Γεια χαρά παιδιά! Ψάχνω πληροφορίες-βιογραφία του Λάκη Καρνέζη.
Οτι πληροφορια ευσπροσδεκτη
Καρνέζης Λάκης (Παντελής Σκυφτάς) (Νίκαια Πειραιά 1937). Φημισμένος σύγχρονος δεξιοτέχνης του μπουζουκιού και της κιθάρας. Αυτοδίδακτος μουσικός, ασχολήθηκε από πολύ νεαρή ηλικία με τα προαναφερόμενα έγχορδα. Για οικογενειακούς λόγους χρησιμοποίησε ψευδώνυμο (που το πήρε από μυθιστόρημα του Νίκου Μεϊμαρή, δημοσιευμένο στο περιοδικό “Ρομάντζο”). Πρωτοεμφανίστηκε ως επαγγελματίας μουσικός. Ξεκίνησε τη δισκογραφική του σταδιοδρομία το 1955. Την εποχή εκείνη έπαιζε μπουζούκι με τον Κ. Παπαδόπουλο στο Συγκρότημα Καίτης Γκρέυ-Στ. Καζαντζίδη και από το 1961 συνεργάστηκε μόνιμα (μόνος ή μαζί με τον Παπαδόπουλο) με τον Μ. Θεοδωράκη (αντικαθιστώντας τον Μ. Χιώτη, που ήταν σε περιοδεία στην Αμερική). Υποστηρίζεται ότι στην 30ετία 1955-85 οι δυο φίλοι δεξιοτέχνες μετείχαν στο 60% της όλης ελλ. δισκογραφικής παραγωγής! Η τελευταία συνεργασία με τον Παπαδόπουλο έγινε τον Σεπτέμβρη του 1995 στο Ηρώδειο (“Άξιον εστί”). Παντρεμένος με την Astrid Hellesen, το 1988 εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Νέσοντεν της Νορβηγίας, συμπράτοντας ενίοτε και με τη Φιλαρμονική του Όσλο (όπως στην κηδεία του υπουργού Εξωτερικών της Νορβηγίας Γ. Γ. Χολστ!). Μέλος του ΠΜΣ και της Εταιρείας Μουσικοσυνθετών Ελλάδος. Εκτός του Θεοδωράκη, έχει συνεργαστεί και με πολλούς κορυφαίους τραγουδοποιούς.
Πηγή: Το λεξικό της Ελληνικής μουσικής, του Τάκη Καλογερόπουλου. Εκδόσεις Γιαλλέλη, 3ος τόμος
Επίσης μπορείς να βρεις τα τεύχη 15 και 17 του περιοδικού “Λαϊκό Τραγούδι” στο οποίο υπάρχουν εκτενείς συνεντεύξεις του. Νομίζω τα έχει το Music Corner, αλλιώς επικοινώνησε με το περιοδικό στο 210 7568 887. Κοίτα κι εδώ.
Επειδή ο Λάκης Καρνέζης με τον Κώστα Παπαδόπουλο ήταν μαζί από παιδιά, και σε επαγγελματικό επίπεδο συνέχισαν μαζί ως ένα μεγάλο βάθος χρόνου, οι διηγήσει του Κ.Π. στο ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ Ο ΠΑΓΚΑΝΙΝΙ ΤΟΥ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΟΥ των ΝΕΑΡΧΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ & ΤΑΝΙΑΣ ΡΑΧΜΑΤΟΥΛΙΝΑΣ είναι ως ένα βαθμό χρήσιμες.
Με την ευκαιρία να πω ότι στο βιβλίο, οι διηγήσεις του Κ.Π. είναι πολύ ενδιαφέρουσες και αξίζει τα λίγα ευρώ κοστίζει. Σε πολλά σημεία μάλιστα, όπως εκεί που περιγράφει τα καμώματα του Μπιθικώτση, είναι απολαυστικός.
Εκεί που το βιβλίο γίνεται εξοργιστικό, είναι όταν εντελώς ακατανόητα παρεισδύουν οι προσωπικές εικασίες των Γεωργιάδη - Ραχματουλινας (π.χ. για τον Θεοδωράκη) χωρίς να δίνει αφορμές ο βιογραφούμενος. Ευτυχώς αυτά τα αποσπάσματα τυπώθηκαν με πλάγια γραφή οπότε μπορείς - αγνοώντας τα - να απολαύσεις το υπόλοιπο.
Οι ερωτήσεις που του κάνουν είναι σχετικά καλές, όμως φάνηκε η έλλειψη επαρκούς μουσικής μόρφωσης των συγγραφέων. Δεν θεωρώ ότι είναι απολύτως απαραίτητο να ξέρεις μουσική για να γράψεις τη βιογραφία ενός μουσικού. Τουναντίον, θα μπορούσε να κάνει το βιβλίο βαρετό.
