Γεια χαρά κι απο μένα, καλώς σας βρήκα!
Μια ερώτηση μπορεί κάποιοσ να μου πει το ντουζένι και το δρόμο για το γνωστό
τραγούδι του Μιχάλη Γενίτσαρη, Καραντουζένι κούρδισα;
Ευχαριστώ προκαταβολικώς!
1 «Μου αρέσει»
Το περίεργο είναι οτι δεν χρειάζεται να κουρδίσεις σε καραντουζένι (Ρε-Σολ-Λα) για να παίξεις αυτό το κομμάτι αφου το κανονικό κούρδισμα είναι (νομίζω) αυτό που χρησιμοποιείται για αυτό το κομμάτι…
Δεν γνωρίζω τους δρόμους αρκετά καλά αλλα άνοιξα το βιβλίο του Παγιάτη και κατέληξα στα εξής:
Το οργανικό μέρος είναι ΧΙΤΖΑΖ
και το φωνητικό ΣΑΜΠΑΧ
είναι η πρώτη μου απόπειρα να ονομάσω δρόμους και θα εκτιμούσα λίγο βοήθεια…με άλλα λόγια, μην με παίρνεις και πολύ στα σοβαρά…περίμενε να απαντήσει κάνας άλλος…
(τελικά αυτό είναι ένα απο τα δύο μυστήρια της Ελληνικής μουσικής για μένα…γιατι το τραγούδι “καραντουζένι” δεν παίζεται με καραντουζένι…Το αλλο είναι το εξής: γιατι αυτό το άσμα που λέει ΅"αντε κάντε όλοι στη μπάντα να βγει να χορέψει ο σαλονικιός" …είναι τσιφτετέλι;λες και ο πολλά βαρύς σαλονικιός θα αρχίσει να κουνάει την κοιλιά του σε τέτοιο ρυθμό, και όλοι θα κάνουν και …λεζάντα …να τον χαζέψουν)
Επειδή το κομμάτι δεν μου αρέσει, δεν το έχω ακούσει ποτέ προσεκτικά. Δεδομένης όμως της εποχής που χτυπήθηκε σε δίσκο (πολύ μετά την κατάργηση των 78 στροφών) θεωρώ άκρως απίθανη την περίπτωση να κούρδισε ο Γενίτσαρης καραντουζένι για την ηχογράφηση. Τώρα, για την άλλη περίπτωση που λές Αλέξανδρε, έτσι των “κάθησε” των ανθρώπων, έτσι το φτιάξανε. Το ζητούμενο ήταν απλά και μόνο να φτιαχτεί ένα πιασιάρικο κομμάτι για τις πίστες, αυτό το πέτυχαν. Από πολύ παλαιότερες εποχές, όπου το σιτάρι το άλεθε ο μύλος του χωριού και η σκόνη από το αλεύρι επικάθιζε σε κάθε επιφάνεια του μύλου, η δε μυλωνού τριγύριζε παντού με το σκούρο της φόρεμα και τις φαρδυές της καμπύλες, ο λαός έφτιαξε για αυτές τις περιπτώσεις τη γνωστή ρήση “μην περιμένεις καλλιγραφία κλπ.”
Ευχαρίστω παιδιά! Πάντως δεν ξέρω αν το κομματι είναι εμπορικό η όχι, εμένα μου αρέσει πολύ σα μελωδία κυρίως! 
Kαι ομως
Το κομματι περαν οτι σκιζει ειναι γραμμενο πανω στο κουρδισμα καραντουζενι.
Το εν λογω κομματι ειναι μουσικη αδεπσοτη και στιχοι Γενιτσαρη και μαλιστα προκειται για αν απο τα λιγα εως ελαχιστα αυθεντικα ρεμπετικα τραγουδια του 19 ου αιωνα που σωθηκαν εως τις μερες μας ,παιζεται αποκλειστικα μονο στο καραντουζενι κουρδισμα και μαλιστα την ιδια μελωδια την επαιξε ο Μαρκος Βαμβακαρης στην αυτοβιογραφια του με τον τιτλο ειχα δεκα ταλαρα
Πάντως στην εκτέλεση αυτή:
http://www.youtube.com/watch?v=_lgugRhtlW4&feature=PlayList&p=7EC3B426B0B59297&playnext_from=PL&playnext=1&index=4
To μπουζούκι ( περα απο το απαραδεκτο reverb) ακούγεται “περίεργα”, σα να παίζει νότες που του δίνουν άλλη μαγεία, συνήθως σε τετιεσ περιπτώσεις, καποιο λάκο έχει η φάβα! Γι’αυτο έθεσα και το ερώτημα εδώ! Είναι σαν κάτι blues που η κιθάρα κουρδίζεται πχ έτσι ςστε όλο το Ματζορε ακορντο να είναι το ανοιχτο της κούρδισμα! Τηρουμένων των αναλογιών πάντα!
