Κατασκευή μάνικου με ενίσχυση από ανθρακονήματα - μέθοδος neorion

Το εργαστήριο μας πιστεύει στην ελεύθερη διάδοση των γνώσεων. Σαν έμπρακτη συνέπεια αυτής της αντίληψης εκθέτουμε και από το ρεμπέτικο φόρουμ ένα βίντεο που δείχνει τον τρόπο που κατασκεύάζουμε τα μάνικα των οργάνων μας με ενίσχυση από ανθρακονήματα (carbon fibers). Περιμένουμε τις γνώμες σας.http://www.youtube.com/watch?v=ask-6esJboM#t=58

Εξαιρετικό βιντεάκι και αυτό, ακόμα και για μας τους μουσικούς, που δεν φτιάχνουμε όργανα.
Εντυπωσιακή η μέθοδος, σε όλα της στα στάδια.
Πάντως, ομολογώ ότι στην τελευταία μάζωξη το μπουζούκι του φίλου Νικήτα, κατασκευής του εργαστηρίου, έκλεψε την παράσταση. Δοκιμάζοντάς το, ήρθα σε επαφή με ένα μάνικο Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Ο.
Νοιώθεις την απόλυτη συμμετρία στο χέρι…

Καλλη η θεωρια κ. Χρηστο αλλα περιμενω να δω ενα οργανο σας να αντεχει στο χρονο. Προσφατα ειδα ενα καινουριο(που στοιχισε του ανθρωπου μετα απο ανταλλαγή 2000 γιουρο με ανθρακονημα και ηταν ηδη σκευρωμενο)μην πω για τα παλαιότερα που εχω δει…

πρεπει να εχω ξαναγραψει οτι και το δικο μου οργανο εχει ανθρακονημα…το βαρος του οποιου ειναι ισο με το βαρος του ξυλου οπου εχει αφαιρεθει απο το μανικο…το ανθρακονημα ερχεται ετοιμο απο αμερικη απο μια εταιρια που κατσακευαζει ‘μοντελα’ απο ανθρακονημα το εχω 2+ χρονια και δεν εχει παθει απολυτως τιποτα! κατασκευαστης ο Σταυρος Τουταλας

Κ. Μπότση , αυτή είναι η γραπτή μας εγγύηση ,δε καταλαβαίνω γιατί ο ίδιος ο ιδιοκτήτης του οργάνου , δεν ενοχλείτε ώστε να κάνει χρήση αυτού του μονομερούς δικαιώματος που του εξασφαλίζει η εγγύηση.

Η μέθοδος που δείχνει το βίντεο , που αποτελεί εξελικτικό αποτέλεσμα διαφόρων άλλων δοκιμών πράγματι εξασφαλίζει το αποτέλεσμα που υπόσχεται.Εσείς όμως μου γράψατε ούτε λίγο ούτε πολύ οτι δεν έχετε δει κάποιο αξιόπιστο όργανο από μας. Αν ίσχυε κάτι τέτοιο πως θα μπορούσε το εργαστήριο μας να ευδοκιμεί και να αναπτύσσεται για 35 χρόνια παρέχοντας την πιο πάνω ασυνήθιστη εγγύηση;;; Να γιατί δυσκολεύομαι να πιστέψω την αλήθεια της καλοπιστίας σας…

Ωστόσο δεν υπάρχει καμία μέθοδος όχι μόνο για την σταθεροποίηση του μάνικου αλλά ακόμα και στις μεγαλύτερες βιομηχανίες οποιοδήποτε προϊόντος που να εξασφαλίζει εκ προοιμίου το 100% της λειτουργικότητας. Η τυχαία τεχνική αστοχία δεν ακυρώνει την εγκυρότητα κάποιας μεθόδου. Αυτό είναι γνωστό νόμιμο δικαίωμα κάθε εφεύρεσης να της δίνεται η δυνατότητα κάποιου ελάχιστου ποσοστού αστοχίας κάτι που άλλωστε οδηγεί και στην βελτίωσή της.

