Είμαι ο Μάριος, 28 χρονών. Ξεκίνησα να παίζω μπουζούκι μικρός και δυστυχώς ένας πολύ (μα πολύ!) κακός δάσκαλος κι ένα ίσως κακό όργανο με έκανε να σταματήσω. Στην πορεία ευτυχώς, έμαθα μόνος μου σε ερασιτεχνικό επίπεδο, διάφορα όργανα (κιθάρα κατά κύριο λόγο, λίγο φυσαρμόνικα, πιάνο κλπ).
Όμως, θέλετε λίγο το ότι μεγάλωνα, λίγο η ξενιτιά, λίγο οι παραστάσεις από άλλες χώρες, με έκαναν να εκτιμώ ολοένα και περισσότερο τη ζωντανή μουσικά και χορευτικά παράδοση που έχουμε. Για αρκετό διάστημα λοιπόν, φλέρταρα με την ιδέα να ξαναπιάσω ένα παραδοσιακό όργανο στον περιορισμένο χρόνο που έχω.
Χάρει στο φόρουμ, κι όταν με έφερε ο δρόμος κι η σωστή στιγμή, βρήκα καλούς κατασκευαστές οργάνων στην Αθήνα. Έψαχνα στην αρχή μπαγλαμαδάκι για να το κουβαλάω πέρα δώθε, αλλά για καλή (ή κακή για την τσέπη μου), έπιασα και τζουράδες. Έπειτα από δοκιμές αγόρασα λοιπόν έναν μεστό και γλυκό ταμπουροτζουρά, καθώς προτιμώ ήχους πιο κοντά στην οικογένεια του λαούτου (λάφτα κλπ.).
Στα πλην μου, είναι ότι παρ’ό,τι έκανα λίγη μουσική θεωρία μικρός και καταλαβαίνω το γενικότερο νόημα, δεν ασχολήθηκα ποτέ με παρτιτούρες και νότες, οπότε η μουσική μου κατανόηση είναι μεν αρκετή αλλά καθαρά εμπειρική. (Πες μου να παίξω ένα Ρε ή στην τάδε κλίμακα και θα δεις την απορία να ακτινοβολεί στο πρόσωπό μου.). Αυτό λοιπόν θα ήθελα να αλλάξω πλέον, και να μάθω να παίζω σε “δρόμους”.
Όπως και να έχει, χαίρομαι πολύ που σας βρήκα, υλικό το φόρουμ άφθονο, κι ελπίζω να τα λέμε σχετικά συχνά!
Καλώς μας ήρθες φίλε μου καλορίζικο το όργανο και καλόπαιχτο.Το forum έχει πολύ υλικό και αρκετό κόσμο που βοηθάει στα των οργάνων.Ότι απορία έχεις μπορεί να ανοίξεις θέμα.Σκέφτεσαι να βρεις δάσκαλο ή θα πορευτείς μόνος σου?Δείξε μας αν θες και το οργανάκι καμιά φωτογραφία να χαρούμε και εμείς.
Κι εγώ είχα έναν δάσκαλο μουσικής στο Γυμνάσιο τόσο κακό ώστε ξέμαθα ριζικά ό,τι μου είχε μάθει για τη μουσική μια εξαιρετική δασκάλα στο Δημοτικό.
Ανέκαμψα όμως! Γύρω στα 18 απέκτησα προσωπικό ενδιαφέρον να μάθω μουσική (πέρα από τη φλογέρα του σχολείου!), και λίγο από δω, λίγο από κει, βρήκα τον δρόμο μου…
Υπήρχαν τέτοιοι δάσκαλοι που μάθαιναν στα παιδιά κάτι από μουσικη, την ώρα του μαθήματος της μουσικής;
Θυμάμαι σε εμας στο δημοτικο πριν ~15 χρόνια η μουσική ήταν η ώρα του παιδιού ή κάναμε άλλα μαθήματα…
Μάλλον είχατε την τύχη να έχετε δασκάλα που πραγματικά αγαπούσε τη μουσική και δεν την απέφευγε υπό πρόσχημα (θεωρώ) του τύπου “σιγά ποιος νοιάζεται για μουσική, ας χαλαρώσουμε”…
Καλώς όρισες Μάριε, υπάρχει μπόλικο υλικό εδώ μέσα, Καλή αρχή!!
