Καλημέρα σε όλους. Θα ήθελα να ρωτήσω τη γνώμη σας για κάτι μιας και είμαι αρχάρια στο μπαγλαμά.
Ενώ έχω μάθει μερικά τραγούδια (όπως για παράδειγμα το καίγομαι που παίζεται πρώτη δεύτερη χορδή στις αρχές κ.α. όταν πάω να παίξω ας πούμε κάποια που στη ταμπλατούρα έχουν πρώτη χορδή νότες όπως 10-12-14-15 κ.ο.κ τα παρατάω αμέσως.
Οι νότες στην ταμπλατούρα οι οποίες είναι στην πρώτη χορδή και εμφανίζονται ως 10-12-14-15 μου φαίνεται λίγο δύσκολο να τις παίξω στο μπαγλάμα. Όμως προσπάθησα να τις βρω στη δέυτερη χορδή στην αρχή και έτσι το παίξιμο γίνεται πιο απλό να το πω; Ισχύει κάτι τέτοιο;Μπορείται να μου πείτε; Τι περίπου θα μπορούσα να κάνω;
Εντωμεταξύ με αυτό το τρόπο η εισαγωγή αν είναι στην κάτω χορδή οι πρώτες νότες και μετά παίζω πχ τη συνέχεια στη δέυτερη ταιριάζει αυτό; Για παράδειγμα στο τραγούδι Ο καϊξής προσπάθησα να το παίξω στις αρχές τις δέυτερης και τις τρίτης.
Αυτές είναι κάποιες από τις απορίες μου. Ευχαριστώ.
Στέφη καλημέρα και καλωσήρθες στο φόρουμ.
Αν κατάλαβα καλά αυτό που περιγράφεις, σε κάποια σημεία αντί για τη νότα που θέλεις στην 1η χορδή παίζεις την ίδια νότα στη 2η, σωστά; Για παράδειγμα, αντί για 10 στην πρώτη, 3 στη δεύτερη;
Θα υπάρχει όμως μια αλλαγή στον ήχο, μια ασυνέχεια, δεν την ακούς; Όπως όταν τραγουδάμε ένα τραγούδι που τα χαμηλά του τα 'χουμε πάρει πολύ ψηλά, κι όταν φτάνουμε στα ψηλά του δεν τα βγάζει η φωνή μας και πηδάει μια οκτάβα πιο κάτω. Οι νότες είναι οι ίδιες, η μελωδία αναγνωρίζεται, αλλά υπάρχει ασυνέχεια και άλματα.
Το ερώτημα είναι γιατί σε δυσκολεύουν τόσο οι ψηλές νότες. Μήπως οι χορδές είναι πολύ ψηλά (μεγάλη απόσταση χορδής από ξύλο); Αν είναι αυτό, το όργανο θέλει ρύθμιση. Αν όχι, τότε απλώς πρέπει να επιμείνεις. Ίσως δεν το κρατάς σωστά και πρέπει να σου δείξει κάποιος.
καλώς ώρισες!
υποθέτω ότι οι ταμπλατούρες είναι για μπουζούκι, όπου παίζεις άνετα και στην δεύτερη οκτάβα (πάνω από το 12ο τάστο). στον μπαγλαμά είναι στριμωγμένα εκεί ψηλά…
για το πέρασμα στην μεσαία χορδή: όπως λέει και ο περικλής, αν κατεβαίνεις οκτάβα στη μέση της φράσης θα ακούγεται κάπως περίεργο (όπως στο λαούτο). αν όμως φροντίζεις να κατεβάζεις ολόκληρη τη φράση μια οκτάβα κάτω, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. εκεί βέβαια δεν θα σε βοηθάει η ταμπλατούρα, αλλά αυτό μάλλον καλό είναι γιατί θα εξασκήσεις το αυτί σου.
Καλημέρα και πάλι και ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας. Η αλήθεια είναι ότι έχω πάθει ακριβώς αυτό liga rosa. Οπότε θα προσπαθήσω αυτό με την οκτάβα.Pepe ναι αυτό είναι το πρόβλημα , να αποφύγω την ασυνέχεια οπότε και προσπαθήσω ν αλλάξω όλη τη φράση. Να’ στε καλά.