Το ζητούμενο είναι -για να επανέλθουμε στο αντικείμενο μας- πως ο επαγγελματισμός και η σοβαρότητα καθενός εργαστηρίου κρίνεται ΚΑΙ από το πως αντιμετωπίζει οτιδήποτε δεν πήγε τόσο καλά. Η πιο πάνω εγγύηση νομίζω ότι δίνει πολύ σαφή εικόνα για τον επαγγελματισμό και της αξιοπιστία του εργαστηρίου μας.

Καλλη η θεωρια κ. Χρηστο
Αυτές οι “θεωρίες” όπως απαξιωτικά αναφέρεστε εκτός του ότι έχουν εξασφαλίσει το ελληνικό πατέντο βρίσκονται ήδη σε διαδικασία απόκτησης πατέντας της ευρωπαϊκής ένωσης , όπου η αυστηρότητα των προδιαγραφών είναι απο τις υψηλότερες παγκοσμίως!.. Εσείς ξέρετε πολλές Ελληνικές πατέντες που να αντέχουν την κατοχύρωση σε ευρωπαϊκό επίπεδο;;;

Με αφορμή όμως την δική σας απάντηση-αντιπαράθεση θα ήθελα να πω πως η ανιδιοτελής δημοσίευση μιας διαπιστωμένα πρωτότυπης μεθόδου από τον ιδιοκτήτη της νομίζω ότι δικαιούται κριτική γνώμη για την ουσία της. Κάποιος που δεν είναι κακόπιστος νομίζω οτι θα αναφερόταν περισσότερο στην μέθοδο και λιγότερο σε αμφίβολης προέλευσης εμπαθής κριτικές.

Ξέρω όμως κάτι που αντέχει σίγουρα στο χρόνο…θεωρείται ένα Ελληνικό χαρακτηριστικό και μάλιστα από την εποχή του Σωκράτη και αυτό είναι η εμπαθής μισαλλοδοξία την οποία μπορεί να διακρίνει και ένα μικρό παιδί σε διάφορα κακόπιστα μηνύματα.
Το θέμα όμως δεν είναι η αντιπαράθεση μαζί σας ή με οποιονδήποτε άλλον που δε γνωρίζω ούτε τον ίδιο ούτε τα κίνητρα του…Θα ζητούσα αν είναι δυνατό σε αυτό το θέμα να αποφύγουμε τις κακόπιστες ή ακόμη και εγκάθετες αντιπαραθέσεις που υποβαθμίζουν το φόρουμ από πεδίο συζητήσεων και κριτικής σε πρόσφορο έδαφος για δημιουργία εντυπώσεων.

είναι κρίμα μια αρνητική κριτική (και μάλιστα στο ίδιο μέσο όπου κάποιος εκτίθεται δημόσια) να αντιμετωπίζεται εξαρχής ως κακόπιστη, εμπαθής και μισαλλόδοξη. ειδικά για τον μπότη, για τον οποίον δεν θεωρώ ότι χωράνε τέτοιοι χαρακτηρισμοί.
όσον αφορά την ουσία: πράγματι, υπάρχουν αρκετοί οι οποίοι είχαν προβλήματα με την σταθερότητα των οργάνων σας και γιαυτό υποθέτω ότι παρέχετε την εγγύηση αντικατάστασης και επίσης οδηγηθήκατε στην ανάπτυξη της μεθόδου με τα ανθρακονήματα. κινήσεις τις οποίες φυσικά εκτιμώ και παραδέχομαι.
παράλληλα, έναν αιώνα τώρα φτιάχνονται όργανα μόνο με ξύλα, χωρίς βέργες και ανθρακονήματα, με εξαιρετική αντοχή στο χρόνο και τις συνθήκες. προσωπικά τα προτιμάω.

Είσαι μπροστά Χρήστο.Εξελίσσεις και εξελίσσεσαι.

