Πώς μπορώ να πετύχω την ελάχιστη πίεση των δακτύλων στην ταστιερα σε συνδυασμό με το δεξί χέρι;το πρόβλημα είναι ότι η δύναμη που βάζω για να κρατάω την πένα επηρεάζει και την δύναμη που ασκώ στο αριστερό χέρι. Υπάρχει κάποια άσκηση ή κάποιος μπούσουλας που θα μπορούσα να δουλέψω πάνω σε αυτό;
Γειά χαρά. Το θέμα δεν έχει να κανει θεωρώ με τον συγχρονισμό. Και στις δύο περιπτώσεις πρέπει να ασκείς πίεση ισα ίσα για να βγει ο ήχος. Στο αριστερό τόση πίεση όση χρειάζεται ώστε να ακούγονται καθαρά οι νότες και στο δεξί ούτε πολύ σφιχτά ούτε πολύ δυνατά. Απλά όταν κάνεις ασκήσεις η παίζεις πρέπει να διορθώνεις τον εαυτό σου και να έχεις το μυαλό σου.
5 «Μου αρέσει»
Δύο σκέψεις:
-
Ασκήσεις χώρια στο κάθε χέρι. Δαχτυλισμοί χωρίς πενιές, πάντα χαλαροί, και πενιές σε ανοιχτές χορδές, σε κλιμακούμενες εντάσεις. Μπορείς να φτιάξεις μια απλή φρασούλα, 1-2 μέτρα, που φυσικά παίζεται με τα δύο χέρια ταυτόχρονα αλλά εσύ θα την παίζεις πρώτα μόνο με το ένα (=βουβά) και μετά μόνο με το άλλο (=θα βγαίνει μόνο ο ρυθμός αλλά όλο σε μία νότα), ας πούμε από πέντε φορές συνεχόμενα σε κάθε σετ, και να πηγαίνεις ως εξής: πρώτο σετ, ελάχιστη δύναμη και στις 5 επαναλήψεις του δεξιού και στις 5 του αριστερού. Δεύτερο σετ, ελάχιστη πίεση στο αριστερό αλλά ανεβάζεις λίγο την ένταση στο δεξί. Τρίτο σετ, πάντα ελάχιστη πίεση στο αριστερό, πιο δυνατά το δεξί, και ούτω καθεξής.
-
Ασκήσεις με τα δύο χέρια. Μια απλή φρασούλα που να μπορεί να γίνει λούπα. Το απλούστερο δυνατόν είναι δύο νότες της ίδιας χορδής, π.χ. μι-φα-μι-φα-μι-φα. Έχει τόσο λίγες απαιτήσεις ώστε μπορείς να έχεις όλη σου τη συγκέντρωση εστιασμένη στη δύναμη του αριστερού. Παίζεις έναν ορισμένο αριθμό από συνεχόμενες επαναλήψεις χωρίς διακοπή, στην ελάχιστη ένταση. Στοπ. Άλλες τόσες, λίγο πιο δυνατά αλλά προσέχοντας να παραμένει χαλαρό το αριστερό. Στοπ. Ακόμα λίγο πιο δυνατά, κλπ. Αφού τερματίσεις την ένταση, σταδιακά ανεβάζεις το επίπεδο. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που λίγο-λίγο θα το κάνουν πιο σύνθετο: αντί δύο νότες, τρεις / αντί όλο ίδιες αξίες, περισσότερες εναλλαγές τέταρτων με όγδοα / αντί στη μία χορδή, σε δύο και μετά και στις τρεις (ή τέσσερις αν παίζεις 4χ) / αντί όλο στην ίδια θέση, να έχει και ανεβοκατεβάσματα στη χορδή / αντί σκέτες νότες, στολισμένες με πιο σύνθετες πενιές, τρίλιες, τρέμολα / αντί κανονικούς δακτυλισμούς στη μία χορδή, συρτές διφωνίες / αντί νότες, συγχορδίες / κλπ κλπ. Κάθε φορά αρχίζεις από την ελάχιστη δύναμη και σταδιακά ανεβάζεις ένταση μόνο στο δεξί. Στη μία ή στις δύο αποτυχίες, απλώς ξαναπροσπαθείς. Στις αλλεπάλληλες αποτυχίες, κατεβάζεις επίπεδο και δοκιμάζεις μια πιο απλή φράση.