Στην περίπτωση όμως ενός δεξιοτέχνη σαν τον Παπαδόπουλο αποτλεί σοβαρή έλλειψη το να μην ξέρεις να του κάνεις τις ερωτήσεις που θα αναδείξουν τις μοναδικές γνώσεις του και τις εμπειρίες του από το όργανο. Θα μπορούσαν σε κάποιες συνεντεύξεις να είχαν μαζί τους λ.χ. τον Κωνσταντίνου ή τον Πάπο, τουλάχιστον για εκείνα τα κεφάλαια που αφορούν περισσότερο το όργανο, τα κουρδίσματα, τους δρόμους, τη δεξιοτεχνία, τους κατασκευαστές κ.λπ. Δεν το έκαναν και χάθηκε έτσι μια καταπληκτική ευκαιρία να καταγραφούν – ίσως για πρώτη φορά – τέτοιες λεπτομέρειες.
Ευχαριστώ πολυ για τις απάντησεις, Βασικά ειμαι Οσλο και προκειτε να τον συναντήσω και θα ήθελα να ξέρω 5 πράγματα για αυτον…
Ελπίζοντας πως θα βοηθηθείς, παραθέτω μερικά στοιχεία από το βιβλίο του Πάνου Γεραμάνη, “Η ζωή μου ένα τραγούδι”:
Ο Λάκης Καρνέζης (Παντελής Σκύφτας), δεξιοτέχνης του τρίχορδου μπουζουκιού πρωταγωνίστησε στη μουσική σκηνή επί 45 χρόνια.
Από το ΄55 μαζί με το γείτονα και φίλο του Κώστα Παπαδόπουλο αποτέλεσαν ένα υπέροχο δίδυμο πρίμο – σεγόντο μπουζουκιών που έπαιξαν το 60% της ελληνικής δισκογραφίας από ρεμπέτικα, γνήσια λαϊκά, ταξίμια, έντεχνα ως και συμφωνικά έργα.
Μαζί με τον Κώστα Παπαδόπουλο έπαιξαν τα οργανικά κομμάτια του «Ζορμπά» του Θεοδωράκη και έκαναν γνωστή τη λαϊκή μουσική μας σε όλη την υδρόγειο.
Από την Κοκκινιά ξεκίνησε παραγιός σε ένα κουρείο, όπου το αφεντικό έπαιζε κιθάρα, έτσι έμαθε κιθάρα και μετά μπουζούκι, έπαιξε με το Ζαμπέτα στο Αιγάλεω και μετά γνωρίστηκε με τον Κώστα Παπαδόπουλο ακολουθώντας μαζί του μια κοινή πορεία από το ΄55 ως το ΄85.
Συγκλονιστική η γνωριμία με το Μίκη, ο οποίος συγκινήθηκε όταν τον άκουσε να παίζει κομμάτια από τον «Επιτάφιο» και τη «Δραπετσώνα».
Αφηγείται ο ίδιος ο Καρνέζης πως έβγαλαν τη «Ρωμιοσύνη» μέσα σε 24 ώρες, ενώ έπαιξαν και άλλα έργα του Μίκη, το «Μαουτχάουζεν», την «Πολιτεία Α΄και Β΄» κλπ.
Αξέχαστη του έχει μείνει η ηχογράφηση του «Κάντο Χενεράλ» στο Παρίσι, όπου τις πρόβες παρακολούθησε προσωπικά ο Πάμπλο Νερούντα, ο οποίος είχε συγκινηθεί και καταγοητευθεί από την απόδοση του έργου και από το μπουζούκι, το οποίο λάτρευε.
Τα τελευταία χρόνια ζει στο Νέσοντεν της Νορβηγίας. Τιμή του θεωρεί ότι αποτελεί μέλος της μεγάλης ορχήστρας Φιλαρμόνια του Όσλο, όπου το μπουζούκι παίρνει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στα κλασικά όργανα.
Το ΄93 κλήθηκε να παίξει με το μπουζούκι του το «Ρέκβιεμ» του Μότσαρτ και τους «Ελευθερωτές» από το «Κάντο Χενεράλ» των Νερούδα – Θεοδωράκη … στη νεκρώσιμη ακολουθία του υπουργού εξωτ. Της Νορβηγίας, Χολστ, στον καθεδρικό ναό του Όσλο !.
Στη Νορβηγία έχει στήσει δικό του στούντιο, γράφει τραγούδια, δίνει συναυλίες κλπ, ενώ οι Νορβηγοί τον θεωρούν «δικό τους παιδί».
