Ένα από τα παλιότερα σωζόμενα μπουζούκια στο http://trixorda.blogspot.gr/2013/07/19-19th-century-bouzouki.html
1 «Μου αρέσει»
Ρε συ μάστορα που πας και τα ανακαλύπτεις;
Αν είναι έτσι όπως τα λες Γιάννη μπορεί να είναι το παλαιότερο μπουζούκι που έχουμε δει;
Γιάννη τι διαστάσεις έχει;
70αρι!!! ενδιαφέρον
Φαντάζομαι πως θα υπάρχουν και άλλα αντίστοιχα.Εν τω μεταξύ τα δισέγγονα ψάχνουν φωτογραφία του παππού με το μπουζούκι σε μεράκια!
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 21:49 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 21:48 —
70αρι είναι
Σίγουρα συναρπαστικό. Μπράβο Γιάννη!
Δύο πράγματα παρατηρώ που μου κάνουν εντύπωση. Το ένα είναι ότι συνολικά μοιάζει πολύ με τα μπουζούκια που ξέρουμε. Θα φανταζόμουν ότι τόσο παλιά η ονομασία μπουζούκι θα πήγαινε σε όργανα πολύ πιο ταμπουροειδή. Πιθανώς ένας οργανοποιός ή οποιοσδήποτε με πιο ασκημένο μάτι από το δικό μου να εντοπίζει σημαντικές διαφορές από τα σημερινά μπουζούκια, αλλά αναμφίβολα είναι μπουζούκι, με ό,τι σημαίνει και σήμερα η λέξη.
Το άλλο είναι το πολύ μεγάλο φάρδος της ταστιέρας.
Ακόμα και τα καμάρια του κοντα με το σημερινό μπουζούκι είναι.
Φίλε Γιάννη Τ καλημέρα καλές οι φωτογραφίες που μας ανέβασες ,μήπως θυμάσαι μιας και το είδες από κοντά αν είχε τσάκισμα το καπάκι σαν τα μαντολίνα ;
Τρικαλινός εάν δεις την φωτογραφία εδώ που είναι σε υψηλότατη ανάλυση θα παρατηρήσεις ότι όντως υπάρχει το “τσάκισμα” στο καπάκι που λες. Νομίζω πως ήταν χαρακτηριστικό της εποχής, εάν κρίνουμε και από διασωθέντα όργανα του Σταθόπουλου, ας πούμε.
Και η ιστορία αυτού του παμπάλαιου μπουζουκιού είναι ενδεικτική του ότι η διαμόρφωση του σύγχρονου μπουζουκιού μάλλον συντελείται σε εποχή παλαιότερη απ’ ό,τι νομίζαμε, αλλά και της διαταξικής του διείσδυσης κατά την προρεμπέτικη περίοδο, αφού ανήκε σε ευυπόληπτο μέλος της σπαρτιατικής κοινωνίας.
Φίλε alko101 τη φωτογραφία την είδα γ άυτο ρώτησα αλλά δεν φαίνεται από πάνω αν σχηματίζει γωνία το καπάκι πρέπει να το παρεις στα χέρια,αν έχει γωνία πιθανόν να ήταν μαντολίνο και να τροποποιηθικε εκείνη την εποχή,αν όχι και έχει μόνο κάψιμο είναι καθαρο μπουζούκι για να έχει ταλάντωση το καπακι
Θα συμφωνήσω μαζί σου στις παρατηρήσεις που κάνεις. Και η λογική λέει αυτό που περιγράφεις, άρα σαν απορία είναι σεβαστή. Βλέποντας όμως την εικόνα όπου φαίνεται το μπουζούκι από την κάτω πλευρά (από την μεριά του χορδοστάτη) παρατηρώ ότι δεν εμφανίζεται στο πλάνο η ταστιέρα (μάλλον ο κος Γιάννης από εκεί κρατάει το όργανο για να το φωτογραφήσει) παρά φαίνεται μόνο το ξύλο από το καπάκι. Άρα (ίσως και λανθασμένα) θεώρησα ότι το καπάκι έχει τσάκιση (σαν παλιό μαντολίνο). Βέβαια την ερώτηση θα μας την απαντήσει ο κος Γιάννης και συγγνώμη εάν υπέθεσα κάτι λάθος.
Το καπάκι έχει τσάκιση πολύ πιο πίσω όμως από ότι συνηθίζεται στα μαντολίνα.Επειδή όμως το σκάφος είναι ίσιο χωρίς τσάκιση διατηρώ μια επιφύλαξη μήπως η τσάκιση ήταν παρέμβαση του επισκευαστή
Φίλοι alko101 & Γιάννη Τ αφού η τσάκιση είναι πιο πίσω απο τα μαντολίνα είναι καθαρό μπουζουκι. προσοχή στη συντήρηση μόνο γομαλάκα στο καπάκι και εις ανώτερα να μας βρεις κανένα παλαιότερο γιατί στην Πελοπόννησο υπάρχουν αρκετά είχα πληροφορία για ένα τρίχορδο με τρεις χορδές πάνω αλλά δεν το εντοπισα
[b]Μια πολύ σημαντική ανακάλυψη[/b] η οποία οδηγεί στα εξής συμπεράσματα:
-
Το όργανο αυτό του τέλους του 19ου αιώνα
(και έως ότου βρεθεί και άλλο όργανο, προγενέστερό του, οπότε η χρονολογία μετατίθεται σίγουρα πιο μπροστά)
μοιάζει απόλυτα με το αντίστοιχο σημερινό και είναι εντελώς διακριτό, ήδη από το 1880, από τα υπόλοιπα ταμπουροειδή. -
Έχουμε μια σαφέστατη ένδειξη ότι η ονομασία “μπουζούκι” που συναντάμε τόσο συχνά σε γραπτά κείμενα και πηγές παραπέμπει στο συγκεκριμένο όργανο όπως το γνωρίζουμε και σήμερα, όχι σε ταμπουρά.
