Γειά σας,
Μπορείτε να με βοηθήσετε με ένα τραγούδι που προσπαθώ να μάθω;
Αγόρασα το βιβλίο του Μυστακιδη και με ενδιαφέρει τα τραγούδι “Το Κουτσαβακι” του Ανέστη Δελια.
Πιο είναι το σωστό κούρδισμα; από παρτιτούρα δε καταλαβαίνω τίποτα, μόνο ταμπλατουρα.
Επισης το “Χθες το βράδυ στου καριπη” βλέπω στο youtube, έχει γράψει ο ίδιος ο Μυστακιδης DADFAD, τι εννοεί; η 4η η χοντρή χορδή να γίνει F; ή η 4η να παραμείνει D;
Ευχαριστώ
Αν και δεν παίζω κιθάρα, στην κιθάρα τα κουρδίσματα περιγράφουν τις χορδές από πιο μπάσα χορδή προς πιο πρίμα.
Επομένως από EADGBE πας σε DADFAD.
Κάτι όμως πέραν από αυτά, χωρίς να θέλω να σε απογοητεύσω.
Δε ξέρω τι εξοικείωση έχεις με το όργανο, απλά διαβάζοντας ότι δεν ξέρεις νότες, δε ξέρω πόσο εύκολο θα σου ήταν να μάθεις κάτι εναλλακτικό. Γενικότερα τα εναλλακτικά κουρδίσματα είναι μια σκάλα πάνω από τα βασικά. Το λέω με καλή πρόθεση και ελπίζω να μη με παρεξηγήσεις.
Καμία παρεξήγηση απόλυτος καθε βοήθεια είναι καλοδεχουμενη. Σε άλλα τραγούδια όπως το “Εφουμερναμε ενα βράδυ” λέει από κάτω προς τα πάνω. DBGDGD; Από κάτω προ τα πάνω, δηλαδή από την πιο μπάσα χορδή;
Όταν γράφει από κάτω προς τα πάνω, εννοεί από τα πρίμα προς τα μπάσα.
Επομένως το εν λόγω κούρδισμα από EADGBE (που είναι το βασικό) γίνεται DGDGBD.
Για εμάς στο Φόρουμ κάθε πιθανή βοήθεια (στο βαθμό που γίνεται μέσα από το γραπτό λόγο) δίνεται. Από εκεί και πέρα όμως το κατά πόσο μπορεί να είναι εκμεταλλεύσιμη έχει να κάνει με τις δυνατότητες και τις γνώσεις του αναγνώστη 
κατ’ αρχήν καλώς ήρθες!
βλέπω στο βιβλίο ότι έχει δύο τρόπους να λέει το ίδιο πράγμα: στην σελ.382 “από πάνω προς τα κάτω”, ενώ στην σελ.386 “από τα χαμηλά προς τα ψηλά”. και στις δυο περιπτώσεις αν κρίνω από τα κουρδίσματα, εννοεί από τα μπάσα προς τα πρίμα.
αν συγκρίνεις τις νότες στην παρτιτούρα με την ταμπλατούρα από κάτω, και φυσικά με τους πίνακες που έχει (αν και διαφωνώ με τον διαχωρισμό σε ματζόρε και μινόρε δρόμους) προκύπτει ότι στο κουτσαβάκι έχει ανοιχτό σολ, DGDGBD. στον καρίπη θα έπρεπε να έχει ανοιχτό ρε, DADFAD αλλά στο βιβλίο το έχει με F#. σε κάποια βίντεο που είδα στα πεταχτά, δεν πρόσεξα να παίζει στην τρίτη χορδή την μεσαία λα (στο βιβλίο την γράφει στο 3ο τάστο της 3ης χορδής), απ’όσο είδα την παίζει στην ανοιχτή 2η χορδή. σε ποιό ακριβώς βίντεο αναφέρεσαι;
πάντα από μπάσα προς πρίμα στην κιθάρα (στο μπουζούκι τα γράφουν ανάποδα από καντίνι προς μπουργάνα, ίσως λόγω συχνότητας χρήσης). επίσης με την ευκαιρία θέλω να πω ότι τα κουρδίσματα δεν είναι ένα σκαλί πιο πάνω, αλλά αντίθετα είναι φτιαγμένα για να εξυπηρετούν τον παίχτη με εύκολες δακτυλοθεσίες και ανοιχτά μπάσα. όλες οι παραδοσιακές/λαΐκές μουσικές χρησιμοποιούν ποικίλα κουρδίσματα, από τους μπλουζίστες μέχρι τον μπάτη.