Το ΄93 πάλι συνόδευσε με το μπουζούκι του τη Νορβηγίδα Σίλβι Βίγκε σε τραγούδι στη Eurovision παίρνοντας την τέταρτη θέση.
Ο αδερφός του Σταύρος ζει μεταξύ Σπάρτης και Αγίου Νίκωνα Μάνης.Εϊχε έρθει και ο Λάκης μεσα νομίζω Ιουλίου αλλά για λίγες ημέρες.
Θα ήθελα να αναφέρω και έναν άλλον πολύ καλό μπουζουξή, ο οποίος έχει παίξει πολύ πιο πάνω σίγουρα απ το 60% της δισκογραφίας, ο οποίος είναι πάρα πολύ καλός εξίσου, αν και μεταγενέστερος απ τον Καρνέζη. Είναι ο ανηψιός του Γρηγόρη Μπιθικώτση, ο Γιάννης Μπιθικώτσης, ο οποίος ακόμα και τώρα, ύστερα από 30 χρόνια συμμετέχει το ίδιο ενεργά στη δισκογραφία. Έχω ακούσει ότι παίζει μόνο σε στουντιακές ηχογραφήσεις, και έχει σταματήσει εδώ και πολλά χρόνια να παίζει σε μαγαζιά.
ευχαριστώ πολυ παιδια! Πολυ χρησιμες ολες οι πληροφορίες σας, ευχαριστω
Μολις γυρισα…δεν εχω λογια, θα σας τα πω μολις ηρεμησω λιγο,
Ενα θα σας πω ο Καρνεζης διαβάζει κλικα
Ο Λακης Καρνεζης εκτως απο σπουδαιος μπουζουξης ειναι και συνθετης.Το πιο γνωστο του τραγουδι ειναι το “Μη Φευγεις” σε ρυθμο σεικ.Η πρωτη εκτελεση ειναι με την Βουλα Γεωργουτη στην δεκαετια του 70 ,η δευτερη με τους Παιδες εν Ταξει το1997,και η τριτη με την Ελενα Παπαριζου το 2007.
Ηρθε και μας βρήκε εκει που ημασταν να μας πάει, σπίτι του.Πολυ προσιτός και καλός ανθρωπος, λές και ηταν καποιος συγγενής μου αισθάνθηκα!
Στην διαδρομή μιλήσαμε για τον μπουζουκι, μου ειπε τις αποψεις του και με εκπληξη ακουσα οτι οι ρεμπετολόγοι εχουν καταστρέψει το ρεμπέτικο, εδωσαν τα φωτα σε μερικούς και αφήσαν στο σκοτάδι σπουδαιους μουσικούς, ειπε.
Μου είπε την ιστορια για το πώς ξεκίνησε το μπουζούκι! Έπαιζε κιθάρα στην αρχή, ξεκίνησε απο ένα κουρείο στον Αϊ Γιωργη στην Νικαια σαν παραγιός οπου εκει αρχίσε να παίζει κιθάρα, μετά απο ξεκίνησε το μπουζουκι, οπου το είχε δανεικο απο εναν γειτονα του!
Όταν εφτασα σπιτι του επαθα πλάκα, φωτογραφίες με μπιθικώτση, Θεοδωράκη, Φιντελ Καστρο!
Μας ετιμασε να τσιμπήσουμε κατι και εγω του επαιξα το ʽ Οτι κι αν πω δεν σε ξεχνωʽ ειχε συγκινηθει, ηταν τόσο ομορφη ατμόσφαιρα και τόσο φιλική!
Καταπληκτικός ανθρωπος!
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο δεξιοτέχνης Γιώργος Τσιμπίδης ζούσε άρρωστος και απομονωμένος (ξεχασμένος) σε ένα δυαράκι στο Γαλάτσι. Απ’ τους εκατοντάδες μουσικούς και τραγουδιστές που είχε συνεργάτες στο παρελθόν, πολύ λίγοι ήταν αυτοί που πήγαιναν να τον δουν και ελάχιστοι αυτοί που φρόντιζαν συστηματικά να τον επισκέπτονται (Γιάννης Σταματίου “Σπόρος”). Ο Καρνέζης ήταν από αυτούς που όταν ερχόταν Ελλάδα, φρόντιζε να περάσει και καμιά βόλτα απ’ τον παλιό συνάδελφό του.
Οσες φορές είχα ρωτήσει τον Τσιμπίδη για άλλους μπουζουξήδες, απαντούσε πάντα με καλά λόγια. Οταν τον ρώτησα για τον Καρνέζη μου απάντησε: “Καλό παιδί!”, αλλά με έναν ξεχωριστό τόνο που έδειχνε ότι δεν επρόκειτο απλά για μια φιλοφρόνηση, αλλά για βαθιά εκτίμηση.