κ. Σπουρδαλάκη,

Συγχαρητήρια για την δουλειά σας και για τον τρόπο που την παρουσιάζετε. Είναι πολύ σπουδαίο που δοκιμάζετε νέες τεχνικές, προσπαθείτε να τις βελτιώσετε και αυτό το μοιράζεστε με όλους εμάς. Αν το μπουζούκι ως όργανο παρουσιάζει “ευάλωτα” σημεία (όσον αφορά την κατασκευή), ο μόνος τρόπος να τα εξαλείψουμε - όσο αυτό είναι δυνατόν - είναι η έρευνα και η προσπάθεια για ένα βήμα λίγο πιο πέρα. Όσα αναφέρατε για το ξύλο και τις ιδιότητες του είναι η “αλήθεια” που πρέπει να παραδεχτεί ο καθένας που κατασκευάζει όργανα. Απο εκεί και πέρα είτε πρέπει να αποδεχτεί μοιρολατρικά το γεγονός πως “ακούνητο” μανίκι δεν πρόκειται να υπάρξει - με ότι αυτό συνεπάγεται στην φιλοσοφία κατασκευής, συντήρησης, βιωσιμότητας του οργάνου - είτε θα πρέπει να ψάξει για νέες μεθόδους ή τρόπους βελτίωσης των ήδη υπαρχουσών. Προσωπικά είμαι υπέρ οποιασδήποτε τεχνικής αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την αναπόφευκτα προβληματική συμπεριφορά του μανικιού.

Και πάλι συγχαρητήρια για το “ανέβασμα” του βίντεο.

Φίλε μου Μπότη ,ανέκαθεν η θεωρία γραφόταν μετά την εφαρμογή…

Νομίζω πως χρωστάω μια απάντηση - εξήγηση στο θέμα.
Απ’ όσα όργανα έχω δει, και είναι αρκετά, δεν μπορώ να κάνω θετικά σχόλια αλλά ούτε και να σωπαίνω.
Όσο για τη σκληρή γλώσσα που χρησιμοποίησα στο πρώτο μήνυμα, που βιαστικά μου ανταποδόθηκε, σκοπό είχε να καταλάβετε επιτέλους όλοι οι οργανοποιοί πώς αισθάνεται ένας οργανοπαίχτης όταν το ακριβό του όργανο παθαίνει ζημιά στην πενταετία, κι ας έχει εγγύηση, πώς αισθάνεται ο ερασιτέχνης και αρχάριος που δείχνει με καμάρι το καινούργιο όργανο στον επαγγελματία και πιο έμπειρο και αυτός του απαντά: ‘’ 600 ευρώ το πήρες;’’
τέλος για να επιστρέψω στο θέμα κ. Σπουρδαλάκη, ελπίζω και εύχομαι οι καινούργιες τεχνικές και τα ξύλα που προωθείτε να αποδώσουν και να δούμε αξιόλογα όργανα εξαιρετικής αντοχής στο χρόνο και τις καιρικές μεταβολες.
Τότε να είστε σίγουρος ότι θα ακούσετε θετικά σχόλια και από μένα
Τάκης Καντζιλιέρης.

Γεια χαρά και καλη χρονιά σε όλους με υγεία,
Να πω και εγώ ενα μπράβο στον Χρήστο για το βιντεάκι του και για την όρεξη που έχει να μοιράζει και να εκθέτει μεθόδους και τεχνικές ειδικά με την νοοτροπία που υπάρχει στην Ελλάδα. Επειδή πολλά ακούστηκαν να καταθέσω και εγώ την εμπειρία μου απο τα όργανα του Σπουρδαλάκη. Η φύση της δουλειάς μου με αναγκάζει να ταξιδεύω συχνά μεταξύ Αγγλίας-Νορβηγίας και Ελλάδας, επιστρέφω τουλάχιστον 2-3 φορές το χρόνο Ελλάδα για γιορτές διακοπές κτλ.

Μέχρι στιγμής έχω 3 όργανα, εκ των οποίων τα 2 είναι του Σπουρδαλάκη με carbon στο μάνικο. Για να μην μακρυγορώ, τα μόνα όργανα που μπορώ να ταξιδεύω μαζί τους και να αντέχουν τις ακρέες υγρασίες εκει που βρίσκομαι είναι τα όργανα του Χρήστου. Μάλιστα το παρεάκι που μπουζουκιζουμε συχνά στο εξωτερικό όλοι έχουν όργανα του Χρήστου (3χορδα-4χορδα)ακριβώς γι’αυτόν το λόγο.
Πραγματικά τόσο η δική μου εμπειρία αλλά όσο και των ξενιτεμένων φίλων “ρεμπετόσκυλων” είναι η καλύτερη τα τελευταία 4-5 χρόνια που η παρέα νταλαβερίζεται με τα Σπουρδαλακικά όργανα.

