Τί κουρδιστήρι (με μανταλάκι κατά προτίμηση) προτείνεται ή χρησιμοποιείται για τετράχορδο μπουζούκι ;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένος τύπος που να ταιριάζει στο τετράχορδο, όλα κάνουν. Θα διαλέξεις αυτό που σε βολεύει και θα βεβαιωθείς ότι η δαγκάνα του ανοίγει τόσο όσο χρειάζεται για το πάχος του συγκεκριμένου καράολου.
Έχω ένα για μπάσο , βιολί γιουκαλίλι κτλ , που μου είπαν στο μαγαζί ότι κάνει και για μπουζούκι , ο δάσκαλος όμως λέει ότι δεν έχει το φα (και όντως δεν το έχει , είχα φάει 2 ώρες κουρδιζωντας το , νομιζοντας ότι κάνω εγώ λάθος)
Ε, Χάρη, με συγχωρείς πολύ: Δεν φαντάστηκα ότι εκεί θα είναι το πρόβλημά σου: ξέροντας ότι το όργανό σου διαθέτει χορδές ρε λα φα ντο, το πρώτο πράγμα που θα ελέγξεις είναι αν τις συμπεριλαμβάνει. αν όχι, υπάρχουν (ακριβότερα) κουρδιστήρια που πιάνουν όλες τις νότες.
αν το μηχανακι εχει επιλογη για χρωματικές κλίμακες (cromatic), γυρισε το εκει και θα"ακουει" ολες τις νοτες.
Δεν έχει αλλά σας ευχαριστώ
απλο χρωματικο θα ζητησεις. χωρις επιλογες για αλλα οργανα. αλλιως παρε ενα λα για την δευτερη χορδη, και τις αλλες φτιαξ’τες με το αυτι, οπως καναμε παλια. θα μαθει και το αυτι σου να κουρδιζει σωστα ετσι.
Δεν υπάρχει λόγος , με 10€ μπορείς να γλιτώσεις τόσο χρόνο από το κούρδισμα και να εξασκήσεις το παίξιμο περισσότερο
Η εξάσκηση του αυτιού είναι ό,τι πιο σημαντικό έχεις να κάνεις. Δυστυχώς με τα κουρδιστήρια και τα βίντεο έχει ατονήσει η αντίληψη της μουσικής.
ειναι…? αν ναι, χαλαει ευκολα και φαλτσαρει μετα. καλητερα η διχαλα που χρησιμοποιουν και οι γιατροι. ειναι και σε αλλες τονικοτητες εκτος απο λα. εχω μια απο το 96’ 97’, ακομα με αυτην κουρδιζω πολλες φορες. τα πιο αξιοπιστα για κουρδισμα.
δεν θα μαθεις ομως ποτε να κουρδιζεις…
για το παιξιμο θες τουλαχιστον 2 ωρες την ημερα εξασκηση. δε νομιζω για το κουρδισμα να θες πανω απο 2 λεπτα, αντε 5 αν εισαι και λιγο αρχαριος…
Πως χαλανε ?
Ο πατέρας μου πρέπει να έχει ενα 20ετιας που δουλεύει.
Το διχαλο ειναι το κλασικό διαπασών αν δεν κανω λάθος.
Το κακό με τις σφυρίχτρες είναι ότι άμα δεν φυσηξεις σωστά φαλτσαρουν, και επίσης μαζεύουν σκόνη κλπ. Από την άλλη χρησιμοποιούνται και χωρίς χέρια, ενώ το διαπασών θέλει ένα χέρι να το κρατάει και ένα να παίζει και να κουρδίζει ταυτόχρονα.
Το καλό με το διαπασών, πέρα από το ότι δεν χαλάει και δεν φαλτσαρει, είναι ότι αν το ακουμπήσεις στο καπάκι ή στον καβαλλαρη και παίξεις την αρμονική στο 12ο της λα παράγεται ακριβώς ο ίδιος ήχος, όχι μόνο συχνοτικά αλλά και σαν ηχόχρωμα.
Είναι όμως για τον αρχάριο πιο εύκολο να μάθει και πιο εύκολο να κουρδίσει το όργανο του …κερδισμένοι είμαστε
Κι εγώ μέχρι να μάθω να κουρδίζω έσπασα μερικά καντίνια στην κιθάρα, αλλά μετά μου έμεινε το όφελος. Το κούρδισμα είναι απαραίτητο ξεκίνημα για την μελέτη εξάλλου, ακολουθούμενο από το ζέσταμα.