Και μιας και μιλάμε για τον Καρνέζη:
Στο σόλο "Διπλοπενιές, στο δίσκο “Δεξιοτέχνες 2”, ο Καρνέζης έχει έναν από τους καλύτερους ήχους μπουζουκιού που έχω ακούσει σε ηχογράφηση.
Εννοείς από δεξιοτεχνικής πλευράς ή από μηχανήματα;
Πάω να πω, ότι έχω ακούσει φοβερούς και τρομερούς πιτσιρικάδες (π.χ. ο τετράχορδος Στέλιος Στεφανίδης στην Ξάνθη το '85 – Γειά σου Στελάρα αγόρι μου) να παίζουν σε παρέα και να βγάζουν ήχο λαμπερό. Χιώτικο.
Ε, το ίδιο μπουζούκι στο ρεύμα απλά δεν ακουγόταν.
Σαν ερασιτέχνης με θολή πενιά.
Είμαι ερασιτέχνης και δεν τα ξέρω αυτά, γιαυτό ρωτάω.
Και δυο.
Το να βγει το μπουζούκι μπρος στο μικρόφωνο του στούντιο με φυσικό τρόπο, είναι μεν θέμα του ηχολήπτη, αλλά όταν πρόκειται για καταξιωμένο μουσικό παίζει ρόλο και η δική του άποψη.
Και βέβαια παίζει ρόλο και η πενιά. Οπως λέει κι ο φίλος μου ο Φίλντισης (ηχολήπτης - “πιετζής” με μεγάλη πια πείρα), ο κακός μουσικός δύσκολα θα βγάλει πολύ καλό ήχο, κι ας του χώσεις τα καλύτερα μηχανήματα του κόσμου.
22η ΕΚΠΟΜΠΗ 06/03/2009
ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΛΑΚΗ ΚΑΡΝΕΖΗ
Από τους σημαντικότερους εν ζωή δεξιοτέχνες στο μπουζούκι, ο Λάκης Καρνέζης, ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ΄50, για να δημιουργήσει παρέα με τον Κώστα Παπαδόπουλο, ένα «μυθικό» δίδυμο. Μαζί έπαιξαν σε χιλιάδες ηχογραφήσεις, πολλές από τις οποίες θεωρούνται πλέον ιστορικές -ειδικά σε συνθέσεις των Θεοδωράκη, Χατζιδάκι και Άκη Πάνου. Επί 60 σχεδόν χρόνια, ο Λάκης Καρνέζης υπηρετεί το μπουζούκι με μοναδική αξιοπρέπεια και ήθος, έχοντας εμφανιστεί σε συναυλίες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και συνοδέψει τους κορυφαίους Έλληνες τραγουδιστές. Παράλληλα, στην πολύχρονη θητεία του σε νυχτερινά κέντρα, συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους ερμηνευτές και δημιουργούς.
Στην εκπομπή Τα παντελόνια είναι περίεργα ρούχα, ο Λάκης Καρνέζης μιλά εκ βαθέων στον Πάρη Μήτσου για τη ζωή του, τις εμπειρίες του (τα τελευταία 25 περίπου χρόνια, ζει και δημιουργεί στη Νορβηγία) αλλά και τις σημερινές του σκέψεις για το μπουζούκι, το λαϊκό τραγούδι και τη μουσική γενικότερα. Να σημειωθεί ότι, είναι η πρώτη φορά που γίνεται στην Ελλάδα αποκλειστικό τηλεοπτικό αφιέρωμα στον μεγάλο λαϊκό δεξιοτέχνη.
Για να ακριβολογήσω λίγο, ήταν 1969.
Columbia SCDG 3820
Μη φεύγεις (Λάκη Καρνέζη, Τάσου Παρισινού) - Βούλα Γεωργούτη
Θέλω να φύγω (Λάκη Καρνέζη, Τάσου Παρισινού) - Βούλα Γεωργούτη
:088:
Φίλε μπράβο.Εγώ από τον ήχο πίστευα ότι θα είναι 71-72.
Να κάνω κι’εγώ μια διόρθωση ο στιχουργός είναι Τάκης και όχι Τάσος Παρισινός.
Έχεις δίκιο και μπράβο! Πήρα μάθημα να μην γράφω τίποτα μόλις ξυπνάω!!! :090:
Το κοίταξα πάλι και όντως γράφει Τάκης! Ποιός Τάσος με μελετάει δε ξέρω! Και μιας και το ξανακοίταξα το Παρισινός το γράφει με δύο “σ” αλλά μάλλον πρόκειται για ένα από τα πολλά τυπογραφικά λάθη των εταιρειών τότε. Πολλοί έχουν γραφτεί με διαφορετικούς τρόπους.
Ευχαριστώ και πάλι για την σημαντική διόρθωση! :109: