Ναι, του Μωυσιάδη είναι πιο ταμπουραδίστικο παίξιμο. Το συγκεκριμένο θα ταίριαζε σε Καραπιπέρη ή Φουσταλιέρη αλλά όχι σε Πειραιώτικο. Αν και πιστεύω ότι θα τα απέδιδε με ανάλογη προσοχή!
Και ο Τσικουρίδης πολύ καλός, αλλά δεν είδα σπασμένο καρπό σε στυλ ουτίστικου παιξίματος.
Ευχαριστούμε για τις προτάσεις σε παίχτες, ξενυχτάω με τα βίντεο και έχω πρωινό ξύπνημα…
2 «Μου αρέσει»
Υπάρχει και αυτό
4 «Μου αρέσει»
Να τος κι ο Καραπιπέρης! Βέβαια το παίξιμο δεν είναι ακριβώς αυτό, τα παίζει όλα με πιο πολλές πενιές και κάποια χαρακτηριστικά πιο λαφτατζίδικα.
2 «Μου αρέσει»
Απίστευτος παίχτης, σε καθηλώνει και σε ταξιδεύει. Αλλά βέβαια κάθε άλλο παρά κλασικός. Σχεδόν δεν είναι μπουζούκι αυτό που παίζει.
Όπως είπα, είμαι καθ’ ύλην εντελώς αναρμόδιος για τα ζητήματα τεχνικής, αλλά έτσι ακαδημαϊκά, θα είχα την απορία: μ’ αυτό τον ελεύθερο καρπό, και με την πενιά που μοιάζει να αγγίζει ελάχιστα τις χορδές (ιδίως μάλιστα τις γεμάτες, φευγαλέα, λιγότερο κι απ’ την πρώτη), μπορεί κανείς να παίξει και πιο κλασικά;
Χωρίς να παίρνω τη θέση του ειδικού, νομίζω ότι είναι κάπως λεπτά τα όρια μεταξύ ταμπουραδίστικου παιξίματος που εναρμονίζεται στο πειραιώτικο ύφος και του παιξίματος που ξεφεύγει. Νομίζω εδώ το πετυχαίνει, κατά τη γνώμη και τα ακούσματά μου, ο Κηρομύτης.
Καλά δεν είναι και ένας οποιοσδήποτε παίκτης, ολόκληρη ιστορία, αλλά αυτός μου ήρθε σχετικά με το ερώτημα.
Το κάθε είδος έχει την πενιά που βγάζει το κατάλληλο ύφος, και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τον παραγόμενο ήχο αλλά και με τις δυνατότητες που δίνει το κάθε διαφορετικό παίξιμο.
Το ουτίστικο/λαουτίστικο παίξιμο (με σπασμένο καρπό) δεν νομίζω ότι αποδίδει το παίξιμο του μπουζουκιού ως ύφους με το οποίο το έχουμε συνδέσει. Δείτε και τον Βραχνά πώς παίζει τα πειραιώτικα, ελεύθερος καρπός αλλά όχι με γωνία.
Από την άλλη, μια και αναφέρθηκε, το δάχτυλο στο καπάκι έχει συνδεθεί με συγκεκριμένη σχολή Τσιτσάνη κλπ με πιο τσιμπητό ήχο. Επίσης σε πιο δεξιοτεχνικά παιξίματα μπαίνει και ο αντίχειρας στο παιχνίδι. Δεν συζητάω για σκυλάδικο παίξιμο με κίνηση από τον αγκώνα…
Προσωπικά σε αρχάριους προτείνω ένα κλασικό πλασάρισμα της πένας παράλληλα στις χορδές και κίνηση μόνο με ελεύθερο καρπό. Έτσι μαθαίνει κανείς να παίζει χαλαρά, και με αφετηρία αυτό μπορεί να προχωρήσει και σε άλλες πενιές.
2 «Μου αρέσει»
Μιας και θίγουμε το θέμα της πενιάς πάντως, να καταθέσω μια προσωπική παρατήρηση. Μετά από κάποια χρόνια μελέτης, όταν ξεκίνησα να παίζω εξω σε κόσμο και σε μαγαζιά, σκέτα, ξεκίνησα να ανακαλύπτω και να μελετάω την πένα από την αρχή.