Αλλά δε μου λες: σίγουρα είναι η δύναμη του δεξιού που επηρεάζει τη δύναμη του αριστερού, ή μήπως είναι και η ταχύτητα; Αν είναι θέμα ταχύτητας, πρέπει να είναι κάτι αρκετά συνηθισμένο για το οποίο σίγουρα οι καλοί δασκάλοι θα έχουν βρει συνταγές επίλυσης.
4 «Μου αρέσει»
Ευχαριστώ πολύ για τις χρήσιμες οδηγίες! Θα δοκιμάσω να τις εφαρμόσω. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω εντοπίσει ακριβως ποια είναι η αιτία του προβλήματος. Είμαι σε φάση που δοκιμάζω διάφορους τρόπους για να βελτιωσω την κατάσταση.
Ήδη αυτό που ανέφερες, …
…δείχνει ότι είσαι καλός παρατηρητής του εαυτού σου. Άλλος θα 'λεγε απλώς «κάτι δεν καταφέρνω, κάτι κάνω λάθος»… Επομένως, ακόμη κι αν δεν έκανες σωστή διάγνωση, είσαι σε καλό δρόμο για να κάνεις. 
Αν πάλι, όπως λέει ο @Johnkosguit , το λάθος βρίσκεται στην ίδια την ένταση, δηλαδή δεν την αυξάνεις με τον σωστό τρόπο, τότε ξεχνάμε για λίγο τι κάνει το αριστερό και εστιάζουμε στο δεξί. Υπάρχουν πολλά νήματα στο φόρουμ με θέματα όπως κράτημα πένας, κίνηση καρπού κλπ. Αν είναι αυτό που φταίει, και βρεις πώς να το φτιάξεις, και παρά ταύτα εξακολουθεί να γίνεται ένας λάθος συντονισμός με το αριστερό, τότε επανέρχεσαι και στη συνεργασία των δύο χεριών.
3 «Μου αρέσει»
Πολύ ωραίες οι ασκήσεις που περιέγραψε ο Περικλής, εγώ βασικά θέλω να πω ότι δεν χρειάζεται να κρατάς σφιχτά την πένα. Το καλύτερο είναι να την νοιώθεις να χοροπηδά ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δειχτη σου, τόσο χαλαρά.
Σχετικά με το αριστερό χέρι, να πατάς ακριβώς πίσω από το ταστο και κοντά στο νύχι, ώστε να απαιτείται η ελάχιστη δύναμη. Δοκίμασε να δεις πόση λίγη δύναμη χρειάζεται και θα εκπλαγείς, η επιπλέον που βάζουμε συνήθως είναι περιττή και απλά μας κουράζει και μας εμποδίζει.
3 «Μου αρέσει»
Ελάχιστη δύναμη και στο δεξί χέρι! Τότε δε θα έχει ούτε το αριστερό ούτε το δεξί πρόβλημα.
2 «Μου αρέσει»
Νίκο καλησπέρα! Η αλήθεια είναι ότι έχω ξεκινήσει με δάσκαλο με σκοπό να βελτιώσω αρκετά το δεξί το οποίο είχε στραβομαθει. Έχει γίνει μεγάλη βελτίωση σε αυτόν τον τομέα και ξαφνικά νιώθω ότι ανακαλύπτω το όργανο από την αρχή. Επομένως τώρα προκύπτουν και ζητήματα με το αριστερό. Οι συμβουλές του δασκαλου οι οποίες επηρέασαν σημαντικά την αντίληψη και τεχνική μου ήταν δύο. 1)μικρη κίνηση του του καρπού στο ελάχιστο χωρίς να κάνει η πένα μεγάλες αποστάσεις κατά το χτύπημα της χορδής εξίσου σε άρση και θέση και 2)οσον αφορά την πένα η δυναμη να είναι τόση ώστε να μην παίζει ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη. Δηλαδή πραγμα διαφορετικό από αυτό που προτείνεις αν κατάλαβα σωστά από αυτά που έγραψες. Δεν ξέρω… Είναι υποκειμενικος ο τρόπος κρατηματος και παιξίματος;
1 «Μου αρέσει»
Αν η δύναμη στην πένα είναι ίσα ίσα να σταθεροποιείται (όπως λέει ο δάσκαλος σου), όπως και στο αριστερό ίσα ίσα να πατάει χωρίς να τρίζει, θα δεις μεγάλη βελτίωση!
Αν θες κάποια στιγμή δοκίμασε και την ελεύθερη πένα (εξαρτάται και πώς την κρατάς βέβαια).