Αναφέρεσαι προφανώς σε όργανα που έχεις στην κατοχή σου, κ’ όχι γενικά κι αόριστα, έτσι;!

Σαφώς μιλάω από την εμπειρία μου -τόσο τη δική μου όσο και τον φίλων μου- έχοντας δοκιμάσει σε ανάλογες συνθήκες και όργανα άλλων κατασκευαστών ( περισσότερο ο περίγυρος μου για να είμαι ειλικρινής) .
Χωρίς να εννοώ ότι όλα τα όργανα χωρίς carbon στο μπράτσο είναι ασταθή , απλά αυτά που έτυχα να συναντήσω ήταν απο λίγο έως ενοχλητικά πολύ. :088:

Προς Κ. Καντζιλιέρη

Ποιος σας είπε να κάνετε θετικά σχόλια ή να σωπάσετε;;;; Πάντως όχι εγώ.
Το μην σας αρέσουν τα όργανα που κατασκευάζω είναι απολύτως θεμιτό όπως θεμιτό είναι να εκφράζετε την γνώμη σας όπου και όπως νομίζετε. Άλλωστε οι αισθητικές προτιμήσεις εκφράζουν την αισθητική και τον προσωπικό πολιτισμό του καθενός πράγμα απόλυτα σεβαστό και αδιαπραγμάτευτο.
Συνεπώς δε αντέδρασα έτσι στο σχόλιο σας για αυτό τον λόγο αλλά για το ότι :

Καλλη η θεωρια κ. Χρηστο αλλα περιμενω να δω ενα οργανο σας να αντεχει στο χρονο.

Εφόσον όπως μου λέτε έχετε δει και αρκετά όργανα δικά μου , βρίσκω τουλάχιστον περίεργη τη σύμπτωση να έχετε συναντήσει μόνο όργανα που δεν έχουν αντέξει στον χρόνο!!! Την στιγμή που ο Μανώλης Καραντίνης μέχρι τουλάχιστον και την δουλειά με τα live της Τσανακλίδου ηχογραφούσε (όπως ο ίδιος με έχει διαβεβαιώσει) με ένα τετράχορδο δικής μου κατασκευής (που έπεσε στα χέρια του ως δεύτερο ή τρίτο χέρι) απο τα πρώτα που έφτιαξα το οποίο μάλιστα το υπέγραφα ως οργανοποιείο η Ζιγκουάλα με το τηλέφωνο του πατρικού μου σπιτιού.Εξ αυτού συμπεραίνω οτι το όργανο ήταν κατασκευασμένο πριν απο το 1982. Χρησιμοποιώ αυτό το παράδειγμα όχι γιατί θέλω να ζητήσω εύσημα για την δουλειά μου εξαιτίας της κολακευτικής προτίμησης που έδειξε για τόσα χρόνια κάποιος επώνυμος μουσικός αλλά γιατί είναι ένα απ’τα πολλά εξόφθαλμα παραδείγματα μακροβιότητας και αντοχής. Θα μπορούσα να αναφέρω και άλλα τέτοια παραδείγματα λιγότερο ή περισσότερο επώνυμων μουσικών είτε σε μπουζούκια είτε σε κιθάρες αλλά αποστρέφομαι την λογική του εργαστηρίου που κατοχυρώνει την αξία της δουλειάς του μέσα απο την προτίμηση φανταχτερών ονομάτων. Άλλωστε όπως μπορείτε να δείτε και στα άλλα βίντεο που έχουμε ανεβάσει οι μουσικοί που με έχουν βοηθήσει είναι πελάτες-φίλοι του εργαστηρίου που μόνοι τους προθυμοποιούνται χωρίς κανένα αντάλλαγμα στην καταγραφή των προσπαθειών μου χωρίς ποτέ το κριτήριο να είναι ο βαθμός αναγνωρισιμότητας.