Βέβαια ισως εδω να μην έχει όντως κάτι περίεργο! Που θα πάει θα βρεθεί η άκρη!
Πραγματικά το κομμάτι είναι καλό!
Σταύρο μπορώ να ρωτήσω: Στην αυθεντική εκτέλεση είναι και ο μπαγλαμάς κουρδισμένος έτσι;
Στην ζωντανή εκτέλεση μπορεί να χρησιμοποιεί το “γόνατο” και όχι μπουζούκι γιαυτό να ακούγεται διαφορετικό το χρώμα…
Eπεξεργασία: Διαπίστωσα οτι δεν έχω ακούσει την πρώτη εκτέλεση…την οποία ακούω τώρα και πραγματικά ακούγεται διαφορετικό το κούρδισμα…
Το κομματι σε ηχογραφημενη εκδοχη που το εχω εχει κουρδισει στο θεο το οργανο αλλα ειναι καραντουζενι κουρδισμα μαζι με το θα ρθω νυχτα που ειναι αραμπιεν,αλλα και στην συναυλιακη ειναι καραντουζενι,ο Γενιτσαρης ηταν πραγματικα ο τελευταιος μεγαλος γνωστης αδεσποτων κομματιων και πολλων αλλων πραγματων περι ρεμπετικου παλιου γνησιου ρεμπετικου επειδη ομως ολοι σταθηκανε στον δυσκολο και ιδιοτροπο χαρακτηρα του και δεν κατεγραψανε οτι γνωριζε παρα τον ρωταγανε για τον σαλταδορο και τα γνωστα κομματια του και κυριως για τα μεταπολεμικα του χρονια,σε αυτο δεν συγχωρω κανενα και φυσικα και εμενα μιας και ζουσε μεχρι τωρα τελευταια,δυστυχως γι αυτο το ρεμπετικο το αδεσποτο του 19 ου αιωνα που για μενα προσωπικα προκειται για το αυθεντικο ειδος ξερουμε ελαχιστα και αν θελετε την αποψη μου που ισως την βρειτε ακραια η ρεμπετικη παραδοση του μπουζουκιου δεν σωθηκε ποτε αλλα χαθηκε εκει γυρω στο 1933
1 «Μου αρέσει»
Η πρώτη εκτέλεση ποιά είναι;
Εκτός από τη συναυλιακή, έχω βρει αυτήν του 1975.
Πάντως, αν κατάλαβα καλά πρόκειται για αδέσποτο του 19ου το οποίο ο Γενίτσαρης έβαλε στίχους, σωστά;
Την ίδια μελωδία κάπου την είχα ακούσει παλιότερα σε μια εκπομπή νομίζω, με τον Μουφλουζέλη σε μπαγλαμά.
Η μελωδία είναι όντως 19ου, ωραιότατη και πολύ διαδεδομένη. Σε αυτήν είναι γραμμένο και το Αντιλαλούν οι φυλακές καθώς και το Με κάποιαν στα Πετράλωνα. Το συγκεκριμένο κομμάτι δεν μου αρέσει γιατί το χαλάει αφάνταστα εκείνο το “μοντέρνο” τουμπελέκι. Και η “ωραία Θεσσαλονικιά” στην ίδια μελωδία πατάει.
Δεν νομίζω ότι έχει σχέση με το Αντιλαλούν οι φυλακές και το Με κάποια στα Πετράλωνα τα οποία είναι εάν δεν κάνω λάθος και τα δύο καθαρά σε δρόμο Τσαργιάχ για όλη τη μελωδία του τραγουδιού και των εισαγωγών, επειδή συμπίπτει μια πολύ μικρή φράση (φα μι ρε μι ντο ρε) . Εδώ έχουμε άλλη “συμπεριφορά” πιο συνθετη. Θα το ψάξω λίγο κι επανέρχομαι…
Βεβαίως, λάθος μου, άλλη μελωδία είχα στο νού.