1 «Μου αρέσει»
Καλησπέρα βα πω κ εγω την ταπεινή μ γνώμη…μια πολύ καλή άσκηση για να βρεις την κίνηση καρπού έιναι να κράτας ενα μεγάλο αναπτήρα έτσι το χέρι δν θα ακουμπάει στο καπάκι κ θα έρχετε ολη η δύναμη απο τη κίνηση του καρπου…κάνε αρπίσματα πρώτα ξεκινώντας μέ θέση απο την μπουργάνα μετά άρση στην ρε κ τέλος παλι θεση στην λα…με δάχτυλα 1,2,3,4 καταβένοντασ 1 1 τάστο…αυτο και στις 3 χορδές κ μετα ίδια άσκηση ξεκινώντας με άρση…εγώ το κάνω κάθε μερα για 20 λεπτάκια τη καθεμία κ είδα τρομερή βελτίωση…ελπίζω να την εξήγησα καλά
2 «Μου αρέσει»
Να προσθέσω και μια άλλη παραλλαγή που δεν είχα σκεφτεί: αντί σταθερής έντασης σε κάθε γύρο, να την αυξομειώνουμε.
2 «Μου αρέσει»
Καλησπέρα φίλε μου,
Είμαι καινούργιος στο όργανο οπότε δεν μπορώ να εκφράσω κάποια άποψη. Αλλά μπορώ να σου πω τι έχω παρατηρήσει ως προς την αντικειμενικότητα και την υποκειμενικότητα.
Τα πράγματα στο μπουζούκι είναι μεμπτά, πολλά γίνονται κατά προσέγγιση και δεν υπάρχει απαραίτητα για όλα σωστό και λάθος. Ένα παράδειγμα για να σου δώσω να καταλάβεις, το μικρό μου δάχτυλο είναι στραβό και έχω μάθει να μην το χρησιμοποιώ τόσο γιατί μπορεί να μου φύγει. Αν ρωτήσεις κάποιον θα σου πει δεν είναι σωστό να χρησιμοποιήσεις 3 δάχτυλα και δεν θα μπορέσεις να κάνεις κάποια πράγματα . Αν ακούσεις συνεντεύξεις όμως για τον Παπαϊωάννου λένε ότι έπαιζε με 3 δάχτυλα (Δεν είναι ο μοναδικός). Άρα καταλήγουμε στο είναι όντως όπως τα λένε ή μπορείς και αλλιώς;
Αυτό το ερώτημα πρέπει να σε κάνει να σκέφτεσαι ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο. Μπορεί σήμερα κάτι να φαντάζει αδύνατο αλλά εσύ να βρεις τρόπο που με τα χέρια σου και το όργανο που κρατάς να το κάνεις εφικτό, απλά σε όλα χρειάζεται μία βάση. Αν πάρεις την βάση μετά όλα θα τα καταφέρεις και όποιος σε ζόριζει με σωστά και λάθος να ξέρεις ότι αυτό σε άλλη γλώσσα λέγεται προσωπικότητα. Εφόσον έχεις την βάση ότι κάνεις με δικό σου τρόπο είναι η προσωπικότητα σου και είμαι σίγουρος εφόσον καταλαβαίνεις που έχεις θέμα θα βρεις και πώς θα το λύσεις. Καλές πενιες
Συμφωνώ στο γενικό νόημα του μηνύματος σου.
Ισχυεί οτι παιζουν άνθρωποι με 2 με 3 δαχτυλα, κιθαριστες με ακρωτηριασμενο δεξί καρπό κ.τ.λ.
Εχω δει παίκτη να κρατάει την πένα σαν να έχει πιάσει ακρίδα και ο ήχος του ήταν υπέροχος, αλλά οι γενικοί κανόνες ισχύουν, όσον αφορά την τεχνική, την στάση του σώματος κ.τ.λ.
Βλεπουμε επαγγελματίες παίχτες μπουζουκιού που το καράουλο είναι πιο πάνω απο το κεφάλι τους, αυτό δεν σημαίνει οτι αν το κρατήσει ετσι το οργανο οποιοσδήποτε θα μπορέσει να μάθει η να παίξει σωστά.
Υ.Γ. Σε ποίες συνεντεύξεις αναφέρεσαι για το παίξιμο του Παπαϊωάννου με 3 δάχτυλα ?
Σε ρωτάω γιατι δεν ειχε τύχει να το διαβάσω μέχρι σήμερα.