σκοπό είχε να καταλάβετε επιτέλους όλοι οι οργανοποιοί

Πραγματικά δεν μου είναι ευχάριστο που αναγκάζομαι να διαφωνήσω για άλλη μια φορά μαζί σας και μάλιστα εδώ απόλυτα:
Οι γενικεύσεις του είδους " εσείς οι οργανοποιοί" είναι παραπειστικές , τέτοιες γενικεύσεις έλκουν την καταγωγή απο άλλες παρόμοιες του είδους “εσείς οι ηλεκτρολόγοι” , “εσείς οι ταξιτζήδες” , “εσείς οι μετανάστες” κτλ. Οι οργανοποιοί δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Όπως σε κάθε επαγγελματική ομάδα υπάρχουν τα άσπρα και τα μαύρα πρόβατα ή και άλλα με ενδιάμεσες αποχρώσεις έτσι και οι οργανοποιοί διαφέρουμε μεταξύ μας ως προς τον τρόπο που δουλεύουμε , ως προς τον ήχο και την εν γένει αισθητική του οργάνου που κατασκευάζουμε και ως προς την συμπεριφορά μας στους πελάτες. Για παράδειγμα εγώ ανήκω σε εκείνη την αντίληψη της οργανοποιίας που ενδιαφέρεται για την διάδοση των τεχνικών γνώσεων ενώ άλλοι (και αυτό είναι σεβαστό) διαλέγουν την μυστηριώδη οδό της διαφύλαξης τεχνικών μυστικών. Νομίζω πως κάθε οργανοποιός έχει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του και ευτυχώς στην Ελλάδα μέχρι στιγμής υπάρχει τέτοια ποικιλία αισθητικών ηχητικών και άλλων ποιοτικών αντιλήψεων γύρω απο την οργανοποιία , έτσι ώστε ο μουσικός να μπορεί να διαλέξει ανάλογα με την κρίση του εκείνο τον οργανοποιό και όργανο που του ταιριάζει.
Κ. Καντζιλιέρη αν ενδιαφέρεστε να κατατοπιστείτε για τις αντιλήψεις μου γύρω απο το θέμα παρακαλώ διαβάστε αυτή την δημοσίευση (ειλικρινά θα ήταν τιμή για μένα)

πώς αισθάνεται ο ερασιτέχνης και αρχάριος που δείχνει με καμάρι το καινούργιο όργανο στον επαγγελματία και πιο έμπειρο και αυτός του απαντά: ‘’ 600 ευρώ το πήρες;‘’

Τέλος θα ήθελα να σας βεβαιώσω πως συμμερίζομαι απόλυτα την απογοήτευση ενός άπειρου αρχάριου που απογοητεύεται όταν κάποιος υποτιμά την επιλογή του. Έχω εργαστεί σαν μουσικός για 13 συνεχόμενα χρόνια και καταλαβαίνω τον κόπο του μουσικού είτε ερασιτέχνη είτε επαγγελματία. Επειδή ακριβώς αισθάνομαι βαριά την ευθύνη της υπογραφής μου σε οποιοδήποτε οργάνο πουλάω, γι’αυτό και εξασφαλίζω τον μουσικό με την γραπτή εγγύηση όσο πιο απόλυτα μπορώ έναντι οποιουδήποτε πιθανού σφάλματος μπορεί να εμφανιστεί χωρίς κανένα χρονικό περιορισμό.
Πιστεύω έμπρακτα-όπως βλέπετε- ότι το χειροποίητο όργανο πρέπει να ικανοποιεί συγκεκριμένες τεχνικές προδιαγραφές (πχ αντοχή στο σκέβρωμα, στο καπάκι , κ.α.) για πάντα και μάλιστα ανεξάρτητα από την αξία του. Γι’αυτό είτε όργανο των 1000 ευρώ που είναι το φθηνότερο μας , είτε των 3500 ευρώ (τα πιο ακριβά Golden μοντέλα με φυλλα χρυσού στο εσωτερικό τους) καλύπτονται ακριβώς από την ίδια εγγύηση.
Ωστόσο πρέπει να παραδεχτούμε πως οι αξιολογήσεις για την εν γένει αισθητική και ήχο των οργάνων είναι αυστηρά υποκειμενικές και δε λείπουν και εκείνες οι λίγες περιπτώσεις που κρύβουν σκοπιμότητες. Έχω την γνώμη ότι κάθε μουσικός που διαθέτει κάπως ώριμη κρίση πρέπει να εμπιστεύεται τα δικά του μόνο αυτιά και την δική του αίσθηση αποκλειστικά , χωρίς να παρασύρεται απο κρίσεις “εμπειρότερων” ή ακόμα και απο τις προτιμήσεις σε οργανοποιούς των φανταχτερών ονομάτων όπως ανέφερα πιο πριν. Αυτό γιατί η σχέση που αναπτύσσει ο μουσικός με το όργανο είναι προσωπική όσο και οποιαδήποτε άλλη σχέση έκφρασης.
Άραγε θα μας ενδιέφερε η κρίση κάποιου τρίτου -όσο σπουδαίος και αν είναι αυτός- για το ταίρι που έχουμε στην καρδιά μας και αγκαλιάζουμε ;