Ευχαριστώ πάρα πολύ, με βοήθησες απίστευτα
να είσαι καλά φίλε μου! ό,τι θες ρωτάς και ό,τι μπορούμε απαντάμε!
Εδώ είναι το βιντεακη που είδα το κούρδισμα για το “Χθες το βράδυ στου καριπη”
Θεωρείς ότι για κάποιον που ξεκινά να μαθαίνει είναι χρήσιμο να μάθει τα κουρδίσματα εξαρχής προς ευκολία του;
@Michalis_Oikonomakis κι εδώ στην ανοιχτή δεύτερη παίζει το λα από όσο ακούω τουλάχιστον. η ανοιχτή φα ακούγεται καθαρά στο γρααανγκ που κάνει στο τέλος.
@alko101 δύσκολη ερώτηση γιατί πλέον έχει επικρατήσει ένα στάνταρ κούρδισμα στα όργανα. πάντως είναι δεδομένο ότι είναι πιο εύκολο να παίξεις κάποια μελωδία στο κούρδισμα που της αντιστοιχεί, δεν το κάνουν τυχαία όλοι οι λαϊκοί και “αυτοδίδακτοι” μουσικοί.
@liga_rosa ότι είναι πιο εύκολο να παίξεις κάποια μελωδία ναι, το καταλαβαίνω. Άλλωστε για αυτό υπάρχουν και διαφορετικά κουρδίσματα. Θέμα ευκολίας - πρακτικό θέμα - είναι. Όμως για κάποιον που τώρα ξεκινάει να μάθει, είναι χρήσιμο εξαρχής να μάθει τα εναλλακτικά κουρδίσματα; Πχ. είμαι νέος φέρελπις (στα ελληνικά wannabe) κιθαρίστας και μαθαίνω το όργανο, ακόμα δε ξέρω νότες, το κουτσοπαλεύω με κάτι βιντεάκια εδώ κι εκεί και λέω να πάρω τη μέθοδο του Μήτσου για να ξεστραβωθώ. Ο Μήτσος γιατί απευθύνεται σε όλους, μιλάει και για τα ντουζένια της κιθάρας. Άρα ξεκινώ από εκεί να μάθω απευθείας και τα εναλλακτικά κουρδίσματα ( ;;; ) ή μήπως πρώτα μαθαίνω τα “τυπικά” (3χ / 4χ / 5χ/ πένα για ρυθμό κλπ) που χρειάζεται και μετά προσαρμόζω στα όσα ήδη ξέρω και τα ντουζένια; Τη γνώμη σου σαν δάσκαλος ρωτάω.
μα η πένα είναι κοινή για όλα, όπως και τα 3/4/5χορδα δρόμοι κλπ. το θέμα για μένα είναι ότι ζούμε σε μια εποχή όπου έχει κυριαρχήσει το στάνταρ κούρδισμα, και έτσι θα ξεκινήσω από κει. ειδικά στην κιθάρα έχει νόημα γιατί πιο πολύ παίζουμε συνοδεία και ακκόρντα, παρά μελωδίες με αυτοσυνοδεία.
όταν όμως κάποιος θέλει ντουζένια είτε στο μπουζούκι είτε στην κιθάρα, εννοείται πως τα δείχνω μετά χαράς. βοηθάει και στην γενικότερη αντίληψη της μουσικής, γιατί σκέφτεσαι με βαθμίδες και όχι με νότες.
Κάνω μια σκέψη που θα μπορούσε να είναι υπέρ της απάντησης «Ναι», μετ’ επιφυλάξεων βέβαια:
Όταν μάθαινα σάζι, και ξεκινήσαμε το δεύτερο κούρδισμα, σαφώς και δεν είχα ακόμη γίνει εξπέρ στο πρώτο.