καλή μελέτη, κι ό,τι θες ρώτα! όσο γίνεται βέβαια από το πληκτρολόγιο.
νίκος
Είναι αυτό που λένε τα παιδιά παραπάνω: Προσπάθησε να ξεκινάς απο τις μπάσες και να πηγαίνεις προς τις πρίμες στα σολάκια σου, το αντίστροφο θα ακούγεται περίεργο.
Ακόμη, παίζεις μόνη σου ή παρέα με άλλα όργανα?
Το ρωτάω αυτό γιατί ο μπαγλαμάς είναι μια οκτάβα πάνω από το μπουζούκι. Δηλαδή -αν βάλουμε στην άκρη το ηχόχρωμα- η ρε καντίνι ανοικτή του μπαγλαμά είναι ίδια με τη ρε καντίνι στο 12ο τάστο του μπουζουκιού. Οπότε, όταν εσύ διαβάζεις την ταμπλατούρα (που είναι γραμμένη όμως για το μπουζούκι) με την ίδια δακτυλοθεσία είσαι ήδη ψηλότερα στον ήχο. Άρα, αν παίζεις μόνη σου πιθανώς σε ένα σολάκι να χρειαστεί να κατεβείς στα χαμηλά της ταστιέρας (10ο κ κάτω), για να δώσεις το ύφος που πρέπει. Αν όμως κάνεις περαστικά σολάκια συνοδεύοντας το μπουζούκι, τότε έτσι κι αλλιώς όταν ο μπουζουξής παίζει κάτω από το 12ο παίζει τα ίδια με εσένα στα ψηλά της ταστιέρας, κι έτσι μπορείς να το σώσεις ακόμα κι αν δεν κατέβεις.
Να προσπαθήσεις να εξασκήσεις τα δάχτυλά σου πάντως, κυριώς για να πιάνεις και τις συγχορδίες στην περιοχή. Θα σε βοηθήσει αρκετά και σε περιπτώσεις αυτοσυνοδείας.
Πχ δες το “Θεέ μου μεγαλοδύναμε”
Το σόλο ξεκινάει με Α-Α# κ από πίσω παίζει Dm. Θεωρητικά λοιπόν θα μπορούσες να το πιάσεις κ στα ψηλά -κάπως. Εδώ ερχόμαστε σε αυτό που έλεγαν τα προηγούμενα ποστ, ακόμα και αν πιάσεις την ανάστροφη Dm με ανοικτές (δηλαδή ρε μπουργκάνα 3ο τάστο κ τις άλλες ελεύθερες) κ ξεκινήσεις το σόλο στη δεύτερη χορδή (0-1ο τάστο) θα διαπιστώσεις ότι δεν ακούγεται και τόσο ωραία. Μετά θα επιχειρήσεις να παίξεις το σόλο στη ρε καντίνι κ να χτυπάς τις άλλες χορδές είτε ανοικτές, είτε πιάνοντας ανάστροφα τη Dm (3-5-7). Καλύτερα από προηγουμένως, αλλά σηκώνει βελτίωση.
Αν πιάσεις Dm 12-8-7 τότε μπορείς εύκολα να παίξεις και τη συγχορδία και το σόλο -και μάλιστα μπορείς να εναλλάσσεις το Α-Α# στη ρε καντίνι με Dm(12-8-7)-Gm(12-10-8) που περιέχει την Α# (ρε καντίνι 8ο τάστο) και ακούγεται πιο γεμάτα.
Ε αυτό ας πούμε στο μπουζούκι δε γίνεται και τόσο εύκολα λόγω κλίμακας, η απόσταση δείκτη-μικρού είναι 6 τάστα με αυτό το πιάσιμο της Dm.
Η ταμπλατούρα δεν βασίζεται σε κάποιο αναλυτικο θεωρητικό σύστημα αλλά κυρίως στην “γεωγραφία” του κάθε οργάνου.