Συγγνώμη για την σχοινοτενή απάντηση αλλά όπως βλέπετε είμαι πρόθυμος να απαλείψω κάθε εστία παρανόησης έτσι ώστε η όποια διαφωνία ή συμφωνία με εσάς ή με οποιοδήποτε άλλον να μην οφείλεται σε παρεξηγήσεις.
Παραμένω πάντοτε ειλικρινά διαθέσιμος στην καλόπιστη κρίση σας.
Ευχαριστώ πολύ για τις παρατηρήσεις σας

Κυριε Σπουρδαλακη,

εκτιμω και θαυμαζω την αισθητικη των οργανων σας.
Επισης εκτιμω το υψηλο επιπεδο που διαφενεται να εχεται ως ανθρωπος απο το τροπο που απαντατε και συνομιλειται
Χαιρομαι επισης που περνεται μερος σε μια τετοια συζητηση, και δειχνεται μερος της δουλειας σας και της τεχνικης σχεδιασης και κατασκευης των οργανων σας.

Μιας και βρηκα ευκαιρεια, θελω να θεσω ενα ερωτημα που το εχω κανει σε αυτο το φορουμ κανα 4 φορες, και δεν πηρα απαντηση απο κατασκευαστη ακομα.
Θα χαιρομουν και θα εκτιμουσα εαν μου λυνατε την απορεια

Εχω κανει καμμια τρίαρια φορές το ίδιο ερώτημα οπότε βρίσκω ευκαιρία , και η είναι χαζό ως ερώτηση η κανείς δεν θέλει να απαντήσει σοβαρά και με ειλικρίνεια

[i]
Εχω ξανακάνει στο παρελθόν αυτή την ερώτηση

Υπηρξαν οργανοποιοι που τα μπουζούκια τους κατασκευασμένα απο κόντρες ξύλου παρέμειναν σταθερά κατα το πέρασμα του χρόνου ;

Εαν ναι , τότε τι το διαφορετικό είχαν εκείνα τα μπουζούκια ; Καλύτερα υλικά; Καλύτερη τεχνογνωσία απο το μάστορα ; Υπήρξαν κάποια που δεν μεταβληθηκαν με το πέρασμα του χρόνου αλλα ήταν καθαρη τύχη; Οι συνθήκες χρήσης , φύλαξης και συντήρησης απο τους κατόχους τους έπαιξε ρόλο ;

Διοτι εάν , λέω εάν στο τέλος το μπουζούκι ως κατασκευή ( και κυρίως το τριχορδο με τοσο μακρι μανίκι και τέτοιες τάσεις) είναι όργανο σε συνέχεια αστάθεια και αστοχία , τότε ισως θα έπρεπε να γυρίσουμε σε 63 εκ κλίμακα, και πλατυτερο μρατσο όπως τα προπολεμικά μπουζούκια

[/i]

Εαν όμως το μπουζούκι στη σημερινή του μορφή είναι όργανο σε ισορροπία , τότε να αναζητήσουμε τα αιτία γιατί κάποια όργανα χωρίς . βεργες και νηματα παρέμειναν ανέπαφη στο πέρασμα του χρόνου

και συνεχιζω τη σκεψη μου

Να το θεσω απλα το ερωτημα

Στα 120 χρονια σχεδον χρονια υπαρξης του μπουζουκιου οπως το ξερουμε στη μεταγενεστερη εποχη, υπηρξε/υπαρχει οργανοποιος που κατασκευαζε/κατασκευαζει οργανα, με μανικο χωρις βεργα και νηματα, τα οποια ποτε δεν κουνηθηκαν στο χρονο (η εστω το μεγαλυτερο ποσοστο παραγωγης του ~80%)

