.
Μιας και άνοιξα θέμα για τους “πεντε μαγκες” ήθελα να ρωτήσω και κάτι άλλο. Το κομμάτι το έχω σε Mp3 ριπαρισμένο απο χάλια δισκάκι. Απ οπου κι αν το βρήκα είναι ακριβώς το ίδιο. Ξέρετε αν υπάρχει το τραγουδι τραβηγμένο απο κανένα καλύτερο δισκάκι. Τον “Πρεζάκια” για παράδειγμα το βρήκα πεντακάθαρο,όπως και το “παραπονούντε οι μάγκες μας” που προφανώς έχουν ριπαριστεί απο άλλες εταιρίες. Ψάχνω απεγνοσμένα να βρώ τον “κατάδικο” και τους “πέντε μάγκες” σε μια πιό καθαρη μεταφορά. Δεν μπορεί να διασώθηκε μονο 1 δισκάκι για το καθένα. Ολο θα υπαρχει και κανένα σε καλύτερη κατάσταση. Περιμένω τα φώτα σας…Ευχαριστω
τους πέντε μάγκες τους έχω σε μια καθαρή μεταφορά αλλά είναι από μια κασέτα που είχα κάνει το 1985 και ψηφίωσα πριν δυο χρόνια, δεν έχω το δίσκο ούτε θυμάμαι ποιος είναι
Το “πέντε μάγκες” υπάρχει καθαρό στη συλλογή του Τσάρλυ “Rembetika: Greek music from the Underground” (δες εδώ: http://www.klika.gr/cms/index.php?option=com_content&task=view&id=244&Itemid=173) μαζί με πολλά εκόμη παλιά τραγούδια σε εξαιρετικής καθαρότητας ηχογραφήσεις.
Το βασικό όμως με το εν λόγω τραγούδι δεν είναι ούτε η καθαρότητα ούτε οι στίχοι, άλλα το σωστό τέμπο στο οποίο παίζεται. πάντα ήμουν σίγουρος ότι το τραγούδι το έχουν “γκαζώσει” στις αναπαραγωγές και στις επανεκτελέσεις. Η συλλογή του Τσάρλυ ήρθε για να με επιβεβαιώσει.
Μπράβο Άρη!!!
Αυτό ήθελα να πω κι εγώ. Στον δίσκο που αναφέρεις έχουμε μάλοον την κανονική εκτέλεση του τραγουδιού στο σωστό τέμπο, γιατί κι εμένα μου πήγαινε κομμάτι γρηγορο όπως το άκουγα από τις γνωστές εκτελέσεις…
Μιλάμε για μια από τις κορυφαίες μελωδίες που έχουν γραφτεί!!! :088:
Με το μαλακό μη τους βρικολακιάσουμε στο τέλος τους ανθρώπους και μας κυνηγάνε με τα κουφια και τις δικοπες…