μηπως παιζει τζουρα ;
Σε καποια σημεια βρισκεις κοινες μελωδιες με αλλα ,η εισαγωγη ειναι ιδια με του Μαρκου ειχα πεντε ταλαρα που ειναι γραμμενο με κασετοφωνακι απο το σπιτι και το υπολοιπο κομματι εγω το εχω στο αρχειο μου με τον Κερομυτη που το παιζει στους στιχους του 'τωρα το παιρνω με τη μουσικη ολοιδια ,μαλιστα ο Κερομυτης ελεγε οτι ετσι το επαιζε ο Πατερας του ο Χαραλαμπος που ηταν μπουζουξης του περασμενου αιωνα
Aπο ραδιοφωνικη εκπομπη , ο Γενιτσαρης μιλαει λιγο για τα κουρδισματα και παιζει το’‘Καραντουζενι’’ στο ομωνυμο τραγουδι
ανέβασα δύο ηχογραφήσεις του γενίτσαρη με ντουζένια, πιθανότατα από την ίδια εκπομπή της σοφίας μιχαλίτση που έβαλε και ο σταύρος από πάνω.
4 «Μου αρέσει»
‘‘Χαβάς’’ ονομάζεται ο σκοπός που παίζεται συνήθως με το κάθε ντουζένι ή είναι η μετατροπή που έγινε στο αραμπιεν απο ρε-σολ-σι σε σολ-ντο-μι ;
είναι αυτό ακριβώς. άμα προσέξεις, ακριβώς το ίδιο έπαιξε και ο μουφλουζέλης στον “ψαρά” του.
1 «Μου αρέσει»
Ούτε ίδιο, ούτε αλλιώτικο. Αυτό που λέει ο Σταύρος.
Εκτός από αδέσποτους σκοπούς, υπάρχουν και αδέσποτες φράσεις, που αν τις συνδυάσεις μεταξύ τους μια έτσι και μια αλλιώς βγαίνουν κάθε φορά διαφορετικοί σκοποί. Μπορεί όμως η ίδια φράση μέσα σε διαφορετικό συμφραζόμενο να φαίνεται διαφορετική, με αποτέλεσμα ακόμη και κάποιος που παίζει καιρό δυο τραγούδια να μην έχει συνειδητοποιήσει ότι εν μέρει παίζει το ίδιο.
Εδώ για παράδειγμα υπάρχει όντως μια φράση κοινή με το Αντιλαλούν, όπως επίσης και με τη Γιαννούσαινα. Όμως στο Καραντουζένι κούρδισα, αυτή η φράση είναι η 3η σε μια ενότητα τεσάρων φράσεων που είναι όλες διαφορετικές, στο Αντιλαλούν η φράση παίζεται δύο φορές ίδια ως απάντηση σε μιαν άλλη που παίζεται επίσης δύο φορές ίδια, και στη Γιαννούσαινα παίζεται δύο φορές ίδια χωρίς άλλην πιο πριν. Οπότε ακούμε τρεις διαφορετικές μελωδίες και δεν παρατηρούμε εύκολα ότι ένα τμήμα τους είναι κοινό.
Ένα άλλο παράδειγμα είχαμε εξετάσει αναλυτικά, όχι όμως και εξαντλητικά, σε παλιότερη συζήτηση:
Η πρακτική αυτή έχει το ακριβές ανάλογό της και στη στιχουργία: μαζεύω 10 δίστιχα και αν συνδυάσω μερικά από αυτά σε κάποια σειρά γράφω το Α τραγούδι, με κάποια άλλα σε άλλη σειρά το Β τραγούδι. Βέβαια εδώ ένα κοινό δίστιχο αναγνωρίζεται πολύ πιο άμεσα.
Τόσο δε στη μουσική όσο και στη στιχουργία, πρόκειται για πρακτικές που έρχονται άμεσα από τη δημοτική παράδοση.
2 «Μου αρέσει»