Χαιρετίζω το φόρουμ και την όμορφη παρέα του.
Ονομάζομαι Παναγιώτης και μένω στον Πειραιά.
Έχω ένα τρίχορδο μπουζούκι και ένα μπαγλαμαδάκι.
Το μπουζούκι το αγορασα το 1998 ( 100.000 χλδ ) και ο μπαγλαμάς ήταν δώρο.
Παίζω όποτε έχω όρεξη, χρόνο και ησυχία από τις κόρες μου. Νομίζω ότι ήρθε ό καιρός να παίξω λίγο παραπάνω.
Δεν πήγα ποτέ σε δάσκαλο, αλλά πήρα κάποτε ένα δύο βιβλιαράκια με τα βασικά για νότες και τραγούδια και παίζω ότι μου αρέσει να ακούω , ‘’ άδεια ‘’ όμως όπως λέω εγώ και όχι γεμάτα τραγούδια ή όπως συνηθίζω να λέω στους φίλους ‘’ σκαλίζω’’. Θα μου άρεσε να ξέρω τόσα ώστε να καθόμαστε μια παρέα , να παίζω και να τραγουδάμε για πλάκα ναι μεν, όμορφα δε.
Διαβάζοντας όσα μπορούσα στο φόρουμ και πριν κάνω εγγραφή, αποφάσισα να πάω τα οργανάκια σε οργανοποιό να τα δει για να ξέρω τι είχα τόσο καιρό αλλά και για κάποιο σέρβις.
Το μπουζούκι έχει μία μεγάλη ρωγμή στο σκάφος και ο μπαγλαμάς μου είπε ότι είναι 41 ενώ θα έπρεπε να μετράει 40. ( αυτό δεν το κατάλαβα καλά ). Από τον κατασκευαστή που πήγα να πάρω μία άποψη δεν έχω κανένα παράπονο , ίσα ίσα που με καλοδέχτηκε και μου εξήγησε ότι μπορούσε. Βέβαια θα πάρω ακόμα μία δύο γνώμες επειδή έτσι έχω μάθει να δουλεύω.
Το μπουζούκι, μου είπε ότι φτιάχνετε αλλά ό μπαγλαμας ‘’ δεν ‘’. Μάλλον κατάλαβα ότι είναι ‘’ τουριστικός’’ .
Βέβαια ο άνθρωπος μου είπε αν σου αρέσει ο ήχος και όπως παίζεις δεν υπάρχει πρόβλημα , συνέχισε αλλά τεχνικά το εργαλείο … ‘’ ΔΕΝ ‘’.
Έχω σκοπό να συνεχίζω να σκαλίζω αλλά και να παίζω έστω και μόνο το τρίχορδο μπουζούκι μου.
Θα ήθελα κάποιες σκέψεις - απόψεις για όλα αυτά από κάποιον που δεν βαρέθηκε την πολυλογία μου.
Ευχαριστώ όποιον έφτασε μέχρι εδώ κάτω και αισθάνομαι υποχρεωμένος στο φόρουμ και τους ιδρυτές και συντονιστές για την πολύτιμη βοήθεια που προσφέρουν, αμισθί.
Καλησπερα και καλως ηρθες! Εχετε πολλους οργανοποιους προς τα εκει, οποτε οσες πιο πολλες γνωμες παρεις, τοσο καλυτερα. Το μπαγλαμαδακι για να σου ειπε ετσι ο μαστορας, μαλλον θα το θεωρησε χαμενη υποθεση. Βαλε καποιες φωτογραφιες εδω περα να σου πουν και οι κατασκευαστες του φορουμ καμια αποψη, δεν χανεις και τιποτα.
Το μερακι παντως ειναι μερακι, και χαιρομαι που ανθρωποι δεν το παρατανε - ισα ισα πεισμωνουνε και ασχολουνται ακομα πιο πολυ - ειδικα οταν ο χρονος αυτος θα πηγαινε καπου αλλου. Η θυσια για το οργανο και το μερακι δειχνει ανθρωπους που σε πεισμα των καιρων επιβεβαιωνουν οτι το λαϊκο τραγουδι δεν πεθαινει…
Αν το κατάλαβα σωστά το “άδεια”, η αρχή για το επόμενο και πιο “γεμάτο” στάδιο είναι απλή:
Μαζί με τη χορδή που παίζεις τη μελωδία, λογικά δηλαδή την πρώτη την πιο πολλή ώρα, βάρα και τη διπλανή και κάνε μερικές δοκιμές σε ποιο τάστο βγάζει κάτι που να σου φαίνεται ταιριαστός συνδυασμός. Όταν το βρεις, βάλε και την τρίτη χορδή στο παιχνίδι.
Στην αρχή θέλει μπόλικο «trial and error», αλλά σύντομα θα βρεις μερικά πατήματα που έχουν γενικότερη εφαρμογή.
Εννοείται ότι αυτό δε γίνεται για την κάθε νότα του κομματιού αλλά για τις πιο τονισμένες (θα βρεις εύκολα μόνος σου σε πιοες νότες χωράει/σ’ αρέσει να μπει αυτή η συνοδεία).
Τιπ:
α) Πλην εξαιρέσεων, η σωστή νότα είναι μία που ανήκει στην κλίμακα. Άρα βρίσκεις πού παίζονται στη 2η χορδή οι νότες της κλίμακας και δοκιμάζεις απ’ αυτές.
β) Η σωστή νότα μπορεί να είναι και στην ανοιχτή χορδή. Συγκεκριμένα όταν παίζεις από Ρε και η νότα σου είναι Ρε ή Φα (ή Φα#, αναλόγως την κλίμακα) ή Λα ή ψηλό Ρε, δηλαδή ανοιχτά / 3ο ή 4ο τάστο / 7ο τάστο / 12ο τάστο, το πιθανότερο είναι να ταιριάζουν ανοιχτές και οι δύο άλλες χορδές.
γ) Ο σωστός συνδυασμός δεν είναι ένας και μοναδικός.
δ) Στην τρίτη χορδή, την μπουργάνα, ένα πράγμα που πάντοτε χωράει να γίνει (δεν είναι πάντα η καλύτερη επιλογή αλλά ποτέ δε θα φαλτσάρει) είναι να παίζεις το ίδιο τάστο όπως στην πρώτη - θα βγει η ίδια νότα με διαφορά οκτάβας.
Τελικά, γυρίζοντας αρκετά οργανοποιία, έφτιαξα και τον μπαγλαμά και το μπουζούκι μου , που είχε ένα ράγισμα από πτώση.
Το μπαγλαμαδάκι το έχω από το 1998 και το μπουζούκι από το 2001.
Περιττό να πω ότι τα εργαλεία ‘’ κελαιδάνε ‘’ τουλαχιστον στα αυτιά μου.
Πάντως χαίρομαι που απαντήσατε στα θέματα μου και με βοηθήσατε.
Θα τα λέμε.