Βασικό πρόβλημα στην εποχή μας, νομίζω, είναι ότι ως αρχάριοι και όχι μόνο, μαθαίνουμε να χαϊδεύουμε τις χορδές κι όχι να τους πίνουμε το αίμα. Φταίει η ζωή στην πόλη και το διαμέρισμα, φταίει ότι έχουμε ενισχυτές κλπ.
Όταν παίξεις δυνατά, ανακαλύπτεις άλλη μηχανική στην κίνηση και άλλες δυνατότητες του οργάνου. (δε λέω να παίζεις έτσι και μόνο.)
Οπότε αυτό είναι κάτι βασικό που τονίζω εγώ σε αρχάριους.
Έχω παρατηρήσει ακόμα και διαφορά στο θέμα της πένας, ανάμεσα σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Δεν ξέρω αν ισχύει ή αν το δείγμα μου είναι απλά περιορισμένο, αλλά έχω την αίσθηση ότι στη Θεσσαλονίκη κυριαρχεί ένα πιο aggresive παίξιμο, ενώ στην Αθήνα πιο ανάλαφρο( ; ) να το πω. Σαν μέσο όρο μιλάμε πάντα.
3 «Μου αρέσει»
Να προσθέσω και την ανασφάλεια καθώς και έλλειψη αυτοπεποίθησης μαζί και λίγο από τον φόβο του λάθους.
Όταν ο δάσκαλος μου, μου είπε να μελετάω και να παίζω δυνατά δεν είχα καταλάβει ποσο άλλη “πενια” είναι, επίσης όταν έπαιξα με άλλους άκουγα τα όργανα τους και νόμιζα ότι το μπουζούκι μου είναι μουντό. Όταν το άκουσα στα χέρια τους απόρησα ποιανού όργανο είναι.
Μετά άρχισα να ψάχνω την ένταση μου την δύναμη και τις πενες (θα ανεβάσω σύντομα και μερικές αποψεις με φωτο στο αντίστοιχο νήμα για τις πενες).
Η πρώτη δυνατή καθαρή πενιά τουλάχιστον σε εμένα ήρθε με τα πρώτα ολοκληρωμένα τραγούδια που έπαιξα (ξεθαρεψα).
Ένα τέχνασμα είναι να παίζω πάνω στην πρώτη εκτέλεση η οποία όμως παίζει δυνατά στο ηχείο και προσπαθούσα να με κάνω να ακουστω καθαρά.
Η αλήθεια είναι ότι ακόμα προσπαθώ να ανεβάσω ένταση και θα προσπαθώ για αρκετό καιρό μάλλον…
4 «Μου αρέσει»
Συμφωνώ φίλε μου! Έχει επικρατήσει ένα “κυριλέ” παίξιμο στα μαγαζιά (δεν μπορώ να δώσω γεωγραφικό προσδιορισμό όμως), που απορώ πώς κάνουνε γλέντι αυτοί οι άνθρωποι. Δεν λέω να σπάμε τα χέρια μας για να ακουστούμε πάνω από τα γκαρίσματα, αλλά όχι και να μην βγαίνει λίγο νεύρο. Ε ρε Βραχνά που χρειαζόμαστε…
Κι αυτό ισχύει!
4 «Μου αρέσει»
Το κορίτσι στα δεξιά είναι καινούρια μου φιλία από το καλοκαίρι.
Παίξαμε Μαζι τον δεκαπενταύγουστο σε ταβέρνα στην επαρχία.
Μπουζούκι που θα γράψει ιστορία,να με θυμηθείς.
(άσχετο)
1 «Μου αρέσει»
Πολύ καλή και πορωμενη
Φαντάζομαι αναφέρεσαι στην Ειρήνη Ζώγαλη. Μαζί με τη Μικέλα Αϊζενστάιν ίσως από τις πιο χαρακτηριστικές παίκτριες αυτής της γενιάς. Είναι από τις καλές παίκτριες και έχει ένα ύφος δικό της. Απόφοιτητη του ΠαΜακ εάν θυμάμαι καλά και όπως λέτε έχει την “τρέλα” της (με τη καλή έννοια) με τη μουσική. 
