Γεια σας και καλώς σας βρίσκω. :230:
Ονομάζομαι Σπύρος. Μπουζούκι έμαθα στα φοιτητικά μου χρόνια. Δυστυχώς όμως κατά 99% πρακτικά και όχι θεωρητικά. Ίσως δεν έχω/είχα καλό αυτί/ρυθμό/δάσκαλο (σε μικρότερο βαθμό το τρίτο) και εν τέλει δεν εμβάθυνα όσο θα ήθελα ή ονειρευόμουν. Ήμουν τυχερός καθώς ο αδέλφος μου μου είχε κάνει δώρο ένα μπουζούκι του Ζοζεφ Τερζιβασιάν. Μεταχειρισμένο από γνωστό σχετικά όνομα της νύχτας (έβγαιναν μερικά ξεραμένα γαρύφαλλα από μέσα στην αρχή:)) με τον οποίο είχε φιλική σχέση. Επειδή είχαν λιώσει κάποια τάστα το πήγα για σέρβις στο “μπαμπά” του (τον πρόλαβα τον γερό-Ζοζεφ και τον γνώρισα) και μου το έκανε μια χαρά. Τα κακά στην όλη υπόθεση είναι δύο:
-
Η ενασχόληση μου με το όργανο κράτησε μόνο 2 χρόνια. Πήγαινα μεν σε δάσκαλο αλλά όπως προείπα μόνο τραγουδάκια μαθαίναμε και λίγους δρόμους. Μετά ήρθε ο στρατός, η εργασία και προσφάτως ο γάμος και μία μπέμπα. Όλα αυτά οδήγησαν να έχω “παρατημένο” το όργανο για 10-12 χρόνια. Δυστυχώς θυμάμαι λίγα πράγματα. Αποφάσισα όμως να το ξαναπαλέψω γιατί θα είμαι πολύ χαρούμενος αν φθάσω να παίζω αξιοπρεπώς κάποια στιγμή. :088:
-
Το “ψυχωμένο” και πραγματικά άριστο-πανέμορφο (αν ξεθάψω φωτό θα τις παραθέσω) όργανο (κρίσεις από έμπειρους μπουζουξήδες ή μπουζουκίστες κατά Πολυκανδριώτη) ο αδελφός μου μόλις πληροφορήθηκε πρόσφατα την αξία του (χρηματική και όχι μόνο) το πήρε πίσω. Ξέρω, δεν είναι σωστό να παίρνεις πίσω τα δώρα που κάνεις αλλά πότε είναι δίκαιη η ζωή…? :080:
Αποφάσισα για εξάσκηση και μόνο, να πάρω ένα φθηνό μπουζούκι. Είναι πολύ μέτριο (340 ευρώ αγορά) αλλά “παίζεται”. Μόλις “επανέλθω” θα δρομολογήσω κάποια καλύτερη αγορά για την οποία σίγουρα θα ζητήσω τη βοήθεια σας.
Να μην σας κουράζω όμως άλλο. Καλή συνέχεια να έχουμε…