Βρέθηκε αυτό το μπουζούκι τη προηγούμενη βδομάδα εδώ στην επαρχία που μένω 3 ώρες βόρεια από τη νεα υόρκη. ήταν στη κατοχή ενός 91 χρονου ο οποίος δεν κατάφερε να παίξει τίποτα πέρα από το 'ποτέ τη κυριακή…
είναι έργο του α. σταθόπουλο, με ημερομηνία τυπομένη στην ετικέτα JAN 1913 - όμορφο μπουζούκι σε αρκετά καλή κατάσταση. μοιάζει πολύ με το ‘βασιλικό’ μπουζούκι του σταθόπουλο με τη κορώνα το οποίο έγινε το '12 αν δεν κάνω λάθος.
ο λόγος που ανεβάζω το όργανο με μερικές εικώνες είναι το εξίς - πιστεύω οτί αυτό το μπουζούκι δεν έχει παιχτεί γιά τουλάχίστον 60 χρόνια αν όχι και παραπάνο. και πιστεύω οτι α αριθμός των χαρακιών θα έχει ενδιαφέρον για όλους που ψάχνουν να βγάλουν κάποια συμπεράσματα για τα παλαιά μπουζούκια.
εδώ υπάρχουν 4 χαρακιές στη θέση του κάτω ρε -
πάνω πάνω έχουμε καντίνι-κενό- και δύο μπουργάνες
2 χαρακιές στη μέση
και 3 χαρακιές κάτω με δύο χορδές
από κόκαλάκι σε κοκαλάκι είναι περίπου 663μμ. παρακαλώ είμαι πολύ περίεργος να ακούσω μερικά σχόλια γιά τη κατάσταση της μπουργάνας αυτής…
Καλός μάστορας και ευγενέστατος άνθρωπος. Αρκετοί παίχτες από Αμερική τον προτιμούν και επισκέπτονται λόγω της προϋπηρεσίας του στη Νέα Υόρκη πριν έρθει Ελλάδα.
Μια και είστε όλοι οι γνώστες επί του θέματος εδώ, μια απορία που έχω από παλιότερα. Έχω την εντύπωση ότι οι σημερινοί μάστορες που κάνουν μπουζούκια στα παλιά πρότυπα, με τσάκιση, δεν κάνουν τόσο έντονη την κλίση όσο ο Σταθόπουλος και οι υπόλοιποι παλιοί. Ισχύει όντως; Και αν ναι, το έχει συζητήσει κανείς με κάποιο μάστορα για τους λόγους που γίνεται αυτό και δεν το κάνουν πιο έντονο;
Νομίζω ότι δεν ισχύει, φαντάζομαι ότι και τα μαντολίνα αλλά και τα μπουζούκια που δανείζονται την τσάκιση είναι ίδιας κλίσης με παλιά.
Επίσης αν δεν κάνω λάθος όσοι κάνουν τσάκιση στα μπουζούκια λίγο πολύ ασχολούνται και με μαντολίνα.