Αλέξανδρε, έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον το θέμα και ψάχνοντας ανακαλύπτει κανείς θησαυρούς.
Όσον αφορά στις επιδράσεις:
Προϋπήρχε στην Αθήνα το κουκλοθέατρο του Φασουλή, ιταλικής καταγωγής, που ήρθε μέσω των Επτανήσων και επηρεάστηκε και από αυτό το Θέατρο σκιών.
Μπολιάστηκε και με στοιχεία της Ανατολής, αλλά οι ειδικοί παρατηρούν διαφορές.
Οι Έλληνες ήρωες του Θεάτρου Σκιών δεν είναι συμβιβασμένοι ούτε υποταγμένοι, σηκώνουν το κεφάλι στην εξουσία, αντίθετα από τους Ανατολίτες.
Είναι όμως εξίσου πονηροί, μοιρολάτρες κ.λπ. κ.λπ.
Στοιχεία που ίσως συνδέουν το Θέατρο σκιών με το αρχαίο ελληνικό θέατρο είναι … η θέση της γυναίκας και στα δυο είδη: δεν υπάρχει …κακιά γυναίκα σε κανένα απ’ αυτά…
ναι, ο Καραγκιόζης είναι φεμινιστής, οι γυναικείες φιγούρες του είναι πλάσματα τρυφερά, ευγενικά, καλοσυνάτα, έξυπνα και όπως και στον Αριστοφάνη οι άντρες είναι για τις ίντριγκες και τους πολέμους ενώ οι γυναίκες προσανατολίζονται πάντα προς το καλό, έστω και ενστικτωδώς…
Ο Μόλλας που αναφέρθηκε από το Νίκο.
Ο περίφημος αυτός καραγκιοζοπαίχτης έλεγε πάντα στην αρχή της παράστασης τρία διαφορετικά αστεία, για να καταλάβει από τις αντιδράσεις του κοινού τη σύστασή του, ώστε να προσαρμόσει το ύφος των κωμικών του στοιχείων στη δυνατότητα - δεκτικότητα των Θεατών του…
Ίσως γι’ αυτό ακόμα και κριτικοί θεάτρου έμεναν κατάπληκτοι από το γεγονός ότι το κοινό πηγαίνει τρεις και τέσσερις φορές στη ίδια παράσταση του θεάτρου σκιών , πράγμα που δεν το έκανε ούτε στην καλύτερη φάρσα ή κωμωδία.
Πολύ σημαντική και ξεχωριστή φιγούρα ο Σταύρακας !
“Σταύρος Τσιμής Συργανάκι αλλά γέννημα κι ανάθρεμα του Μπεραία” κατά πώς δηλώνει ο ίδιος.
Χώροι της συμβατικής του καταγωγής είναι οι γνωστοί χώροι προέλευσης των ρεμπετών, μια ακόμα σύνδεση ανάμεσα στο θέατρο σκιών και στον κόσμο της ρεμπέτικης μουσικής.
Μάγκας, ενσωματώνει τα ενδυματολογικά και κινησιακά χαρακτηριστικά του κουτσαβάκη και υμνήθηκε και σε λαϊκά τραγούδια της εποχής.
Π.χ. : “Ο Σταύρακας” των Βίρβου - Πλέσσα ή “Ο Σταύρακας μες στον τεκέ” του Περιστέρη.
Ήρωας επίσης ο Σταύρακας και των Χαΐνηδων πηγαίνει και … στη Γιουροβίζιον… το έτος 2007 !
Το σχετικό απόσπασμα:
Ξ: Επόμενος διαγωνιζόμενος ο κύριος Σταύρακας.
(Μουσική)
Ξ: Καλωσήλθατε κύριε Σταύρακα.
Σ: Γεια χαραντάν μαμαζελίτσα.
Ξ: Κύριε Σταύρακα από πότε ασχολείστε με το τραγούδι;
Σ: Παιδιόθεν μαμαζέλ καθόσον το νταλκά τον έχω εκ γενετής. Εις ηλικίαν μικράν συνέγραψα το πρώτο μου άσμα «Μεροδού, νυχτοδού, φουκαριάρα λουλουδού» και στέναξε το πανελλήνιον!
Από τότες περάσανε σάμε δεκατρία τέρμενα και νυν εργάζομαι εις νυχτερινά πολιτιστικά κέντρα τακίμι με δικεγόρους, υπουργούς, πλαστικούς χερούργους…
Κ: Κακούργους, μούργους και πανούργους.
Σ: Τουμπέκα, ρε.
Εμένα που με βλέπεις μια μέρα των ημερών θα περάσω από τη σκάλα του Μιλάνου και θα φτάσω στην ταράτσα του Μιλάνου.
Κ: Και μετά θα πηδήξεις;
Ξ: Σταματήστε! Σταματήστε να κάνετε διάλογο μεταξύ σας!
Σ: Ζηλεύει μανδάμ καθόσον εγώ είμαι φτασμένος και τσίφτης.
Κ: Είσαι φτυσμένος και γλύφτης.
Ξ: Καραγκιόζη!
Σ: Σάλτα ρε μη σε πάνε τέσσερις που θα με πεις εμένα γλύφτη. Εγώ ρε άπαξ και πιάσω μπαγλαμά με ταράζει στη βίζιτα η μούσα.
Κ: Ναι, η Καλλιόπη η βρωμούσα.
Ξ: Καραγκιόζη!
Σ: Μα για στάκα μαμαζελίτσα.
Εσένα σε μπάνισα τις προάλλες στο μαγαζί, τάτσι μήτσι σοροπάδα με υπουργόν, γηραιότερον της Ακροπόλεως!
Ξ: Δε σας καταλαβαίνω κύριε Σταύρακα.
Σ: Θα σου το σπάσω εις κέρματα λιανικής πωλήσεως, τουτέστιν ψιλά.
Στέλνεις το ραμολί για μαλλί της γραίας, την κάνουμε φίδι τα δυο μας, ρίχνομε γυροβολιά τον Ησαΐα και πέφτουμε στη ρομάντζα και τη γλύκα έως ζαχαροδιαβήτου.
Σακουλεύεσαι;
Ξ: Ας περάσουμε στο θέμα. Πώς ονομάζεται το τραγούδι που θα μας πείτε;
Σ: Το «Σουξέ». Αλλά δώσε βάση μαμαζελίτσα, η επικεφαλής είναι για παραπλάνα. Με αντιλήβεσαι;
Ξ: Ννναι κύριε Σταύρακα.
Κυρίες και κύριοι ακούτε τον Σταύρακα στο τραγούδι «Σουξέ».
Και ακολουθούσε το τραγούδι - παρωδία ύφους τραγουδιών Γιουροβίζιον…