Κι ο άλλος, δεν μπορείς να φανταστείς: ήταν ΠΟΛΥ κακός. Και όχι επειδή βαριόταν - κατά τη δική του αντίληψη, προσπαθούσε. Αλλά ήταν από αυτούς που πιστεύουν ότι είναι προορισμένοι για κάτι σπουδαιότερο από το να χαραμίζουν τη σοφία τους σε τούτα δω τα τσογλάνια…
Και στο δημοτικό τουλάχιστον, ειδικά στις αρχές, ηλικίες 7-8 δεν δίνεται καμιά ουσιαστική ώθηση προς το θέμα αυτό· άλλο αν φτάσουν τα παιδιά 12-15-20 χρονών και αποφασίσουν ενσυνείδητα να ασχοληθούν. Κάτι το οποίο θα οφείλεται στο ίδιο το άτομο και όχι στα μαθήματα που διδάχθηκε.
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όπως ανέφερε ο Περικλής (η οποία κι ολας τυγχάνει να είναι η μοναδική περίπτωση που μαθαίνω).
Καλώς ήρθες Μάριε. Χαίρομαι να διαβάζω ότι προστίθενται νέοι “τζουραδίσιοι” στην παρέα μας. Θα βρεις πολλές χρήσιμες πληροφορίες στο φόρουμ και πολλά πρόθυμα μέλη να σε βοηθήσουν. Εγώ τουλάχιστον έχω βοηθηθεί πάρα πολύ. Καλές πενιές.
Προς το παρόν Λάμπρο θα πορευτώ μόνος μου, όπως και με τα υπόλοιπα όργανα, αλλά πολύ ευχαρίστως να βρω και κάποιον δάσκαλο με τον οποίο να ταιριάξουμε και στα ακούσματα. Προς το παρόν, επειδή μοιράζω το χρόνο μεταξύ Ελλάδας κι εξωτερικού, θα ψάξω και στο φόρουμ μήπως κάνω μαθήματα μέσω Skype κλπ.
Κατόπιν απαίτησης, ορίστε και το οργανάκι. Ίσως το αδικώ με τη φωτογραφία, αλλά είναι σκαφτός από φλαμούρι με μονοκόμματο σκάφος - ταστιέρα, και καπάκι έλατο (αν δεν κάνω λάθος).
@liga_rosa Σε ευχαριστώ πολύ για την ιδέα Νίκο. Ο κατασκευαστής είναι ο Χρήστος Γιαννόπουλος. Σε αυτό το σημείο να σημειώσω πως όλοι οι οργανοποιοί με τους οποίους μίλησα - επισκεύτηκα ήταν ευγενέστατοι και αγαπούσαν αυτό που έκαναν. Επίσης από προσωπική παρατήση, κάτι που με εξέπληξε και θα ήθελα και τη γνώμη σας, είναι πως αν ταιριάζεις σαν χαρακτήρας με τον οργανοποιό, σου ταιριάζουν και τα όργανα του (στο αυτί, στην όψη κλπ.).
Επίσης, ο δάσκαλος που είχα σε ωδείο τότε, ήταν από τις πάρα πολύ κακές περιπτώσεις και μακάρι να ήταν ελιτιστής όπως ανέφερε ο @pepe. Ο δικός μου, και χρησιμοποιώ πολύ σπάνια αυτή τη λέξη, ήταν απατεώνας. Να παίζει δεν ήξερε και στο εικοσάλεπτο μάθημα συζητούσε το μισό και παραπάνω χρόνο άκρως άσχετα πράγματα (ακόμα και το αν του πετυχε η εμφύτευση μαλλιών!!!). Μετά τον πέτυχα πάλι κάπου, όπου προσποιούνταν τον θιασάρχη σε ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες…