Άρα όταν συναντάμε την ονομασία “μπουζούκι”, τουλάχιστον εκείνη την εποχή, να το θεωρήσουμε ξεχωριστό όργανο και να μην ξαναπούμε ότι το ίδιο ακριβώς όργανο άλλοτε το ονόμαζαν “ταμπουρά” και άλλοτε “μπουζούκι”.
Τουλάχιστον δεν γινόταν τέτοιο μπέρδεμα από όλους τους αφηγητές και σε όλες τις πηγές.
ΜΠΡΑΒΟ, Γιάννη !
Πολύ σημαντικό εύρημα, πραγματικά. Όμως, ακόμα, μην είμαστε τόσο σίγουροι. Μην ξεχνάμε ότι στην Αθήνα, στο εργαστήριο του Γαΐλα, το 184κάτι, ο fabricatore di bossucci ταμπουράδες κατόρθωνε και μάλιστα, με τεχνική στο σκάφος ριζικότατα αλλοιώτικη από τις σήμερα κλασικές δούγες. Επιπλέον, ο Ρέρμπυ είναι ακριβέστατος και δεν μπορεί να συμπεριληφθεί με εκείνους που έλεγαν τη μιά έτσι και την άλλη αλλοιώς. Έχουμε δρόμο ακόμα.
Γιάννη, μπράβο και από μένα!
Δεν προκύπτει τίποτε τέτοιο.
Το μπουζούκι είναι όντως ξεκάθαρα μπουζούκι, όπως το εννοούμε σήμερα. Όμως:
α) Αυτό δε μας λέει τίποτε για την ονομασία του. Με την κοινή λογική, αφού τότε υπήρχαν τέτοια όργανα και υπήρχε και η λέξη μπουζούκι, αυτά θα ονόμαζαν μπουζούκια - γιατί να υποθέσουμε ότι τα έλεγαν αλλιώς; Αλλά αυτό δεν είναι τίποτε ασφαλέστερο από μια εύλογη υπόθεση.
β) Έστω κι αν το έλεγαν μπουζούκι, σε καμία απολύτως περίπτωση αυτό δε μας διαφωτίζει για το αν το έλεγαν μόνο μπουζούκι ή άλλοι έτσι κι άλλοι αλλιώς, ούτε για το αν μόνο αυτό έλεγαν μπουζούκι ή ονόμαζαν έτσι και άλλα όργανα.
Θυμίζω ότι σε πολύ πιο πρόσφατες εποχές το μπουλγαρί του Φουσταλιέρη έχουμε ακούσει να λέγεται μπουζούκι από τον Χάρχαλη (απομαγνητοφωνημένη συνέντευξη) και από τον ίδιο τον Φουσταλιέρη (βίντεο).
Επίσης θυμίζω ότι δεν υπήρχε πάντα κοινή ελληνική, κάποτε υπήρχαν μόνο διάλεκτοι και ιδιώματα. Κοινότατες έννοιες όπως το σπίτι, το παιδί κλπ. ακόμα και σήμερα τις λένε αλλιώς σε κάθε μέρος, πόσο μάλλον το μπουζούκι!
«Θεοφιλόπουλος» δε γράφει;
Το ξανατονίζω:
Ο Ρέερμπυ όμως είναι και ξένος.
Δεν γνωρίζουμε επίσης ακριβώς και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε η επίμαχη φράση: “fabricatore di bossucci”
Προσωπικά, πάντοτε με προβλημάτιζε η γνωστή φράση του Κασομούλη:
“Εγώ λαλούσα το μπουζούκι λεγόμενον, ο Χριστόφορος τον ταμπουράν…”
επειδή διαχωρίζει τα δυο όργανα στο ίδιο κείμενό του και κυρίως γιατί είχε σπουδάσει μουσική.
Να τα μπέρδευαν άλλοι, π.χ. περιηγητές, ναι, αλλά και εκείνος;
Αυτό είναι σίγουρο.
Διαπιστώσεις κάνουμε, ακόμα.
Κι εμένα με έχει πάρα πολύ σοβαρά προβληματίσει, γιαυτό και επαφίεμαι, τουλάχιστον για τη γενιά μου, στο “έχουμε δρόμο ακόμα”… Όμως, παρηγοριέμαι στη σκέψη που, βέβαια, είναι καθαρά υποθετική, του τι θα γινόταν αν υπήρχε τρόπος να καθίσουν σε ένα τραπέζι ο Κασομούλης, ο Μακρυγιάννης, ο Γαΐλας, ο Κολοκοτρώνης, ο Τερτσέτης, ο Μπότσαρης, ο Χριστόπουλος και δεν ξέρω πόσοι ακόμα, υπό την προεδρία κάποιου σημερινού ερευνητή και με θέμα “Τί ονομάζουμε ταμπουρά, τί μπουζούκι, τι σαρκί, τι γόνατο, τι τζιβούρι, τί μπουλγαρί και δεν ξέρω τί ακόμα”. Φοβάμαι πως ο ερευνητής δεν θα μπορούσε να καταλήξει σε συμπέρασμα.
Ιωάννης Θεοφιλόπουλος ή Παπαθεοφιλόπουλος ήταν ο παίκτης.
Και η άποψη η δική μου είναι ότι πρόκειται επί της ουσίας για δυο όργανα-συγγενή αλλά διαφορετικά.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 23:11 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 23:07 —
Δειτε και αυτό 1903-με τάστα αλλά χωρίς καμάρια στο καπάκι.http://trixorda.blogspot.gr/2010/02/1903.html