για τον αρχαριο καλο ειναι, αλλα βλεπουμε τα τελευταια χρονια να εχουν μενει ολοι στο επιπεδο αρχαριου στο κουρδισμα, λογω των ηλεκτρονικων, και να μην μπορουν να κουρδισουν με το αυτι.
δεν ξερω, εχουν ενα γλωσσιδι μεσα οπως οι φυσαρμονικες. και με τον καιρο και το φυσημα, αρχιζει να μουντωνει και να αλλοιωνεται ο ηχος. τωρα, αμα εσενα σου βγηκε καλη η σφυριχτρα, τυχερος εισαι. ισως να ειναι σε κατηγοριες κι αυτες. το διχαλο ειναι το κλασικο διαπασων,ναι. ολοι πρεπει να εχουμε ενα τετοιο για ωρα αναγκης.
Αφού το χτυπήσεις, το κρατάς στα δόντια. Ακούς και πολύ δυνατότερα τον τόνο.
Πάντως έχω τρία τέτοια (δίχαλα) και το ένα δίνει άλλο τόνο από τα άλλα δύο. Λα πάντα, αλλά λίγο πιο κάτω. Δεν ξέρω αν με τον χρόνο έχει φθαρεί χωρίς ορατά σημάδια ή αν ήταν εξ αρχής ξεκούρδιστο.
Την τελευταία φορά που είδα σε λάιβ επί σκηνής να δίνει ο ένας στον άλλο τόνο για να κουρδίσουν, συνειδητοποίησα πόσο καιρό είχα να το δω αυτό και είπα «πάλι καλά, κάποιοι δεν το 'χουν χάσει ακόμα!»
Βέβαια κατανοώ την ανάγκη να κουρδίζεις σβέλτα με το μανταλάκι για να μην κάνει κοιλιές το πρόγραμμα, να μην επηρεάζεσαι από τους γύρω ήχους κλπ., αλλά άλλο αυτό κι άλλο να μην αναγνωρίζεις την ύπαρξη άλλων τρόπων να κουρδίσεις!
Ακόμα και η φράση «ησυχία να κουρδίσουμε» κοντεύει να γίνει γραφική: τι τη θες την ησυχία για να κουρδίσεις;
Αν είναι να χρησιμοποιήσω δόντια, παίρνω και σφυρίχτρα! Παίζεις και μπουζούκι με τα δόντια σαν τον Τζίμι Χέντριξ του μπουζουκιού στην Αυστραλία;
Το πιο χαμηλό λα μπορεί να είναι κατασκευαστικό λάθος, ή ίσως είναι σε άλλη συχνότητα (πάντα την γράφουν πάνω). Μαζί με την Απαρτιάν μου ήρθε και ένα διαπασών αντίκα που γράφει 870 αλλά είναι πιο βαρύ, σαν να μην είναι στα 435 αλλά στα 217,5 (η 5η της κιθάρας).
Δε θα ξεχάσω την εξής φάση:
Όταν υπηρετούσα στην Κάρπαθο, έχουμε μαζευτεί μια παρέα με όργανα μια μέρα στο σπίτι ενός από μας. Ήμασταν όλο δασκάλοι, δηλαδή ξένοι, κι ένας ντόπιος λυράρης. Οι ντόπιοι λυράρηδες δεν έχουν καμία απολύτως αίσθηση του απόλυτου κουρδίσματος: κουρδίζουν στον αέρα, και από την πολλή εμπειρία ξέρουν αυτομάτως να πούνε «ψηλό ταίριασμα, θα ακούγονται δυνατά οι φωνές» ή «χαμηλό ταίριασμα, θα βγαίνουν άνετα οι φωνές», αλλά το αν είναι Λα, Λα#, Σι κλπ. τους αφήνει απόλυτα αδιάφορους. Στο σχετικό κούρδισμα βέβαια (χορδή με χορδή και όργανο με όργανο) είναι αετοί.
Ο εν λόγω λοιπόν είχε έρθει με το καινούργιο του παιχνίδι, ένα πολλαπλό διαπασών-σφυρίχτρα με 5-6 «αυλούς» που του είχε χαρίσει κάποιος. Ήταν φανερό ότι δεν καταλάβαινε το νόημά του, αλλά όλη την ώρα σφύραγε μια το ένα, μια το άλλο, σχολιάζοντας: καλό ταίριασμα αυτό - καλό κι εκείνο, πάμε να το δοκιμάσουμε, χωρίς παράλληλα να αασχολείται με τη λύρα του, μόνο με τη σφυρίχτρα!