καλησπαιρα!
να παρουσιάσω με την σειρά μου ενα δικής μου κατασκευής μπουλγαρί που μπορέιτε να το ακούσετε εδω:
Μπουλγαρί (κατασκευή Λαντζανάκης Μάνος) - YouTube
με σεβασμό στην παράδοση
Φανταστική κατασκευή μπράβο!!!
Πολύ ωραίος ήχος και καλόγουστο το όργανο. Μπράβο.
Όμορφο όργανο Μάνο.
Ωραία επιλογή και οι χάλκινοι μπερντέδες.
Εξαιρετικό τεχνούργημα και χάρμα οφθαλμών -αλλά και ώτων!
Γεια στα χέρια σου!
Μπουλγαρι χωρίς χαλκό , μπουζούκι χωρίς τέλια !
Ποια η διαφορά του ταστου απο τον μπερντέ ?
Το μεν τάστο είναι μεταλλικό και σταθερό, (καρφωμένο), στην προκαθορισμένη θέση, και ο μπερντές είναι από άλλο υλικό (πλαστικό, χαλκός), και μπορεί να μετακινηθεί πάνω στην ταστιέρα, λύνοντάς τον και δένοντάς τον πάλι.
Με την μόνη διαφορα πως ο χάλκινος μπερντες είναι με τέτοιο τροπο τοποθετημενος που δεν μετακινήτε
Ο χάλκινος μπερντές δίνει ένα ηχητικό αποτέλεσμα με μεταλλική αίσθηση και σκάσιμο λιγο ελαφρύτερο απο το ταστο.
Μαλακός στο παίξιμο.
Γενικά οι περντέδες φθείρονται αν μετακινούνται συνεχώς.Νομίζω πως περισσότερο μπαίνουν για τον ήχο που βγάζουν παρά για το ότι είναι κινητοί.
Στο λαούτο μπαίνουν συγκερασμένα έτσι κ αλλιώς.
Στη λάφτα μπορεί να τους κουνήσουμε λίγο…απο αποψη ή αν παίζουμε τρελές τονικότητες
Κινούνται και για κούρδισμα, για να ισοφαριστούν τα φάλτσα από τυχόν σκεβρώματα.
Τελευταία υπάρχουν και λαούτα με αμετακίνητους μπερντέδες. Αντί να δένουν γύρω από το μπράτσο περνάνε από μια διαμπερή τρύπα κάπου πίσω από την ταστιέρα, σαν να 'ναι ραμμένοι κατά κάποιο τρόπο.
Τώρα που το σκέφτομαι…
Ίσως αυτό το στιλ να συνδυάζεται και με βέργα. Λύνεις από άλλη οδό το πρόβλημα των φάλτσων, ξεμπερδεύεις από την ανάγκη να κουνάς τους μπερντέδες, και κρατάς από αυτούς μόνο το σκέλος που δίνει τον χαρακτηριστικό ήχο (δηλ. πετονιά αλλά αμετακίνητη).
Γιατί αλλιώς βέβαια, με τους αμετακίνητους μπερντέδες φορτώνεις μπελάδες στο κεφάλι σου.
Απλή υπόθεση…
Γενικά ένα όργανο με τάστα και compensated καβαλάρη ίσως κουρδίσει πιο ομοιόμορφα σε όλη του την έκταση απο το αντίστοιχο μπερντελίδικο.
Κυρίως γιατί το σύγχρονο “T” τάστο είναι πολύ ακριβές ως σημείο επαφής με τη χορδή αλλά και γιατί τα ίδια τα τάστα ίσως προσφέρουν λίγο περισσότερη ακαμψία στο μανίκι αλλα και συγχωρούν μικρές ατέλειες στην ταστιερα.
Τα μπερντελίδικα όργανα συνήθως τα βλέπουμε και με ίσιους καβαλάρηδες οπότε είναι δύσκολο να βρούμε σωστά νούμερα χορδές να συμφωνούν μεταξύ τους.Στη λάυτα φτιάχνουμε την ψηλή χορδή σωστά και τις άλλες τις παλεύουμε με λίγο bending αν χρειάζεται.
Οι περντέδες έχουν όμως τον ήχο τους αλλά και δυνατότητες μικροδιαστημάτων. Ίσως στα λαούτα μπαίνουν και ως ιστορική αναφορα στα παλαιότερα όργανα.
Σε όργανα τύπου gamba έχω δει μουσικό να χωρίζει τον εντέρινο περντέ στη μέση για να χει και χαμηλή τρίτη μεγάλη (δηλαδή σα σεγκιάχ). Δεν ξέρω αν ιστορικά γινόταν τέτοιο πράμα.
Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς βέργα …
Να πάρουμε υπόψην πως το συγκεκριμένο όργανο είναι 720 γραμμάρια αρματωμένο
Με σκάφος παντού τα 2,5-3μμ στα τοιχώματα …
Αν εννοείς βέργα στο μανίκι … Θα είναι πολυ κουραστικό και δεν θα δονείται το ίδιο …
Αν εννοείς κάτι άλλο … δεν το καταλαβα
Ναι, αυτό εννοώ.
Πάσο. Δεν έχω εμπειρία, ούτε ξέρω σε ποια όργανα δεν είναι δυνατό (ή δεν είναι καλή ιδέα) να μπει.
Δεν αναφέρθηκα σε συγκεκριμένο όργανο. Η συζήτηση κάποια στιγμή ξεστράτισε προς το θέμα των μπερντέδων. Εκεί ανέφερα ότι υπάρχουν και λαούτα με αμετακίνητους μπερντέδες. Και επειδή αυτό σε στερεί από τη δυνατότητα να τους κουρδίζεις, αναρωτήθηκα μεγαλοφώνως μήπως αυτό το πρόβλημα το λύνουν με άλλο τρόπο, και συγκεκριμένα με βέργα.