Εαν υπαρχει, τοτε ολοι οι αλλοι( που δεν καταφεραν να σταθεροποιησουν το μανικο με το παραδοσιακο τροπο ξυλου/κοντρες ) ηταν/ειναι “ερασιτεχνες” ? ( Διευκρινηση΄το “ερασιτεχνες” ως λογοπαιγνιο σε εισαγωγικα)

Εαν οχι, τοτε δε μπορει εκατονταδες κατασκευαστες που περασαν,να ηταν ολοι τους “ερασιτεχνες”,… υπαρχει θεμα με τη στατικη κατασκευη και σχεδιαση του οργανου.

Οι οργανοποιοι που στράφηκαν σε άλλες μεθόδους , το έκαναν διοτι υποθέτω “απέτυχαν” μετα απο πολλές προσπάθειες με το παραδοσιακό τροπο

Την εποχή πριν του αλουμινίου και του ανθρακο-νηματος , οι οργανοποιοι τι έκαναν ;
υποθέτω πως η’ οι παίχτες ταλαιπωρουντο με το σκεβρωμα-ξεσκεβρωμα και σέρβις των οργάνων, η’ υπήρχαν κάποιοι ονομαστοι οργανοποιοι που έφτιαχναν μπουζούκια με εγγύηση ζωής , και εκεί πήγαιναν οι περισσότεροι

Αυτή είναι και η απορεια μου !

Ευχαριστω εκ των προτερων

Με αφορμή τη συζήτηση του κ. Σπουρδαλάκη με συμφορουμίτες, αλλά και από άλλες συζητήσεις, έχω την ανάγκη να πω πώς πιστεύω ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται η δουλειά των οργανοποιών, πλην ελαχίστων ίσως απατεώνων, που σε κάθε δουλειά υπάρχουν και πρέπει να γνωστοποιούνται για να μην την πατήσουν και άλλοι.
Πιστεύω λοιπόν, ότι δε χρειάζεται ούτε η ακραία επιδοκιμασία ούτε η ακραία αποδοκιμασία. Καταρχήν, γιατί έχουμε να κάνουμε με επαγγελματίες που καταθέτουν τον κόπο τους και όπως σε κάθε δουλειά απαιτούν έναν ελάχιστο σεβασμό, αλλά φυσικά πρέπει να είναι ανοικτοί και σε κάθε βάσιμη κριτική. Ακόμη περισσότερο, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σε αυτή τη δουλειά δεν υπάρχει η τυποποίηση που υφίσταται πχ. στην αυτοκινητοβιομηχανία. Ο ίδιος μάστορας μπορεί και εν αγνοία του, να βγάλει το καλύτερο και μετά το χειρότερο μπουζούκι που έχει ακούσει κάποιος.

Τώρα στο προκείμενο, βρίσκω πολύ εύστοχο το ερώτημα τουSdimis, για όποιον είναι διατεθειμένος να απαντήσει: με τις ‘παραδοσιακές’ κόντρες κατασκευάζονται όργανα σταθερά στο χρόνο και αν ναι με ποιο τρόπο.

Είμαι κάτοχος μπουζουκιού με ανθρακονήματα από τον Χρήστο Σπουρδαλάκη (πιθανότατα παλαιότερης τεχνοτροπίας από αυτή που παρουσιάζεται στο βίντεο) εδώ και τρία χρόνια, αλλά είμαι και κάτοχος άλλων δύο “παραδοσιακών” μπουζουκιών άλλων οργανοποιών.
Πιστεύω ότι μπορεί ένα όργανο παραδοσιακής τεχνοτροπίας με ξύλινες κόντρες να αντέξει μέσα στο χρόνο και να είναι σχετικά αμετάβλητο στις αλλαγές θερμοκρασίας/υγρασίας και πιθανότατα και στις χρόνιες τάσεις. Αντίστοιχα, ένα σπίτι παραδοσιακής τεχνοτροπίας από πέτρα και ξύλο μπορεί να προσφέρει ό,τι και ένα σύγχρονης κατασκευής σπίτι: μια κάποια θερμομόνωση, ηχομόνωση, και μια κάποια αντισεισμική προστασία. Γιατί εξελίχθηκε όμως η κατασκευή του σπιτιού; Δεν συνεχίζω το συλλογισμό μου διότι νομίζω πως αντιλαμβάνεστε τη συνέχεια…
Είναι θέμα φιλοσοφίας και αισθητικής κάθε οργανοποιού καθώς αντίστοιχα αισθητική, φιλοσοφική έως και ιδεολογική επιλογή κάθε μουσικού με ποιό όργανο θα επιδιώξει -και ίσως καταφέρει- να εκφραστεί.

