Το «Καραντουζένι κούρδισα», εκτός των παραπάνω, έχει επίσης πολύ χαρακτηριστικά κοινά σημεία και με τον «Σακαφλιά» που παίζει και πάλι ο Γενίτσαρης, και πάλι με κούρδισμα καραντουζένι, εδώ.
Παρατηρώ δε και κάτι άλλο:
Και στα τέσσερα (τον Σακαφλιά, το Καραντουζένι κούρδισα και τα άλλα δύο που ανέβασε εδώ ο Λίγκα), οι εισαγωγές, είτε είναι υποτυπώδεις μελωδικά (σχεδόν άδεια μέτρα, με μόλις μια διακριτική υπενθύμιση του δρόμου) είτε περιλαμβάνουν κι ένα τέτοιο μέρος αλλά πιο πριν (Θα 'ρθω νύχτα) ή πιο μετά (Θεσσαλονικιά) προχωράνε και παραπέρα. Αυτά λοιπόν τα υποτυπώδη και σχεδόν άδεια μέτρα, έχουν κι αυτά κάτι πολύ χαρακτηριστικό κοινό. Παρόλο που είναι άλλοι δρόμοι, άλλοι ρυθμοί και άλλα κουρδίσματα (κυρίως δηλαδή το «Θα 'ρθω νύχτα», τα άλλα τρία είναι παρόμοια). Ίσως δαχτυλιές που συνήθιζε ο Γενίτσαρης, και του βγαίναν παρόμοιες σε διαφορετικά κομμάτια, ίσως γενικότερη συνήθεια και όχι προσωπική του, δεν ξέρω.
Αξιοσημείωτο δε ότι στο «Καραντουζένι» αυτή η εισαγωγή είναι σε άλλο δρόμο από το τραγούδι!
Όσο για το γεγονός ότι οι τόνοι που κουρδίζει ο Γενίτσαρης όλα τα ντουζένια δεν έχουν σχέση με τη σημερινή παράδοση των τριχόρδων (περίπου Σολ αντί για Ρε, και όλα τ’ άλλα αναλόγως), το θεωρώ σημαντικό στοιχείο στην αναζήτηση για τα παλιά όργανα, ιδίως τους μπαγλαμάδες.