1 «Μου αρέσει»
Δεν μπορώ να θυμηθώ την συνέντευξη αλλά πρέπει να είναι μία χαρακτηριστική που έλεγαν για τον Παπαϊωάννου ότι μπορεί να παίξει όπως θέλει. Ανέβαινε στο Πάλκο του έσπαγαν οι χορδές και έπαιζε μόνο με μία. Μπορεί να κάνω και λάθος γιατί έχει πολύ καιρό που την άκουσα
Άλλο έπαιζε όπως ήθελε και άλλο έπαιζε με 3 δάχτυλα γιατί δεν μπορούσε με το 4ο.
Δεν την γνωρίζω αυτή την πληροφορία, επίσης οι φωτογραφίες δεν μπορούν να βοηθήσουν αφου όλοι έπιαναν ενα μινορε για την φωτο.
Σε μια Ελληνικη ταινία που τον είχα δει δεν θυμάμαι κατι ιδιαίτερο στα χέρια του.
Επισης στο Ντομπρα και σταρατα δεν θυμάμαι κάποια αντίστοιχη αναφορά.
Αν ξέρει κάποιος κάτι ας συμπληρώσει.
Δεν ανέφερα ότι δεν μπορούσε να παίξει με τέσσερα, είπα ότι έπαιζε με τρία. Άμα μπορείς και παίζεις με τρία δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το τέταρτο είναι κουτσό, μπορεί να σημαίνει ότι είσαι αρκετά γρήγορος για να το καλύψεις
Πιστεύω ότι από τότε που τα πρωτοξέρουμε τα μπουζούκια μέχρι και σήμερα η τεχνική δεν έπαψε να διερευνάται και να εξελίσσεται. Δε θα με εξέπλησσε αν άνας παλιός, ας είναι και μεγαθήριο, δεν ήξερε να κάνει κάτι που σήμερα το δείχνει ο κάθε δάσκαλος στους πρώτους μήνες. Εντωμεταξύ, μπορεί κάλλιστα να μπορούσε να φέρει το ίδιο αποτέλεσμα με μια άλλη τεχνική, δική του ή της εποχής του, που σήμερα ξέρουμε ότι δεν είναι η ενδεδειγμένη γιατί έχει ανακαλυφθεί μια καλύτερη.
Πέρα από αυτό, η «ενδεδειγμένη» τεχνική μπορεί να μην είναι κατ’ ανάγκην η καλύτερη για τον καθένα, αλλά δεν παύει να έχει λόγους που θεωρείται ενδεδειγμένη. Υπάρχει κάπου κι ο προσωπικός παράγοντας, αλλά δεν είναι όλα ένας αυθαίρετος υποκειμενισμός χωρίς αντικειμενική αλήθεια μέσα του… Θέλω να πω, δεν την περιφρονούμε λέγοντας «ο καθένας όπως βολεύεται, άλλωστε να κι ο Παπαϊωάνου…». (Ο Παπαϊωάννου μπορεί από τη μία να μην ήξερε το ένα ή το άλλο, από την άλλη όμως ήταν ο Παπαϊωάννου! Κι εγώ άμα γίνω Παπαϊωάννου/Χιώτης/Ιορδάνης θα στείλω όλους τους δασκάλους αδιάβαστους, μέχρι τότε όμως…)
1 «Μου αρέσει»
Στο παρακάτω βίντεο γίνεται μια αναφορά σχετικά με το πόσα δάκτυλα έπαιζε ο Παπαϊωάννου, συγκεκριμένα αναφέρει 2… Δεν ξέρω τελικά τι ισχύει…
Η αναφορά γίνεται στο 40:57 λεπτό.
Οντως με 2 ειχα ακουσει και γω απο συνεντευξεις για τον μεγιστο κυρ Γιαννη .Ξεφυγαμε και ελαφρως απο το θεμα της πρωτης αναρτησης αλλα οκ…το συνηθες που και ολοι οι δασκαλοι λενε ειναι ολα τα δακτυλα να τα δουλευουμε με ασκησεις , δακτυλοθεσιες κλπ., οπως και γενικα να μην πολυσφιγγομαστε στο παιξιμο (κατι που γινεται αθελα μας ειδικα στα πρωτα βηματα) γιατι απο το ζορισμα το πολυ υπαρχει και κινδυνος τραυματισμου…και τελος το θεμα του συνχρονισμου δεξι - αριστερο πολυ βασικο βεβαια και θεμα μελετης και προσπαθειας…το θεμα της πιεσης στην πενα ειναι περιπου να βρουμε με το καιρο την ελαχιστη δυνατη ωστε να παιζουμε οπως πρεπει και να μην την ψαχνουμε στα πατωματα καθε λιγο…ταπεινα τη γνωμη μου λεω ετσι?