Μπαμπη καλημερα
δεν νομίζω πως ισχύουν οι ίδιοι κανόνες στη σύγκριση εξέλιξης δομικών στοιχείων ενός σπιτιού
απο το σπίτι με πέτρα περάσαμε στο σπίτι με πλοιθες, σε σπίτι με τούβλα , σε σπίτι με ελαφρό μόνοτικο υλικό πλοιθων, στα προκάτ σάντουιτς κτλ.

Η εξέλιξη. Στην κατασκευή έγινε λόγο τυποποίησης πρώτων υλών , οικονομίας στη κατασκευή , στις εργατοωρες και στο χρόνο ολοκλήρωσης της κατασκευής , καλύτερων μονουικων και αντί σεισμικών πρόωρων υλών κτλ

Στο μπουζουκι όμως δεν έχουνε να κάνουμε με χρήση ενός νέου πρώτου υλικού ( ξύλο στο μανίκι ). Έχουνε να κάνουμε με τροπο ενισχύσεις αυτής της πρώτης ύλης που χρησιμοποιείται … Στη δική σου περίπτωση πετρα

Εχουνε λοιπόν δυο κατασκευαστές σε παραδοσιακό οικισμό των Ιοωννινων για παράδειγμα
η πολεοδομία τους λέει μα ακολουθήσουν παραδοσιακή τεχνική που να εναρμονίζεται με τον οικισμό

ο ένας κατασκευαστής φτιάχνει παραδοσιακά με πέτρα , ο άλλος με πέτρα και εσωτερική ενίσχυση απο ανθρακονημα
Η ιστορία εχει δείξει οτι σπίτια και με πέτρα , και με πέτρα και ενίσχυση έχουν πέσει σε σεισμούς και αλλά έχουν διατηρηθεί ανέπαφα.

εγω γιατί θα προτίμηση το κατασκευαστή με την ενίσχυση , όταν δε η κατασκευή του στοιχίζει περισσότερο χρόνο , ακριβότερα υλικά και ακριβότερη συνολικά κατασκευή ;

την ίδια στιγμή δεν έχω ένα πίνακα στατιστικής ανάλυσης που μου δείχνει ξεκάθαρα πως τα σπίτια με πέτρα και ενίσχυση είναι πιο αντισεισμικα στο πέρασμα των τελευταίων 5 /10 χρόνων κατα 80% απο οτι σπίτια με μόνο πέτρα απο άλλο κατασκευαστή

Ρε σεις ανεβασε ενα βιντεο ο ανθρωπος και τον πηρατε απ τα μουτρα. Τι πραγματα ειν αυτα ρε?
Να υπαρχει και λιγο τακτ…ετσι το λεμε στο χωριο μου.
Δεν φτανει που τα ανεβασε ολα στη φορα ο ανθρωπος, την στιγμη που αλλος αφηνει το σκαρπελο στον παγκο μολις μπει ανθρωπος στο μαγαζι του,θα τον δειρουμε κιολας στο τελος.
Δεν τον γνωριζω τον ανθρωπο εκτος απο μια μινι κουβεντα που ειχαμε καποτε σε μια εκθεση, και δεν νομιζω να με θυμαται, αλλα και μονο απ τον γραπτο του λογο καταλαβαινει κανεις οτι προκειτε για εναν καλιεργημενο και διαβασμενο ανθρωπο.Θα επρεπε λοιπον να τον αντιμετωπιζουμε και αναλογα.Η γνωμη μου …

2 «Μου αρέσει»