5 «Μου αρέσει»
Πραγματι εξαιρετική η Ζώγαλη, κι ας μην την έχω δει από κοντά. Το Αϊβαλιώτικο το απέδωσε εξαιρετικά από εκτέλεση Καραπιπέρη!
Για την Μικέλα ό,τι κι αν πω είναι λίγο, σε ό,τι όργανο και να πιάσει αλλά ειδικά στο λαούτο. Έχουμε πολλά να δούμε ακόμα!
2 «Μου αρέσει»
Ολόσωστος
@liga_rosa το σπουδαίο είναι πως,εκτός του ότι έμαθε σε τέσσερα χρόνια (είναι μικρή ακόμα) να παίζει καλό μπουζούκι,με την ίδια όρεξη που πηγαινε και έπαιζε με Σεμέλη ή με Λαμπίρη, τσαλπαρα,αλαντζιδου στο εξωτερικό επαιζε και με μενα για μεροκάματο σε ταβέρνα στου διάολο τον απ’ αυτόν (επαρχία).το καλοκαίρι της έλεγα δεν ξέρω να παίζω και μου απάντουσε χαρακτηριστικά “μη σε νοιάζει,θα μάθεις”.
Σπουδαίο κορίτσι,low profile και έξω καρδιά!
4 «Μου αρέσει»
Τέτοιους ανθρώπους θέλουμε!
3 «Μου αρέσει»
μα αυτή ήταν εννιάρι, τα παιδιά παίζουν ένα πεντάρι που δεν το έχω ξανακούσει. Και πράγματι, όλες / όλοι τους εξαιρετικές / - οί!
Του Μέλκον είναι, αλλά όχι άλλη εκτέλεση ή άλλος σκοπός, παρά άλλο τραγούδι από πάνω μέχρι κάτω (απλώς κάτι αναφέρει για μαλλιά κι αυτό). Το συζητάγαμε κάπου σχετικώς τελευταία. Μήπως υπάρχει λάθος στον τίτλο του βιντέου;
Πολύ ωραία εκτέλεση των παιδιών. Εδώ πια τα μπουζούκια παίζουν σάζι κανονικά.
Edit: Τώρα άκουσα και τα άλλα δύο (που είναι αποσπασματικώς γραμμένα στο βίντεο). Καλά, αυτό ήταν ρεσιτάλ! Κι ο Τσακιτζής φουλ σάζι, ενώ στο αλέγρο στην αρχή τα μπουζούκια παίζουν μπουζούκι, και μπουζούκαρο μάλιστα!
Μα τι ωραία πράγματα γίνονται…
Μόνο που η κοπέλα (μπέρδεψα τα ονόματα) θέλει ένα λίφτινγκ στο μπουζούκι. Δεν είναι εμφάνιση αυτή για τέτοιες παιξιές!
Αναφερόμουν σε αυτό:
7 «Μου αρέσει»
Πάρα πολύ καλή. Και εδώ το μπουζούκι παίζει μπουζούκι. Ιδιαίτερο μεν ύφος (που είναι ακριβώς έτσι όπως προσπαθεί να το κάνει), αλλά όχι σάζι ή κάτι άλλο.
Κι ο τύπος που τραγουδάει, τρομερός κι αυτός.
Λίγο η υπερβολική πιστότητα δε μ’ αρέσει, αλλά εντάξει, οι συνθήκες (εξετάσεις διπλώματος) δεν είναι κι οι πιο άνετες, κι ύστερα στο σημερινό ρεμπέτικο είναι μακρά η παράδοση επιδίωξης υπερβολικής πιστότητας στις ηχογραφήσεις και δύσκολο να τη σπάσεις, και μάλιστα όπως ξανάπα στις συγκεκριμένες συνθήκες.
Και άλλος άκουσα να ζηλεύει τα μακριά δάχτυλα. Η ζήλια νάταν ψώρα θα γέμιζε ξ χώρα! Αστειεύομαι αλλά παρακολουθώ με ενδιαφέρον την κουβέντα.