Καλησπερα φιλοι και φιλες του φορουμ. Για καμποσο καιρο διαβαζω πολλα ενδιαφέροντα θεματα που συζητούνται εδω και αποφάσισα να γινω μελος.
Ειμαι ερασιτέχνης μπουζουξης, επαιζα για καμποσα χρονια στις ταβερνες της Θεσσαλονίκης και μετεπειτα που μεταναστευσα Νορβηγια, επαιζα για δυο χρονια σε εστιατοριο εκει. Εχει χρονια τωρα δυστυχως που εχω να παιξω μπουζουκακι, πολλοι οι λογοι τελοσπαντων αλλα τον τελευταιο μηνα το ξαναπιασα στα χερια μου και μια παλια αγαπη ξαναγεννηθηκε. Ευτυχως που ειναι οπως λενε σαν το ποδηλατο, δεν ξεχνιεται αλλα θελει δουλεια, πολυ δουλεια για το “ξεσκουριασμα”. Οπως και να’χει το καλο ειναι οτι βρηκα και παλι την ιδια αγαπη που ειχα οταν το ξεκινησα.
Χαιρομαι πολυ που βρηκα την ομορφη ομαδα σας και θα χαρω να γνωριστουμε με τον καιρο λιγο καλυτερα μεσω του φορουμ.
Καλως ηλθες φιλε Αναστάση και καλες συζητησεις να εχουμε.
Ευχάριστα όλα όσα έγραψες και σου εύχομαι να ξαναβρείς τα μουσικά πατήματα σου στην ταστιέρα.
Ευχαριστώ φίλε, αυτό είδα και εγώ. Πολλές καλές πληροφορίες να ξεσκονίσω τα παλιά και να μάθω καινούρια. Είστε μία πολύ καλή ομάδα. Α’ εθνική εαν μπορώ να το πώ έτσι
Ναι, με έμφαση στο δεύτερο σκέλος μάλλον. Όποιος έχει φτάσει κάπου, δεν πρόκειται μεν ποτέ να ξαναγυρίσει στο μηδέν όσο και να τα παρατήσει. Αλλά οπωσδήποτε το ξεσκούριασμα θέλει όντως πολύ τρίψιμο: άμα τ’ αφήσεις σ’ αφήνουν.
Έυχαριστώ πολύ και ναι, έχεις απόλυτο δίκιο φίλε μου. Αν το αφήσεις σ’αφήνει αλλά ευτυχώς πολλά απο αυτά που έχουν μαθευτεί δεν ξεχνιούνται αλλά θέλει δουλειά να στρώσουν τα δάχτυλα και η πένα.
Το σημαντικότερο όμως είναι οτί δόξα τον Θεό το μεράκι που μου ήρθε ξανά είναι το ίδιο όπως το είχα όταν άρχισα να μαθαίνω μπουζούκι στα 15 μου. Όχι όταν έπαιζα σε μαγαζιά. Η καλή “ψώρα” να κάθομαι με τις ώρες σπίτι να κάνω ασκήσεις και να το χαίρομαι
.