Από μια άποψη με μπέρδεψε, γιατί άλλαζε τη γεωγραφία της ταστιέρας. Από μια άλλη άποψη πάλι, έτσι κι αλλιώς όλα με μπέρδευαν αφού ήμουν αρχάριος (θέλω να πω: δεν ήταν το καινούργιο κούρδισμα μεγαλύτερο μπέρδεμα από όλα τα υπόλοιπα), και ήξερα ότι σιγά σιγά θα ξεμπερδευτώ. Οπωσδήποτε όμως τα τραγούδια του κάθε κουρδίσματος έβγαιναν εύκολα στο κούρδισμά τους.
Μόνο που στο σάζι δεν υπάρχει «στάνταρ» κούρδισμα και «εναλλακτικά», υπάρχουν κάποια βασικά κουρδίσματα που είναι ισότιμα. Αυτό είναι καθαρά θέμα συνήθειας, παράδοσης. Στην κιθάρα ισχύει άλλη παράδοση.
Ο καινούργιος όμως, που είναι άγραφο χαρτί, δε δεσμεύεται από καμία παράδοση. Ίσως το να μπουν από νωρίς τα κουρδίσματα στο μάθημα, σαν να μην ήταν «εναλλακτικά του στάνταρ» αλλά εξίσου στάνταρ κι αυτά, να ήταν ένα τολμηρό πείραμα που τελικά να αποδειχτεί αρκετά εύκολο.
Αποκτάς και μια ευελιξία έτσι. Ίσως όταν εμπεδώσεις καλά καλά το ένα κούρδισμα, να σκεφτείς «πώ, ποιος αλλάζει τώρα, να τα ξεμάθω όλα και να τα ξαναμάθω από την αρχή;»
Νίκο το ανοιχτό ρε με F# προφανώς και αναφέρεται στους ματζόρε δρόμους.
Τι εννοείς με αυτό;
@dimitris_mystakidis χαίρομαι που μπήκες στην συζήτηση!
το ίδιο λέμε, ότι ο καρίπης ως νιαβέντι θα ταίριαζε στο ρε μινόρε κούρδισμα.
αλλά στο βιβλίο (σελ. 414) βλέπω ότι το μεσαίο λα στην ταμπλατούρα βρίσκεται στο τρίτο τάστο (δηλαδή θα έπρεπε η ανοιχτή να είναι κουρδισμένη φα#). αν ήταν κουρδισμένη στο φα, τότε το λα θα έπρεπε να ήταν στο 4ο τάστο.
Εχεις δίκιο. Είναι λάθος της ταμπλατούρας.
`Πάντως σε ότι αφορά το αρχικό θέμα θεωρώ το να παίξεις αρχικά κομμάτια με ανοιχτά κουρδίσματα είναι σαν να μαθαίνεις άλλο όργανο.
έτσι εξηγείται. εν τω μεταξύ, στα λάιβ βλέπω ότι το παίζεις με ανοιχτή λα, που είναι πολύ ωραίο.
Ναι έτσι το παίζω.
Εν τω μεταξύ μια παρατήρηση για τα ανοιχτά κουρδίσματα που προέκυψε μετά την εμπειρία του Αμέρικα που έπαιξα πολύ μ αυτά.
Τα Σαμπά από σολ παίζονται πιο καλά με ματζόρε κούρδισμα…
θα το δοκιμάσω, ευχαριστούμε!
πάντως το στάνταρ κούρδισμα της κιθάρας είναι ταμάμ για λα σαμπάχ, βγάζει φοβερές δακτυλοθεσίες και φράσεις.
λίγο που το δοκίμασα, μετά από την πρώτη κρυάδα το συνήθισα κάπως. είναι χρήσιμο και για κάποια σαμπάχ που βγαίνουν ψηλά από λα (ντόκτορ, παπατζής).
το ότι έχεις χορδή που παίζεται μόνο ανοιχτή και μετά πας αμέσως στην επόμενη (σι-ρε) είναι περίεργο στην αρχή, αλλά φαντάζομαι βγάζει σε ενδιαφέροντα μονοπάτια.
επίσης είναι ωραίο (αναλόγως την φράση) η νότα ρε να παίζεται κάποιες φορές στο 3ο τάστο της 2ης χορδής, αντί για ανοιχτή στην πρώτη.