Αυτό το σύστημα, παρότι συχνά δίνει γρήγορα αποτελέσματα στα πρώτα βήματα,ίσως περιορίζει στα επόμενα,ειδικά όταν κοιτάμε τρανσπόρτα, εναρμονίσεις,περίπλοκους ρυθμούς και δρόμους…κλπ.
Φυσικά υπάρχουν και πολύ καλοί μουσικοί που δεν διαβάζουν παρτιτούρες αλλά αν αποφασίσουμε οτι θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο σύστημα γραφής, θα πρότεινα το 5γραμμο. Θα ήταν ίσως και ωραίο θέμα για κουβέντα.
ωραίο θέμα για κουβέντα, όντως! ίσως αυτονομηθεί κιόλας.
το κακό με το πεντάγραμμο είναι ότι είναι φτιαγμένο για πιάνο. αν δεν παίζεις πιάνο, τότε χρειάζεσαι διάφορα άλλα σύμβολα για να εκφράσεις το κάθε όργανο. νομίζω το καλύτερο είναι ένας συνδυασμός πενταγράμμου και ταμπλατούρας (ή ό,τι αντίστοιχο για άλλο όργανο), που να δείχνει θέσεις και τεχνικές κάθε οργάνου.
το βασικό πρόβλημα της ταμπλατούρας είναι ότι δεν δείχνει ρυθμό, και αυτό είναι “επικίνδυνο” ιδιαίτερα για κάποιον που παίζει μόνος του και δεν έχει συνειδητοποιήσει την πρωταρχική σημασία του ρυθμού. μια λύση για κάποιον που δεν διαβάζει πεντάγραμμο, είναι να γράφονται τα νούμερα αποστάσεις αντίστοιχες της κάθε χρονικής αξίας, ιδανικά με συνεχόμενα βελάκια θέση/άρση από πάνω (τουλάχιστον στην αρχή).
δεν θεωρώ υποχρεωτικό να διαβάζει κάποιος πεντάγραμμο, ιδιαίτερα σε μια λαϊκή μουσική, είναι όμως εξαιρετικά βοηθητικό σε κάποιες περιπτώσεις (άγνωστα κομμάτια, πρόβες με συγκεκριμένο σχήμα). από την άλλη όμως, θεωρώ απαραίτητο να ξέρει τις νότες πάνω στο όργανο. και κάτι που είναι ακόμα πιο σημαντικό, τις βαθμίδες πάνω στον κάθε δρόμο -αυτό έχει εύκολη εφαρμογή κυρίως ατο “τα πάντα ρε” και στα ντουζένια.
Από συντονιστική ομάδα: Πες το κι έγινε.
Τα δύο τελευταία μηνύματα αυτονομήθηκαν σε νέα συζήτηση, αλλά ταυτόχρονα έμειναν και εδώ αφού απαντούσαν και στο αρχικό θέμα. Όποιος θέλει να συζητήσει γενικά για τα πλεονεκτήματα/μειονεκτήματα των διάφορων συστημάτων μουσικής γραφής, ας πάει εκεί. Όποιος θέλει να συζητήσει για το θέμα που άνοιξε η Στέφη, ας παραμείνει εδώ. Μόνο παρακαλούμε μην τα μπερδέψετε!
Καλημέρα,
Αdouan μόνη μου παίζω, προς το παρόν τουλάχιστον. Η αλήθεια είναι ότι αυτό θα κάνω από τις μπάσες στις πρίμες.Εντάξει θέλει λίγο εξάσκηση αρχικά και αυτά που λες τα έχω συναντήσει στην πράξη. Αυτή τη σχέση μπαγλάμα-μπουζούκι δεν την ήξερα.Είναι παρατηρήσεις που δεν μπορούσα να τις διατυπώσω. Κάπως έτσι είναι ακριβώς. Ευχαριστώ και πάλι.
πήρα τζουρά γιατί αλλιώς ήταν μπέρδεμα.
καλορίζικος και καλόπαιχτος!
Σ’ευχαριστώ πολύ